Ik word wakker met de klok van zeven, het is nog half donker buiten en plots beangstigt me dat, in mijn gevoel is de winter geboren, duistere tijden komen er aan,lichte paniek. Als ik kon reisde ik het jaar rond de lente achterna. Ik troost me dat ik altijd een stukje kan ontsnappen naar het korte zuiden,naar de zon ,als de nood hoog is. Inboorlingen maakten me enthousiast voor de lente hier, een ideetje om in het achterhoofd te bewaren. Hoewel, het is dan ook geen tijd om thuis te verlaten.
Ik negeer de halve baguette van gisteren die taai is geworden,de twee bakkers dichtbij zijn dicht,ik spring fluks op mijn fiets en ga een nieuwe halve baguette halen aan de andere kant van het stadje. Heerlijk knisperig en zacht vanbinnen, ik begrijp niet hoe dat hier mogelijk is en bij ons nooitzijn gelijke haalt. Ondertussen is de zon er weer helemaal,alleen boven dé laagvlakte waar vroeger l'etang was hangt nog nevel, het wordt een mooie dag.
Het aftellen probeer ik zo veel mogelijk te verdringen,maar het zit wel in mijn achterhoofd:slechts drie dagen resten me nog!
Laurence komt niet vandaag heb ik gezien op het bord met de openingsuren, ik zal mijn verhuis aan de poetsvrouw moeten uitleggen,anders zwiert ze misschien mijn hele zwik in het stort..
Het is Laurence zelf die de kuisdienst waarneemt, bij gebrek aan poetsvrouw voor het ogenblik, ze was geschrokken toen ze mijn kamer leeg vond en nog meer als ze me hier in de andere trof. Het is me vergeven.
Tegen tienen vertrek ik naar quarante, een dorp hier in de buurt maar wel een kwalijke lange klim, het zweet perst overal uit mijn lijf. De buurt stelt het economisch goed, overal zijn nieuwbouwwijken. Het centrum is wel authentiek, met een romaans kerkje dat verknald is door aanpassingen in de jaren 1800 of zo. Ik vertoef er een wijl, ga dan verder naar puissergier,wat ik gisteren niet haalde. Ook authentiek, geen nieuwbouw. Een groot dorp langs een drukke departementale,met smalle straatjes in het centrum waar geen auto door kan.
Ik zie een paar mooie onderhouden herenhuizen.oude (wijn?)glorie.hier zoals elders kan je een dagschotel eten in de plaatselijke bar, of beter buiten want geen mens gaat binnen zitten. Ik hou het bij een glaasje rood, een mooi glas kost hier 1,10..
Weer langs een heel rustige weg naar capestang, het klimt weer wel even, in de afdaling bezoek ik tevergeefs twee keer een vijgenboom. Even na de middag ben ik thuis, geen zin in een grote maaltijd dus eet ik alleen wat vissoep,bak croutes met een oud stuk stokbrood, de bijgekochte rouile is niet lekker. Het is erg warm en ik kan niets beter verzinnen dan een siësta.
Rond een uur of vier waag ik me buiten, de laatste zending kaartjes moet ik dringend versturen. Dan nog even winkelen , kleine porties toespijs, alleen heb je gauw van alles teveel.ikrek het nietsdoen met slenteren en de online krant lezen, zo wordt het toch tijd om te gaan eten in le relais bleu, mijn stamrestaurant.: een sla met rijst als hoofdbestanddel en dan een soort varkensvlees sauce diable, met veel mosterd in,ik mopper niet, kaas als toet,je, ik hoef geen dessert meer.
Vanavond koelt het meer dan anders af,vind ik,het wordt niet kil maar toch.
Nog even! Skypen met claudine, ik voel zand in mijn ogen..taptoe.
Goeie avond,beste kijkers,
