Gelukkig is het voor mij geen probleem om vroeg op te staan en mij in stilte klaar te maken want op de overnachtingsplaats is de slaapplaats en de keuken slechts gescheiden door een gordijn. Dus alles in stilte en met zo weinig mogelijk licht om de slapende pelgrim niet te storen. Rond 7u ben ik klaar en stap de opkomende dag tegemoet met verse energie en de wil op tijd aan te komen zodat ik deze middag al kan rusten. Het is mooi wandelen bij het verlaten van de stad en de grote oppervlakten ranken voor de lekkere Cotes du Rhone te aanschouwen. Rustig, bijna geen verkeer, de opkomende zon en de koelte maken het wandelen aangenaam. Ik volg niet blindelings het GR pad want voor de heilige veiligheid doen ze de lieve wandelaar snel een ommetje lopen. Mijn afkorting leidt me langs 2 wijnhuizen waar de blinkende citernes het zoete goedje bewaren onder de beste omstandigheden. Op de akkers en wijngaarden komt het leven op gang en zodoende kan ik wat rondkijken. Snel kom ik aan een irrigatiekanaal dat ik over een paar kilometers moet volgen en moet ik alleen opletten en omlopen rond plassen water. Het heeft de laatste weken wat geregend en al het water is nog niet weg. Als de markeringen mij over een brug sturen verandert het landschap weer. Ik volg het spoor van mijn alternatieve route die mij door een bos van kerselaars stuurt voor menselijke consumptie. De netten zijn al over de boompjes gespannen en de kersen zijn al aan het zwellen. Het parcour is heuvelachtige maar wel heel mooi met meer variatie en een totaal andere weg. Kerselaars wisselen af met andere culturen en zo stap ik verder naar Vauvert een stadje waar ik door moet. De lichte hellingen en afdalingen maken deze etappe wel pittiger maar ook aangenamer. Als ik de stad in loop ga ik op zoek naar een bakkerij en café om even op adem te komen en iets te eten. Bij een koffie kan ik een babbeltje slaan met een abitué van het café en zo kan ik snel weer verder naar mijn volgend doel. Bij het verlaten van de stad mag ik de markeringen niet meer volgen maar moet ik op zoek naar mijn uitgestippelde weg. Ik vind hem snel en wonder boven wonder is deze weg ook aangeduid en weet ik dat juist loop. Ik was blijkbaar niet de eerste die vond dat de weg duidelijk een omweg maakte. Het fruit maakt plaats voor sla en de akkers worden doorkruist door spoor- en autowegen maar ik vind gemakkelijk mijn weg. De A9 naderend met zijn op- en afritten beland ik in industriezones. Het is middag en alles is stil gevallen voor de " pause déjeuner". Ik loop verder naar de stad en als ik een kruispunt moet oversteken is op één van de hoeken heel veel animo. Het gebouw is volledig beveiligd met een afsluiting en ik denk dat het een bedrijfsrestaurant is. Ik sluip dichter en stap toch door een deur om te vragen of ik er kan eten. Met succes word ik naar een tafel geleid en kan ik een menu bestellen met een karaf water. De etappe zit er bijna op en ik kan tot rust komen. Ik wil nu snel een bericht sturen naar huis maar mijn GSM is plat. Gelukkig hier want het zou een probleem geweest zijn onderweg. Na de maaltijd is het nog even doorlopen naar de stad die in siësta verkeerd en moet ik een middel vinden om mijn slaapplaats te vinden. Gelukkig heb ik steeds een boek mee met informatie en een tweede GSM. Ik kan met informatie inbreken in het pelgrimsoord en mijn rugzak droppen, schoenen uitdoen en rusten. Bij controle met mijn stappenteller heb ik toch 2 km gewonnen op de opgegeven afstand. Wat later komt de andere pelgrim toe en ook de hospita die ons inschrijft en kleine info deelt. Nu is het deels rusten, eten en slapen. Morgen nog een zware etappe maar daar is geen omkomen aan. Het was geen optie de 2 etappes te delen dus blijft er alleen stappen over.