Gisteren sliep ik toch niet in zoals verwacht, er was veel geluid van jonge mensen die in het park bleven feesten met het mooie weer, en ik had de hele dag op
mijn luie kont gereisd,niet bepaald slaapverwekkend, rond één uur kruip ik toch tussen de lakens,maar kan pas slapen als ik de vensters helemaal dicht doe om het geluid te weren.
Ondertussen heb ik een kamer geboekt in szczetsin, om de Poolse lucht te kunnen opsnuiven.
Ik plan het een beetje bruut weg, geen goeie kaart voorhanden en de toeristische dienst is dicht meen ik te begrijpen uit het ééntalig Pools bord dat aan de deur hangt.
Om daar te geraken moet ik een grote lagune omrijden, er zijn geen ferry's die de tocht verkorten met een oversteek.
Eerst moet ik dertig kilometer oostwaarts, langs een drukke baan- gelukkig niet erg druk op zondag- en dan naar het zuiden,op mijn planner alles samen een 110 km.
Van s morgens vroeg is het broeierig warm. Aan de stadsferry is het al druk, gelukkig heb je als fietser altijd plaats. Het loopt lekker langs de grote weg, al wordt er wel erg hard gereden. Vrachtverkeer bijna uitsluitend aan de overkant naar de haven toe. Ik rij grotendeels door bossen, af en toe vang ik een glimp van de grote waterplas die de lagune is, de landstrook is bijwijlen niet erg breed, de trein is nooit ver weg, hier gaat ook nog veel per spoor, in de haven zag ik een speciale veerboot laden met hele treinstellen.
Goed dertig km verder begint het toch te vervelen, ik was al eens van de grote weg afgereden waar de weg om een dorp heen was geleid.. Een kerkje en twee winkeltjes waar de mannen bier kopen en dan buiten op de bank gaan opdrinken. Het wordt stil als ik mijn fototoestel bovenhaal, ik hoor iemand ervoor waarschuwen. Vreemdelingen duidelijk niet gewenst,of op zijn minst gewantrouwd.
In een tankstation kan ik een rudimentaire kaart kopen van de provincie, schaal 1/300.000 is niet direkt precisiewerk,maar ik kan er mijn route beter op plannen, vind de kleinere wegen die erg rustig zijn.
In Wolin verlaat ik de expressweg,verder zuidwaarts. Het landschap is heel open, polderachtig,met een groot windmolenpark. Af en toe een streep bos waar ik even schaduw vang. Weinig beschutting voor de harde zon, de lichte tegenwind is de enige verfrissing. De dorpjes liggen allemaal op een zijweggetje,op afstanden tussen 1 en 3 km, ik rij er niet heen wegens grote kans dart er niets te vangen valt.
Na een paar uur verschraalt de natuur, de polders maken plaats voor meer heide-achtige begroeiing. De dorpen liggen hier meer langgerekt langs de weg. In één ervan stop ik, koop een paar droge broodjes, een stuk worst en een stuk kaas en een fles bier,hier overal een halve liter. Alles smaakt. De bank die net nog vol zat heb ik ondertussen voor mij alleen.
Veel kleine boerderijtjes hier, die duidelijk niet meer worden uitgebaat, wel zie ik het begin van een fermettecultuur. Ook de nieuwbouw doet me denken aan vroegere tijden bij ons, veel zelfbouw in het weekend
Het is zo warm in de stad dat ik verkies aan de schaduwkant te lopen. De plaatselijke volledig autovrije steenstraat loopt zwart van het volk. Veel designwinkels en kledij zaken, ook een paar grote ketens. Opvallend: ook geen verse voedingswinkels,alsof eten hier niet belangrijk is. De enige terrassen zijn ook van het slag Mac Donalds, geen brasserieën te zien.
Terug naar het hotel waar ik de mooie living vor mij alleen heb. Dit hotel schijnt beroemd wegens gebruikt voor de verfilming van een film of feuilleton op basis van de boeken van mats wallander. De kamers verwijzen naar gerechtstermen, ik slaap in de kamer genoemd arrest.
Ik raak niet uit de keuze hoe verder. Hoger Zweden in trekt me niet aan,ook al wegens budgetaire redenen. Van hieruit lopen lijnen naar Polen en noord duitsland,dat wordt de eerste stap,het is kiezen door eliminatie. Ik ,opteer voor Polen omdat die lokatie dichter bij Berlijn ligt,en dus meer richting huis.
Het is na zessen en nog zeer zomers, dus pak ik mijn fiets en ga toeren langs de kust, een langgerekt fietspad loopt langs de kustlijn door bosjes en natuurparken en natuurlijk militaire domeinen richting noord oost, na een tiental km buitengoedjes en strandhuisjes wordt het heel open en stil,ik stop om te pootjebaden en zie geen kat in kilometers tenzij een strandjutster die er genoeg van heeft als ze mij ziet en met een mand vol wrakhout wegfietst. Het water verzoet mijn gedachten , ik rij verder en cruise langs verlaten landwegen en dorpen die er geen zijn in de ondergaande(?) zon terug naar huis. Blij dat ik deze tocht nog heb gemaakt. Bij toeval kom ik uit waar mijn dag begon, vlakbij de haktet. Dàg,bruno!
In het hotel drupt wat volk binnen,met kleine kindjes,ik zie mama 's bezig met flessen warmen.
Ik boek een hotel in Polen. Alea iacta est. Nu nog een schipper vinden,voor morgen heb ik keuze uit drie boten bij twee lijnen,l'embarras du choix. Halfweg de boeking blokkeert de betaling, ik besluit er mijn hoofd bij neer te leggen en ga na een korte wandeling in de haven slapen.
Gisteren vond ik het ontbijt maar zozo,ben ik een verwende reiziger?
Gisteren heb ik speciaal koffie gekocht, om zelf te kunnen zetten. Ik haal nog warme broodjes bij de bakker,én een croissant, het is tenslotte zondag. Zo mis ik op een haar mijn videochat met claudine ,maar net niet.
Na het eten, inpakken. De overigens sympathieke uitbater van dit oord staat er op dat ik ten laatste om 11.00 hr.buiten ben, ,waarom ook niet? Bij het inpakken heb ik het gevoel dat. Ik iets vergeet,maar dubbel check zegt niet. Eerst ga ik mijn mislukte boeking overdoen aan het loket. Nog drie uur voor de afvaart. Ik slenter weer te voet door de stad, op een plein is een rommelmarkt, altijd leuk als je niets om handen hebt. Ik koop en schrijf nog wat kaartjes,om te tonen dat ik wél in Zweden ben geweest. Op een ander marktplein koop ik ook nog wat fruit, ik eet hier te weinig groenten en fruit.met die broodmaaltijden!
De loopt aardig vol. Toch merk je het niet in de vele salons en restaurants. Er is een appart restaurant voor truckers, ik sluip probleemloos binnen maar wordt ontmaskerd aan de kassa en onherroepelijk terug gefloten. Mijn gevulde plateau mag ik zo inleveren, en vertrekken als gabriël uit het aards paradijs. Eigenlijk had ik geen honger..
Toch ga ik iets eten in het gewone-mensen-restaurant, dezelfde platte kost,maar alla..
Alles is hier reeds betaalbaar. Ik drink een paar glazen rode wijn om dat te vieren, probeer dan wat te dutten op een bank maar word vriendelijk verwezen naar een afdeling air-seats op een bovendek, waar ik toch een dutje doe op de bekende manier, breeduit over drie zetels.
Zes uur vaartje toch lang, ik lees een paar uur,probeer en paar keer iemand aan te spreken maar niemand geeft Engels thuis. Ik vang nog een uiltje,languit op de zetels waar het niet mocht maar waar velen het wel doen, nu komt niemand me storen. Tv's alom, op allemaal andere zenders, gelijklig niet te luid. Alles is heel net, onderweg wordt twee keer heel de boel gestofzuigd, en lege glazen blijven niet lang staan. Plots daagt me wat ik vergeten ben: mijn proviand in de keuken! Niet erg, wel vervelend.
Stipt op tijd meren we aan, ik ben op Poolse grond.voor hetzelfde geld kom ik aan in Antwerpen, je merkt het verschil niet aan de huizen of de straten. Na een beetje zoekwerk kom ik in mijn hotel, gereserveerd via booking.com, er is een meningsverschil over de betaling,moet morgen met de baas worden uitgeklaard want het meisje aan de balie is anderstalig dan ikzelf. Ik heb geen zin twee keer op te hoesten, ben er tamelijk gerust in maar schrijf toch een mail naar de site om opheldering. Leve het internet!
Het hotelletje is overigens perfekt. De restauratie is al dicht, dus trek ik even weer de stad in, meer om de avond te breken dan uit hongergevoel, goe bezig! Ik beland bij een vlotte Italiaan, eet een matige pizza met een fles wijn waar ik nu van aan het nagenieten ben terwijl ik dit tik. De hele dag niet gereden, ik ben ook niet moe. Op terugweg geeft een thermometer 22° aan. Tot nu heb ik op dat gebied veel geluk!
Onderweg zie ik een cliché bevestigd: veel Polen hebben een vodka te veel op. Een supporter op weg naar huis na de match aan wie ik de weg vraag geeft dat ook toe als verontschuldiging waarom hij me de weg niet kan wijzen. Terwijl ik zelf zoek op de kaart keert hij schreeuwend terug na overleg met zijn -broers, nu weet hij het plots wel weer..
Hoewel het hotel op de rand ligt van een groot stadspark blijft het verkeer nerveus veel lawaai maken. Toch ga ik naar bed, wetend dat inslapen geen probleem is.
Morgen informeren en kijken hoe ik verder ga
Door een ontvangen bericht merk ik dat we noot in zaterdag leven, ik verbleef al in zondagse sferen. Opletten dat ik de trappers knoet verlies!
Het blijft hier lang zuiders warm, ik maak evenl een tochtje naar het centrum maar zelfs hier is het feestdag, wat betekent dat al, de winkels dicht zijn en de terrassen overvol.
Aanpalend aan het station ligt de haven, ook de plezierhaven, en daar gaikop een simpel terras een glas drinken. Beducht voor de reputatie van Zweden vraag ik eerst maar wat dat mag kosten? Voor 10U-110 sek heb ik de keuze uit een glas bier of glas wijn. Ik zie de mensen van de 's...misse al glunderen als ze dit onder ogen krijgen!
Het eten is avenant, en ziet er nog niet lekker uit bovendien. In een soort nachtwinkel koop ik een paar broodjes en smeer zelf wat ik nog bij heb, morgen zoek ik een nieuwe voorraad bijeen.
Als altijd val ik als een blok in slaap, de nachtelijke geluiden van het station -ik kijk uit op de perrons - storen me niet,integendeel. En als gewoonlijk ben ik rond de klok van vier wakker ,weer kan ik de slaap niet vatten. Het is klaar als bij volle dag, ik stap uit bed en ga mijn parcours naar Bruno's voorlopig logies verkennen, ik ben niet zeker dat ik het goeie adres heb.
Het is een kwariertje fietsen en het is wel juist.
Opgelucht keer ik via het stads Ieren terug, nog een kat op straat, wél zie ik een haas wegspurten over de straten, raar gezicht midden in een stad die niet eens parkrijk is.
Gerust als ik nu ben dommel ik toch nog een beetje in en uit, tegen half acht opstaan en douchen, mijn toilet is vlug gemaakt.
Voor 60 sek kan ik een ontbijtbuffet nemen in een bakkerij, het is niet njam njam maar toch voldoende, en koffie naar believen.. Ik wandel terug naar mijn hotel, dagboek bijwerken en tanden poetsen, dan ga ik op visite
Kwart voor tien ben ik daar,mooi op tijd om de procedure door te lopen. Om tien uur ben ik bij bruno.
Eerste indruk: hij is fysiek niets veranderd,ziet er uit als een sportman,gebruind en in sportkledij, een korte broek en t-shirt.
De ontvangstruimte heeft de afmeting van een cel,zeg maar smalle drie op vier meter, toiletruimte inbegrepen. Hier staan twee zetels en een kleine sofa.
Bruno brengt met verve en met handen en voeten,zelfs met een soort maquette zijn versie van de gebeurtenissen,ik behoef geen pleidooi.
We praten bij over de gewone dingen van alledag,het meten en ondergaan van de tijd die traag tikt. Ik bewonder zijn niet aflatende optimisme en zijn plannen voor het verdere verloop van zijn procedureslag, want rusten en er zich bij neerleggen doet hij niet.
Ik hoop met hem mee dat zijn scenario klopt.
Twee uur is lang om aan een stuk te vertellen, en twaalf uur is etenstijd. Als we uit de ontvangscel komen staan de karren met eten al klaar.
Ik adem diep als ik buiten kom, de sportvelden die ik zie en vernoemde heeft hij nog niet gezien. Het lucht me op dat ik er was en dat ik er weg kom.
Op de terugweg loop ik binnen in een immense fietsenzaak vlakbij bruno,op hetzelfde industrieterrein,waar ik de gepaste sleutels krijg om zelf aan mijn fiets te werken, ik sleutel en maak proefrondjes, het gaat veel beter maar echt in orde is het niet, maar ik denk wel dat ik er mee thuiskom. Daarna wat inkopen voor middag- en avondmaal, geen zin om te gooien met mijn goeie geld hier.
Ik eet met veel smaak van zalm en haring en danish blue en Italiaanse worst en stokbrood,met zelf gezette koffie.
Geen zin meer om te fietsen, ik ga slenteren in de stad,probeer inspiratie op te doen in de tourist- info. De morgen beklijft.
Terug naar de rust van het hotel, ik moet wat wikken en wegen op mijn gemak.
Is het omdat ik vandaag vertrek? In ieder geval kan ik na vieren niet meer slapen. Opstaan dan maar en een fikse wandeling te voet naar en langs het strand. Het is fris maar niet koud. Konijnen wippen weg in het struikgewas en de bosjes als ik langskom, in de verte nog een wandelaar.
De kust is een afwisseling van rotspartijen en smalle zandstranden, ik denk niet dat hier veel gebaad wordt. Geen kraampjes of tearooms in ieder geval. Terugweg door de bossen, na een goed uur ben ik weer op mijn kamer en slaap toch nog een paar uur.
Voor ik vertrek wil ik nog een was plegen,maar helaas is de Canadese onderwijzer me voor zodat ik mijn hele morgen moet herschikken. Ik kan er mee leven,maar had liever anders.
Sowieso moet ik mijn kamer om tien uur ontruimd hebben, de kuisploeg staat dan klaar want er schijnt al een volgende groep te wachten. Niet handig met de was die nog niet droog zal zijn,maar ik kan de mensen hier geen gebrek aan inschikkelijkheid verwijten.
De Canadees is een lieve oude man,die voor mij hier is aangekomen en morgen vertrekt. Maar verschrikkelijk onderwijzend! Ieder gesprek draait uit op moraal,zodat ik gevangen zit tussen sympathie voor hem en negeren .
Ik ga nu toch maar mijn boeltje een beetje pakken en mijn linnen van het bed nemen, want dat wordt in een jeugdherberg wel verwacht.
Verder weet ik nog niet wat met mijn tijd aanvangen, de Ferry gaat pas om half vier.
Met de was verloopt alles toch vlotter dan verwacht,om 11 uur is alles opgeplooid en opgeborgen. Dan trek ik nog even naar het stadje, een paar broodjes voor het middagmaal en zo.
Hert is hoogdag voor mijn mama, dus pleeg ik even een telefoontje. Krijg een bericht binnen van dochter griet, het leven is soms voorspelbaar en onafwendbaar tegelijk.
Bericht van Melanie: ik word morgen verwacht.
Tegen twee�n ben ik gepakt en gezakt,maar moet nog even aan mijn fiets laten sleutelen,mijn vork heeft te veel speling. De jonge man doet zijn best, trekt een en ander stevig aan maar het blijft onwennig rijden,mijn fiets stuurt te star.
Het is volop zon op het plein met de lanes, ik ben de enige op lane 1. Druk wordt het niet, de Ferry loopt niet halfvol.
We vertrekken op tijd met brandende zon, maar dat gevoel verdwijnt even snel als we de haven uitvaren. Midden op zee is het zelfs koud. De boot is voorzien van eigenaardige maar geniale banken: de rugleuning van de zitbank kan opgeklapt worden zodat iedere bank omgetoverd wordt in een stapelbed, nog confortabel ook, niet alleen ik doe een dutje. Zo gaat de tijd vlug, ik lees nog een uurtje in mijn dik boek,dat in ��n ruk toch niet te pruimen is, en dan komt ystad eraan. Het wordt weer zomers bij het binnenvaren.
Het hotel/hostel "stationen" bevindt zich echt in het station. Zouden hier vroeger spoorbedienden hebben gelogeerd?
Eigenaardig in deze tijd: vooruitbetaling moet in handje kontantje! Net als in Denemarken zijn de automaten hier dun gezaaid, gelukkig w�l welwillend. Het hotel ziet er op het eerste zicht erg netjes uit, ik ga nu even op verkenning binnen en buiten.
Net toen ik ging slapen barstte hier uit het niets een onweer los.weinig van gemerkt, ik viel als een blok in slaap, pas wakker krond een uur of vier maar terug de slaap der gelukzaligen gevonden tot half acht. Mooi op tijd om te douchen voor het ontbijt. Na een lange ochtend ongerekend met claudine op de fiets voor een toertje bornholm.
Ik opteer voor richting noord langs de kust. Eenmaal buiten de stad krijg je een voor fietsers voorbehouden pad door het bos,zalig! Het is wel nog fris,zeker in het bos, en af en toe wat slijk lassen door de vele regen vannacht.maar algauw kan ik mijn sokken en pull opbergen.
Het landschap langs de kust is ontzettend mooi. Soms rij ik bijna aan de waterkant, soms ver erboven:vlak is het zeker niet! Hasle is het eerste " grote " dorp. Er staan een paar huisjes met merkwaardige schoorstenen: Haringrokerijen. Ik ben erdoor gecharmeerd en koop wat proviand,de haring is zoet gerookt, en zeer vettig. Ook gerookte paling heb ik mee, een delicatesse,vind ik.
Verder naar het noorden wordt het kustpad wel erg lastig om te rijden, waarschuwingen voor hellingen van 15% volgen mekaar op,ik moet soms te voet een eindje duwen. Maar het loont de moeite, doet me een beetje aan THE ring of Kerry in Ierland denken, zo mooi. Een paar miniatuur haventjes liggen daar uitgestrooid, met nauwelijks beweging.
Alllinge is mijn verste punt, door de steile klimmetjes ben ik een beetje aan het eind van mijn Latijn. Ik neem rustig de tijd voor mijn piknik.
Een vrouw die ik ontmoette aan de Ferry in koge had me uitgenodigd om langs te komen, maar ze had het te druk deze namiddag. Pech!
Ik verzaak aan de hele toer van het eiland, en rij middendoor terug richting Rønne, het is tenslotte vakantie en geen koers. Bij een bakker die ik vanmorgen net buiten de stad zag koop ik broodjes voor vanavond, er zijn toch een drietal bakkerijen in de stad zelf. En slagers? Na raadplegen van haar bazin zendt ze me naar de supermarkt "qvick" waar een slager zou zijn, een échte. En inderdaad, naast het voorverpakt vlees in grote open koelkasten kan je iets bestellen wat je niet vindt. Ik koop een Ierse entrecote die hij inderdaad vers afsteekt, straks bak ik hem als avondeten
De touristinfo is om 16.10 hr al dicht, jammer . Ik loop nog langs bij het kantoor van de rederij waar ik mijn boeking verzilver in een écht ticket.
Blij dat ik terug thuis ben.
Een mailtje van Melanie, dochter van bruno maakt me blij. Ik kan vrijdag op bezoek, wat tot nu toe toch geen zekerheid was.
De kinderen hier zijn waarschijnlijk aan hun laatste nacht toe, er is in elk geval harde disco te horen. Ik hoop maar dat het niet de hele nacht is, tenzij ze me uitnodigen natuurlijk!
Nu naar de keuken..
Ik hou me aangenaam bezig met mensen kijken en een glas drinken ,proberen een praatje te maken,maar de meeste Denen zijn bang van andere talen.
Om halftien gaat de wachtzaal open van de ferry, nog niet het boekingskantoor. De man van dienst maakt me geen jota wijzer,ik versta niets van zijn Deens ,tenslotte neemt hij een stukje papier om iets te proberen verklaren, maar ik snap zo wel dat hij me eigenlijk niet kan helpen.
In een folder lees ik dat de ferry goedkoper is mits boeking vooraf via internet,in de terminal is er geen verbinding, en omdat ik tijd te verdoen heb peddel ik terug naar de stad.
De internet boekingskorting geldt alleen mits een paar dagen op voorhand...
Terug in de terminal zit een vriendelijke dame aan de balie. Ik word vlot en correct aan een ticket geholpen, 40 ongeveer.
De Ferry is dan weer groter dan ik had verwacht,zowat de grootte van de oude boten van de RMT die nu nog de dienst uitmaken in Oostende, wel onder Poolse vlag.
Eerst moet de boot helemaal leeg worden gehaald, truckmasters rijden op en af voor onbegeleide trailers te lossen,ik ken dat spelletje maar al te goed.
Eigenlijk moet ik met mijn fiets wachten in de lane voor de auto 's,de voetgangers mogen wél al aan boord, dat is nog 2 uur voor ik aan boord kan! Ik probeer met charme en het lukt, de vrouwelijke chef van dienst die het laden en lossen regelt begeleidt me persoonlijk aan boord om veiligheidsredenen, en zo kan ik een plaatsje zoeken om me te installeren voor de nacht. Ze raadt me nog het beste dek aan, ik vind een praktisch leeg immens salon. Ik installeer me op vliegtuigmode: drie zetels aaneen is een prima bed. Zo heb ik al een dik uur geslapen voor de afvaart.
Vroeger sliep ik altijd vast door de trilling en het geschommel, hoe meer wind en hoe ruwere zee hoe beter. Het is nu niet anders, ik slaap als een blok tot we ronne binnenvaren, het is zes uur ondertussen. We vaarden 170km,zie ik op mijn gps,in goed 5 uur.
Ik haal wat info op bij de ferrymaatschappij over mijn verdere reisplannen, het is nu niet druk aan de balie en de man van dienst geeft me alle mogelijkheden, ook die van de concurrentie.
Eerst naar mijn logies, ik wil vandaag op mijn gemak rondtrekken ,gewoon de tourist uithangen en dus mijn bagage achterlaten. Goeie vlotte ontvangst in de jeugdherberg, die met een paar schoolklassen tamelijk vol zit. Ik vraag om mee te ontbijten,en geniet oogluikend van het jonge volkje, deels kind,deels puber en bakvissen, opzichtig geschminkt en gekleed.
Het eten is eenvoudig,geen ferme kazen dit keer, misschien goed ook.
Zo, ik ben geïnstalleerd voor een paar dagen, heb alles eens uitgepakt,wat ik anders niet doe,voelt luxueus.
In vakantiestemming ga ik naar de stad.
Na mijn deugddoend dutje vertrek ik zo maar goed komt het uit langs het fietspad dat hier voorbij het hostel loopt. Het volgt parallel een weg maar door de bosrand. Verrassend veel wandelaars,al of niet met honden. De schaduw doet deugd, het is zomers warm.na een tijdje verlaat het fietspad het bos,loopt verder afgescheiden van de rustige weg.hoewel daar nu niet veel van te zien is moet het hier tjokvol toeristen lopen in het seizoen. Erg aannemelijk,het is hier werkelijk prachtig.
Ik fiets zo maar wat rond, en sla een zijweg in naar een dorpje,kom aan de zee.het zandstrand is erg aanlokkelijk, ik neem het ervan en ga pootje en wat meer baden in de toch nog koude Oostzee. Heel verschil met bij ons: weinig getijden en bijna geen golfslag. Zeer helder water, je ziet hele scholen visjes zwemmen. Verder zijn er maar een paar mama's met enkele kleuters.
Ik heb geen zin om ver te fietsen, en zoek een andere terugweg. Bij een kleine supermarkt koop ik bij toeval Belgische aardbeien. Lekker maar niet zoals vers van bij ons.
Verder op de terugweg doe ik nog een kerkje aan. Ze zijn hier mooi door hun eenvoud. Witgekalkte mureno en een sober maar soms fijn interieur. Het kerkje oogt heel imposant van buiten, maar binnen is het maar twee banken breed,heel intiem maar technisch verbazend goed uitgerust met beamer en al.
Rustig boards ik ronne, te laat voor de viswinkel. Voor ik aan het hostel ben ontdek ik een klein dagschotelrestaurant,er zit nogal wat volk, gezinnen met kinderen.
De dagschotel doet me kareel denken aan wat ik in Engeland in de routiers geserveerd kreeg,vooral door de saus. We reizen om te leren..
Het koelt toch snel af 's avonds, ik trek mijn trui aano en lees nog wat op de barza. Na een tijdje ga ik binnen verder lezen, het wordt te kil. Probeer nog een kamer te boeken in Zweden voor overmorgen,het loopt een beetje stroef door geen online boeking mogelijk, morgen zie ik het resultaat wel.
Dit is de grootste stad van bornholm. En bornholm is ruwweg een trapezium van 30 op 40 km, er zijn nog een zestal steden waarvan 5 ook op de kust liggen.
Het stadje is mooi en verzorgd, zoals alle plaatsen hier trouwens,maar niet zo mooi als koge,dat qua opsmuk meer aan Brugge doet denken.. Ik doorkruis de stad van onder naar boven en van west naar oost, grotendeels te voet, want ik ben de enige die fietst in de voetgangerszone. Hoewel niemand me er op aanspreekt voel ik me verkeerd bezig.
De toeristische dienst is zeer accuraat en handig. Internet vrij, alle documentatie onmiddellijk voorhanden,bovenstaand heb ik grotendeels van daar.. Ik maak er ineens mijn boeking voor de overzet naar ystad,het kost me inderdaad een pak minder als ik vooraf zelf internetboek. In de stad,net als overal, opvallend veel designwinkels,kledij zaken ook.
Ik zoek een slager om te kunnen vertellen aan vriend Jan,en ook een bakkerij. Helaas, na heel wat wandelen en tenslotte navragen: in dit stadje, het belangrijkste van het eiland,zijn er geen meer. Armoe troef, vind ik, maar wellicht gaan we bij ons pijlsnel dezelfde weg op...
Bij het terugkeren naar mijn hostel vind ik een viswinkel,natuuurlijk, aan de haven. Eindelijk vis! Een mooi assortiment, ook anders dan bij ons. Ik neem wat gerookt spul,zalm en gerookte kuit mee voor mijn middagmaal en ben vastbesloten voor vanavond, zoniet morgen, wat vers klaar te maken.
In het hostel is er geen levende ziel buiten de vrouw die poetst en haar niets ontziende(zelfs mijn oren niet) stofzuiger. Ik eet alleen, buiten, op het terras.
Voor vanmiddag twijfel ik tussen een dutje of een fietstocht. Misschien alle twee een beetje?
hoewel ik erg goed en diep slaap kan ik niet een hele nacht aan en stuk. vanmorgen om 4 uur was het weer van dat. dan maar een uurtje gelezen en mezelf verplicht nog wat te dutten,wat gedeeltelijk lukte.ik bleef in bed tot tegen achten. het weer is stralend voor het ogenblik,het ontbijt was wat minder,ik was de enige die er een had besteld. de prijs was navenant,dit wordt wellicht mijn goedkoopste nacht in het noorden,310dk,je kan dan ook niet alles verwachten. door het laat geserveerde ontbijt ben ik laat op dreef: het is al na tienen, toch vlug nog even van de pc in het onthaal gebruik gemaakt om dit te schrijven.. prettige werkdag!
Het weer is heerlijk vandaag,zon van in de morgen en geen wolkje aan de lucht,ik rij vandaag maar een zeventig km.
Vordingborg slaapt nog half als ik al op de kobnhavnvej ben. Die weg loopt bijna mathematisch in een rechte lijn naar koge. Goed om vlug de stad uit te raken, maar te druk om er langs te fietsen, ook al loopt er een autostrade parallel.
Het fietspad 56 loopt ook in die richting,met wat meer kronkels,maar veelal over rustige plattelandswegen. Telkens staan er wegwijzers naar dorpjes maar je komt er nooit in, de weg neemt ieder keer net ervoor een andere wending.
Sjaelland is lang niet vlak, algauw zitten er een paar kuitenbijters aan te komen,maar ook door het mooie weer neem ik ze met een glimlach. Het is stil en verlaten, ik kom een paar trekkers tegen uit de andere richting maar er wordt niet gestopt,alleen even zwaaien. Nergens een rustbank ook, ik blijf maar hopen en doorrijden, ik hou van dat klein beetje confort om te eten. Tenslotte stop ik en zit op een grote steen zoals die hier veel gebruikt worden om een oprit te markeren. Zit ook goed, lekker in het zonnetje.als ik stilval hoor ik overal bijen of insekten zoemen
Een laatste stuk loopt via een klein weggetje dwars door de bossen, felle hellingen volgen mekaar op. Toch een lichtpunt: op een open plek komt een reekalf tot bij de weg,maar betrouwt mijn verschijning niet en huppelt hoog en elegant weg voor ik de tijd heb mijn fototoestel ter hand te nemen.
Om drie uur ben ik in koge,en rij direct naar de haven. Het ferrygebouw is dicht,opent pas om half tien, de ferry vaart eens per dag, om 00.30 hr.
Zodoende heb ik een hele namiddag om in het stadje te struinen.
Het is een erg mooi stadje, tjokvol met historische huizen, heel mooi aangelegd met autovrije straten, zelfs de fietsers gaan te voet. Wat je bij ons niet vindt in het straatbeeld maar hier wel: veel ouderen die kuieren en winkelen met hun looprek. De sfeer bevalt me, geen luidruchtige muziek of felle reclame.
Ik koop wat toespijs en piknik op een grote bank, wel plaats voor 100 man,geplaatst voor het museum dat vandaag dicht is
In de bib kan ik terecht om te internetten, vandaar dit bericht. Nu ga ik eerst wat stadswandelen terwijl de zon nog schijnt. Het nachtleven wenkt daarna?..
