Goed geslapen in de keuken waar ik zonder iemand te storen mij kon klaarmaken en ontbijten op mijn gemak. Vandaag wordt het weer een lastige etappe en misschien kan de alternatieve route soelaas brengen en mij wat sneller naar mijn einddoel Vendrageus brengen. Als de zon wat licht geeft ga ik op stap op zoek naar mijn weg. Ik heb deze morgen mijn GSM's op dezelfde apps gelijk gesteld zodat ik het probleempje van gisteren niet meer zou voor hebben. Ik verlaat de ontwakende stad en kom snel langs de oevers van een rivier te lopen. Een oude Romeinse brug herinnert ons aan lang vervlogen tijden waar Italianen Europa probeerden te regeren. Het zou de ideale oversteekplaats naar de andere oever zijn, maar een deel van de brug is weg en de andere oever niet bereikbaar. Het is 4 km omlopen naar een brug om de andere oever te bereiken buiten dat de A9 autoweg over de rivier loopt. Hier is misschien wel een oplossing te bedingen als de hellingen en beveiligigen het toelaten en dat is pas merkbaar aan de brug zelf. Ik ga kijken of het mogelijk is en merk dat ik alvast niet de eerste ben die via 130 m veiligheidstrook van de A9 snel 4 km win. Ik loop snel en op een paar minuten ben ik weer in veiligheid. Vanaf nu wordt de autosnelweg mijn bondgenoot tot aan de ringweg rond de stad Vendrageus. Als ik het geluid van voorij ronkende vrachtwagens negeer is het een mooie weg op en neergaande en mijn grootste zorg zijn de keien en losliggende takken op de weg. Ik heb een onnoemelijk angst gekweekt om mijn voet om te slaan of te struikelen. Ik voel stilaan de pijn in mijn spieren en enkel opkomen en beslis langzamer maar continue door te lopen tot mijn eindpunt. Ik verschiet dikwijls waar mensen wonen langsheen een super drukke snelweg tussen Avignon en Barcelona. Het is er dikwijls vredig toeven en er zijn leven te leven, afgezonderd en toch dichtbij de drukte. Ik strompel voort genietend van de wegjes het landschap langsheen de A9. Als ik op een bepaald moment toch onder de snelweg moet, word ik verrast door mooie graffiti. Ver van dorpen en steden vinden de kunstenaars toch de plaatsen om hun creativiteit ten toon te stellen, en ik kan ervan genieten. De regen van de laatste weken dat zeker welkom was voor de regio laat overal wat zijn sporen na en zo moet ik een paar keren een riviertje oversteken op stapstenen. Meestal zal dit niet nodig zijn want water is hier het grootste gebrek maar nu bewijzen ze hun noodzaak. De weg kronkelt verder en dan bereik ik terug de GR weg die me de laatste kilometers naar de stad zal leiden. Ik moet over een oude boerderij stappen die omgetoverd is tot evementenzaal en bereik snel de stad over kiezelstenen. In de stad is het even zoeken naar een pelgrimplaats en ik ben blij om 12u15 iemand te bereiken die vriendelijk de deur opent. Ik ben blij met mijn genomen beslissingen deze morgen want met nog 5 km meer te stappen zou de kwijnende zwaan stervend zijn. Normaal gezien worden de gasten pas vanaf 15u toegelaten maar mijn toestand zal de gastheer wel overtuigd hebben dat ik rust nodig had. Terwijl ik alleen gevraagd had mijn rugzak neer te zetten werd ik hartelijk verwelkomd en kon in mijn brood met beleg opeten en rusten. Na een dutje hoorde ik de bel gaan en daar was de eerste pelgrim al, tijd om te douche en was te doen want later zal het huis vol lopen en zal het drukker worden. Ik loop het dorpje even in en als ik terug kom is iedereen aangekomen en wordt mij gemeld dat het om 18u apero is gevolgd door de diner om 19u30. Wat bijkletsen met 3 Fransen en een Zweedse vrouw en genieten van heerlijk avondmaal met alles erop en aan. Voldaan kan ik de dag afsluiten en naar het nieuws gaan kijken voor ik de ogen sluit. Het is 21u45 voor het zandmannetje langskomt en ik de slaap vind.