In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb
In mijn eerste droom verloor ik al de koeien onderweg die ik naar de marktplaats aan het drijven was. In mijn tweede was ik in het geharrewar van het station één van mijn fietstassen kwijt. Die tweede droom was zo reëel dat ik de neiging had om effectief uit mijn bed te komen en de tas te controleren. Sommigen dromen erg erotisch,naar het schijnt, waarom ik niet ? Dàt lijkt .me pas ontspannend! Zo glijd ik door de nacht, als op een stroom met watervallen.
Het wordt frisser,het. Lichte dekentje dat ik nu heb is nauwelijks nog voldoende. Rond zes uur ben ik wakker, is het onbewust voorbereiden op het ritme van thuis? Tot nog toe sliep ik telkens tot een uur of zeven.
Het is wel een zalig gevoel vakantie te kunnen nemen tot je er genoeg van hebt, en dat heb ik nu stilletjesaan wel, ik sluit mijn vakantie niet af met een tekort.
Voor vandaag heb ik eigenlijk geen opvulling, ik kan niets bedenken dan nog een dagje naar narbonne te gaan,zonder groter verlangen dan terug te keren via le viala, door de vlakte en de desolaatheid van le lac . Morgen wordt het dan een dagje blijven hangen in beziers,waar ik pas rond vijf uur de trein heb.
Dikwijls is het zo dat je het mooiste vind als je het niet (meer) zoekt. Zo rij ik goedschiks het domein "le grand St. Nazaire" op,een paar honderd meter van de weg, het is afgesloten maar met open poort en wat me vooral intrigeert is de toren die erboven troont met grote ramen naar alle zijden. Het is inderdaad een oud groot domein, enigzins vervallen en duidelijk verkaveld, zo krijgt het de allure van een dorpje.
Iets verder rij ik montels binnen, een klein schattig gemeentetje,met kerk en gemeentehuis in één kluster.voor de eerste keer rij ik door, op wat een doodlopende veldweg lijkt, wat het niet is: daarachter ligt een verkaveling, langgerekt, en daarna kom ik toch wel bovenop le lac zeker! En ik die dacht dat het helemaal was drooggelegd.niet,dus. Het is een redelijk uitgestrekt moerasachtig gebied waar één weg doorloopt-niet toegankelijk voor voertuigen, hoewel voldoende breedte-. Warden verademing. Ik kuier anderhalf uur erdoor, geen kat te bekennen.alleen waarschuwend waterwild, niet als ik langsrijd maar als ik stil val. Steeds in de verte torent le domaniale van capestang wit afgetekend tegen de horizon,mooi. Ook le viala herken ik duidelijk, ver weg.. Datik las over le lac valt nu als een puzzel ineen. Blij dat ik het ontdekt heb! Ik kom ibij Périès weer in de bewoonde wereld, een vaag dorp rond een groot domein,heel onoverzichtelijk en wanordelijk. Ik heb geen keus dan de d609 naar narbonne te volgen tot buiten coursan, daar kan ik weer de velden induiken en narbonne via rustige wegen bereiken. De stad lijkt een eeuwig abonnement te hebben op de zon, het heeft iets doorlopend feestelijks. Ik fiets tot in les halles, waar verscheidene eettentjes zijn, maar alle plaatsen zijn voorlopig bezet,ik ga een wijntje drinken in de buurt en schrijf ondertussen wat. Het lijkt een geslaagde dag te worden.
Terug in de hallen kan ik toch een plaatsje bemachtigen chez bebelle,recommandé par le petit routard en Gault millau,dat kan niet slecht zijn. Het vlees komt vers van het mes, de maitre bestelt à la minute met een megafoontje,de slager gooit het vlees over het gangetje waar het opgevangen wordt door de handige jongen, die er ineens de naam of het nummer van de klant opschrijft. Handig , zo heeft men geen stock en geen frigo nodig., en het is een spektakel. Veel vlugger dan verwacht krijg ik het geserveerd. Simpel en goed.
Zo is het weer middag geweest en kan ik weer terug in de brandende zon. Ik kies voorin grote lijnen dezelfde terugweg, durf wat meer experimenteren zodat ik op een moment toch een grote gelukkig droge gracht moet doorkruisen,of kilometers terug rijden. De wegen zijn meestal niet verhard maar wel goed bereidbaar. Tegen vieren ben ik terug thuis
