Ik begrijp de zwarte gemeenschap niet. Dat Michael Jackson wordt geroemd omwille van zijn geniale danspasjes, zijn leuke videoclips en zijn nooit geëvenaarde platenverkoop, kan ik aannemen. Maar dat miljoenen Afro-Amerikanen hem zowat zalig verklaren omwille van zijn verdiensten voor het zwarte ras, is de wereld op zijn kop. In de wereldgeschiedenis is er niet één persoon geweest die zo maniakaal en tot in het absurde toe de sporen van zijn zwarte verleden probeerde weg te moffelen. Als je het mij vraagt, heeft er nooit een groter verrader van het eigen ras bestaan dan Michael Jackson. Geboren als zwarte, gestorven als blanke. Dunne lippen, smalle neus, bleke huidskleur, sluik haar. Als ik zwart was, zou ik zo'n man niet op een standbeeld zetten. Dat muziekbonzen roepen dat - ik citeer- "Michael Jackson ervoor gezorgd heeft dat de culturele wereld het zwarte ras heeft aanvaard", is bovendien een regelrechte belediging voor de echte pioniers: Louis Armstrong, Miles Davis, Chuck Berry, Little Richard, James Brown, Ray Charles, Otis Redding, Ella Fitzgerald, The Platters, B.B. King, John Lee Hooker, Bo Diddley, Aretha Franklin, Diana Ross, Nat King Cole, Dizzy Gillespie en nog een stuk of honderd anderen. Alsof zij de wereld niet veroverd hebben... alsof zij met hun muziek hun badkamer niet uit geweest zijn. Komaan, zeg!
26-06-2009
't Zat te diep
Ik weet wel waarom ik altijd bij het wellicht iets te strenge oordeel ben gebleven dat Michael Jackson nooit één goede elpee heeft gemaakt. Dat komt omdat ik een kind ben van mijn tijd. Een kleine dertig jaar geleden, toen ik mijn allereerste onzekere passen in het uitgaansleven zette, was het leven simpel voor wie van muziek hield. Er waren geen 75 muziekgenres en 582 subgenres, zoals vandaag. De wereld was nog niet rijp voor begrippen als emotrashcore of gothicdeathmetal. Je had twee muziekgenres: de kroegmuziek en de discotheekmuziek. Meer was er niet. In de kroegen werd rock gespeeld en in de discotheken ... euh ... disco. Voor de rock moest je aan de toog hangen, voor de disco moest je de dansvloer op. Het was 't één of 't ander. Vis of vlees. De twee werelden stonden mijlenver van mekaar en waren niet met mekaar te rijmen. Wie van het ene hield, haatte het andere en omgekeerd. De liefhebbers van Bob Seger, Neil Young en Eric Clapton kregen braakneigingen van Kool & The Gang en KC & The Sunshine Band. En de dansende discomeute vond rock iets voor losers met een bierbuik. Tot rellen of zelfs hevige discussies kwam het nooit, want er was geen schijn van een kans dat de beide partijen mekaar ooit ergens tegenkwamen. Rockers en discokikkers hadden mekaar niks te vertellen. En dat deden ze ook niet. In die sfeer werd ik, zeg maar, muzikaal gevormd. U raadt het goed: aan de toog, niet op de dansvloer. En alles wat in discotheken werd gedraaid, was per definitie volkomen fout. Als best verkopende en meest gedraaide artiest stond Michael Jackson symbool voor alles wat er in discotheken te horen was. Voor alle muziek die niet deugde, dus. Met het verstrijken van de jaren ben ik heel wat milder geworden. Ik kan Kool & The Gang en KC & The Sunshine Band ondertussen wel pruimen. Maar met Michael Jackson is het nooit meer goedgekomen. Dat was een brug te ver. De afkeer tegenover hem is mettertijd wel wat afgesleten, maar nooit helemaal verdwenen. Het zal wel onterecht zijn en het getuigt niet van een brede kijk op de zaken, maar het is niet anders. Ik ben ook maar een mens. 't Zat te diep.
Au revoir Tristesse
Yasmine is niet meer. De vleesgeworden kruising tussen Elvis Presley en Filiberke werd gisteren gevonden, bungelend aan een boom. Een hoopje jong, levenloos talent. Zonde. Eeuwige zonde. Al heb je haar nooit gekend, je bent toch even van je melk als je het nieuws hoort. Ik vond haar een bijzonder goeie presentatrice en ik heb, een jaar of vijf geleden in de Warande, ook best genoten van haar ode aan Leonard Cohen. Een monument als Cohen coveren, in het Nederlands dan nog én als vrouw (lees: zonder diepe basstem): dat is een mission impossible, maar Yasmine kwam ermee weg. Ze had iets donkers over zich, vind ik. Haar gevoel voor humor, haar pittige teksten, haar kwinkslagen, haar monkellachje en haar ondeugende pretoogjes konden haar donkere kant nooit helemaal verbergen. (Het feit dat ze uit een miljoen artiesten uitgerekend het beklemmende, bijna vreugdeloze werk van Leonard Cohen kiest om te coveren, zegt natuurlijk ook al iets.) Er hing altijd een soort melancholische somberheid rond haar. Saudade, zoals ze in Portugal zouden zeggen. Michael Jackson en Farrah Fawcett zijn ook dood, ik weet het. Maar die tristesse van Yasmine zal ik toch harder missen.
25-06-2009
First we take Monaco
Het gaat al honderd jaar achteruit met onze kroonprinsen, en nog geen klein beetje ook. De laatste die niet te verlegen was om een klein beetje ambities te koesteren, was de latere koning Leopold II. Dat hij Centraal-Afrika als zijn persoonlijke speeltuin beschouwde, is geweten. Dat hij ook van plan was om manu militari Nederland binnen te vallen, is nieuw. Niet dat het ons verbaast, maar het is wél nieuw. Minstens Zeeuws-Vlaanderen, Noord-Brabant en Nederlands Limburg moesten geannexeerd worden. En de provincies boven de Grote Rivieren mochten zélf beslissen of ze bij Nederland wilden blijven of niet. 't Is nauwelijks het vermelden waard, maar aan de zuidkant zou impersant het Groot-Hertogdom Luxemburg ingelijfd worden. En, we zouden het nog vergeten, vanzelfsprekend zou op de Nederlandse overzeese gebieden Suriname, Indonesië en de Antillen voortaan ook de Belgische vlag wapperen. Half Afrika zou van ons zijn, een flink stuk Azië, een stukje Zuid-Amerika en de volledige Benelux. Het heeft niet mogen zijn. Aan de basis van die mislukking lag een beginnersfout van kroonprins Leopold: in plaats van Frankrijk gewoon onder de voet te lopen en bij op het lijstje "allemaal van mij" te zetten, ging hij toestemming vragen aan Napoleon III om Nederland binnen te vallen. Die kreeg hij niet en hij liet al zijn plannen varen. Hij was te bescheiden. Een klein beetje meer geloof in eigen kunnen had volstaan om België tot een wereldnatie uit te bouwen. 't Is een gemiste kans die nooit meer terugkomt. Al eens naar onze huidige kroonprins gekeken? Dan weet je wat ik bedoel. Er moet dringend nieuw bloed komen in Laken. Ander en beter. Ik ben voorstander van een koningshuis, op voorwaarde dat de bewoners ervan plannen smeden om de wereld te veroveren. Net als 150 jaar geleden. The sky is the limit. First we take Monaco, then we take Benin.
19-06-2009
Hint
Patricia Govaerts, het lief van Ignace Crombé, wordt zangeres. Om de spanning er nog even in te houden, wil Patricia ('Trisha' voor de fans) nog niet vertellen voor welk genre ze zal kiezen. Maar ze geeft wel een hint. Het zal zeker in het Nederlands zijn, én ze is fan van Paul Severs... Dat zegt weinig, natuurlijk. Iemand een flauw idee?
18-06-2009
Flauwe bochten.
Co-commentator Tom Steels tijdens de Ronde van Zwitserland: "In de laatste rechte lijn zitten een paar flauwe bochten." Ik weet wel wat hij bedoelt, maar volgens mij klopt het toch niet helemaal.
17-06-2009
Mooi doelpunt, saaie wedstrijd
Rik Torfs mag dan hoogbegaafd zijn, een goed interviewer zal ik hem nooit vinden. Daarom ben ik ook geen fan van het één-programma "Nooit gedacht". Ik heb het nu eenmaal niet voor een interviewer die zichzelf belangrijker vindt dan zijn gast. Ik bedoel maar: je kan aan filosoof Etienne Vermeersch duizend boeiende vragen stellen, maar of hij ook blijft filosoferen als hij net seks heeft gehad met zijn vrouw is er daar geen van. En als welk dier hij zou willen reïncarneren ook niet. Toch viel er -zeker niet dankzij de suffe vraag, maar wel dankzij het glasheldere antwoord- één bescheiden hoogtepuntje te noteren in de uitzending van gisteren. - Rik Torfs: "Wat zou je doen als de Heilige Maagd Maria aan jou verschijnt". - Etienne Vermeersch (kurkdroog, doodserieus en zonder nadenken): "Ik zou naar een psychiater gaan". Die was raak, vond ik. Een mooi doelpunt in een saaie wedstrijd.
16-06-2009
Goed gelachen
Zeven minuten en tien seconden. Zo lang werd er gisteren op het één-journaal doorgeboomd over F.C. De Kampioenen. En daarmee werd het nieuwsitem even lang uitgemolken als de serie zelf. De reeks loopt nog tot 2011 en moet er dan, na 21 seizoenen, een punt achter zetten. Een interview met de acteurs, de netmanager van één die in het journaal duiding kwam geven, reacties van de man in de straat... de halve VRT-redactie was gemobiliseerd om alle betrokkenen een microfoon onder de neus te duwen. "Of er ook na 2011 nog wel wat gelachen zal kunnen worden op zaterdagavond", wilde Martine Tanghe afsluitend nog weten. Foute vraag. Misschien dat we dan op zaterdagavond opnieuw wat kunnen lachen. Hoewel, ik maak me geen illusies. De 21 reeksen worden met gemak nog drie keer herhaald. De kans dat ik in mijn leven nog één week zonder F.C. De Kampioenen meemaak, is onbestaande. De hele heisa over F.C. De Kampioenen heeft alvast één onvergetelijk moment opgeleverd. Met dank aan één-netmanager Jean-Philip De Tender die op de vraag waarom er uitgerekend nu een punt werd achter gezet, antwoordde: "Je moet stoppen op je hoogtepunt". Wie had dát kunnen denken: heb ik tóch nog ooit in een deuk gelegen dankzij F.C. De Kampioenen.
14-06-2009
Olifantengezeik
Okee. Als Kai-Mook dan toch onze nationale heldin is, mag ze ook de crisis oplossen. Ik stel voor dat de dierentuin volgende week olifantenpis gaat verkopen voor 100 euro per fles. Succes gegarandeerd. Zet het maandag in alle kranten en vanaf dinsdag staan er dagelijks 10.000 kooplustigen om 7u 's morgens voor de poort van de zoo. Als de opbrengst integraal naar de staatskas gaat, acht ik Kai-Mook in staat om nog voor het einde van het jaar op haar eentje de staatsschuld weg te wateren. En als het volk toch ooit genoeg zou krijgen van het olifantengezeik, mag het geen probleem zijn om een pasgeboren wrattenzwijn, berggeit of gifkikker te vinden die de rol van Kai-Mook kan overnemen. Dat zou zelfs nog winstgevender zijn. Kleine flesjes brengen meer op.
13-06-2009
Kwestie
Is het een kwestie van elementaire beleefdheid? Of interpreteert iemand de verkiezingsuitslag verkeerd? Dat vraag ik mij af als ik de affiches zie met de tekst: "SP.A bedankt haar kiezers".
10-06-2009
Dooie mus
Volgens de gouverneur van de Nationale Bank is de eigenlijke crisis voorbij, maar zullen de naweeën nog lang duren. Da's nog eens een schoolvoorbeeld van mensen blij maken met een dooie mus. Wat is in 's werkmans portefeuille het verschil tussen een crisis en de naweeën ervan? Wat de gouverneur bedoelde, was dus: "Van die crisis zijn we voorlopig nog niet af". Een goed verstaander heeft maar een ha wo no, nietwaar?
08-06-2009
Altijd gewonnen! Iedereen prijs!
- "Wij hebben gewonnen omdat we gewonnen hebben". - "Wij hebben gewonnen omdat de anderen verloren hebben." - "Wij hebben niet zo veel verloren als voorspeld was en daarom hebben wij ook gewonnen." - "Wij hebben gewonnen, want de andere partijen hebben onze programmapunten overgenomen." - "Wij hebben verloren, maar de anderen hebben nog meer verloren, dus hebben wij eigenlijk gewonnen." - "Eigenlijk heeft de politiek vandaag gewonnen. Wij dus ook." En bijgevolg heeft iedereen gisteren de verkiezingen gewonnen. Zoals elke verkiezing, trouwens. Dat is nu het leuke aan een democratie. Iedereen wint. Altijd.
04-06-2009
Muziekjournalisten: karikaturen van zichzelf
Muziekjournalisten permitteren zich veel meer dan andere journalisten. Ze kúnnen zich ook veel meer permitteren. Ik heb dat nooit goed begrepen. Als ze een concert hebben gezien waar ze niet wild van waren -meestal zelfs niet eens omdat het inderdaad een slecht concert was, maar gewoon omdat het toevallig hun ding niet was- slaan ze genadeloos toe. Een bloemlezing uit Pinkpop-recensies. - (titel) Billy Talent heeft absoluut geen spoortje ... Talent. (tekstfragment) Hier moet je niet te veel woorden aan vuil maken. Billy Talent is een non-band, een groep matige muzikanten zonder liedjes en ideeën. Pinkpop verdient meer, veel meer. Met zo'n bandnaam moet je wel een grap zijn. Maar Billy Talent is geen persiflage. Nee echt! Dit is niet als grap bedoeld, maar het schoolvoorbeeld van wansmaak en diepe treurnis." - (titel) Chris Cornell is zichzelf kwijt. (tekstfragment) Het is normaal dat rocksterren het spoor een beetje kwijtraken als de jaren verstrijken. Hoeveel muzikanten zijn nog op de top van hun creativiteit na hun 35ste? Zegje gedaan, tijd voor wat anders. Maar de vrije val die Chris Cornell maakt, is wel heel rigoureus. Koop dan gewoon een motor. - (titel) Just Jack is en blijft Just Jack. (tekstfragment) Jack is een behoorlijk kleurloos figuur. En dan staan er ook nog ultiem saaie jochies omheen en moet een uit de jaren '90 vergeten enthousiasteling het goedmaken. Jack heeft veels (sic) te weinig goede liedjes en verveelt met veilige muzikale keuzes. Zelfs met etenstijd heel gezapig en dun. - (titel) Milow is saaier dan vissen. (tekstfragment) Noem het de X-factor, noem het een uniek talent: Milow heeft het niet. Geen uitstraling, geen bijzondere stem, geen rauw randje, geen spannende band achter zich. We kunnen niet allemaal Bruce Springsteen zijn, maar zo nietszeggend als Milow is het andere uiterste. Milow is saaier dan vissen in een vissenkom. 50 Cent schept misschien wat te veel op met die negen kogelgaten in zijn lijf, Milow kan er best een paar gebruiken... Nee nee, dat bedoelde ik niet zo. Dat floepte eruit.
En zo zou ik nog een hele tijd kunnen doorgaan met het knippen en plakken van ronduit kwetsende 'recensies'. In de muziekwereld is dat allemaal toegelaten. Meer zelfs: het staat zelfs goed. Muziekjournalisten proberen zichzelf ten koste van wie dan ook een hoog rock-'n-rollgehalte aan te meten. Het schrijven van beledigende stukjes is het middel bij uitstek om dat te doen: "Lees maar eens wat ik durf schrijven. Ik ben van niemand bang, ik heb geen respect. Voor niemand. Ik ben rock-'n-roll." Een goeie pen én kennis van zaken hebben, is niet nodig om over muziek te schrijven. Een frank blad hebben volstaat. Het ergste is nog dat 90% van de muziekjournalisten karikaturen zijn van zichzelf. Ze willen allemaal zo graag rock-'n-roll zijn, maar in werkelijkheid zijn ze gatlikkende broodschrijvers. Watjes die héél lief vragen om aub gratis binnen te mogen op concerten, die tijdens interviews met artiesten niet één kritische vraag durven stellen en die alleen maar in extase 'oh' en 'ah' roepen als een muzikant een persconferentie geeft. Maar zodra die artiesten hun rug gedraaid hebben en liefst nog het land uit zijn, zijn de critici plots dapper genoeg om de vernietigende wapens boven te halen. "Saaier dan vissen in een vissenkom". "Absoluut geen talent". Dán ineens wel. Het is als in de handen klappen als de president voor je neus passeert, maar een steentje omhoog gooien als zijn vliegtuig 3 kilometer hoog vliegt. Geweldig dapper. Het is altijd mijn overtuiging geweest dat wat je over iemand schrijft ook in zijn gezicht moet durven zeggen. Als dat criterium in de muziekwereld gehanteerd zou worden, staat morgen minstens 90% van het muziekjournalistenkorps op straat. En dat zou geen slechte zaak zijn.
03-06-2009
Pinkpop 2009
Pinkpop was geweldig. The Boss is en blijft The Boss, Snow Patrol was ronduit fantastisch, net als Amy MacDonald, Franz Ferdinand en Madness. The Kooks vielen mij wat tegen. Niet dat ze slecht waren, verre van. Ik had er gewoon te veel van verwacht. De muziek van Keane is goed te verdragen, maar naar die aanstellers blijven kijken, vergt toch een flinke dosis moed en volharding. Anouk, Krezip en Rowwen Heze speelden thuiswedstrijden en zoals kon worden verwacht, wonnen ze die met glans. En al ben ik zelf niet zo'n fan: het was best leuk om te zien hoe de Hollanders ook Milow en Novastar in de armen sloten. Om een lang verhaal kort te maken: het was genieten op Pinkpop. Dankzij de goede en gevarieerde programmatie én de stralende zon beleefde ik vermoedelijk zelfs de beste Pinkpop die ik ooit meemaakte. Toch zijn er twee zaken waar ik me ongelooflijk aan kan ergeren. Eén: het massale "laten-we-eens-allemaal-onnozel-doen" dat -we mogen het na al die jaren gerust zo zeggen- typerend geworden is voor Nederlanders. Naar het voetbal gaan ze alleen in het oranje, naar Pinkpop gaan ze tegenwoordig alleen nog in het roze. Roze schoenen, sokken, broeken of T-shirts: alles kan dienen. Of nog beter: roze pruiken. Met 60.000 mensen precies hetzelfde doen en daar dan hartelijk om lachen: de lol van dat kuddegedrag ontgaat mij compleet. Het tweede punt van ergernis: de prijzen voor een consumptie. In navolging van Herman Schuermans heeft ook Jan Smeets de prijs voor een bonnetje opgetrokken van 2 euro naar 2,50. Foei! 2,50 euro voor een slecht getapte kermispint in een plastic beker. 10 euro voor iets wat van heel ver op een kommetje rijst met een saté lijkt. Dat is niet meer fatsoenlijk. Bericht aan Schuermans en Smeets: willen jullie in 't vervolg dat pokkeduur vuurwerk na elk festival achterwege laten en de consumptieprijzen terug laten zakken? Ik méén het: het zou bij wet verboden moeten worden om een drie- of vierdaags evenement te organiseren, het publiek te verbieden om voedsel of drank mee binnen te brengen en dan 2,50 euro te vragen voor een consumptiebon.
02-06-2009
Dave Allen (4) : Auto-reminders
Een week is snel voorbij als je drie dagen aan zee zit en drie dagen op Pinkpop. Nog maar juist terug en het is weer tijd om Dave Allen los te laten. Vier minuten en een half genieten van de beste Ierse komiek ooit.
29-05-2009
Nooit nooit nooit
"Deze helling is steil steil steil. Maar Sastre trapt nog klein klein klein. Het ziet er allemaal nog goed goed goed uit bij hem. Maar hij is er nog niet. De weg is nog lang lang lang en de finale wordt nog lastig lastig lastig. De anderen zullen nog moeten rijen rijen rijen om terug te komen." Ik word mottig van dat kleutertaaltje van wielercommentator José De Cauwer, die als het even even even kan, drie keer na mekaar hetzelfde woord gebruikt om een nadruk te leggen. Hoe spannender de koers, hoe armzaliger het taalgebruik van De Cauwer. Da's nu eens de reden waarom ik nooit nooit nooit de koers op Sporza volg als het niet écht moet.
27-05-2009
In gedachten
Frank De Winne draait rond de aarde. Prins Filip heeft hem uitgewuifd. "In gedachten gaan we met u mee", zei hij. Hij wel. Heel zijn leven al. In gedachten heeft prins Filip volgens mij nog geen moment op planeet aarde gezeten.
Dave Allen (3) : de bijbel
Maandag en dinsdag zat ik aan zee.Vandaar dat ik de wekelijkse portie Dave Allen die ik had beloofd nog niet op mijn blog heb kunnen zetten. Dat is bij deze dus goedgemaakt. Net als vorige week heeft Allen het in dit fragment over zijn meest geliefde onderwerp: het geloof. Hij gaat dieper in op een duidelijk "Iers boek": de bijbel.
Het fragment komt uit een tv-show die in Polen werd uitgezonden. Let maar niet op de Poolse ondertitels.
22-05-2009
't Is voor de verzekering.
Vandaag heb ik een brief gekregen van mijn verzekeringsagent. Een brief met goed nieuws nog wel. Ik ben, comform de wet van 1 april 2007, vanaf volgende maand gedekt tegen schade door terrorisme. (Twee jaar en twee maanden te laat, denk ik dan. Maar goed. Er is in die tijd niks gebeurd, dus we zwijgen er maar over). Helemaal gerust kan ik niet zijn. Schade door nucleair terrorisme wordt niet vergoed. Als ze een atoombom op Turnhout gooien, ben ik dus gesjareld. Dan moet ik mijn kapotte ramen en het kot in het dak zelf betalen. Ik zal de terroristen dus met aandrang vragen om de boel met gewone bommen te verinneweren, of eventueel mitrailleurs en granaten te gebruiken. Dan trek ik terug. Ik moet hen trouwens ook vragen om op papier te zetten dat het wel degelijk om 'terrorisme' gaat en niks anders, want dat begrip is in mijn polis heel duidelijk omschreven. En ik wil het risico niet lopen om door een verkeerde kwalificatie naast de prijzen te pakken. "Excuseer me, meneer de bommengooier, spreekt iemand van uw club Nederlands? Zou iemand mij willen bevestigen dat het hier gaat om een clandestien georganiseerde actie of dreiging van actie met ideologische, politieke, etnische of religieuze bedoelingen, individueel of door een groep uitgevoerd, waarbij geweld wordt gepleegd op personen of de economische waarde van een materiaal of een immaterieel goed geheel of gedeeltelijk wordt vernield, ofwel om indruk te maken op het publiek, een klimaat van onveiligheid te scheppen of de overheid onder druk te zetten, ofwel om het verkeer of de normale werking van een dienst of een onderneming te belemmeren? 't Is voor de verzekering."
19-05-2009
Dan mag het
Een citaat dat me is bijgebleven. Een Russische vrouw in het programma 'Man bijt hond': "Ze zeggen dikwijls dat wij, Russen, te veel drinken. Dat is waarschijnlijk wel waar. Maar we drinken nooit zonder reden."
