Het nakend vertrek maakt mijn slaap onrustig,ik droom dat ik mijn papieren kwijt ben. Niet goed wakker controleer ik ze, wetend dat het wel ok is, maar zo slaap ik vlugger weer.het angelus klepelt me om zeven uur wakker, het is nog halfdonker. Het ritueel van koffie zetten, brood en een krant halen.. Ik eet wat ik heb en laat de rest achter, voor een volgende gast of voor de vuilbak. Even de volkskrant diagonaal lezen, de rest hou ik voor de treinreis. Dan begint het inpakken, ik ben vlug klaar-routine- maar vind de sleutel niet van mijn fiets. Alles weer controleren, niks vinden en maar hopen dat hij op mijn fiets zit. Juist!
Na het afscheid van Laurence rij ik nog langs de coöperatieve, vul na lang aarzelen maar één fles en trap het dan af naar beziers,langs de grote weg, tamelijk druk maar goed wegdek en redelijk vlak. Na een uur sta ik in het station, waarin een kwartier in de rij sta voor ik aan de beurt ben voor een inlichting . Neen ,ik kan geen ticket boeken voor mijn fiets, ik moet hem weer inpakken. En neen, hier is geen bagagebewaarplaats, zodat ik de hele dag al mijn zakken moet meenemen op de fiets. Ik klim met zakken en al de steile helling op naar het centrum en beland op een terrasje aan de overdekte markt. Het is 22° in de schaduw, lees ik bij de apotheker.
Volgens de routard is hier een tapa/wijnbar , le chameau ivre . ik ga en vind,maar van tapa's geen sprake: er wordt aangedrongen om de plat dujour te degusteren,maar daar heb ik geen zin in. Rondom zitten koppels die het menu wél nemen, duidelijk niet met hun partner op stap,mooi, typisch Frans vind ik. De wijn is wél-excellent voor 3,5 het glas, met de nodige professionele duiding. Ik trek verder, naar les areènes, ik las dat de laatste stier hier verleden week gesneuveld is.. Ik zoek iets om te eten maar hier ben ik nog te veel in de stad,ik rij een kilometer of zo meer naar de ring toe en vind wat ik zoek,een routier zonder vrachtwagens maar vol bedienden in een airco zaal,buffet à volonté en van die dingen. Na een uur en een voortreffelijk dessertbuffet zonder kaas verlaat ik treden de zaak. Het is-als altijd als je uit een airco komt- bloedheet. De stad is weer steil omhoog,daar heb ik niets meer verloren, ik neem de ring richting station. In een garage onderweg bedel ik een sleuteltje om de bouten los te zetten die ik in Bordeaux heb gekregen. Ik laat mijn fiets achter aan het station en ga koffie drinken wat verder. Met mijn rug naar de tv kijk ik naar een twintig mensen die spelen op de tiercé,daar valt niet mee te praten. Binnen een uur kan ik beginnen aan het demonteren van mijn rijwiel.
Iedere keer opnieuw is dat een gevecht. Voorlopig win ik nog,zij het met steeds meer demonteren. Vroeger kreeg ik mijn fiets in de zak met alleen het voorwiel eruit, nu moet ik ook al het steunvoetje en het achterwiel demonteren,ik 'snap het niet.
De trein vertrekt met 10' vertraging. Gelukkig ishet redelijk fris in de open stationshal. Het is een dubbeldekwagon,wat ook betekent dat geen grote bagageruimen zijn voorzien, het lukt me toch mijn fiets mooi op te bergen zodat hij niemand stoort. Hopelijk verder geen verwikkelingen.. Het is wel lekker fris hier binnen. We rijden via montpellier,nimes en Lyon
Vanaf nimes gaat het hard. Het is al donker voor we Lyon bereiken. Hoewelde zetels zich niet echt tot slapen lenen dut ik een paar keer in en word zelfs wakker van mijn eigen gesnurk.. Het blijft rustig qua passagiers, ik kan zitten of liggen waar ik wil.. We zijn ondertussen al in Marne-la-vallée, het is bijna tien uur. Ik verwacht nog een tussenstop in de bietenvelden en dan Lille, bijna thuis.maar vlakbij is eerst Charles de Gaulle, 2 stations in 5 minuten, eigenaardig. De bietenvelden worden overgeslagen, en we arriveren stipt op tijd in Lille-flandres. Claudine die me zou komen halen moet ik uit de kroeg oproepen,maar dat had ik verwacht.
Blij thuis te komen.
Goeie nacht
