Waar het feestje doorging heb ik vlug geweten want ik was pas in slaap of het lawaai nam stelselmatig toe. Hopend dat het snel zou eindigen en met oorstoppen in heb ik geprobeerd te slapen maar van een gezonde slaap mag ik niet spreken. Het lawaai, muziek met hysterisch roepen, hield op als de eerste huisvuilophaler aan zijn ronde begon rond 4u30. Ik was wakker en ben dan maar beginnen genieten van de dag. Koffie zetten en een gemakkelijke uitweg zoeken door de stad. Het is nooit gemakkelijk de juiste weg te kiezen maar als ik zag dat ik langs de aquaduct zou wandelen was ik er snel uit. Rond 7u15 trek ik de voordeur open om de straat op te gaan en stop ik onmiddellijk. Ik sta oog in oog met zes zwaarbewapende soldaten die door de straten stappen voor controle. In wezen niets speciaal maar om wakker te worden efficiënt. En ik maar vloeken dat ze niet een 5 tal uur vroeger gekomen zijn. Dan maar op stap uitkijkend naar een slapende stad met de straten voor mij alleen. Mijn tweede wekker gaat af als ik 150 meter verder de avenue Foch moet opdraaien en ik in een mensenmassa terecht kom die zich aan het klaarmaken zijn. Ik vind het grappig in die massa te versmelten met mijn zware rugzak tussen allemaal lichtgekleede sportmensen. De marathon gaat hier van start en ik zoek mijn weg om verder te geraken. Ook is er veel bewaking en ik ben verwonderd hoe mensen vroeg willen opstaan op een zondag voor een rondje lopen van 42 km. Ik moet ook door de veiligheidscontrole maar de man heeft snel door dat het te veel tijd zal duren en laat me met kwinkslag doorlopen. Ik ga nu langs de aquaduct lopen die nog in goede staat is en bewonder de grootsheid van de constructie. Onder de arcades zijn handelaren aan het uitpakken voor de rommelmarkt maar daar heb ik nu geen oog voor. Ik kijk nog eens om en loop verder mijn weg zoekend langs avenues en onderdelen van de universiteit. Hier is het zeker stil en maar best ook na de drukte. Ik volg mijn alternatieve GPX route want de markeringen voor de GR die ik vandaag wou volgen zijn niet te vinden. Mijn weg stuurt mij door een park/natuurgebied. Een mooie omgeving om door te lopen en gemakkelijk vooruit te geraken. Het is een vallei met aan de randen boven de "Gorges" bewoning. Mooi zicht hebben die mensen en er komt nooit verandering in. Mijn routewijzer geeft aan op een bepaalde plaats een riviertje te moeten oversteken maar de voorziene brug langs aan de kant van de oever en dus moest ik enkele stappen door het water. Ik vind een pad maar merk op dat die wel fel afwijkt van mijn rode lijn op mijn smartphone. Dit heb ik al dikwijls meegemaakt en dan moet ik maar even een juiste richting opzoeken. Door maquis, door elkaar verstrengeld stekelige planten, moet ik mij een weg zoeken naar het padje die ik vind maar blijkbaar jaren in onbruik door de mens maar niet door de dieren. Hier heeft de maquis weer zijn dominantie hernomen en is het dikwijls moeilijk zich een weg te maken. Wel fantastisch mooi stappen tussen rozen, brem, lavendel, rozemarijn of andere stekelig gedoe die mijn benen gratis tatoeëren met mooie striemen bloed, maar ik moet verder, naar een uitweg. Ik merk een wegje op mijn weg die naar een rivier daalt en die moet in trachten te vinden. Moeilijk maar met veel inzet bereik ik de oever met aan de andere kant een mooi begangbaar wegje. Ik heb maar één optie en dat is door het water baden. Ikmaa eerst mijn rugzak klaar met al het elektronische te verpakken in een plastiek zak, maak mijn zakken leeg en laat mij de rivier ingrijpen waar ik mijn rugzak op mijn hoofd neem en langzaam naar de andere oever stap al lachend want wenen zou niets bijbrengen. Nog een avontuur om later op te rakelen bij een glaasje wijn. Nu is het nog zaak uit de rivier te komen. Eerst mijn rugzak veilig stellen en dan klauteren de oever opkruipen. Een klein strookje braamvegetatie scheidt me nu nog van de weg maar dit is vlot over te steken. Nat tot aan de borst neem ik mijn drogerugzak op en ga mijn weg verder. Mensen merken wel dat ik nat ben maar verder kan ik gewoon verder, dus geen onnoemelijk zichtbare schade. Gelukkig kom ik snel op de gebaliseerde weg en volg ik die gedwee, een afkorting afbitsen waar ik kan maar verder zo snel mogelijk mijn slaapplaats opzoeken. De omgeving gaat voor mij wat verloren door de drang het eindpunt te behalen. Ik kom aan in het dorp rond 12u30 en moet wat zoeken en vragen en heb ook veel geluk aan een kippekraam waar ik de laatste halve kip kan kopen en een baguette bijkrijg uit medelijden. De wereld kan mooi zijn!!!! Snel vind ik mijn slaapplaats en word verwelkomt door een andere pelgrim die rustig aan het eten is. Ik kan verder daar ik alles mee heb, brood, kip, kaas en wat rode wijn en een babbel. Ik heb nog eens geluk als er naast mijn bed een radiator staat die heel stilletjes warmte afgeeft zodat mijn kledij kan drogen. Voor de rest heb ik in de namiddag een wandeling gemaakt naar een andere bakker voor en toetje ter vervanging van de lekkere verjaardagstaarten die ik per foto ontvangen heb. Nadien was het rusten, eten en bijpraten met andere pelgrims.