Er zitten terug pillen in de afstandsbediening. Wat een flauwekul, die pseudo-wetenschappelijke experimenten die alleen maar dienen om jezelf te treiteren.
15-12-2008
Afstandsbediening
De pillen van mijn afstandsbediening voor de tv zijn op. Nu ga ik die, bij wijze van experiment, eens niet direct vervangen. Tv kijken zoals vroeger en elke keer naar het scherm lopen als ik van post wil veranderen. Ik ben eens benieuwd hoe het mijn kijkgedrag zal beïnvloeden. Ik ben trouwens ook benieuwd hoe lang ik het zal volhouden.
13-12-2008
Mannish boy
Ta Taa Ta Da Dam when I was a young boy Ta Taa Ta Da Dam at the age of 5 Ta Taa Ta Da Dam my mother said a was going to be Ta Taa Ta Da Dam the greatest man alive ... Het is niet John Lee Hooker maar Muddy Waters, en het is niet "I'm a man", maar "Mannish boy". Een muziekquiz is een ideale gelegenheid om te beseffen hoeveel je ooit hebt geweten en hoe weinig daarvan overschiet. Zo'n klassieker vergeten. Shame on me.
11-12-2008
Ding Ding
Vandaag bij het kerkhof gestopt om even met Werner te babbelen. Ik ben bij de bloemen en de drumstokjes gaan zitten en ik heb "Dag Werner" gezegd. Onmiddellijk daarop, nog voor ik mijn uitleg kon beginnen, sloeg de kerkklok twee uur. "Ding, Ding" kan soms perfect als "Dag Roel" klinken.
06-12-2008
Pauze
Werner wordt dinsdag begraven. Tot dan staat deze blog op non-actief.
03-12-2008
In memoriam Werner Vos
Je kunt je nog duizend keer afvragen waarom, maar dat heeft geen zin. Auto-ongevallen hebben geen reden nodig om te gebeuren. "Hij moest muziek gaan maken in de hemel," zegt een goeie vriend. Ik weet niet of dat waar is, maar het klínkt in elk geval wel goed. En voor muziekmens Werner was dat altijd heel belangrijk: het moest goed klinken. Laten we het er dus maar op houden dat hij muziek gaat maken in de hemel.
Werner, ik zal je missen.
02-12-2008
Top Gear
"Ik wil mijn auto wat huiselijker en gezelliger aankleden," zegt Jeremy Clarkson. En prompt spreekt hij een stel Poolse bouwvakkers aan om de leren zetels uit zijn chique Mercedes te verwijderen en er cement in te gieten en de vloer betegelen. De auto wordt aangekleed als een knusse woonkamer, compleet met zetel, stoel, salontafel, luster, boekenrek, houtstoof en schoorsteen. En dan gaan de twee co-presentatoren, Richard Hammond en James May, ermee de hort op om de snelheid en de wegligging te testen. Auto's hebben me nooit kunnen boeien en autoprogramma's nog veel minder. Maar als dat op een totaal onverantwoorde en compleet geschifte manier gebeurt, zoals in Top Gear (maandagavond op Canvas), dan vind ik het weer wel iets hebben. Meer zelfs: dankzij de grenzeloze creativiteit van de redactie en de doldwaze fratsen van de drie presentatoren, die perfect op mekaar ingespeeld zijn en het programma presenteren met het enthousiasme van een kleuter in een snoepwinkel, is Top Gear ronduit fantastische televisie. Voorwaarde is wel dat je niet van autoprogramma's houdt. Want voor technische info over nieuwe wagens en verslagjes van testritten moet je niet bij Top Gear zijn. Maar als je wilt weten hoe nat je in een cabrio wordt als je ermee door de carwash rijdt of hoe ver een Mini Cooper van een skischans springt, is Top Gear helemaal jouw ding!
27-11-2008
Midlife rocks ... toch niet
Uitgeverij Sanoma heeft besloten om te stoppen met Milo. Het magazine, bedoeld voor de 'actieve' veertigplusser, heeft net geen twee jaar bestaan "Midlife rocks" was de slogan. Maar de midlife rockte blijkbaar niet zo hard en niet zo veel als men had gehoopt. Hoewel... "lezers waren er genoeg, maar adverteerders niet", is de uitleg bij Sanoma Magazines. Wat nog eens bewijst dat de reclamewereld de media in haar greep heeft. Vrij vertaald: je kunt lezers genoeg hebben, maar als Royco het niet nodig vindt om zijn minuutsoep in jouw magazine te promoten, ben je ten dode opgeschreven. Het stemt tot nadenken.
26-11-2008
De Schaal Borkelmans
Profvoetballers hebben het gevoel met de realiteit verloren. Dat weten we al langer dan vandaag, natuurlijk. Maar af en toe wrijven de heren atleten het er zélf nog eens dik in. Thomas Buffel heeft deze week nog eens herhaald hoe begaan hij wel is met zijn carrière en hoe weinig hij om geld geeft. Enkel het sportieve is belangrijk, meneer. De centen tellen niet. Het ultieme bewijs: zijn transfer van Glasgow Rangers naar Cercle Brugge. Hij verdiende anderhalf miljoen per jaar in Schotland. In de Vlaanders schiet dat ocharme nog 450.000 euro van over. Buffel liegt niet eens. Hij heeft inderdaad niet aan geld gedacht en is wel degelijk teruggevallen op 30% van zijn loon. Maar ik hou er niet van dat profvoetballers zoiets als een grote opoffering beschouwen. 450.000 euro per jaar is nog altijd 37.500 euro per maand. Netto, wel te verstaan. Plus een auto en een woning van de club. En ongetwijfeld nog winstpermies van een paar duizend euro. Buffel is niet de enige. Ook Wesley Sonck heeft ooit van de daken geschreeuwd hoe nobel het toch wel van hem was om de Bundesliga in te ruilen voor de Jupiler League. Maar zijn loon zal niet minder zijn dan dat van Buffel. In dezelfde categorie "licht amusement" klasseer ik ook de klassieker van Marc Degryse, toen die in 1995 een contract getekend had bij Sheffield Wednesday. Na een paar weken zocht een Belgische journalist hem op. Degryse was heel vriendelijk, wees er fijntjes op dat het leven in Engeland hem wel beviel en om dat te staven voegde hij eraan toe: "Als je te gast bent in een nieuw land, moet je ook proberen om zoveel mogelijk gebruiken van dat land over te nemen." Degryse had het niet over bonen, worst en gebakken tomaten als ontbijt. Nee, hij had een Britse wagen gekocht. Voor zijn deur stond inderdaad een joekel van een Jaguar te blinken. Wat een toegeving. Profvoetballers en zin voor realiteit: dat gaat niet samen. Niet meer, want vroeger was het anders. Toen lagen de voetballerslonen nog niet zo schandalig hoog en hadden de meeste profs in hun jonge jaren nog écht gewerkt. De laatste der Mohikanen was volgens mij Vital Borkelmans. Tot op de mooie dag dat iemand zijn voetbaltalent ontdekte, was Borkelmans koolputter in Eisden. Hij kende de waarde van geld en wist wat een arbeider ervoor moet doen om het bijeen te krijgen. Als we nu voor de lol eens veronderstellen dat Borkelmans het ideale voorbeeld was van een voetballer met realiteitszin, dan vrees ik dat vandaag de dag geen enkele prof in de Belgische voetbalcompetitie nog 50% scoort op de "Schaal Borkelmans".
25-11-2008
Tang op een varken
Dat haar album "As I am" op de American Music Awards de prijs voor "beste soul- en r&b-album" kreeg, daar kan ik inkomen. Of beter: ik heb daar geen verstand van. Als ze die prijs gekregen heeft, zal ze 'm wel verdiend hebben. Maar dat dezelfde plaat tegelijkertijd ook "beste pop- en rockalbum" is, daar zijn mijn harses te klein voor. 'Soul' en 'r&b'? Het zal allemaal wel. En 'pop'? Voor mijn part niet gelaten. Maar Alicia Keys en 'rock'? Dat slaat als een tang op een varken.
20-11-2008
De man van zes miljoen
Mag je alles zeggen? "Natuurlijk niet. Je moet altijd rekening houden met de omstandigheden," zegt cabaretier Theo Maassen. Maar tegelijkertijd noemt hij in zijn recentste theatershow Hitler wel "de man van zes miljoen" en zegt hij over de slachtoffers van de holocaust: "Ze zouden ondertussen toch allemaal al dood zijn". In de context van de hele show best wel grappig en aanvaardbaar, maar ik vrees dat hij het toch vlaggen heeft als er straks een lid van de Belgische politieke gevangenen of een journalist van Joods Actueel in de zaal zit. Van hen mocht Jeroen Meus zelfs geen forel met boter klaarmaken.
Soldaten en kopjes
"Iedereen sterft. Alleen soldaten niet. Soldaten sneuvelen. En kopjes. Kopjes sneuvelen ook. En voor beide geldt hetzelfde: als het gebeurt, heb je het gevoel dat er toch nog genoeg over zijn."
Theo Maassen was in grote doen, gisteren in de Warande. Ik heb goed gelachen.
17-11-2008
Rotverwend
Het is toch altijd wel iets speciaals, zo'n Club Brugge - Anderlecht. Zeker als je de match mag volgen van hoog in de perstribune, onbereikbaar voor regen en wind, en met een perfect zicht op het volledige terrein. En de broodjesmaaltijd en de drankjes voor en na de wedstrijd zijn ook wel oké. Het heeft alleen één groot nadeel. Als ze je zo in de watten leggen, heb je nooit van je leven nog goesting om eens 'gewoon' naar het voetbal te gaan, te moeten betalen voor een kaartje, misschien niet eens een zitplaats te vinden en een berg kou te lijden. Rotverwend, noemen ze dat.
15-11-2008
14 miljoen
De dotatie voor de koninklijke familie is met 6% verhoogd. Ze bedraagt nu 14 miljoen. Daar hoeven geen sociale lasten op betaald te worden en het is ook belastingvrij, lees ik. Ik denk dat ik eens een brief ga schrijven om artikel 10 uit de Belgische grondwet te laten halen. Dat zegt dat er geen standenonderscheid gemaakt wordt in België en dat iedereen gelijk is voor de wet. En artikel 11 mag ook weg: rechten en vrijheden worden aan alle Belgen toegekend, zonder discriminatie.
Snor
Lambik van Suske en Wiske heeft een snor. Al heel zijn leven heeft hij een streepje onder zijn neus. Ik heb dat nooit geweten. Een mens is nooit te oud om te leren.
14-11-2008
Popcorn en cola
"Denk maar niet aan al die jonge frontsoldaten eenzaam stervend in de verre tropennacht. Laat die weke pacifistenkliek maar praten, mijnheer de president, slaap zacht". ... "Droom maar niet te veel van al die dode mensen Droom maar fijn van overwinning en van macht Denk maar niet aan al die vredeswensen Meneer de president, slaap zacht".
Het was 1966 toen Boudewijn De Groot bovenstaande stukjes tekst schreef. Er is op 42 jaar tijd geen haar veranderd. Wil iemand eens tegen Karel De Gucht gaan zeggen dat het niet zo erg is dat zijn Mireille 2.000 aandelen van Fortis verkocht heeft aan 5 euro per stuk? Wil de oppositie eens écht oppositie voeren? Willen de dames en heren politici eens overgaan tot de orde van de dag? In Oost-Congo dreigt een nieuwe genocide, de wereld kijkt vanuit een luie zetel toe en België zit op de eerste rij, keuvelend over koetjes en kalfjes, en genietend van popcorn en cola. Laat het smaken!
10-11-2008
R.I.P. Miriam Makeba
Twee dode muzikanten op één dag is voor Het Nieuws van het goede te veel. Een in-memoriamstukje over Wannes Van De Velde, daar kan de redactie natuurlijk niet buiten. Maar wat doe je als dezelfde dag ook Miriam Makeba nog overlijdt? Doodzwijgen dan maar. Letterlijk. Had ze nu echt geen andere dag kunnen uitkiezen? Twee dode-muzikantenstukjes na mekaar krijg je niet verkocht in één journaal. Twee moorden, twee oorlogen, twee branden, twee rechtszaken, ...: geen probleem. Maar twee dode muzikanten? Ho maar! Nochtans was Miriam Makeba wel een Grote Madam. "Mama Africa" is een bijnaam die je moet verdienen. Geliefd en geloofd in heel de wereld, maar verguisd door de Zuid-Afrikaanse autoriteiten, leefde ze dertig jaar in ballingschap. Het belette haar niet om de tournees en de awards aan mekaar te rijgen, de mensonwaardige toestanden in haar vaderland aan te klagen en -laten we het vooral niet vergeten- een monsterhit te scoren met "Pata pata". Geloof me gerust, wie een nummer kan schrijven dat zelfs een Houten Klaas als ik in beweging kan krijgen, realiseert zo ongeveer het negende wereldwonder. Miriam Makeba had nogal wat banden met België. Eind jaren tachtig woonde ze een tijdje in Brussel. Op 4 februari 1987 trad ze als gastvedette op in Vorst Nationaal, tijdens de indrukwekkende Graceland-tournee van Paul Simon en Ladysmith Black Mambazo. Een van de beste concerten die ik ooit gezien heb. Ik heb het toegangsticket nog altijd. 750 frank kostte het. Stel je voor: 18,75 euro voor Paul Simon, Ladysmith Black Mambazo en Miriam Makeba. Het waren andere tijden, meneer. Dat blijkt trouwens ook uit het kaartje zelf: "Bandopnemers verboden" staat er op. Uit goede bron weet ik dat Miriam Makeba een paar jaar geleden in Turnhout had kunnen optreden. Gratis. Op de Vrij-dagen. Maar burgemeester Hendrickx koos ervoor om Will Tura te boeken. Tja. Over smaak kun je niet discussiëren, zeker?
(Miriam Makeba, 4 maart 1932 - 10 november 2008)
R.I.P. Wannes Van De Velde
Zanger, schilder, dichter, gitarist, saxofonist, flamencovirtuoos, volksmens, Antwerpenaar en wereldverbeteraar Wannes Van De Velde is gestorven. Eén dag te vroeg, want een pacifist als hij had op 11 november, dag van de wapenstilstand, moeten sterven. Eén dag en twintig jaar te vroeg, want een muzikant als hij had nog tien goeie cd's moeten maken. De natuur heeft dus gefaald, maar het is niet anders. Van "de Wannes" mogen we niet treuren en hem niet te veel bewieroken. Er valt dus niks te zeggen. Of toch niet méér dan wat hijzelf al heeft gezegd:
"Ik wil geen praalgraf, dat heb ik niet vandoen. En voor een lijk kost zo'n affaire te veel poen".
"Hoe zou het komen da ne mens persé moet vechten Tegen ne nacht diejen iedereen te wachten sta Gelooft me vrij, 'k heb em gezien, 't is gene slechte Ik zag een land waarin da pijn niemeer bestaat"
"Als de stilte komt, de grote stilte, zal ik ze aanvaarden als iets waar ik al lang recht op had."
(Wannes Van De Velde, 29 april 1937 - 10 november 2008)
06-11-2008
Het gat van de wereld
Ze mogen het nog honderd keer satire noemen bij Humo, maar ik zou er ook niet mee kunnen lachen als ze gefotoshopte seksfoto's met mijn kop erop op 270.000 exemplaren zouden verspreiden. Ik begrijp het vonnis van de rechter om Humo uit de rekken te laten halen helemaal. En Humo laat zich van zijn kleinste kant zien door dat vonnis niet te aanvaarden. Slechte verliezers. Wie graag meppen uitdeelt, moet maar kunnen incasseren ook. Al geef ik toe dat de verdediging van hoofdredacteur Jörgen Oosterwaal er wel mocht zijn: "De gewraakte foto's staan helemaal achteraan, op bladzijde 175". Daar heeft hij een punt. Er is geen mens die tegenwoordig de Humo nog helemaal uitleest.
Ruimdenkend?
Zit er een fout in deze redenering, en zo ja waar? Als Obama heel veel stemmen geronseld heeft bij de niet-blanke Amerikanen die in bijzonder grote getale zijn gaan stemmen, en hij komt in totaal toch nog "maar" op 52% uit, wil dat dan niet zeggen de blanken massaal op McCain gestemd hebben en dat blank Amerika dus véél minder ruimdenkend is dan iedereen beweert?
