Met wat brood, confituur en koffie kan ik aan de dag beginnen. Wanneer ik vertrek ga de garagedeur open en krijg ik nog een prettige goede dag toegezwaaid. Ik volg nu de GR om het dorp uit te komen en moet de eerste kleine helling trotseren zoals ik ze ken in Italië met veel losliggede keien en al wat percentages. Kort maar wel hevig en zo val ik weer in het bad van gewoontes. De weg kronkelt zich naar het eerste dorp en ik voel mijn benen en enkel pijn hebben van mijn uitspattingen gisteren. Ik moet het vandaag zo rustig mogelijk doen om te recupereren en zo snel en gemakkelijk mogelijk mijn eindbestemming te bereiken. De gewone weg biedt de oplossing om geen omweg te maken en ook niet te struikelen, gevaarlijker maar op deze wegen rijden niet zoveel auto's en bijna geen vrachtwagens. Dus stappen naar het volgende dorp voor een tussenstop. De dorpje lijken allemaal wat op elkaar met weinig inwoners in oude huizen en kleine straten vergeten door de wereld. De ene iets groter dan de andere en die hebben dan een bakkerij, bar en nog wat winkels, en andere dorpen leeg. Het is dus aanschuiven bij de bakker, niet omdat er veel volk is maar omdat een jonge vrouw raad vraag over hou ze kind het best kan laten doorslapen terwijl ze een koffie bestelt. Ik lijk in een kudde olifanten terecht gekomen te zijn, die koeien praten ook onder elkaar hun kleine problemen uit. Na een kleine 5 minuten geduldig wachten kan ik ook een bestelling plaatsen en genieten van een bakje troost Ik volg mijn weg naar de volgende halte zijnde een oude Romeinse brug over de Herault die als een blikvanger is voor de omgeving en een toeristisch magneet is. Een grote parking en een gratis pendelbus naar St Guilhem is een grote troef. Ik loop eerst naar het "strand" om een foto te maken van de brug in de bedding van de rivie en klim en nadien omhooggevallen om er over te lopen. De brug is ook aan het einde’van de "Gorges de l'Herault" gebouwd daar het verder tussen de rotsen geen nut had en ook geen belang had. De weg loopt nu in de Gorges en dit stuk is wel gevaarlijker dan de vorige weg daar hij kronkelt en er voor de voertuigen weinig plaats is. Dus voorzichtigheid ten top maar gelukkig rijden de auto's rustig. Wel mooi tussen de rotsen lopen met een hevige rivier in de bedding. Ik kom snel aan in de stad en het is makkelijk zoeken naar het stadsplein door alleen de kudde toeristen te volgen. De weg is nu verandert in een sprookjesachtig decor, één van de mooiste steden van Frankrijk met winkeltjes waar de prijzen de pan uitswingen. De restaurants zijn bijna dubbel zo duur dan in Monpellier en die waren al niet mals. Ik moet mij laten meedrijven in de chaos en loop zo snel mogelijk door want het is iets voor 12 u. Als ik naar de slaapplaats loop kruis ik twee zusters maar weet dan niet dat die naar de gebeddienst gaan in de kerk. Als ik terugkeer naar de hoofdplaats merk ik dat de kerkdeuren gesloten zijn. Pech, en dus zet ik mij op een bank om een bericht naar huis te sturen en even na te denken. Ik ben dicht bij de toeristische dienst en loop snel binnen, voor dat ze sluiten voor hun middagpauze (tot 15u) om te vragen of er een oplossing bestaat om mijn rugzak te droppen. Daar krijg ik de raad de kerk binnen te gaan en de zusters aan te spreken na hun gebeden. Ik wijs de mevrouw eraan dat de deuren gesloten zijn maar blijkbaar moest ik gewoon de deur openduwen, maar dat zou ik nooit geprobeerd hebben. Dus ik ga het einde van de gebeden bijwonen in rust en sereniteit en kan dan ik mijn rugzak droppen mijn duurste bezittingen meenement en ander schoeisel aan mijn voeten trekken. Als ik terug op het plein sta valt mij op dat ik mij portefeuille vergeten ben en dus kan ik tijdens mijn wachttijd 'tot 14 u' niet gaan eten en maak ik gebruik van een bank om te rusten. Ik loop later even rond op zoek naar een toilet en ontdek aan het einde van het dorp een restaurant waar ze forel met frieten en sla serveren voor een redelijke prijs. Ik vraag of ik ook na 14u30 kan eten wat mij wordt toegestaan maar wijzen mij er op zo snel mogelijk te komen, hun dienst draait rond de toeristen en dan sluiten ze. Alles valt in zijn plooi en na de maaltijd kan ik mij installeren voor de volgende nacht. Veel rusten kan ik niet want ik moet boodschappen doen voor de avond en de volgende dag en het aanbod aan voeding is miniem in deze stad. Ik ga op stap met mijn fototoestel om tijdens mijn boodschappen ook wat te genieten van de stad, dat gebouwd is rond een klooster, en wat foto's te maken want het is wel mooi stadje. Nadien plan ik verder de volgende dag en duik snel in mijn dromen om verder de benen te laten rusten.