Ik ben beter af in mijn nieuwe kamer dan voorheen. Niet alleen heb ik hier wifi maar vooral, het is rustiger dan aan de straatzijde en minder warm wegens noordelijk gericht, de andere kant warmt de hele dag op. Zo slaap ik als een roos, maar deze nacht niet lang, om twee uur ben ik klaarwakker, en voel dat ik dat ook zal blijven. Wat ik heb gedroomd weet ik niet meer, spijtig ,maar daar ligt het niet aan: gisteren was ik op zoek naar een melodie die ik ooit als bijlage bij een mail kreeg, en ik kan ze me niet meer herinneren. Die frustratie houdt me nu wakker. Gelukkig heb ik mijn iPad bij de hand -ik wil niet meer reizen zonder- en begin dan maar te googelen. Tot mijn eigen verbazing kom ik redelijk vlug tot resultaat: de Sloveense acapella groep "perpetuum jazzile" is het wat ik zoek, en nog meer bepaald het nummer avsenik medley. Ontzettend mooi! Spijtig krijg ik het niet opgeslagen op mijn pod,maar ik kan het altijd terugvinden op you tube..
Hoewel moe kan ik de slaap niet vatten, is het door het nakend einde van mijn zomertoer? Ik probeer een middel dat thuis altijd werkt bij slapeloosheid en zet een plaat op van de materies van chevetogne, koorzang vanuit chevetogne, ik denk niet dat ik ooit de hele plaat heb uitgeluisterd zonder in slaap te vallen, zo rustgevend werkt het op me.
Op die manier heb ik toch een verkwikkende nacht, word wakker met klokgelui dat ik veronderstel een soort angelus te zijn, al herinner ik me niet dat het angelus 's morgens ook werd geslagen.
De morgen ziet er veelbelovend uit. Terwijl de koffie pruttelt kleed ik me aan en trek naar de krantenboer en de bakker. Ik koop de Nederlandse Volkskrant,liever dan de telegraaf, hier ook beschikbaar, geen Belgische krant te bespeuren. Mijn ontbijt smaakt voortreffelijk. Verder bedenk ik een paar filosofische beschouwingen,mijn dag begint goed. In afwassen heb ik nog geen zin, het stoort niemand dat wat borden hier opgestapeld blijven staan, vanmiddag misschien , als ik thuis kom van mijn fietstocht en het te warm is om buiten iets te doen.
Lekker douchen, dit stukje plegen, nu ga ik er stilletjesaan vandoor..
Anders dan gisteren wordt het een minder inspannende wandeling, ik rij meer naar het zuiden en het westen,daar is het vlakker.. Ik rij ouveillan,mirepeisset,ginestas,St. Nazaire d Aude,St. Marcel sur aude,sallèlles d Aude,terug via ou elan naar capestang. Het is in vergelijking met gisteren een wandelingetje, niet echt afzien alhoewel het nooit helemaal vlak is ik geniet van het goeie weer,we zijn allebei uitbundig.op de middag ben ik in St. Nazaire,niet groot, met welgeteld één terras ,mooi overschaduwd met een soort klimop. Hoe klein het dorp ook is, er zit toch volk,ook kleine kinderen die zich hier duidelijk goed thuis voelen,net als hun vaders,ik vermoed dat zij hier samen hun middagpauze en -lunch nemen,een beetje bizar.toch laat ik me ook verleiden voor een dagmenuutje,ik neem een koude boss hotel en danog eens zalm, niks bijzonder maar het is zoals gesgd een lekker terras. Zelfs de mannen van de brandweer komen hier eten, en dat staat altijd voor goed heb ik al ondervonden. Tja, in het land der blinden is eenoog koning. Zo komt het dat ik moet verder fietsen in de brandende zon, maar ik neem het op mijn gemak.
Thuis doe ik ineens de afwas, en maar goed ook, want plots loopt de zaak vol met dagjesmensen. Één koppel blijft ook eten in de living, het zijn weer quebequers,raar hoeveel volk van daar hier de weg vindt. En ook compostelagangers,dat is geen toeval meer. Gezellige babbel nog met de man, zijn vriendin heeft zich al terug getrokken . ook beneden zijn veel activiteiten, er is een dansgroep luidruchtig aan het rocken,maar dat duurt wel niet lang. Geen siësta gehad, ik ga vroeg onder mijn laken,morgen hier mijn laatste dag.
À demain,
Ik word wakker met de klok van zeven, het is nog half donker buiten en plots beangstigt me dat, in mijn gevoel is de winter geboren, duistere tijden komen er aan,lichte paniek. Als ik kon reisde ik het jaar rond de lente achterna. Ik troost me dat ik altijd een stukje kan ontsnappen naar het korte zuiden,naar de zon ,als de nood hoog is. Inboorlingen maakten me enthousiast voor de lente hier, een ideetje om in het achterhoofd te bewaren. Hoewel, het is dan ook geen tijd om thuis te verlaten.
Ik negeer de halve baguette van gisteren die taai is geworden,de twee bakkers dichtbij zijn dicht,ik spring fluks op mijn fiets en ga een nieuwe halve baguette halen aan de andere kant van het stadje. Heerlijk knisperig en zacht vanbinnen, ik begrijp niet hoe dat hier mogelijk is en bij ons nooitzijn gelijke haalt. Ondertussen is de zon er weer helemaal,alleen boven dé laagvlakte waar vroeger l'etang was hangt nog nevel, het wordt een mooie dag.
Het aftellen probeer ik zo veel mogelijk te verdringen,maar het zit wel in mijn achterhoofd:slechts drie dagen resten me nog!
Laurence komt niet vandaag heb ik gezien op het bord met de openingsuren, ik zal mijn verhuis aan de poetsvrouw moeten uitleggen,anders zwiert ze misschien mijn hele zwik in het stort..
Het is Laurence zelf die de kuisdienst waarneemt, bij gebrek aan poetsvrouw voor het ogenblik, ze was geschrokken toen ze mijn kamer leeg vond en nog meer als ze me hier in de andere trof. Het is me vergeven.
Tegen tienen vertrek ik naar quarante, een dorp hier in de buurt maar wel een kwalijke lange klim, het zweet perst overal uit mijn lijf. De buurt stelt het economisch goed, overal zijn nieuwbouwwijken. Het centrum is wel authentiek, met een romaans kerkje dat verknald is door aanpassingen in de jaren 1800 of zo. Ik vertoef er een wijl, ga dan verder naar puissergier,wat ik gisteren niet haalde. Ook authentiek, geen nieuwbouw. Een groot dorp langs een drukke departementale,met smalle straatjes in het centrum waar geen auto door kan.
Ik zie een paar mooie onderhouden herenhuizen.oude (wijn?)glorie.hier zoals elders kan je een dagschotel eten in de plaatselijke bar, of beter buiten want geen mens gaat binnen zitten. Ik hou het bij een glaasje rood, een mooi glas kost hier 1,10..
Weer langs een heel rustige weg naar capestang, het klimt weer wel even, in de afdaling bezoek ik tevergeefs twee keer een vijgenboom. Even na de middag ben ik thuis, geen zin in een grote maaltijd dus eet ik alleen wat vissoep,bak croutes met een oud stuk stokbrood, de bijgekochte rouile is niet lekker. Het is erg warm en ik kan niets beter verzinnen dan een siësta.
Rond een uur of vier waag ik me buiten, de laatste zending kaartjes moet ik dringend versturen. Dan nog even winkelen , kleine porties toespijs, alleen heb je gauw van alles teveel.ikrek het nietsdoen met slenteren en de online krant lezen, zo wordt het toch tijd om te gaan eten in le relais bleu, mijn stamrestaurant.: een sla met rijst als hoofdbestanddel en dan een soort varkensvlees sauce diable, met veel mosterd in,ik mopper niet, kaas als toet,je, ik hoef geen dessert meer.
Vanavond koelt het meer dan anders af,vind ik,het wordt niet kil maar toch.
Nog even! Skypen met claudine, ik voel zand in mijn ogen..taptoe.
Goeie avond,beste kijkers,
Ik sliep met mijn raam en luiken wijd open: zo is het de eerste nacht dat ik halfweg een dun deken over me trek.
Tot na middernacht zijn jonge jongeren aan het roepen en lullen in de straat. Ik hoor ze maar krijg ze niet te zien. Het gewone puberaal gedoe, het eindigt met wegscheuren met piepende banden en gierende motoren van oude versleten karretjes,overal eender.
Vandaag is het zondag, en markt hier ter plekke. Rond zes uur hoor ik de eerste kramen arriveren, een half uurtje later ga ik kijken, markten blijven me bekoren, zowel de opbouw als de opkuis..
Ik neem een baguette mee naar huis, en een croissant, het is zondag toch? Ik ontbijt alleen, de quebeqois is nog niet wakker, hij kopglas oven water als ik net klaar ben. in zijn zangerig Frans beklaagt hij zich over het Frans ontbijt, hoewel hij Frans spreekt is zij voorkeur toch toch eerder Engels-continentaal wat dat betreft.
Hij is ook een compostelaganger, ging te voet van St.- jean pied de port,een beetje dezelfde periode als ik .is onderweg even opgenomen geweest in een Spaans hospitaal wegens gangreen aan zijn tenen, het scheelde niet veel of hij was er een paar kwijt...
Mijn fietsband ziet er goed uit, terwijl ik hem monteer doet hij de hele afwas,mooi van hem. Ik koop een Nederlandse Volkskrant bij gebrek aan Vlaamse gazet, het is de eerste keer dat ik het doe, ik zit ook een beetje door mijn literatuur en Franse lectuur ligt me een beetje moeilijk, da's nog anders dan Frans spreken vind ik. Een Nederlandse krant brengt weinig bij over België, maar ik zie toch meer cultuur dan in het Franse krantenaanbod,dat voornamelijk uit plaatselijk nieuws bestaat.
Voor de middag nog even toeren in het dorp, wat verse druiven zien te verzamelen. Het weer is zonniger dan gisteren, vanmiddag ga ik toeren, waarnaartoe bekijk ik nog wel.
Druiven vind ik niet naar mijn zin,algauw sta ik weer in het centrum op de markt,gewoon wat rondkijken. Twee kippenkramen vechten om mijn klandizie, ik kan niet kiezen. Ik neem een ricardje, ga bijzitten aan een tafel op het terras wegens niks anders vrij, de mensen -authentieke streekbewoners- hebben geen bezwaar, we kouten gemoedelijk over de streek, de bezoekers, het klimaat nu en in de winter en in het voorjaar en de zomer, alleen de winter is vervelend à cause du vent. Zij gaan ook op zoek naar olijven en wilde prei en amandels in het voorjaar en wilde asperges die ze hier bij bosjes vinden en ook cru eten...al van die dingen die belangrijk zijn in een goed leven. zij lachen met mijn ricard die ze zelf niet drinken maar geven toe dat mosselen hier de nieuwe culinaire mode zijn.
Ik koop tenslotte kip bij de ene en ratatouille bij de andere kippenboer,maak nog een wandeling te voet en ga dan smakelijk eten. Het is voorlopig te warm om te vertrekken, eerst even siësta met instrumentale muziek van onzen Willem op de achtergrond, dan misschien een toertje onder de schaduw van de platanen langs le canal, je verrai bien.
Dat is het dan ook geworden. Ik vertrok om drie uur,bloedheet was het, dus reed ik in de schaduw langs le canal. Het fietspad is er eigenlijk geen hier in de streek, ongeloofli voor een van de meest bereden Franse parcours. Er zijn niet allen de racines/wortels die soms wel 10cm uitsteken, ook de greppels die fietsen trokken in de regen en nu hard gedroogd zijn, als gebakken aardewerk. Enfin, ik kom toch tot foncerrannes, het indrukwekkendste sluizencomplex van het canal. Er wordt net een rijnaak versast., indrukwekkend, de sluizen worden maximum gevuld, er kan geen roeiboot bij.
Beziers laat ik verder rechts liggen, ik ga de linkerkant op richting puissergier, om van daar dan terug te fietsen naar capestang. Maar het is onwaarschijnlijk druk op de weg, ik vermoed dagjesmensen die terugkeren van een dagje aan zee. Daarom geef ik in maurelhan de pijp aan martin en keer van daar naar capestang terug. De weg is zeer landelijk, geen verkeer, de hele tijd licht klimmend tussen wijngaarden, die voor het grootste deel al gevendanget zijn.na de hele lange klim gaat het evengoed naar beneden . Ik onderbreek mij afdaling voor een vijgen oom tussen de wijngaarden, maar ook hier is het lied gezongen, ik oogst een mager kilootje, beter dan nix,toch. Onderweg pak ik dievelings nog een paar krabben verse druiven mee..
Thuis les ik mijn dorst met frisse rosé uit de frigo, het is niet mijn drank maar het smaakt toch. Voor mijjn avondmaal heb ik l'embarras du choix,ik kocht zo veel de laatste dagen dat ik vrees dat ik het niet meer op krijg voor ik hier moet vertrekken. Ik hou hét bij lekkere verse baguette en wat kaas en rillettes en zo.
Na de maaltijd nog niet moe, ik besluit een fikse wandeling in de vallende avond, een heel stuk west langs het canal en dan terug langsom een nieuwe stadswijk terug naar de oude stad via straten die ik deels nog niet aandeed. Stappen is eigenlijk ook leuk. Nog een verfrissende douche,ik heb er zelf last van mijn zweetvoeten, of eigenlijk meer van mijn sandalen, ik moest toch een paar extra schoenen meegenomen hebben om eens te kunnen afwisselen.
Het is rustig in de stad. Toch ben ik stiekem verhuisd naar de kamer van Luc,le quebeqois die vanmorgenis vertrokken: zijn kamer ligt aan de achterkant en daardoor minder warm,én er is wifi in de kamer,ligt op de hoogte van chambre 5, vandaar. Ik heb een tafel hier naartoe gesleurd, zo kan ik op MIJN kamer zitten tokkelen. Ik moet dat verhaal morgen nog aan Laurence zien te verkopen..
In de stad luidt als vanouds bij ons ieder uur de doodsklok. Hier gaat geen mens nog ter kerke, maar de religie blijft heel sterk, ook les communions en zo,et les marriages.. Straf!
Bonsoir à tous, nog 4 nachtjes slapen en ik kom er weer aangesjeesd..
Bonjour à tous!
Wakker iets na zeven, het is nog niet licht, ook hier valt de somberheid van de herfst ,stilletjesaan. In tegenstelling met het weerbericht is het erg bewolkt, maar niet koud.
Hoewel ik mijn luiken met een brede kier openlaat blijft ook in de morgen de warmte in mijn kamer hangen, ik slaap hier al nachten met alleen een laken. Na een eerste tas koffie bezoek ik de bakker aan de overkant, ik laat me zelfs verleiden tot een croissant beurre. De baguette smaakt me zo goed dat ik mijjn croissant bijna vergeet. Ik blijf wat lanterfanten met een tas koffie, bekijk de kaart en plan vaagweg een rit voor vanmiddag, ik wil een rit herdoen in de bled waar ik een vorige keer verdwaald ben,op de kaart ishet nochtans duidelijk.
Laurence is er vandaag niet, ik had haar nodig om een brief uit te printen. Dan maar naar l'office de tourisme, maar dat is nog een half uur dicht. Ik dood de tijd met de veldwegels in te trekken voorbij het oude station-nu wellicht de mooiste villa van de streek- waar ik vorig jaar vijgen heb geplukt. Helaas de bomen staan er nog maar de vijgentijd is duidelijk voorbij, er hangen alleen nog wat verdroogde exemplaren, niet mijjn ding. Ik rij wat verder over de zanderige wegels en pluk dan maar wat druiven van een geoogste wijngaard, het is wat zoeken om niet gekwetste trossen te vinden. Af en toe voel ik lichte spetters als bij uitvallende mist, je ziet ze niet maar voelt ze wel.
Het toeristenbureau is ondertussen open, de mensen die binnenkomen vragen allen alleen om wifi, de anderen zijn zonder uitzondering bootmensen,ik hoor alleen Engels. Gisteren bij een avondwandeling kwam iklangs een beter restaurant en ook daar was het de enige taal. Gisteren maakte ik een praatje met een paar inboorlingen een eindje van hier en die beweerden dat hun naburig dorp voor 80% uit Engelsen bestond: dat moet toch wat doen aan de eigenheid van de streek!
In de gîte blijft het rustig,tot nu toe ben ik de enige die van de keuken- en livingfaciliteiten gebruik maak, een passant -fietser die hier de nacht doorbracht komt even dag zeggen, nog meest uit verwondering omdat ik 's nachts mijn fiets niet binnen parkeer. Sommigen zouden hem liefst meenemen op hun kamer!
Geen zin in grote dagen vandaag, ik voel me een beetje landerig.
naar vijgen blijf ik zoeken, en wie zoekt die vindt. Vanmorgen, boven de stad was ik te laat. Beneden in de buurt van l'etang de capestang, een drooggelegd moeras vind ik nog een paar bomen met vruchten. Heerlijk zijn ze!
Rond half drie vertrek ik toch op trektocht. Ik rij helemaal binnendoor, kom in geen uur een kat tegen. De toestand van de weggetjes, veelal grind, moet je er bij nemen. Ik rij via le via le viala naar Périès waar ik aansluit op de grote weg van beziersnaar narbonne. Om de tocht wat langer te maken besluit ik via coursan en salles-d'aude naarL Nissan en dan terug. Op het eerste stuk, de grote weg, staan om de kilometer mooie zwarte dames aanlokkelijk te zijn, uitleg is niet vereist! Ik ben alweer blij als ik de d609 kan ruilen voor rustiger wegen,ook al betekent het dan weer mer klimmen. In Nissan bots ik op eer rally van oude wagens, er zotte prachtige exemplaren bij maar het meest valt een klein meubeltje in mijn smaak,het steekt schril af tussen de mastodonten.op de terugweg neem ik weer kleine weggetjes, kom weer voorbij le viala. In een afdaling daar loopt het mis. Ik bots in een korte scherpe put en rij lek. Gelukkig kan ik kmet om de 2 km pompen toch nog in capestang geraken, waar ik in de brico plakmateriaal kan kopen dat ik absoluut niet wou meenemen van thuis. In de gîte word ik opgewacht door een quebequois, Luc Janson, metwie ik de avond zal delen. Hij praat zo zangerig dat ik hem bijna niet versta. Ik,repareer mijn band, ga dan eten klaar maken: biefstuk met patatjes en sla, simple comme bonjour, en lekker. De moeheid slaat weer vroeg toe, ik geef me met graagte over.
Bonne nuit!
Eerst mijn band plakken, dan eten. Ik schrijf dit terwijl de lijm droogt, ik hoop op succes..
Goeie avond dames en heren,
Het is inderdaad avond ,tegen mijn gewoonte in , voor ik aan schrijven toe kom. Een samenloop van omstandigheden.
Gisteravond ging ik niet zozeer naar de supermarkt-les mousquetaires- om vis te kopen als aperitief dan wel om koffie te halen, maar in mijn euforie van de aperitiefhap ben ik de koffie toen vergeten. Nu kan ik 's morgens niet zonder een sloot, de rest van de dag kan het me gestolen worden. Ook hier is ongeveer de hele middenstand weggeconcurreerd, zodat ik mijn opwachting maak bij de supermarkten. Eentje gaat pas open om negen uur, de andere om half negen, zodat ik ondertussen nog even de velden in trek op zoek naar verse vijgen. Ik vind alleen druiven die ik pluk,achtergelaten op reeds geoogste wijngaarden, je vind er op de kopakkers in iedere rij,blijkbaar kan de plukmachine die niet nemen.
Nadat ik koffie had vlug naar huis want om negen uur stipt had ik eenskypeafspraak met claudine, zo blijf ik op de hoogte van het laatste homebasenews. Daarvoor moest ik wel eerst een deal afsluiten met Laurence, want op mij kamer heb ik geen wifi ontvangst, aan de deur van kamer 5 die vlak boven de bureau is gelegen wél. Zij laat dvoor mij de deur op een kier, de brave ziel!
Tijdens mijn o,tjokt krijg ik een bevestiging van ingrid en de haren dat ze ingaan op mijjn uitnodiging om langs hier naar narbonne terug te fietsen: ik vond dat ik ze gisteren had tekort gedaan door niet met hen mee te fietsen. Zo kon ik ten tweeden male naar de winkel om een en ander in te kopen voor de beloofde piknik hier. Ik rij hen tegemoet tot argiliers.
Wonderlijk vind ik hoe vrouwen o vereen komen. Ik hoor niets anders dan open en hoor nog beter verdoken opmerkingen. Maar het samen eten is toch leuk. We sluiten in capestang af met een reuze ijs ,daarna vergezel ik hen naar hun laatste stek in narbonne. Fluitend ,met de wind en de zon in de rug keer ik op mijn gemak alleen terug naar capestang. De plaatselijke garagehouder leent me met plezier een drupje olie voor mijn ketting, ik heb er een hekel aan als die maar even begint te knarsen.
De gîte is redelijk druk bezet, ik zie weinig maar hoor des te meer volk achter de kamerdeuren, dus doe ik maar vlug even mijn afwas die ik anders gewoon opstapel zo lang ik alleen ben. Daarna een lekkere douche. Lik heb mondvoorraad in huis voor wel 2 warme maaltijden, maar toch ga ik weer naar mijn relais bleu. Geen dagmenu vandaag wegens weekend, wel een waardig alternatief: moules marinieres. Anders klaargemaakt dan bij ons,maar minstens zo lekker. Met voorgerecht en karafje wijn: 8,5!
Ik maak nog een tochtje op zoek naar een terras met wifi uitzicht maar tevergeefs, zodat ik nu op chambre 5 mijn verhaal zit te doen. Buiten is een bandje beginnen spelen, er loopt hier een nazomerfestivalletje. Door het lawaai kom ik vooreerst toch niet aan slapen toe, ik denk dat ik daar nog eens een luchtje ga scheppen, morgen is het toch weekend dus niets dringends op het programma?!
À demain,
Acht uur, al gedouchet en gegeten en bijna vertrekkensklaar. Ik babbel nog even met Jon/ Juan/Jean, een echte bask van weerszijden. Het mannetje is 74 en trkt heel Frankrijk rond met de trein, telkens een vaste stek van een dag een of vier met dagelijkse uitstappen naar omliggende steden. In een vorig leven was hij professor in Zweden,doceerde Engels,Frans en Spaans. interessant mannetje. Nog evenl tanden poetsen en mijn spullen opladen, ik ga alleen, de dames zijn nog lang niet klaar en ik vrees teveel oponthoud.
Meer nieuws in de namiddag wellicht.
Alles loopt vlotter dan verwacht, de wind duwt in de rug, de weg is redelijk vlak , het wegdek goed en niet al te vel verkeer op de rd naarbeziers. Vertrokken om 09.00 hr kom ik om 11.00 hr reeds aan in homps, mooi dorpje op le canal. Ik rij er even door en houd halt in de .coöperative vinicole, het moet de kleinste zijn die ik ooit aandeed. Helemaal verstopt in het centrum ,bijna aan de kerk vastgebouwd. Grande misère want de vijzel van het enige stortbekken in werking blokkeert de hele tijd. Veel belangstelling van de cooperateurs,maar er is maar één jongen die zich in het zweet werktom het euvel te verhelpen, ikverlaat de zaak ,sympathiek door zijn kleinschaligheid, omdat ik het geklungel niet meer kan aanzien.
Toch nog een 30 km te gaan, en het wordt erg warm ondertussen. In angeliers koop ik en halve baguette en eet op een pleintje in de schaduw van platanen de rest van mijn proviand die ik vanmorgen gekoeld uit de frigo van de aj heb meegenomen.het smaakt, als ik meer brood had gekocht was het ook op. De weg wordtwat lastiger, het gaat wat meer op en neer. Omdat ik toch ruim op tijd ben maak ik een ommetje langs een klein dorp ,de naamschiet me niet te binnen, doet er niet toe,maar heb er al gauw spijt van, het klimt meer, het wegdek is slechter en er is minder schaduw. Zodra ik kan kies ik weer voor de grote weg, en ga er niet meer af voor ik in capestang ben. Eerste halte: de capitainerie/ office du tourisme. Er is inderdaad internet beschikbaar,ook wifi, vanwaar dit bericht. Nu ga ik eerst inchecken in mijn gîte,mijn vaste stek voor mijn laatste week. Misschien pleeg ik ineens een siësta..
Op de gîte ben ik pas rmorgen verwacht, een foutje van Laurence. Ik krijg kamer 1, ik heb nog geen andere gehad in de 5 keer dat ik hier kom.trots toont Laurence de nieuwe douche, niet dat die andere versleten waren maar deze is toch confortabeler, al was het maar door de thermostaatkraan. Ik maak er na het uitpakken ineens gebruik van. Geen siësta van doen op die manier. Ik ga navraag doen waar een wassalon is, maar ik hoef niet te zoeken: Laurence beschikt hier in de zaak over was-en droogmachine, ze neemt me de was uit handen,leuk toemaatje.
Zo kan ik ineens gaan winkelen, want ik voel me hier thuis en ben van plan om zelf te kokerellen. Als ik uit de gekoelde supermarkt kom slaat de hitte me bijna omver. Tijd om gewoon naar de gîte te gaan en even gedeisd houden, het is té geweldig. Misschien komt die siësta er toch nog aan..
Niet dus, blijf binnen wat prutsen. Probeer de belwaarde van mijn telefoon bij te vijzelen met mijn na klaart maar dat lukt niet. Ik ga te voet de straat op, laat me met mijn telefoon helpen bij een goedlachse uitbater van een tabac, en wandel even doorn naar de visafdeling van een grote supermarkteen beetje verderop, ik heb zin in bulots, de verkoopster weet me ook nog wat roze garnalen aan te smeren,prima verkoopster! Bij het wandelen zoek ik zo veel mogelijk dé schaduw. Zowel de garnalen als de bulots zijn vers maar een beetje flets, of zou de smaak van de ricard alles overdringen? Tegen half acht zakk ik af naar mijn vast restaurant, le relais bleu, gewoon goed, een papilotte van vis met een beetje alles er rond, goeie kaasschotel toe.
Hoewel er laat nog veel rumoer is vanop het dorpsplein even verderop, ga ik toch vroeg naar bed, ik slaap hier dat het niet mooi meer is.
À demain!
Na een lange nacht vol klassieke droomthema's en dus een onrustige tweede helft wakker geworden om half acht, verbaasd over mijn lange nachtrust. Na het ontbijt afgesproken met de meiden, vanmorgen heeft niemand zin in een fietstocht dus wordt het een stadswandeling, door de oude en de heel oude stad. Het is slenteren, ik ben er eigenlijk niet zo gek op,maar voor een keer kan het wel, anders kom ik nooit aan stadsverkenning toe. Nadien een lichte lunch (ik at zwaardvis met rijst, een portie om me niet in te verslikken)op het terras van le bistro, al had ik persoonlijk liever binnen gezeten.. In gezelschap reizen gaat me echt niet goed af, ik ben te veel en te lang op mijn alleen zijn geprogrammeerd denk ik.
Na het eten willen de dames ergens van de zon genieten, ik stel voor de oevers van de Aude te volgen, waar ze inderdaad algauw hun gading vinden. Zonnebaden is niet mijn ding, dus neem ik afscheid,en ga een beetje rondtoeren op mijn eentje.omdat het me te is in de middagzon trek ik naar een supermarkt, doe mijn inkopen voor vanavond. Eigenlijk wil ik nog naar de kapper om mijn baaerd te trimmen maar die waar ik naartoe wil, een echte mannenkapper, geeft niet thuis deze middag, misschien ga ik er straks weer naar toe, nu even rustig in de koelte van de aj blijven,even niets doen.,wellicht wat lezen.
Even op mijn bed gelegen, en een uurtje geslapen. De felste zon is ondertussen weg, ik voel me wat verbrand op mijn voorhoofd, wellicht omdat ik meestal fiets in de zon en dan meer omlaag kijk dan bij het wandelen?
De kapper staat nu wel buiten voor zijn zaak, een echte jeannet. Maar hij verlost me in een mum van tijd van mijn baard, scheren wil/kan hij niet, maar 't is al goed zo. Ik rij nog even naar de stad waar de dames aan het. Aperitieven zijn maar voel me daar een hond in een kegelspel, ze zijn aan het verzusteren met hun collega-fietssters-verpleegsters, de internal jokes gieren door de lucht, het ene verhaal straffer dan het andere. Tegen de zon in maak ik een tochtje langs de Aude,aan weerszijden van de stroom is het een parklandschap met veel honden en joggers die uitgelaten worden. Het is een mooi tochtje, ik had me voorgenomen
tot aan de volgende brug te rijden wat me verder brachtdan ik dacht,maar het was een leuke tocht. Op de duur werd het zo laat dat ik bijna niet meer aan brood geraakte,het lukte net voor sluitingstijd.
Ik genoot bij voorbaat van buiten op het terras te eten maar er zat al een groep jongeren te feesten, met het bijhorende lawaai en rumoer zodat ik me terug trok in de keuken met twee vrouwen, de een redelijk hoogzwanger, de andere zag er ook zo uit maar is het niet,alleen happily oversized.
Bij een glas wijn zit ik nu mijn voorraad fruit wat weg te werken, ik kocht er wel maar vergat het op te eten,morgen meesleuren heeft geen zin wegens niet reisbestendig.
Nog even de reisweg voor morgen bekijken. Al heb ik afgesproken met de dames om samen op te trekken,bekijk ik het nog wel: ik moet een heel stuk verder dan zij en moet voor zes uur arriveren, ze zijn daar nogal strikt in capestang heb ik vorige keer al ondervonden,ambtenaren! En de dames rijden hun (slakken) gangetje ,naar ik heb begrepen.
See you tomorrow,
Buenos dias, ik word wakker met een lichte kater. Na de fles wijn gisteren nog wat genuttigd met Duitsers die hier niet voor de eerste keer komen, wat m.i. navolging verdient.
Ik ben hier als eerste wakker, de uitbater vliegt rond alsof hij zich verschrikkelijk verslapen heeft. De wind is minder heftig dan gisteren maar dat kan nog verkeren,de zon is van de partij ,joepie!
Het is nog even wachten op de trein naar cerbere, ik dood de tijd met een fietstochtje door het dorp.het is erg rustig, je ziet wat mensen die brood of anders zijn gaan inkopen,verder niets. Op het traject van een tiental kilometer rijden we door drie tunnels.
In cerbere heb ik mooi de tijd om mijn ticket te trekken- die automaten zijn wel handig eens je er mee weg bent-. Dit keer kan ik blijven zitten, geen overstappen,confortabel!
Tegen de middag ben ik weer in carcassonne, mét mooi weer vandaag. Eerst ga ik eten in mijn "stamcafé",formule express in een deftige zaak:terrine, moules marinieres en een crêpe toe, met een karafje wijn, alles voor 15,50. Mooi toch?
Na de middag ga ik toch eerst eens langs de auberge. Ik had geen schoon goed of toiletgerief mee, wil .me even verversen en verfrissen. Om een beetje actief te zijn rij ik langs de weg heen naar trends en via le canal terug. Ondertussen is Ingrid met haar vriendinnen in de stad gearriveerd, ik vind ze pontificaal in de zon op een mooi plein midden in de stad, grotendeels uitgeteld en nu genietend van het lekker zonnnetje. Tussen de regels komt het me voor dat het niet zo eenvoudig is om met drieën op te trekken . Tja,alleen is ook niet alles.ik vergezel hen mee naar hun hotel,omte wete waar ze gaan dineren . Ze blijven in het hotel,daar heb ik geen zin in,het lijkt me te stijf. Ik doe inkopen in een Lidl, een fles wijn en een stuk kaas en wat groenten en fruit, vind onderweg een brood dat de bakkerin-jawel- kakelvers uit de oven schuift en ga piknikken in de keuken van de auberge. Allemaal en alleen maar mannen in de keuken! Het verse brood smaakt me uitbundig, ik moet mezelf intomen. De living is ingenomen door een jeugdige bende Spanjaarden, het is een geratel en geroffel waar ik niks kan van maken, harde taal ,staccato! Toch hoor ik het graag, het lijken wel castagnetten in plaats van lippen waar ze mee geboren zijn. Raar ook, hier staat een tv,maar er wordt nauwelijks gebruik van gemaakt,prettig idee. Aan de andere kant,veel laptops en minipc's en tabletten,iphones en dies meer. Veel directe interactie is er niet (meer) officieel is id deze auberge wifi afgesloten na 20.00 hr,maar in de praktijk gebeurt het niet.
Mijn wijntje, een cahors smaakt ook.ik voel vermoeidheid in mijn kuiten, al heb ik vandaag echt niet veel gereden , het moet nog de Pyreneese klim van gisteren zijn. Morgen ga ik wellicht toeren met de meiden, maar morgen is manãna,we zien wel. Vaya con dios!
Vroeg naar bed en toch vlug slapen, is dat niet verontrustend?
Ik word wakker gemaakt rond middernacht door het binnenkomen van twee nieuwe roommates, ze houden het echter rustig, geen evidentie met late gasten. Ik val weer in slaap, droom een stevige ouderwetse nachtmerrie met koeien histories en al, en dobber de rest van de nacht in flitsen onrustige slaap. Het is mijn wekker die om half acht afloopt,eerst had ik het niet door. Waarom zet ik een wekker in de vakantie?
Bij het ontbijt kom ik mijn verwarde schot weer tegen. Zijn Engels is goed verstaanbaar, geen zwaar schots accent maar hij prevelt meer binnensmonds zodat ik alles nog eens moet vragen. Het regent ondertussen pijpestelen met vlagen, hij overweegt om hier een dag of wat te blijven, ik denk dat ik naar Spanje ga per trein,ik weet het nóg niet.
De mogelijkheden zijn sinds gisteren niet veranderd: ik kan iets voor twaalf vertrekken, de trein van vanmorgen heb ik voorbij geslapen.
Twee uur moet ik zoek maken, ik installeer me in de verrukkelijke brasserie waar ik gisteren zat ,les de Franse krant met als hoofdnieuws het intervieuw met dsk gisteren op tv, opvallend weinig internationaal nieuws, voor Fransen is het buitenland minder belangrijk. Ik vind de Franse pers niet erg serieus, het laatste nieuws scheert in vergelijking hoge toppen.
Weinig volk in de mooie brasserie, stilte voor de storm wellicht want er is tegen de middag gedekt voor wel honderd mensen, ik heb al spijt dat ik hier gen dagschotel kan eten vandaag, morgen of vanavond misschien wel?
Het laatste half uur regent het niet meer maar de passanten blijven winters gekleed, ik denk niet dat het echt goed komt vandaag,al geeft de meteo in de krant hoop voor de namiddag.
. Tegen twaalven gaat mijn trein, ik moet 2 keer overstappen. In narbonne is het mooi weer,nam ik de verkeerde beslissing? Niet meer als de trein langs de enig mooie kust rijdt! Bij momenten rij je dwars door zee op een dijk waar alleen de trein komt. Het doet denken aan de camargue,maar ik IND het nóg mooier. Na de overstap in Perpignan gaat het echt de Pyreneeën in,met echte tunnels en al.
Het station van port bou ligt erg hoog, via een lange trap kom je in het stranddorp. Het is er erg rustig, de bar waar ik mijn verjaardag heb gevierd is quasi verlaten, tapa's zijn niet te krijgen bij het meisje van dienst, ik wou dat de uitbater er zelf was..
Op booking.com zag ik een aanrader in Llanca, zes kilometer in vogelvlucht.. Het waren er 15,sterk klimmen en dalen! Maar ik beklaag het me geenszins, de uitzichten van het uitstapje en de zon lonen de inspanning. Bij het arriveren laat ik me en fles wijn aansmeren boven mijn budget,en vér boven Spaanse mode: 12 voor een fles, maar ik geef toe dat hij smaakt, de castillo perelada 5 fincas reserva d.o. Emporda van 2006! Af en toe een beetje luxe kan geen kwaad..
Straks even op de fiets naar het centrum,tapa's of zo eten,het mag een beetje exotisch zijn, ik ben tenslotte op het keerpunt van mijn uitstapje. Tussendoor een Skype gesprek met josé, altijd leuk zo'n babbel.
Ik ben vertrokken zonder toilet gerief, zelfs geen handdoek. Moet nog kijken hoe dat hier te versieren. Straks wellicht nog meer..
Het was een mooie avond. Ik kwam in een albergue, de man was zijn zomerspullen aan het inpakken,ventilators en zo, het was voor hem Fin de saison, vanaf nu doet hij allen de weekends open voor de Catalanen, de rest vano de week loont niet meer. Nog eeon echte jeugdherberg met een zelfstandig uitbater, je komt ze niet meer tegen.
Spanje is laat qua eten, ik hen al. Wat wijntjes op voor ik aan een tafel geraak. Onder andere een heel lekkere tapa gegeten van vette ja on iberico met getoast brood met olijfolie,lichtjes getomateerd..goed dat de menu del dia achteraf niet zo veel meer voorstelde,al had ik er goede hoop op.
Terug in de albergue ,gezellig samenzijn met Duitsers,spaanse schonen en ik als internationale Belg. Voertaal in de kakafonie is Engels, wat niemand vloeiend spreekt maar het werkt af.doende.
Het waait buiten oorverdovend,tramontana noemen ze dat hier, voor hen is de herfst daarmee ok geboren, eno ze vinden het blibaar niet erg, want "anders was het hier als Lloret de mar". Het is waar de baaien zijn mooi en nog echt niet bedorven.
Morgen terug naar carcassonne waar ik mijn boel heb achter gelaten. Ik denk dat voor mij vanaf dan het aftellen naar huis begint. De kust war ik nu zit opent nieuwe einders voor volgende escapades..
Santé, ik drink mijn laatste glas en ga genieten van de stormachtige wind!
Vaya con dios!
Miel
Goeie morgen beste mensen,
Sinds vannacht is het druilerig aan het regenen, af en toe met hevige windvlagen. Het is ook hier dus herfst aan het worden. Het weer zorgt er wel voor dat ik lang en diep slaap. Maar mijn stille hoop dat het in de morgen allemaal zou voorbij zijn is niet uitgekomen . Inheb de tijd nog even berokken, getreuzeld bij het inpakken en het douchen maar niets heeft geholpen. Ik hebi wel mijn lange fiets roek boven aan in mijn bagage gestopt, net als een paar sokken,voor het geval dat. Mijn lichte trui heb ik ineens aangetrokken, het is niet koud maar killig, ik denk een18 graden.
Carcassonne is niet echt ver, ik schat zo' n 50 km, een flutwandelingetje eigenlijk want de weg is behoorlijk vlak,maar het is balen in de regen. IK zithier als enige in de macdo, ze zijn volop aan het poetsen en niemand staat te wachten om te bestellen . Ik ga niet aandringen,ga fluks weer de fiets op en hasta la Vista!
Met dewind in de rug deert de regen eigenlijk weinig. Ik vlieg vooruit over de voornamelijk vlakke route. De stopvan eergisteren in bram doe ik over, nu is de zaak wel open, de man ziet er erg flink uit, hij is zesentachtig nu en runt zijn nostalgisch mooi oud café nog alleen. De zondag staat een oesterverkoopster uit bouzigue voor zijn deur- in zijn portaal- haar waren te verkopen, hij is met zijn pennenmes achte ede bar in de weer met een dozijn open te wrikken, het gaat moeilijk maar hij geeft niet op, klanten moeten ondertussen geduld hebben,maar dat loont: ik betaal 1 voor een "grand noir". Sinds gisteren zit ik met briefkaartjes op zak voor de kleinkinderen, dus toch maar eerst 's Vragen waar hier een brievenbus is anders heb ik ze zo nog mee naar huis.
Naar carcassonne toe begint het te klimmen, ik heb er moeite mee dat ik er moeite mee heb: mijn fysiek is NIET verbeterd in vergelijking met vorig jaar, dat doet pijn,ik stel me vragen over verdere exploten in de toekomst. Idemdito bij de beklimming naar de cité waar de jeugdherberg gehuisvest is, op het hoogste van de stad.
Ik heb zin in een dutje maar moet wachten tot drie uur voor ik op mijn kamer kan. Buiten regent het nog, boek lezen dan maar. Ook de wifi van het jeugdhotel doet het voor mij niet, gelukkig concurreren de zaken in de stad mekaar met acces gratuit.. Na dat ik mijn bagage in mijn kamer heb geinstalleerd trek ik de benedenstad in,boven kan je over de koppen lopen, en eri is al zo weinig te zien.Zo zit ik nu in een prachtige bar, wat ze in Holland zeker een "tres grand café" zouden noemen, heel hoge grote ruimte met lambrisering en veel spiegels, in Brussel vind je ze ook nog wel, ik geniet van die grandeur.
Nu eerst eens toeren in de stad, eersten vooral het station, ik hou van stations, en ik wil me informeren over een ritje naar Spanje voor als het morgen nog niet weer lekker zit met het weer
De restauratie in de aj is alleen in het hoogseizoen open, zodat ik nog eens naar beneden roetsj om wat mondvoorraad te kopen. De keuken is hier vrij druk bevolkt vooral met mensen van mijn dus middelbare leeftijd, ouderen en jongeren zijn uitschieters, wel veel koppels,daast heb je als alleenstaande niks aan. Qua nationaliteit overduidelijk veel Spanjaarden en ook veel (jongere) Japanners. Ik rat watmet een eenzame Schotse trekker per fiets. Verder nog wat lezen, en vroeg naar bed 20.30!
Bonne nuit!
Ik slaap lang met vage droomvlagen: Manu wordt de volgende burgemeester van Damme ,voorgedragen op een eenheidslijst. Verder verdelg ik al de ratten en vooral muizen die hier op de manege rondsluipen. Het is bewolkt als ik wakker word, en half acht. Nog geen beweging op het erf, wellicht starten ze wat later op zaterdag. Na ruim koffie en ontbijt,douche en verdere opsmuk vertrek ik naar de stad,afspraak met claudine op Skype. Een beetje vervelend dat ik dat niet kan van op mijn basis, maïs ceci est la france,nog altijd niet hersteld van hun minitel,net zoals ze lang aan hun eigen kleurentvstandaard hebben vastgehouden,pal/SECAM weten de ouderen nog wel!?
Geen grote plannen vandaag, alleen vaag een beetje fietsen gepland,misschien een eind langs le canal,ik weet het nog niet goed maar in klimmen heb ik voorlopig geen zin. Wellicht breng ik later op de dag nog wel verslag.
Na een sober middagmaal, half baguetje met kaas en een lekker eendepatéetje,en natuurlijk een glaasje wijn toch maar eens gaan fietsen. Ik vertrek richting Toulouse,er is nauwelijks en kat op de weg. Dit anaal in Vlaanderen en ze maker er één Vlaamse kermis van, hier verga je vano honger en dorst als je niet oplet. Jive iet van de rust,m de lichte tegenwind deert me niet, het is zwoel, warm en overtrokken zodatik na een half uurtje durf in bloot bovenlijf te rijden, geen brandgevaar en toch lekker. Ook een bootjes op het kanaal, raar in dit seizoen,maar later krijg ik de verklaring: de meeste boten zijn huur oren en zaterdag is het "valiezenkoers".
De fietsroute is grotendeels geasfalteerd, en dan plots niet meer. Ik heb vroeger achterhaald dat het departementaal gestuurd is. Plots kom je in een ander departement en die vegen er hun gat aan. Het redelijke fietspad wordt een opgedroogd modderspoor, en dan heb je nog geluk dat het een droog seizoen is, ik reed het ooit bij regen en dan ga je gegarandeerd een paar keer tegen dek.aan de soeil de naurouze, het hoogste punt op le canal ,rij ik een stukje omhoog, waar de-in Frankrijk zeldzame- windmolens staan. Het is daar een opeenvolging van steile klimmetjes, ik hou er niet van en zoek mijn weg terugnaar castel.net als ik een leuk terrasje heb gevonden valt plots wat regen in grote druppels, het is even snel over als het gekomen is maar het drukkende is toch weg
In castelnaudary staat een tripel sluiscomplex. Daar was het wél druk, en een toekijkende dame vertelde me daar van het wisselen. Allemaal vertrekkende nieuwelingen, en ook een zeeer enthousiaste terugkeerder
Nu zit ik op het terras van de macdo, zowat de enige plek waar je gratis wifi heb, ik heb een hamburger gekocht om aan een pint te geraken. De gewone herbergier hier is erg terughoudend wat wifi betreft,anders dan op mijn reisje naar het noorden.wellicht is het morgen in de jeugdherberg beter op dat vlak.
Ik ganaar huis,mijn sober avondmaal nuttigen en dan nog even afscheid nemen van castel
Au revoir!
Geef toe, het klinkt veel mooier,zangeriger in het Frans dan "vrijdag de zestiende"
ik was vroeg wakker in mijn sober logement,pas tegen de morgen werd het frisser en kroop ik even onder de deken in plaats van bovenop. En met open raam zelfs geen vlieg of mug,hoewel ik boven de paardenstallen slaap. Ik ontbijt met smaak met het brood van gisteren. In de frigo en de voorraadkast heb ik een beetje grote kuis gehouden,liet alleen staan wat zeker goed of de twijfel had van goed te zijn, de grote vuilbak is bijna vol. Zoals in veel maneges is het een beetje elk voor zich,ieder brengt bij maar niemand ruimt op! Even moeten zoeken naar koffiefilters, maar dan vond ik er twee dozen..
Het blijft stil op en rond l'etrier, tothalf acht. Dan gaat de (pleeg?)zoon uit werken en komt een meisje (altijd meisjes)de paarden verzorgen. De ochtendlijke frisheid doet deugd.
Ik neem een verfrissende douche in de erg ruime badkamer en sorteer mijn kleren. Hoog tijd voor een wasbeurt. Daarmee zit ik goed op schema. Er is hier een wasmachine beschikbaar, ik vraag het even na en het mag, anders moest ik naar een wassalon,ook niet erg maar je moet er zitten wachten.
Ondertussen kan ik nu weg ,ik ga het compleet nieuw winkelcomplex bezoeken, met een grote supermarkt en dan nog een grote open mall,lijkt heel modern. Daarna weer de stad in,op zoek naar wifi maar het is nog ver van algem een verspreid. Maar wie zoekt die vindt.
Nu ga ik even opzoeken hoe ik morgen of overmorgen verder kan.
Dat even is noga uit de hand gelopen, twee uur heeft dat geduurd! Maar nu heb ik geboekt id de fuaj carcassonne, een vertrouwde stek. Zo blijf ik nog een dagje langer dan gepland in castelnaudary,maar daartreur ik iet om. Vanmiddag even naar bram geweest, spijtig dat mijn ouwe maat niet open was.
Ik sukkel een beetje ook metmijn simkaart,en heb daarommaar een nieuwe -Franse - gekocht. Ik ben voor de duur van mijn reis bereikbaar op +33 6 38483575
het weer blijft zwoel hier, felleren die ik niet heb gewassen zijn allemaal niet op dit weer voorzien.
Voor vanavond heb ik vissoep gekocht, met vers stokbroodInk ga nu stilletjesaan naar mijn stek, het moet niet altijd laat worden,toch?
Bonne soirée à tous,
Miel
Goeie morgen ,dames en heren,
Het is 08.35,de drie andere pelgrims met wie ik deze kamer deelde zijn al een uurtje geleden opgestapt en ik heb net gepakt, geniet nog van de frisse bries aan mijn open kamerraam en de zalige rust van het alleen zijn. Ondanks het gesnurk van mijn compagnons de route heb ik toch goed geslapen, en zalig en verward gedroomd,zoals dromen moeten zijn.
Straks ga ik weer op pad, maar ik denk niet dat ik het mezelf lastig maak, ik ga eerst langs het station en bekijk de mogelijkheid om gedeeltelijk zo niet geheel naar albi te treinen. Het is geen must om iedere dag te rijden tot op het bot, ik heb geen wedstrijd met mezelf.
indien geen geschikte trein, tant pis,ik bekijk het dan wel weer.
De treinverbindingen liggen moeilijk, cahors ligt alleen maar op delijn paris-Toulouse. Van daaruit kan ik dan alle richtingen uit, maar het maakt het wel duur. Iktwijfel al de hele morgen ofiknaar albi dan wel naar narbonne of castelnaudary ga reizen, ik zal het pas weten als ik mijn ticket op zak heb.
Ondertussen wat per fiets rondgeslenterd in en rond cahors. Ik wou piknikken maar een lokale bistro heeft me verleid, al bij al geen slechte keuze, het was compleet en af met een serieuze kaasplank toe . Ik voel me slap in de benen, klimmen gaatniet en daarbij, het is hier bloedheet,veel te warm om in volle zon te fietsen.
Naast mij zit weer een tafel Hollanders, blijkbaar is dat een aangeprezen bestemming. Leuk, gesprekken meeluisteren zonder ze het merken. Niet dat ik er veel wijzer van word, maar ik geniet van de vanzelfsprekendheid waarmee ze verondérstellen niet begrepen te worden.gisteren was er ook zo n koppel die met aandoenlijk verwrongen mond me bonjour wensten, of anders die fietsers die ik tegenkwam, de dames:nou, dat is een échte!
Stilletjes zak ik nu af naar het station, ondérhandel met mezelf een tweede ronde.
Omdat ik geen geschikt logies vind in albi en josé bericht van op het canal du midi of lateral de la Garonne,hoe lekker het loopt besluit ik maar terug te keren naar bekenld terrein en ik boek direct een ticket, waar ik een beetje mee moet sjoemelen want ik koop een ter- in plaats van een duurder teoz-ticket,gelukkig word ik niet gecontroleerd!
Mijn vaste stek in castelnaudary beantwoord mijn oproepen niet maar ionen ergoed oog in en rij er zo maar naar toe. Eilaas, ze hadden wateroverlast in het voorjaar en heel de boel had onder water gestaan,zodat ze besloten dit jaar niet open te doen. Omwille van de goeie relatie -het is zeker de vijfde keer dat kohier langskom- mag ik toch zonder veel aandringen blijven, gelukkig. Vlug even winkelen, en een plekje zoeken om dit te schrijven, want op l'etrier is geen internetverbinding,"maïs on y reflechit". Internet kost me hier minstens een consumptie, maar nu ga ik recht naar mijn stal, verfrissend douchen en dan een sobere maaltijd, een fles wijn en vers stokbrood en een beetje dit en dat, ik kijk er naar uit.
Het wordt donker en het is nog erg warm.
Bonne nuit!
Langer geslapen dan anders,ik waspas wakker om zeven uur..
José had al de nieuwsberichten gehoord en gelezen over België,ikkrijg een beknopte samenvatting,net genoeg.
We overleggen hoe ik verder reis, ikwil baan cahors,dan verder via albi naar narbonne. Hij stelt voor mete brengen tot aan de vallei van de lot,ik accepteer graag.
Na een copieus ontbijt zijn we weg. Hettrajektis nogal heuvelachtig, ik ben blij datik dat bespaard ben. Het raakt me dat hij achter blijft.
Het is tien uur. Echt heet is het nog niet . Ikvolg dé rivier le lot,maar dat is niet zoals langs een jaagpad rijden, het betekent gewoon dat de weg door dezelfde vallei loopt. Soms kom je aan een brug erover, dat is dan zowat het laagste punt, soms rij ik kilometers vn de lot weg, en meer dan honderd meter hoog. De klimmen zijn ontmoedigend, ik heb nog (niet/niet meer) de goede benen. Vroeger heb ik nooit simpel nagerekend dat je vier keer langer klimt op hetzelfde trajekt dan daalt. En ieder afdaling is een aankondiging van een nieuwe klim die er aan komt..
Gelukkig kan ik stoppen als ik wil, en dat doe ik regelmatig. Het landschap is erg afwisselend, zo om de tien km kom je weer in een andere omgeving:wijnbouw,dan weer landbouw met maïs en zonnebloemen,of bossen. Op maandagmorgen zijn traditioneel weinig winkels open,maardat stoort me niet, ik heb nog geen honger. Op demiddag kom ik bij een veld waar dedruiven mechanischworden geplukt, hier in deze streek zie ik alleen getrokken plukmackhines,geen zelfrijders zoals in de roussillon. Ik heb de indruk dat ze minder secuur zijn ,er blijven vooral in de inzet telkens nogal wat trossen hangen, goed voor een hongerige toerist,lekker!
Water vind ik niet op een gloednieuw kerkhof, dus moet ik het vragen in een bar! Als je iets koopt vullen ze sans problemes je lege drinkfles met heerlijk koel watervang de tap.
Bij mijn stops kijk ik iedere keer hoe erger nog is, ik tel iedere km af, het rijden doet pijn aan heel mijn lijf. Ik kom doodop op de tourist info, gelukkig is er plaats in de herberg. Na een douche en ze uurtje platte rust ben ik toch in staat om op weg te gaan om wat te eten. Omwillevan wifi zit ik niet in een gewone maar eerder in een ding dat lijkt op een zaak op de Brugse markt.toch redelijk goeie calzone,karafje mooie cahors, ik denk dat ik nog een bordje kaas neem.
Het blijft zalig warm ,minstens 25 graden.
Bonsoir à tous!
een goed bed doet wonderen na een onconfortabele vorige nacht. josé is een vroege vogel,dat ligt me wel.<>spijtig dat het niet lukt met inloggen op mijn ipad, ik probeer alle voorgestelde codes maar geen enkele keer bingo, zodat we beurtelings van de beschikbare pc gebruik maken,vervelend. vandaag, van zo de zon wat hoger zit, gaan we een eindje fietsen in het . plaatselijk ommeland, wellicht naar issigeac,een middeleeuws dorpje met een goed adres voor foie gras; de rit gaat eerst een heel stuk naar beneden,dus dat wordt weer klimmmen! het is ook onwennig met twee fietsen,niet alleen qua tempo maar ook de afstand tussen ons twee naast elkaar is voor mij moeilijk,valparijen in wielerpeletons verwonderen me niet. issigeac is heel pittoresk. jose stelt voor eerst een toertje te maken, het is te vroeg om te eten. maar een lekke band beslist er anders over:tegen dat die is hersteld is het toch etenstijd.lekker! daarna gaan we op weg naar bergerac,zo veel mogelijk over rustige weggetjes. het is niet vlak! ik ben blij als we er arriveren. we kuieren er wat, de gewone charme van een middelgrote stad met een oud centrum dat gekoesterd wordt. na een verfrissing en een ijsje rijden we terug naar de homebase:nog 25 km met redelijk zware klimmetjes. een paar kilometer voor het einde stoppen we nog bij een kerkhof, ikben bekaf en heb dorst, het is erg warm. gelukkig staat er ook een vijgenboom,zo kom redelijk vlug weer op krachten. een bezoekerspaar vertelt over oorlogsgruwelen, ze hebben net het graf opgepoetst van vier gefusilleerden. 's avonds eten we in de plaatselijke kroeg, een heerlijke entrecote. thuis val ik gauw als een blok in slaap
Wegens geen connectie op mijn i pad getypt op josé 's machine..
Bij het opzadelen van mijn paard merk ik dat door slordigheid een paar boutjes ontbreken aan mijn bagagedrager vooraan. Zo kan ik niet verder fietsen,gelukkig ken ik in Bordeaux een Hollandse fietswinkel waar ik wel kan geholpen worden,tenminste dat hoop ik. De winkel is potdicht tot negen uur, ik heb tijd zat om te ontbijten en van die dingen. Nog slordig bij het inpakken: telefoonlader vergeten. Verder camera vergeten,die lader heb ik dan wél bij. T is altijd wat.. Opdracht volbracht. Ik vond een lader in een telefoonwinkel voor 5, had zelfs geen zin om af te pingelen. Van een winkelinstalateur kreeg ik eerst een paar koe bandjes waarmee ik voorlopig gered was, daarna van een garagist een paar boutjes, en op de koop toe heeft de fietsenmaker mijn fiets op punt gesteld. Allemaal gratis! Ik heb net eet ticket gekocht voor de trein, ik ga tot halfweg bergerac en dan fiets ik wel verder. Het weer is zacht maar niet uitbundig. Ik zit op een terras met een grote perrier,voor iets anders is het of te laat of te vroeg.
de ter (regionale trein )zit redelijk vol, van het gratis fietsvervoer wordt volop gebruik gemaakt. ik stap af een eind voor bergerac, eindelijk weer trekken.. vee rtig km heb ik nog te gaan tot bij josé; het is bijna middag en behoorlijk warm, ik gun me zelf een ritje in bloot bovenlijf, dat is lang geleden. mijn gps leidt me langs redelijk rechte weg naar lalandusse,zodat ik geen moeite doe om te controleren op betrouwbaarheid. aanvankelijk is het redelijk vlak, na een tijdje worden de klimmetjes nijdiger. ik eet in een klein bistrootje, er zit wat plaatselijk volk,fransen en engelsen. met volle maag gaat het weer verder, nog een twintig km te gaan; uit een maispartij komt plots voor me, op geen tien meter , een hert gesprongen. het dier deer schrikt meer dan ikzelf en gaat van alteratie tegen dek,krabbelt snel weer recht.goed dat ik bergop reed, anders had ik een aanrijding. josé is thuis als ik er aan kom. ik ben moe en plakkerig vann het zweten, kan me op mijn gemak verfrissen terwijl josé boodschappen gaat doen. ik geniet van de rust. met een gezellige bbq en een slokje cahorswijn ronden we de avond af
Na een korte nacht mooi op tijd aangekomen in bordeaux.
Het is zomers warm,maar toch af en toe een druppel regen.
Gevecht met mijn fiets om hem weer te verzamelen, ik deed er meer dan een half uur over, en dan nog heb ik een probleempje met mijn spatborden.
Een beetje rondgetoerd in en om Bordeaux,eigenlijk was ik op een verkeerd pad gezet door mijn gps, ik reed richting kust en bergerac ligt wel aan de andere kant..
Niet erg, een beetje sight seeing is mooi meegenomen. Langs geweest bij de info touristique, een adres gekregen van een gîte jacquaire, maar het klopte niet. Op eigen kracht toch daar geraakt ,zo ben ik nog eens een avond pelgrim met stempel en al! Nu wel weer in de stad om te bikken en te bloggen.Lekker gegeten in een gewone bistro,met vissoep en al.
In het jakobshuis komen ook nog2 andere pelgrims,wandelaars. Ik hoop op een flinke nachtrust,geen gesnurk..
Dat loopt anders uit,ik ben eerst gaan slapen, de twee hebben nadien dan de kamer potdicht afgestopt, ik werd wakker van de broierige warmte en had het gevoel te stikken zodat ik dan maar een noodbed heb opgemaakt in de woonkamer! Dat krijg je als je een kamer deelt..
geen denken aan om nog wat na te dutten. het is nog rustig in de straten,de bewegingen van een ontwakende stad.
ik wandel een hele blok om, veel groen en brede lanen. bij een vroege bakker een lekkere koffie en een paar croissants. mijn geld is op, ik moet wel een kilometer stappen voor ik een automaat vind waar ik kan bijtanken. ik loop nog eens bij de vriendelijke bakker om broodjes voor onderweg.
om met de trein te reizen moet mijn bagage anders gepakt dan om te fietsen; het vergt even concentratie. op mijn gemak neem ik afscheid ,ben ruim op tijd in het station.
de treinwagon voor de fietsen is afgeladen vol met studentenfietsen, enkele keren moet ik uit en weer instappen om anderen te laten afstappen.
enkele stations verder gaat het gros er uit, oef!
mijn goedkoop treinticket laat me alleen toe in de regionale treinen, het gaat langzaam door duitsland,maar dat vind ik eigenlijk leuk. de strecke naar hannover is gesperrt,wegens een onduidelijke zelfmoordpoging. na lang wachten wordt de trein omgeleid ,meer dan een uur oponthoud houdt me bijna van mijn aansluiting op het belgisch net, voorzien in aachen. zus leen dient als dea ex machina om me met haar auto naar het belgisch stationnetje te brengen waar ik wél kan opstappen richting brugge.
middernacht : aankomst in brugge, na een verfrissend ritje in de koele zomernacht kom ik eindelijk thuis.
Bij het ontbijt wordt me voor de eerste keer gevraagd hoe ik mijn eitje wil, ik zeg niet nee tegen een roerei mit speck und zwiebeln. Door een zeer verzorgd ontbijt is dit hotel dan toch preiswert, zoals ze dat hier graag zeggen.
35 km bol ik vandaag, maar het weer is me niet gunstig. Reeds als ik vertrek begint het te druppelen,hoe dichter ik bij Berlijn kom hoe dikker de druppels,ik schuil even, trek mijn regenjasje aan. Maar het baat niet,tien minuten verder ga ik schuilen onder een grote luifel van een supermarkt,het stortregent voor dik een half uur. Mijn zin om te trekken is daarmee een beetje geblust en geblutst. Het betert als ik verder in het centrum kom, alle straat- en pleinnamen komen bekend voor,een beetje als thuiskomen in een sprookje dat je honderd keer is voorgelezen. Ik ben geen monumentenmens, eerder een cultuurbarbaar, maar ik wil nu toch eerst doorrijden tot aan de brandenburger tor, de grensplaats tussen oost en west. De vele historische én nieuwe gebouwen wedijveren in schoonheid,ik ben toch onder de indruk.
Ook het Hauptbahnhof is mooi en imposant, de wachtrij is redelijk lang maar ik heb tijd zat en maak een praatje met een Ier die zenuwachtig wordt, hij wil zijn vriendin aan een ticket naar Praag helpen en de tijd voor het vertrek is krap.. Morgen trein ik op mijn gemak huiswaarts,misschien zelfs niet, hangt een beetje af van de aansluitingen, ik moet zes keer overstappen om mijn fiets te kunnen meenemen. Tijd genoeg in het verschiet om mijn boek helemaal uit te lezen, ik kom er anders niet aan toe.
Via de touristische dienst die ook huis houdt in het enorme station krijg ik het adres van een hotel in de alt moabitstrasse, een oud maar heel net en degelijk hotel dat één of twee verdiepingen beslaat in eennoud flatgebouw, ik hou van zo'n schoonheid. En eigenlijk wil ik wel een kamer alleen heb geen zin in een hostel met vier bedden in een ruimte voor mijn laatste nacht.
Dan ga ik wandelen, een stadsbad nemen gaat nog beter te voet dan per fiets. Nog nooit zag ik een stad met zoveel toeristenbussen, in het toeristich gedeelte maken ze de meerderheid uit, samen met de taxi's. Of ben ik die stadsdrukte niet gewoon, simpele jongen van den buiten? Ik moet toegeven dat ik toch onder de indruk ben.
Later in de middag ga ik met de fiets meeracen in het drukke spitsverkeer, gelukkig ben ik niet alleen op de fiets, we slingeren ons allemaal tussen de auto's die in file staan of aanschuiven, leuk gevoel. Eigenlijk wou ik een winkelstraat vinden, ik moet een broek, één exemplaar is gescheurd, en anders heb ik niets te wassen..
Meegezogen verlies ik mijn gevoel van richting,ik verdwaal,zit veel verder dan ik dacht van mijn hotel, na een paar keer te rade gaan bij taxichauffeurs kom ik toch weer terecht, oef!
Naast mijn hotel is een erg mooie oude kroeg,al vind ik dat ik tekort doe met dat woord, het is een heel grote brasserie,met plaats voor zeker honderd man,authentiek met banken langs de zijwanden en grote stoere tafels, ik ben er wég van. Mijn galgenmaal zal bestaan uit schnitzel mit spargel und Hollander sauce.
Het smaakt zoals het klinkt:degelijk! Puur uit goesting rond ik nog af met een Rote Grutze,smaakte gisteren naar meer.
Geen broek meer gevonden, ik reis dan maar in mijn vuile goed.. Wel nog van alles gekocht om morgen niet te verhongeren, veel fruit, en kaas en worst,mijn standaard rantsoen van reizen.
Ik wou dat ik nog fris genoeg was om even de stad in te gaan, ik zag zo veel leuke terrassen, maar ik weet dat zoiets te hoog is gegrepen, ik doe mezelf pijn op die manier, en dan is de lol gauw op.
Bis morgen in belgiën!
