het weer wordt iets minder volgens de meteo die ik zie op de alomtegenwoordige tv,zelfs kans op een regenbui.
mijn vlucht is pas om zes uur vanavond,ik ben van plan om niet de hele dag te zitten afwachten, mijn hotelkamer blijft beschikbaar tot na de middag(vriendelijke mensen) zodat ik vanmorgen de toeristische bezienswaardigheden kan bezoeken die antequera zelf te bieden heeft,en da's niet weinig als je jezelf ciudad historico noemt.
wie houdt van renaissance en barok komt hier zeker aan zijn trekken. zelf ben ik daar gauw in verzadigd,hou het liever op wat nu leeft. het mooie van de dolmens vind ik de fikse ochtendwandeling ernaar toe. voor de rest zie ik daar teveel beton op de site om erg boeiend te kunnen zijn. vlak bij een school neem ik mijn desayunio/ontbijt. vooral de koffie vind ik hier overal lekker. eerst zit ik er alleen, dan is er een invasie van jonge moeders,een vast ritueel na het afzetten van hun grut. mooie bende
na het bezoeken van de voornaamste kerken kuier ik door de stad,er staan tal van mooie herenhuizen. alle huizen,ook de kleinere hebben hier een portaal waarvan de zin me ontgaat,tenzij als kijkkast. bij de grotere is er dan een hekwerk waardoor je zicht hebt op een binnentuin. alles is wel erg netjes,dat is leuk.
ik kuier maar rond en slaag er zelfs in te verdwalen. lichte paniek omdat ik vandaag toch een beetje op de klok moet leven. een jongeman wijst me op mijn stadsplan waar ik ben,oef! blijft toch nog tijd om afscheid te nemen van mijn stamkroeg met française.
ruim op tijd ben ik gepakt,eigenlijk tijd zat maar ik besluit toch naar het busstation te gaan. ik probeer wat mee te luisteren met oudjes die mekaar ratelend veel te vertellen hebben. tot mijn verwondering is 2 na 2 mijn bus van 2 uur vertrokken, de volgende is om 03,15, dat is balen, daarmee is mijn marge opgebruikt. ik maak van de nood een deugd en ga tapa's eten in een café die je hier zoals je in elke stationsbuurt vindt.
na 3 glazen wijn en 5 tapa's(5,5!) ben ik toch welgemutst en verzadigd en haal mooi op tijd mijn bus naar malaga, die me klokvast afzet in het busstation. het is wachten op de directe bus naar het vliegveld, die is een kwartier over schema. met het zweet in de handen kom ik toch net op tijd om in te schepen.,gelukkig,want ryanair is wél erg aan de klok.
we landen mooi op schema,de bus naar de midi staat vertrekkensklaar. in brussel heb ik net tijd genoeg voor een belgische welkomstdrink, en in brugge wacht mijn trouwe privéchauffeur me vol ongeduld op.
einde van een mooie uitstap; voorlopig is verder nog nix gepland.
ik was op tijd wakker,nam uitgebreid mijn tijd en moest tenslotte een taxi nemen om mijn trein te halen,zo begon mijn dag. de stiptheid is op zijn spaans, geen mens die zich daar aan ergert. de trein is heel modern en confortabel.door de nevel is het zicht beperkt, gelukkig heb ik mijn congoboek bij, ik kom in de laatste woelige jaren. ronda is voor mij erg symbolisch: het is een herinnering aan een cruciaal moment in mijn relatie met sonny,elf jaar geleden logeerden we hier in al de luxe die een parador bieden kan. hier weer rondwandelen is het orgelpunt van mijn reis. je dierbaren begraaf je nooit helemaal,hoe veel moeite je ook doet en hoe graag je het zou willen. verder staat ronda pal boven een kloof waardoor je heel mooie vergezichten hebt. de oude stad loopt over van musea, de nieuwe stad aan de andere kant van de brug is inwisselbaar met om het even welke levendige stad. na even zoeken beland ik toch in een goeie tapabar,en wandel ik op mijn gemak terug naar het treinstation, opdracht volbracht. de trein glijdt door een relatieve vlakte met veel landbouw. ik zie (tarwe?)velden afgewisseld met olijfboomgaarden waarin nu wordt gewerkt,ik vermoed snoeien. verder veel dorpen met ganaderia's die wingene en co naar de loef steken. meer tekenen van industrie dan hier en daar een meelfabriekje zie ik niet in het grootste deel van het trajekt. er hangt een gloednieuwe trekfiets in mijn treincompartiment, wat alleen mijn spijt aanwakkert dat ik hier geen fiets heb: het moet leuk zijn hier van het plaatselijke beernem tot in zeg maar lapscheure te fietsen. bij het uitstappen maak ik kennis met john, de eigenaar ervan die hier omwille van zijn health een maand gaat toeren. ik stikjaloers natuurlijk,geef hem mijn kaartje en hoop ooit op een beknopt verslag, hij van zijn kant zoekt een partner om enkele maanden door kroatië te trekken. de voettocht naar het hotel heb ik nodig om mijn emoties een beetje te verwerken,onwillekeurig ben ik mijn uitstap aan het afsluiten. ik ben moe en doe een heerlijke siësta. het internet werkt,alsof we een modus vivendi hebben gevonden. zoetjesaan tapatime, wat kan er mij in godsnaam nog gebeuren? hasta la mañana, emilio
een dik half uur zit ik te wachten,nu ben ik eindelijk ingelogd. goed dat ik mijn boek bij heb,en mijn spreekwoordelijk geduld. en nu maar hopen dat wat ik tik ook effectief op mijn blog verschijnt.
de tapacultuur heeft me helemaal ingenomen,een verrukkelijke manier van eten voor een erg redelijke prijs, al moet je een beetje de plaatsen kiezen: zoals overal een beetje uit het centrum of net van de hoofdstraat weg.
met het oog op mijn wandeling ook niet overdreven veel gegeten .
mijn gids was er. in zijn dikke bmw werd ik samen met een soort jack russell tot hoog in de bergen gebracht. daar wandelen is niet mijn gewoonte maar ik heb er ontzettend van genoten. luis is een jaartje jonger dan ik maar kent er blijkbaar elke steen. heel erg spijtig dat de communicatie erg minimaal was,mijn spaans is minder goed dan ik dacht. we wandelden van 4 tot 6, hoe ver en hoog weet ik niet. het was niet echt koud, wel een beetje mistig zodat ik de verre plekken die hij aanwees niet kon zien,alleen de sierra nevada, naar zijn zeggen op 100 km was duidelijk te onderscheiden door zijn sneeuwwitte kam.
ik was een beetje bezorgd om mijn fysiek,maar bij felle klimmen hoorde ik mijn gids ook zwaar ademen, en hij wandelt daar zo'n 3 keer per week: geruststellend dus voor mijn eigen lijf.
een beetje in mineur- ik kon hem niet echt bedanken door het taalprobleem- nam ik van de man afscheid.ik kocht wat fruit en ging een late siësta doen. daarna weer een taparondje, zodat ik eigenlijk geen honger had voor het avondmaal: ik at toch een stuk zwaardvis, doet me eigenlikkaan kalfsvlees denken.
bedtijd nu,morgen wil ik op bedevaart per trein naar ronda, ik probeer mijn verwachting te temperen.
mensen flaneren op zijn zondags,je ziet nog een heer met sigaar in de kop, vrouwen met een pels.het is hier frisser dan beneden,in de zon kan ik me niet verwarmen met alleen een t-shirt. mijn nieuw verblijf is een ouderwets hotel, nog met ingelegde parketvloeren en zo: verder alle confort,zelfs een airco. alleen de cyber is ondermaats, een probleem voor heel andalusie lees ik per toeval in mijn spaanse krant. gisteren een lang bericht geschreven en vanmorgen zie ik het niet verzonden.. ergernis! zo zit ik nu te tikken in een soort western unionkantoor,het net is hier iets vlotter,al ben ik ook al 2 keer opnieuw begonnen door een fout te maken met het qwertyklavier zodat mijn tekst weer weg was in plaats van verzenden.. authenticiteit is omgekeerd evenredig met talenkennis. de voertaal is spaans en spaans. gisteren had ik het geluk te avondeten naast een spaans gezin,elk at 2-3 tapa's, ik kon bestellen door aan te wijzen. lekker en goedkoop,1 euro per stuk.. naderhand bleek de jonge uitbaatster francaise,zo kwam ik in contact met haar kersverse schoonvader,fervent jager die me vandaag een rondleiding heeft beloofd in het natuurpark iun de buurt,ik ben benieuwd en hou jullie zo goed mogelijk op de hoogte adios! miel aka aqui emilio
te lang ben ik in malaga blijven hangen. de vaag geplande uitstappen naar het binnenland deed ik niet,te ver weg van het bus-en treinstation,te besluiteloos door te weinig planning.. het internet is niet wat ik thuis gewoon ben, en dat verwondert me toch,spanje is erg geëvolueerd en lijkt minstens in alles mee,zo niet voor te zijn. maar het net wekt slecht. gisteren nog schreef ik een lang bericht dat niet in mijn blog is opgenomen. ergernis! zo kan ik opnieuw beginnen, ditmaal niet op een gratis ter beschikking-toestel in hostal of hotel,maar een betalend toestel in een soortement western unionkantoor, dat zie je hier nog regelmatig. in een notedop: gistermorgen plots vertrokken ,weg van malaga en het ook naar mijn normen toch ondermaats hostal, de bus op naar het noorden,dwars doorde bergen: mooie vergezichten. antequera is meer op mijn maat: plattelandstadje van 40.000 inwoners,een grote pueblo tegen de bergwand geplakt met vriendelijke niet gehaaste mensen. aan de andere kant is een grote vlakte,met landbouw en aanverwante nijverheid
