Deze voormiddag zat ik in opdracht van Onderox op de koffie bij Marc Dex, voor een dubbelinterview met hem en dochter Barbara. Beiden vertelden over hun carrière. Ze hebben ook alletwee wat te vieren. Barbara brengt eind deze maand een nieuwe cd uit, Marc is in november de centrale gast op een groot concert, ter gelegenheid van zijn 65ste verjaardag. Marc: "Voor mij is België altijd groot genoeg geweest. Maar Barbara zou met haar talent internationaal moeten doorbreken". Barbara: "Och pa, ik kan nog geen week van huis zijn. Ik ben een echte huismus". Het was mooi om te zien hoe hard de dochter op de vader lijkt. Twee voeten op de grond. Bescheiden. Kunnen relativeren. Beseffen dat er nog een leven is naast de showbizz. Je moet hun platen niet kopen om daar respect voor te hebben.
08-09-2008
Hoi poeskie
Omdat hij "hoi poeskie" zegt tegen een kat die in Mongolië tegen zijn benen opspringt. Daarom vind ik Martin Heylen de beste reportagemaker van ons land.
Lelijke vent
Het voordeel van sms'en is dat je er gesprekken mee kan voeren die je gewoon over de telefoon nooit zou kunnen hebben. In mijn favoriete kroeg in Retie hangt een bierkaartje met de mededeling dat ik een concertticket van Mariza verkoop voor 25 euro. Mijn gsm-nummer staat erbij. Zondagnamiddag krijg ik een sms-bericht van een zekere Tom. Volgend gesprek ontwikkelt zich. - Ik geef 15 euro voor je kaart. Tom. - Bedankt, maar ik vraag 25. Ik wacht op een beter bod. - Denk verkeerd verbonden. - Had jij geen 15 euro geboden voor een ticket van Mariza? - Zegt me nx maar klinkt intress ;-), grtjs - Raar. Heb jouw nummer nochtans niet ingetikt, maar gewoon jouw bericht beantwoord... Enfin. No prob. - Kan gebeuren. Je bent toch toev geen tof knap sportief mieke dat es graag lekker gaat eten? - Nee. Een lelijke vent van in de veertig, maar als je me wil trakteren, mag dat altijd. Ik kan veel eten.
07-09-2008
De we-believer
Ook de uitleg gehoord van René Vandereycken na de match België-Estland? "Oké. We hebben twee doelpunten tegen gekregen. Maar als we elke wedstrijd drie goals maken, zullen we nog veel punten pakken". Juist ja. 't Is maar hoe je het bekijkt. Als ze er elke match twee in hun kooi krijgen, kan het ook zijn dat ze geen enkel punt meer pakken. Vandereycken is een optimist. Een "we-believer", om het met een schoon Nederlands woord te zeggen.
06-09-2008
We believe!
België heeft met de hakken over de sloot gewonnen tegen Estland. Dat Estland door de wereldvoetbalbond qua sterkte gerangschikt wordt tussen landen als Tsjaad, Liechtenstein en Burundi, daar wil ik het niet eens over hebben. Als je, zoals ik, al jaren beweert dat België een klein voetballand is en dat de Rode Duivels al jaren Rode Duiveltjes zijn, hoef je niet verontwaardigd te reageren wanneer zij niet met de vingers in de neusgaten kunnen winnen van een andere -weliswaar nog kleinere- voetbaldwerg. 't Is de logica zelf dat zoiets bloed, zweet en tranen kost. Waar ik het wél over wil hebben: ons volkslied. Dat de Belgische voetbalbond met grote waarschijnlijkheid de onbekwaamste is op onze planeet hoef ik niet eens aan te tonen, dat bewijzen de bondsheren voortdurend zelf. Met een naamsverandering dachten ze de kwaliteit van het eersteklassevoetbal te verhogen. "We noemen de Jupiler League voortaan Jupiler Pro League en iedereen zal dan vanzelf wel beter gaan sjotten". Wie die maatregel bedacht, zou verplicht moeten worden zijn hersenen af te staan voor wetenschappelijk onderzoek. Vandaag zijn dus ook de Rode Duiveltjes aan een nieuwe competitie begonnen. En ook dat kon natuurlijk niet gebeuren zonder de nadrukkelijke steun, én een nieuwe campagne van de bond. U begrijpt dat ik zeer benieuwd was naar de fratsen die de bobo's hadden bedacht om het voetbal van onze nationale ploeg te doen verbeteren. Een foto van Pele in het stadion hangen? Chearleaders inzetten om de boel wat op te vrolijken? Helmuit Lotti anderhalf uur lang 'We are the champions' laten zingen? Mijn ideeën kunnen zo onnozel niet zijn of ze worden nog in domheid geklopt door de initiatieven van de bond, zo is maar weer gebleken. Om te beginnen moeten we allemaal zeggen dat we geloven. Waarin wordt niet precies gezegd. In beterschap. In doelpunten. In een kwalificatie. In minder stommiteiten. In veel blesssures bij de tegenstander. Je mag het zelf invullen. Zolang je maar in het Engels gelooft. Want wat doe je met drie officiële landstalen? Allemaal Engels praten, natuurlijk. Unity makes strength. "We believe" is de slogan die de Duiveltjes naar Zuid-Afrika moet helpen. Nog doortastender was het idee om het volkslied door Toots Thielemans te laten spelen. Wellicht de grootste muzikant van België, geen kwaad woord over Toots. Maar je kunt je geen treuriger lied voorstellen dan een nationale hymne die solo en in een extreem trage versie op een mondharmonica -het weemoedigste instrument dat er bestaat- geblazen wordt. Ideaal voor als de koning ooit sterft, maar om spelers en supporters in de juiste stemming te brengen voor een belangrijke voetbalwedstrijd is het spelen van een elegie even doeltreffend als vis eten om beter te kunnen zwemmen. Enfin. We hebben weer eens goed kunnen lachen. Met dank aan de KBVB. De KolderBrigade voor Vermakelijkheden en Blunders. Ik denk dat ik ze nog regelmatig zal opvoeren op deze blog. We believe!
05-09-2008
Mariza live
Een streepje Mariza. Voor de liefhebber. Of voor wie liefhebber wil worden.
04-09-2008
Mariza
Ik heb het weer gepresteerd: een overboeking. Een citytripje naar Salamanca gearrangeerd terwijl ik voor diezelfde periode al een kaart voor Mariza gekocht had in Bozar in Brussel. Als iemand goesting heeft, kan-ie ze voor een prikje overkopen. Fadodiva Mariza staat op maandag 6 oktober in Bozar in Brussel. Prachtige stem, indrukwekkend charisma, kippenvelmomenten aan de lopende band. Maar ik kan er dus niet naartoe. 't Is een kaart voor de zesde rij, centraal voor het podium. Kostprijs 35 euro, maar wie er 25 voor wil geven, mag ze hebben.
01-09-2008
De Jeroen is een zak van een vent
Hij werkt terug, mijn natuurlijke wekker. Twee maanden lang is hij weg geweest. Niet erg. Ik red me ook zonder wekker wel. Maar nu is hij dus terug. Vanaf vandaag zal ik weer elke weekdag rond kwart na acht uit mijn slaap worden gehaald door vrolijk taterende scholieren die met honderden tegelijk langs mijn deur fietsen. Een gekakel waar Debby en Nancy, mijn twee Mechelse koekoeken, zelfs even stil van worden. Wat heb ik ze gemist, die roddelpraatjes onder mijn slaapkamerraam. Vanmorgen heb ik vernomen dat Sardinië een 'keifakke' vakantiebestemming is en dat de Jeroen een zak van een vent is die nooit zal veranderen. Dat soort wetenwaardigheden: mijn kat en ik mogen daar, languit op bed, geeuwend, gapend en slaapdronken onze oren spitsend, graag naar luisteren. Beter kan een dag niet beginnen.
31-08-2008
Plat amusement
Zondagavond. Zomergasten op Nederland 2. Een van mijn favoriete tv-programma's. Eén centrale gast mag zijn ideale tv-avond samenstellen. Hij kiest alle tv-fragmenten die iets voor hem betekenen en hij mag honderduit vertellen waarom hij die beelden zo belangrijk vindt. Hallucinante nieuwsfragmenten, pakkende documentaires, doldwaze shows, harde interviews... een hele avond lang word je getrakteerd op historische tv-beelden. Oké, alles staat of valt met de keuze van de gast en soms wordt er wel eens een eind weg geluld. Maar gisteren, met ex- producer en tv-maker Joop Van den Ende, was het toch weer raak. De man aan wie de wereld Big Brother te danken heeft, vertelde onder meer dat hij helemaal niet zo'n liefhebber is van reality-tv. Hij verklaarde de paradox: "Als je televisiemaker bent en je voelt dat er een behoefte is aan plat amusement, maak dat plat amusement dan zo goed mogelijk". Een zin die blijft hangen. Ik weet nog altijd niet of ik het er mee eens ben.
28-08-2008
Opperbeller
Bellens blijft bij Belgacom. Maar ze hebben hem wel goed liggen. Ten eerste moet hij ongeveer een miljoen euro per jaar inleveren. Hij zal voortaan ocharme nog maar 1,7 miljoen per jaar verdienen. Dat ziet er niet te best uit voor Bellens. Het wordt tandenbijten: choco uit de Lidl, bier uit de Aldi, vakanties op Camping Bonanza in Blankenberge en met de fiets naar 't werk. Het goede nieuws is dan weer dat hij voor die 1,7 miljoen geen klop hoeft uit te voeren. Want 1,7 miljoen krijgt hij sowieso. "En", zo wordt in het VRT-journaal gemeld, "dat kan oplopen tot 2 miljoen als hij ervoor zorgt dat Belgacom goed presteert". De grote man van Belgacom, de opperbeller, de CEO, de directeur-generaal, noem hem zoals je wil, krijgt dus per definitie 1,7 miljoen euro en daar komt een bonus van 300.000 euro bovenop als hij zijn werk doet. Je moet al lid zijn van de Belgische regering om zo'n maatregel te bedenken. Je vraagt je af waarom ze zo'n kerel ooit de hoogste post bij Belgacom cadeau hebben gedaan. Gewoon vanwege zijn familienaam, denk ik.
Radio Bomma
Radio Donna moet weg, want de zender kan niet meer concurreren met ... euh ... de concurrentie. Donna wordt dus bij mekaar geveegd en met het oud ijzer naar een schroothandelaar gebracht. Peter Van De Veire, de man die heel de wereld graag ziet en zichzelf in het bijzonder, wordt het gezicht, het hoofd, de stem, de buik en het brein van de nieuwe zender die zal opgericht worden. Alle hoop op Peter. Minister van media Geert Bourgeois zou minister van media Geert Bourgeois niet zijn als hij over zo'n zaken geen mening zou hebben (en daar hoeft, zoals blijkt, niet altijd lang over nagedacht te zijn): "Ik hou de oprichting van een nieuwe zender niet tegen, maar hij moet wel op Radio Donna lijken". Als ik Van De Veire was, noemde ik het radiostation Radio Bomma.
27-08-2008
Goedkoop najaarsreisje
Even wat reclame maken op mijn blog. Dat moet kunnen. De toevallige lezer kan er alleen maar zijn voordeel mee doen. Heb je nog wat verlofdagen over? Ryanair heeft een paar ongelooflijke promoties voor de maanden september en oktober. Ze bieden vluchten aan voor 1 euro, taksen inbegrepen (!), op een stuk of tien bestemmingen. Wel vertrekken van uit Charleroi, niet van Eindhoven. Voor 2 euro een retourtje Ierland, Italië of Spanje? Als je op elke dag en op elk uur kunt vertrekken en terugkomen, en je hebt geduld genoeg om de ideale combinatie heenvlucht-terugvlucht-prijs te vinden, is het mogelijk. Check it out.
26-08-2008
De zus van Surlepont
Nog even en "Zomer 2008" is gedaan. Ben Crabbé zullen we natuurlijk nog dikwijls genoeg (lees: veel te veel) op tv zien. Maar Marcel Vanthilt zal ik missen. Twintig jaar geleden vond ik hem als vj bij MTV al geweldig. De kleine Belg bij de wereldzender, een mafketel met lef, vrolijk en zonder schroom alle groten der aarde interviewend: wie een beetje met muziek bezig was, was er apetrots op. En hij is alleen maar beter geworden met de jaren. Iets te vaak ingehuurd als "vuil blad" in panels en jury's misschien, maar dat zie ik graag door de vingers. Vandaag in "Zomer 2008" was hij alweer zijn prettig gestoorde zelf. Naar aanleiding van de komst van praatgast Goedele Liekens bestaat het publiek alleen uit Goedeles.Vanthilt duwt een van hen een microfoon onder de neus. - Hoe heet u? - Goedele Davignon. Er valt een korte stilte. - De zus van Surlepont? Zijn zin voor improvisatie, zijn gevoel voor dwaze humor, zijn talent om snel te reageren en altijd even alert te zijn: dat is wat hem beter maakt dan de doorsneepresentator. P.S: De foto is van 1987. Vanthilt interviewt jazzlegende Herbie Hancock op een MTV-feestje in Los Angeles.
Slimmer na een paar pinten
Allez vooruit. Nog een toogwijsheid van Cliff Clavin. Om te onthouden. Deze komt je vast en zeker nog ooit van pas. "The human brain can only operate as fast as the slowest brain cells. Excessive intake of alcohol, as we know, kills brain cells. In this way, regular consumption of beer eliminates the weaker brain cells, making the brain a faster and more efficient machine. That's why you feel smarter after a few beers."
Yellnick McWawa
Voor wie Cliff Clavin uit de onvolprezen serie Cheers niet of niet meer kent ... dit vind ik zijn beste uitspraak ooit: "Als je teruggaat in de geschiedenis van Amerika en je neemt de namen van alle presidenten, dan stel je vast dat de numerieke waarde van elke letter van hun namen perfect deelbaar is door het jaartal waarin ze verkozen werden. Volgens mijn berekeningen heet onze volgende president Yellnick McWawa." Wel, aan dat citaat moest ik dus denken toen ik gisteren Paul De Knop (zie bericht hieronder) bezig hoorde.
25-08-2008
Alles is wiskunde
Net gehoord op het nieuws. "Wetenschappelijk gezien worden de medaillewinnaars bepaald op basis van de rijkdom van een land en het aantal inwoners. Op basis van die gegevens mag er verwacht worden dat België vier gouden medailles wint op de Olympische Spelen, of acht medailles in totaal". Wie al ooit zo'n flauwekul gehoord heeft, mag het nu zeggen. Ik heb in mijn leven alleen Cliff Clavin, eminent tooghanger uit de serie Cheers, dergelijke prietpraat horen verkopen. Maar in dit geval komt die larie uit de mond van Paul De Knop, kabinetsmedewerker bij sportminister Anciaux, decaan van de faculteit Lichamelijke Opvoeding aan de VUB en vanaf eind september zelfs rector van de VUB. Meneer de professor heeft dus eens uitgerekend hoeveel medailles we hadden moeten winnen, en naar eigen zeggen heeft hij daar perfect meetbare parameters als rijkdom en populatie voor gebruikt. Te gek voor woorden, al begrijp ik het wel. Rug- of tegenwind, binnenkant of buitenkant paal, gele of rode kaart, binnenbocht of buitenbocht, goed of slecht geslapenq ... dat laat zich niet in statistieken wringen. En daar kan een geleerde dus niks mee. Toch raar, hoe mensen met heel veel verstand op den duur denken dat ze álles kunnen becijferen. Net zoals mensen met heel veel geld gaan geloven dat alles te koop is.
Clement for president
Sometimes you are my sunshine But mostly you are my rain en dan zwaaig ik nog van the days that you are my hurricane.
Gisteren op de Beverse Feesten: The Clement Peerens Explosition. Wereldliteratuur op muziek.
Medailles op bestelling
Voilà. Twee medailles, een gouden en een zilveren: daar moeten we het mee doen. Over de vraag of we daa nu tevreden mee moeten zijn, kunnen we tot in de eeuwigheid discussiëren. Feit is dat die twee medailles heel relatief zijn. Voor hetzelfde geld halen we er geen enkele, maar met een klein beetje meeval brengen onze sporters er vijf mee naar huis. Aangezien nul medailles winnen the worst case scenario was en vijf het maximaal haalbare, kun je met enige zin voor logica zeggen dat we er middenin zitten en dat de Spelen dus "redelijk goed" waren. Of "redelijk slecht". Dat hangt ervan af of je vindt dat de pint half vol of half leeg is. Daarmee weten we nog niet of we tevreden moeten zijn met twee medailles. We zijn héél rap geneigd om jaloers over de grens te kijken, als we die vraag willen beantwoorden. De Hollanders zijn met 16 medailles thuisgekomen. Dat verschil is zo groot dat we bijna automatisch concluderen dat wij het er wel heel belabberd van af hebben gebracht. Maar is Nederland wel een goed referentiepunt? Neen, en wel hierom. In 2005 publiceerde het Nederlandse ministerie van volksgezondheid, welzijn en sport een nota ter bevordering van topsport. Het doel dat daarin wordt omschreven, laat geen ruimte voor interpretatie: Nederland moet tot de tien beste sportlanden ter wereld gaan behoren. Aan de hand van de medaillestand van de Olympische zomer- én winterspelen zal het klassement worden opgemaakt. Nederland wil met andere woorden op sportief vlak alleen nog grootmachten als de Verenigde Staten, Rusland, China, Duitsland en Groot-Brittannië voor zich dulden. Dat getuigt niet alleen van grootheidswaan. Er hangt ook een vies smaakje van dictatoriale principes aan vast. Kinderen worden gedresseerd om atleten te worden, atleten worden getraind om medailles te winnen. Het doel heiligt de middelen. Niets wordt aan het toeval overgelaten om de toptien te bereiken. Er worden technieken gebruikt die in de vroegere Oostbloklanden niet zouden misstaan hebben. Denken we alleen nog maar aan de "regionale en nationale talentherkennings- en ontwikkelingsprogramma's", dat de toekomstige medaillewinnaars recruteert. Of aan het feit dat het ministerie alleen de olympische sporten zwaar betoelaagt. Wie per ongeluk uitblinkt in een "verkeerde" sport moet zelf zijn boontjes zien te doppen. De eens zo frisse oranje vlaggen ruiken muf. Nederland wint geen medailles, het koopt ze. Het bestelt ze jaren op voorhand al. Het investeert zwaar in atleten, begeleiders, verzorgers, trainers en infrastructuur. Het kost de maatschappij -ook de mensen die niet van sport houden- bergen geld. Daar hoeven wij niet jaloers op te zijn. Laten we gerust ambitieus zijn en proberen om over vier jaar in Londen beter te presteren dan tijdens de voorbije Olympische Spelen. Maar laten we Nederland vooral niet als voorbeeld nemen. Onze jongeren hoeven geen sportmachines te worden, voorgeprogrammeerd om medailles binnen te rijven.
24-08-2008
Ferm geregeld
Dat heeft ze dan weer ferm geregeld, die van Hellebaut. Dat springt dan van het hele jaar, om het in koereurstermen te zeggen, geen platte prijs, maar als het wereldkampioenschappen of Olympische Spelen zijn, ga dan maar om staan. Dan zou ze de 110 meter horden winnen als de horden 2,05 meter hoog waren. Teutebolle, Vlasic! Teutebolle, Chicherova! Geweldig goed gedaan van die lange uit Tessenderlo. Als het goed is, zeggen we het ook.
23-08-2008
Kwak en Boemel
Als keeper behoorde hij tot de top in België. Hij had de grote tegenslag dat hij zowel bij zijn club, Standard, als bij de Rode Duivels de ongenaakbare Michel Preud'homme voor zich moest dulden. En dus zat Gilbert Bodart vooral op de bank. Zonder Preud'homme was hij waarschijnlijk vijftien jaar titularis geweest bij de Rouches en tien jaar keeper van de nationale ploeg. Zo goed hij als doelman was, zo waardeloos is hij als crimineel. Als misdadiger is hij een grotere kluns dan Kwak en Boemel samen. Nog geen vier jaar geleden probeerde hij een centje bij te verdienen door zich als trainer van K.V. Oostende en later van R.A.A. La Louvière te laten omkopen. In Oostende werd hij op staande voet ontslagen nadat de hulptrainer na de match op Standard een papiertje had opgeraapt dat uit de broekzak van Bodart was gevallen. Het was een gokbiljet, waar op stond dat Bodart 500 euro zou verdienen als Oostende de wedstrijd zou verliezen. Dat was een half uur voordien ook gebeurd: Standard - Oostende werd 5 - 0. Hoe onnozel kun je zijn om het gokbiljet in je broekzak mee naar Luik te nemen? Maar het bleef niet bij die ene stommiteit. Toen hij later aan de slag was bij La Louvière vond gokchinees Ye in hem een geschikte handelspartner. Opnieuw liep Bodart als een beginneling tegen de lamp. We herinneren ons nog allemaal de tv-beelden van Bodart bij het parket van Hasselt. "Ik ben niet in Hasselt geweest", verraste de ex-doelman vriend en vijand, "ik was thuis bij mijn kinderen". Een groot leugenaar is hij nooit geweest. "Ik zweer op het hoofd van mijn kinderen dat ik niks met de zaak Ye te maken heb", verkondigde hij ooit. Later -in Humo- gaf hij toe onder druk van de gokchinees de wedstrijd tegen Club brugge te hebben verkocht. En drie weken geleden gaat Gilbert Bodart dan ineens aan de slag als marketingverantwoordelijke bij de Grotten van Han. "Gedaan met al die heisa rond het voetbal", laat Bodart weten. In de grotten zou hij zijn beschadigd blazoen eens gaan oppoetsen. Heel even ben je geneigd hem te geloven. Welgeteld drie weken heeft het geduurd. Samen met een zootje ongeregeld beraamt hij een overval. Hij zal een raampje laten open staan. Op een zondag. Na een verlengd weekend. Er ligt toevallig een toprecette in de kassa: 300.000 euro. Het kan moeilijk nog meer opvallen. De dagen voor en na de diefstal heeft Bodart nog vrolijk lopen rondtelefoneren over hoe en waar en hoeveel er te rapen valt in de Grotten van Han. De rechercheurs luisteren mee en lossen de simpelste misdaadzaak van de eeuw geeuwend en koffiekoeken etend op. Een echte billenkletser, die diefstal in Han. Het parket van Dinant moet zich een breuk hebben gelachen. Ze mogen hem niet te zwaar straffen, vind ik. Ten eerste is het onrechtvaardig om domheid te bestraffen. De mens kan daar niet aan doen. Ten tweede kan Bodart ons nog veel plezier verschaffen als hij een beetje vrijheid krijgt. Ik wacht al ongeduldig op de publicatie van zijn mémoires. Ik zweer op het hoofd van zijn kinderen dat dat er ooit nog van komt.
