Ik sliep met mijn raam en luiken wijd open: zo is het de eerste nacht dat ik halfweg een dun deken over me trek.
Tot na middernacht zijn jonge jongeren aan het roepen en lullen in de straat. Ik hoor ze maar krijg ze niet te zien. Het gewone puberaal gedoe, het eindigt met wegscheuren met piepende banden en gierende motoren van oude versleten karretjes,overal eender.
Vandaag is het zondag, en markt hier ter plekke. Rond zes uur hoor ik de eerste kramen arriveren, een half uurtje later ga ik kijken, markten blijven me bekoren, zowel de opbouw als de opkuis..
Ik neem een baguette mee naar huis, en een croissant, het is zondag toch? Ik ontbijt alleen, de quebeqois is nog niet wakker, hij kopglas oven water als ik net klaar ben. in zijn zangerig Frans beklaagt hij zich over het Frans ontbijt, hoewel hij Frans spreekt is zij voorkeur toch toch eerder Engels-continentaal wat dat betreft.
Hij is ook een compostelaganger, ging te voet van St.- jean pied de port,een beetje dezelfde periode als ik .is onderweg even opgenomen geweest in een Spaans hospitaal wegens gangreen aan zijn tenen, het scheelde niet veel of hij was er een paar kwijt...
Mijn fietsband ziet er goed uit, terwijl ik hem monteer doet hij de hele afwas,mooi van hem. Ik koop een Nederlandse Volkskrant bij gebrek aan Vlaamse gazet, het is de eerste keer dat ik het doe, ik zit ook een beetje door mijn literatuur en Franse lectuur ligt me een beetje moeilijk, da's nog anders dan Frans spreken vind ik. Een Nederlandse krant brengt weinig bij over België, maar ik zie toch meer cultuur dan in het Franse krantenaanbod,dat voornamelijk uit plaatselijk nieuws bestaat.
Voor de middag nog even toeren in het dorp, wat verse druiven zien te verzamelen. Het weer is zonniger dan gisteren, vanmiddag ga ik toeren, waarnaartoe bekijk ik nog wel.
Druiven vind ik niet naar mijn zin,algauw sta ik weer in het centrum op de markt,gewoon wat rondkijken. Twee kippenkramen vechten om mijn klandizie, ik kan niet kiezen. Ik neem een ricardje, ga bijzitten aan een tafel op het terras wegens niks anders vrij, de mensen -authentieke streekbewoners- hebben geen bezwaar, we kouten gemoedelijk over de streek, de bezoekers, het klimaat nu en in de winter en in het voorjaar en de zomer, alleen de winter is vervelend à cause du vent. Zij gaan ook op zoek naar olijven en wilde prei en amandels in het voorjaar en wilde asperges die ze hier bij bosjes vinden en ook cru eten...al van die dingen die belangrijk zijn in een goed leven. zij lachen met mijn ricard die ze zelf niet drinken maar geven toe dat mosselen hier de nieuwe culinaire mode zijn.
Ik koop tenslotte kip bij de ene en ratatouille bij de andere kippenboer,maak nog een wandeling te voet en ga dan smakelijk eten. Het is voorlopig te warm om te vertrekken, eerst even siësta met instrumentale muziek van onzen Willem op de achtergrond, dan misschien een toertje onder de schaduw van de platanen langs le canal, je verrai bien.
Dat is het dan ook geworden. Ik vertrok om drie uur,bloedheet was het, dus reed ik in de schaduw langs le canal. Het fietspad is er eigenlijk geen hier in de streek, ongeloofli voor een van de meest bereden Franse parcours. Er zijn niet allen de racines/wortels die soms wel 10cm uitsteken, ook de greppels die fietsen trokken in de regen en nu hard gedroogd zijn, als gebakken aardewerk. Enfin, ik kom toch tot foncerrannes, het indrukwekkendste sluizencomplex van het canal. Er wordt net een rijnaak versast., indrukwekkend, de sluizen worden maximum gevuld, er kan geen roeiboot bij.
