"Als we er geen beelden van hebben, kunnen we niks laten zien. Als we niks kunnen laten zien, is het geen nieuws. En als het geen nieuws is, dan hebben we er ook geen beelden van nodig."
Dat moet maandag de redenering geweest zijn van de samenstellers van het VRT-journaal. President Vieira van Guinee-Bissau werd maandagochtend vermoord door rebellen. Maar in het VRT-archief bleek geen bruikbaar bewegend beeld van Vieira te zitten. Dus werd het 'voorvalletje' maar afgedaan met het tonen van een foto van de president en de droge mededelingen dat hij dood was en -hou je vast- dat de toestand nu onrustig was in Guinee-Bissau. Daar kan ik me iets bij voorstellen ja, als de politiek leider pas is afgemaakt. Vieira was 24 jaar lang de president van Guinee-Bissau: van 1980 tot 1999 en van 2005 tot aan zijn dood. Hij was precies even lang staatshoofd als Saddam Hoessein in Irak. Je zou denken dat zo'n man meer dan twee zinnen verdient in een tv-journaal. Niet dus: ze hebben geen olie, ze hebben geen geld, ze hebben godbetert zelfs geen goeie sjotters én we gaan er niet op verlof. Guinee-Bissau? Who gives a fuck?
25-02-2009
Opvolging. Met hoofdletter O.
Meer is niet altijd beter. Dat is nog maar eens gebleken na de vliegtuigcrash in Schiphol. Noem het een beroepsafwijking, maar het is als journalist erg interessant om op zo'n dag live het nieuws te blijven volgen. Hoe wordt het nieuws gebracht? Op welke feiten legt men de nadruk? Waar trekken de cameraploegen naartoe? En vooral: hoe vult men de dode momenten, waarop er geen nieuws te melden is? Nederland 1 zond tot 's avonds, onafgebroken, een "nieuwsuitzending" uit. Iedereen met zelfs maar een klein beetje televisie-ervaring werd opgetrommeld om reportages te maken en interviews af te nemen. Flauwekul, natuurlijk. Want zelfs met een drama als een vliegtuigongeval is er nu eenmaal niet genoeg te melden om een programma van zeven uur te kunnen volpraten. En dus wordt de zendtijd opgevuld met randinfo waar niemand wat aan heeft en waar iedereen alleen maar naar blijft kijken in afwachting van écht nieuws. Je houdt het nauwelijks voor mogelijk. Een interview met een Turk wiens zuster later op de dag het neergestorte vliegtuig zou nemen naar Istanbul. En wat was die man gelukkig dat het vliegtuig nu neergestort was en niet straks. Verder: een reportage van 'onze man in de luchthaven van Istanbul'. En mijn kop eraf als ik het zit te verzinnen: vanuit de studio in Hilversum kreeg de plaatselijke correspondent de volgende vraag voorgeschoteld. Amper een uurtje na de crash: "Hoe is de stemming daar?" Het antwoord kwam er samengevat op neer dat daar heel veel Turken rondliepen die blij waren dat ze niet op dat vliegtuig zaten. Over naar Nederland dan maar weer. Naar een buurthuis van een Turkse gemeenschap die verder niks met de hele geschiedenis te maken had, maar die wel naar een reactie werd gevraagd. "Tja, wij kunnen er niet veel over zeggen. Wij zitten ook maar naar het nieuws te kijken." Het reportageteam had meer geluk toen het in de straat pardoes op een oude, en dus ongetwijfeld wijze, Turk botste. "Hoe is deze vliegramp kunnen gebeuren?", wilde de interviewer van hem weten. De man hoorde het in Keulen donderen. "Vliegtuigen worden niet door God gemaakt. Ze kunnen vallen", zei hij. Tjonge jonge. En zo gaat dat uren en uren en uren verder. Het begint met het verstrekken van informatie. Maar na een kwartier is alles gezegd wat er te zeggen valt. Geen nood: dan gaat men verder met randinfo. En als uiteindelijk ook de randinfo 'op' is, schakelt men naadloos over naar pure non-info. En daar kunnen ze natuurlijk nog dagenlang mee verder. Het is nu wachten op de eerste reactie van piloot in opleiding, die na het zien van de beelden van het wrak toch maar besluit om een pitazaak te openen. Of op de verklaringen van de overlevende wiens broer van de moeder van zijn aangetrouwde nicht ook al ooit een vliegramp overleefde. "Opvolging", heet dat in het jargon. Het nieuws is zo belangrijk dat mensen er elke dag opnieuw iets over willen lezen. Ook als er al lang geen nieuws meer is. En dus moeten er "Opvolgingsstukken" worden gemaakt. Met hoofdletter O. Niet alleen in Nederland bezondigt men zich eraan. De Vlaamse journaals -zowel VRT als VTM- zijn in hetzelfde bedje ziek. Denken we maar aan het drama in Fabeltjesland in Dendermonde. Hoe verschrikkelijk de feiten ook zijn, er is geen enkele reden om Kim De Gelder twee weken lang elke dag in het nieuws te houden. Ook dat resulteerde al snel in pure non-info. Over een slotenmaker die aan de andere kant van het land nieuwe sloten mocht gaan steken in een kinderdagverblijf, bijvoorbeeld. "Overdreven", "oppervlakkig" en "onnodig" worden met dezelfde "o" geschreven als "opvolging".
24-02-2009
Werkende mensen? Mijn gat!
Zelden zo'n smerige overtreding gezien als die van de Braziliaan Fred (FC Dender) op Bjorn Vleminckx van KV Mechelen. Fred trapt op de enkel van Vleminckx en blijft er dan secondenlang met zijn volle gewicht op staan. De scheidsrechter zag de regelrechte aanslag niet. Kan gebeuren. Geen probleem, want in gevallen als deze mag de voetbalbond tv-beelden gebruiken om Fred alsnog te schorsen. En tv-beelden zijn er. Meer nog: ze spreken boekdelen. Toch hoeft Fred geen schorsing te vrezen, wegens geen tijd. De uitleg van de bond: "Alles moet snel gaan. We hebben maar acht dagen om de beelden te bekijken, de speler in te lichten en de zaak aan het sportcomité voor te leggen". En dan komt de hemeltergende toevoeging: "Wij zijn ook maar werkende mensen, hoor." Even narekenen. - Tv-beelden bekijken: 2 minuten - Speler inlichten: 2 minuten - Zaak voorleggen bij het sportcomité: 15 minuten Om minder dan 20 minuten is die zaak beklonken. En ze krijgen er acht dagen voor. En dan nog is die deadline onhaalbaar voor de bond. Op de Belgische velden worden spelers kreupel getrapt en de bond kan geen 20 minuten tijd vinden om daar tegen op te treden. Werkende mensen? Mijn gat!
21-02-2009
Geniale sul
De meeste van zijn spraakmakende documentaires heb ik al wel gezien, maar ik kijk er met plezier opnieuw naar. Of hij nu illegaal gaat jagen in Afrika, gaat gokken in Las Vegas, een liposuctie laat uitvoeren of met nazi's optrekt in California: de reportages van Louis Theroux zijn altijd messcherp. Een geweldige interviewer is-ie ook. Als je hem ziet staan, zou je hem vijf frank (cent) geven. Maar onder dat bijna sullige uiterlijk houdt zich een pitbulljournalist schuil, die zijn prooi niet loslaat voor hij die -met een spervuur van confronterende vragen- heeft leeggezogen. Hard en tot op het bot, en toch ook altijd met het nodige respect. De reportages van Louis Theroux: een plezier om naar te kijken. En om veel van te leren.
19-02-2009
Koninginnenvulling
Vanmorgen in de beenhouwerij. Ik sta wat beleg te kiezen ('baaival' zoals dat in schoon Turnhouts heet) en mezelf af te vragen of je deze dagen nog 100 gram salami kunt bestellen zonder uitgelachen te worden. Een mooie Afrikaanse vrouw komt de zaak binnen. - "U mag het zeggen, juffrouw". - "Koninginnenvulling voor drie personen", antwoordt de Afrikaanse gedecideerd, wijzend naar een bak vol-au-vent. Het is niet eens een verspreking, denk ik. Er is gewoon een fout geslopen in de zin die iemand voor haar heeft opgeschreven. Haar treft geen schuld. Ze heeft de zin perfect uit het hoofd geleerd en bijna accentloos uitgesproken. Ze is zich niet bewust van de fout. Er is in de winkel ook niemand die haar verbetert. Ikzelf voel me daar ook niet toe geroepen. Ik vind koninginnenvulling trouwens een mooi woord. Veel mooier dan koninginnenhapje of vidévulling.
17-02-2009
Fijn geregeld
Steeds meer Europese landen willen als gevolg van de wereldwijde crisis het budget voor ontwikkelingshulp 'tijdelijk' terugschroeven. Sommige landen deden dat al. Ierland gaf vorig jaar 10% minder ontwikkelingsgeld uit dan in 2007. Italië halveerde zelfs het bedrag. De algemene verwachting is dat de ontwikkelingslanden dit jaar 30% minder zullen krijgen dan vorig jaar. "Harde tijden vragen om harde maatregelen", luidt de vergoelijkende argumentatie: "We moeten nu eerst eventjes aan onszelf denken voor we anderen gaan helpen." Het paraplusysteem werkt feilloos. Wat begon als een crisis in de vastgoedsector en de bankensector in Amerika, heeft via een tussenstap in Europa zijn eindbestemming bereikt: de derde wereld, en dus -vooral- Afrika. De miljoenen armoezaaiers in Afrikaanse dorpjes, die nog nooit in een echt huis hebben gewoond en nog nooit een bank van dichtbij hebben gezien, mogen nu de rekening betalen. Fijn geregeld.
16-02-2009
Tv-kijken en slapen
Wat doet een mens als hij zo ziek is dat hij zelfs zijn ogen niet meer kan bewegen zonder barstende koppijn te krijgen? Een berg compassie hebben met zichzelf, en behalve dat: tv-kijken en slapen. 's Morgens, 's middags, 's avonds en 's nachts. Tv-kijken en slapen. 24 op 24. Afwisselend, met intervallen van een paar uur. Ik heb het niet allemaal kunnen onthouden. Mijn excuses als ik er eentje vergeet, maar dit is de reeks conclusies van de afgelopen vijf dagen: Sandrine is een slechte omroepster, Crabbé zijn moppen zijn nog even flauw als in de vorige eeuw, Varg Veum is en blijft fabeltastisch, Peter Van de Veire is een aansteller, naar Are You Being Served is goed te kijken, naar het VTM-nieuws ook, Pauw & Witteman is een stuk relaxter om te volgen dan De Wereld Draait Door, Kamagurka is tegenwoordig de beste reportagemaker van Vlaanderen, het nut van het Nederlandse interviewprogramma '24 Uur Met ...' (foto) is me nog niet helemaal duidelijk en Van Vlees En Bloed is niet zo sterk geëindigd als het begon.
12-02-2009
Toevalstreffer
Het heelal is onmetelijk groot. Daar komt geen eind aan. In de ruimte, het woord zegt het zelf, is er altijd plaats genoeg. Dan moet je mij toch eens uitleggen hoe je het voor mekaar krijgt om ongewild twee telegeleide satellieten op mekaar te laten vliegen.
De KBVB wil in 2018 het wereldkampioenschap voetbal organiseren, maar slaagt er voorlopig niet in om voor aanvang van een wedstrijd de juiste volksliederen te spelen. Gisteren werd bij de wedstrijd België - Slovenië het Slovaakse en niet het Sloveense volkslied gedraaid. Respectloos en absoluut onaanvaardbaar. Stel je voor dat de Duivels op verplaatsing het Wilhelmus te horen krijgen in plaats van de Brabançonne. Het zijn flaters waar je niet mee kan lachen. Is het dan zo moeilijk om het juiste lied op te zetten? Dat de namen op mekaar lijken, kan geen excuus zijn. Als ik Kings of Leon wil opleggen, pak ik ook The Kinks niet uit mijn rek. Stel je voor dat België het WK mag organiseren en dat Irak en Iran mekaar partij mogen geven. Het kan nog lachen worden in 2018! Ach ja, in een land waar de premier de Marseillaise aanheft als hij gevraagd wordt het nationale volkslied te zingen, mag je voor een voetbalbond de lat natuurlijk niet te hoog leggen, zeker?
11-02-2009
Kostuumgevechten
Een financiële crisis heeft ook zijn leuke kanten. Toch zeker als banken bijzondere aandeelhoudersvergaderingen moeten houden. Dan komen enkele duizenden welgestelde en zeer welopgevoede aandeelhouders naar de Heizelpaleizen om er keet te schoppen en met mekaar op de vuist te gaan, zoals dat in een voetbalstadion tegenwoordig nog maar zelden gebeurt. De Fortisvoorzitter wordt uitgemaakt voor Pinocchio, boegeroep maakt elk verweer van Fortis onmogelijk of onverstaanbaar, en wat begint als een vragenronde ontaardt na vijf seconden al in een ordinaire scheldtirade. Heethoofden staan recht op de stoelen en proberen alle andersdenkenden te intimideren. Middelvingers worden opgestoken, de uitdagende "kom-maar-op-als-je-durft"-gebaren worden gemaakt, hier en daar wordt gespuugd. Allemaal in das en maatpak, en met een zweem Armani of Hugo Boss eromheen. Het is een verademing: hooligans die niet naar hotdog en bier ruiken.
10-02-2009
Humor in Thuis
Humor in Thuis. Het kán. - "We denken dikwijls dat we ons leven kunnen organiseren, maar dat is niet altijd zo. Soms moeten we het gewoon doen met de kaarten die we krijgen." - "Dat kan wel zijn, maar dan is het toch tijd dat er eens opnieuw gedeeld wordt." Ik moest daar mee lachen. ... Oh ja, ik kijk nooit naar Thuis. Het stond toevallig op.
09-02-2009
Liefde of eten?
Als mijn kater na een nachtje stappen 's morgens weer binnenkomt, staat hij altijd voor een hartverscheurende keuze. Eerst een knuffel komen halen en kopjes geven of toch maar eerst naar de kattenbrokjes? Wat krijgt voorrang? Liefde of eten? Ook mijn kat is elke dag bezig met de Grote Vragen des Levens.
06-02-2009
Ziekelijk vies ventje
Allez vooruit. Nu mogen ze dus ook in Antwerpen naar de vieze-prentjesverzameling gaan kijken van Louis Paul Boon: de schrijver van zinnen als "uw muis ziet eruit als een schoon versierd verjaardagskaartje" en de verwoede verzamelaar van blote madammen op foto. "Kunst en naakt is al eeuwenlang onlosmakelijk met mekaar verbonden," hoor ik de kunstkenners zeggen. Het zal allemaal wel. Maar 22.000 naaktfoto's van vrouwen bewaren en ze rangschikken en onderverdelen volgens het borstentype, is volgens mijn zeer bescheiden en ongefundeerde mening het werk van een vies ventje. Kunst? Iedereen vindt blijkbaar van wel en dus zal ik er wel ver naast zitten. Maar ik vind het gewoon gestoord, ziekelijk, gefrustreerd en zielig, en zéker niet de moeite om er aandacht aan te schenken. Behalve op een blog, natuurlijk.
05-02-2009
I'm a train, I'm a train, I'm a chook-a-train. Yeah!
Een muziekquiz organiseren heeft zo zijn voordelen. Op zoek naar originele quizvragen grasduin je door je volledige collectie, stoot je regelmatig op pareltjes die je al heel lang vergeten was en kom je tot de conclusie dat je eigenlijk maar 5% van je collectie speelt, hoewel die overige 95% ook uiterst genietbaar is. Ten huize Sels wordt tegenwoordig weer muziek gedraaid die in járen niet meer opgestaan heeft. Een muziekquiz organiseren: ik kan het iedereen aanraden. Al was het maar om bijvoorbeeld nog eens bij Albert Hammond uit te komen. Had je 'm nog herkend? De schrijver van de redelijk geniale lijnen: "Look at me, I'm a train on a track, I'm a train, I'm a train, I'm a chook-a-train. Yeah!". Muziek kan toch schoon zijn.
31-01-2009
De eer van de Jupiler League
Ik had haar al wel vaker gezien, maar nu viel ze me écht op. Zaterdagavond, 22u. Club Brugge - Tubeke is net gedaan. De persmeute stroomt verkleumd en verkleurd van de kou de persruimte binnen. Op zoek naar koffie, om te drinken of gewoon om vast te houden. Ze zien er meelijwekkend uit, de verslaggevers. Het lijkt alsof ze net poedelnaakt de Elfstedentocht hebben uitgereden. Sommigen stampen tegen de muren de koude uit hun voeten, anderen proberen hun warme adem tegen hun rode neus te blazen. Terwijl de heren voetbaljournalisten -waaronder ook ik- de grootste moeite hebben om het bibberen binnen de perken en de koffie in de kom te houden, drinkt zij een Jupiler. Uit het flesje. Ze installeert zich naast me, tikt het gesprekje uit dat ze even voordien met Jeroen Simaeys had en nipt af en toe met zichtbaar genoegen van haar ijskoud pintje. Wanneer het werk erop zit, bestelt ze er nog eentje en gaat ze aan de toog over de match keuvelen. En zo houdt ze op een barkoude winteravond op haar eentje de eer van de 'Jupiler League' hoog. Respect!
28-01-2009
Valkyrie
't Is dat ik Tom Cruise niet kan uitstaan, anders zou ik zeker eens naar Valkyrie gaan kijken.
26-01-2009
Oplossing
Kim De Gelder wil geen advocaat en wil niet eten. Soms dienen oplossingen voor problemen zich vanzelf aan.
25-01-2009
Varg Veum
Zingt jubilate, Canvas heeft een nieuwe Scandinavische detective op ons los gelaten! Heel mijn leven ben ik al fan geweest van Britse detectives. De pret begon in de jaren 80 al met Dempsey & Makepeace en ging onverdroten verder met Inspector Morse en nog later met de norse Jack Frost. Schitterende acteerprestaties en vernuftige plots, in combinatie met perfect uitgebalanceerde dosissen bittere ernst, harde actie en droge humor: daar stonden de Britse crimi's garant voor. De laatste jaren komt het betere crimiwerk uit het Hoge Noorden. "Beck", met Peter Haber als inspecteur Martin Beck, is tot op de dag van vandaag nog altijd de beste crimiserie die er ooit gemaakt is. Maar Kurt Wallander moest er nauwelijks voor onderdoen. En nu is er dus Varg Veum uit Noorwegen. Ook al briljant. Wat politie- en detectiveseries betreft, is Scandinavië een kwaliteitslabel geworden. En Groot-Brittannië dan? Met de snelheid van het licht voorbijgeflitst door Zweden en nu ook Noorwegen. Wie Beck, Wallander en Veum aan het werk heeft gezien, zal beamen dat de agenten Dalziel & Pascoe nog net goed genoeg zijn om kinderen en bejaarden te helpen oversteken. Iedereen heeft deze dagen de mond vol over "Van vlees en bloed". Terecht overigens. Ook ik ben fan. Maar ik ben minstens even blij met de komst van Varg Veum. "Van vlees en bloed" en "Varg Veum": twee meesterlijke series, waar ik met volle goesting voor thuis blijf. En dus heb ik nu twee vaste tv-avonden per week. Áls dat al ooit eerder gebeurd is, is het toch zeker meer dan een half leven geleden.
23-01-2009
Verkooptruc met een foutje
Ik heb mijn vragen bij de verkooptrucs van Epson. Het bedrijf huldigt een soort "2 halen is 3 betalen"-principe. Een rare manier van promotie maken. Daarnet in de computerwinkel: - "Ik heb een zwart inktpatroon nodig voor mijn printer." - "Welke printer?" - "Een Epson Stylus DX 8400." (Dat had ik voor ik vertrok nog uit het hoofd geleerd. Het staat chic als je zoiets in de winkel schijnbaar uit de losse pols kunt zeggen). - "Dan heb je de keuze tussen één patroon of een pakje waarin twee patronen zitten." - "Mmm... en hoeveel kosten ze?" - "Eén patroon kost 11,99. Twee patronen samen kosten 25,99." - "U zegt?" - "Euh ... In die patronen van 25,99 zit meer inkt". - "Ja maar, als die groter zijn dan de andere, passen ze niet in mijn printer." - "Nee, nee. Ze zijn even groot. Ze passen perfect." - "En toch zit er meer in. Da's straf. Doen ze die andere patronen maar half vol, of hoe zit dat dan?" - "Euh ... ja. Dat moet dan wel." - "Geef mij dan toch dat half volle enkel patroon maar." Rare jongens daar bij Epson.
Witte Guinness
De brouwers van Guinness maken niet alleen het beste bier ter wereld, ze brengen hun product ook nog eens aan de man met zoveel klasse, schoonheid, stijl en humor dat zelfs een geheelonthouder in een zwak moment nog naar het vloeibare zwarte goud zou durven grijpen. Neem nu de 1 aprilgrap van vorig jaar. In een nationale mediacampagne lanceerde de brouwerij witte Guinness. Het gebruikelijke Guinnesscredo "Good thing come to those who wait" werd voor de gelegenheid veranderd in "Good things come to those who white". En om ook de laatste twijfelaar te overtuigen, werd het nieuwe product nog bondig omschreven. "Het wordt gemaakt met dezelfde klassieke ingrediënten als de gewone Guinness, maar het graan wordt diepgevroren in plaats van geroosterd. Dat zorgt voor de witte kleur." Het zorgde voor een aardschok die tot in Amerika voelbaar was. Op een of ander Amerikaans internetforum vroeg een angstige Guinnessfan of het écht waar was dat in Ierland tegenwoordig "witte Guinness" werd gedronken. Het antwoord kwam vanuit de Guinnessbrouwerij zélf: "We hebben in ons land inderdaad witte Guinness. We noemen het melk".
