De nacht heeft zijn rust over mij gestrooid en het was een goed poedertje. Ik ben op tijd wakker want wil niet hetzelfde scenario van gisteren. Ik maak mijn rugzak klaar, ga ontbijten in een bar wat verder in de straat en kan de deur dichttrekken om 6u45. Snel nog even de kerk in voor een kruisteken en ik ben de straat op. Van een ander verhaal want de eerste kilometers zijn dalen, en hevig, vlak en rustig. Ik kan in de verte al de volgende steden herkennen op de heuvels maar naar de welke ik vandaag loop kan ik niet raden. In het dal moet ik de drukste straat van de dag oversteken en dan blijft er allen stilte en het gekwetter van de zwaluwen over die rond mij fladderen. Het is en blijft vlak en ik zie op mijn GPXtrace dat ik een tijdje langs een rivier/beek moet wandelen en die oversteken. Zalig en het weer zit mee, schoon blauwe hemel en niet te warm. Zo wil ik het iedere dag. Groot is mijn verbazing als ik plots oog in water (oog) sta met de gezwollen rivier, gezwollen beek, door de regens van de voorbije dagen. Ik schiet in de lach want op al mijn wandelingen heb ik nog nooit een rivier moeten oversteken al waddend. De schoenen en kousen uit en dan maar oversteken, denkend aan het kiezelpad jaren geleden. Even stilstaan voor foto’s en dan verder met propere frisse voeten. De wandeling gaat verder over grint wegen die doen denken aan de Strada Biance in Toscane. Je zou kunnen denken in Toscane te zijn met glooiingen en vergezichten. Ik zou constant beelden kunnen schieten maar ik moet ook vooruit. Eindelijk merk ik de eerste wegaanduidingen van deze route maar vertrouwen doe ik ze nog niet. De weg kronkelt verder omhoog en omlaag wat de panorama’s voortdurend doet veranderen. Ik merk veel verlaten panden en de boeren die er nog zijn hebben grote boerderijen met veel materiaal. De oogsten zijn voor het grootste deel binnen, buiten de zonnebloemen, en een groot deel van de akkers zijn al omgeploegd, klaar voor het komend seizoen. Ik geniet ten volle van de wandeling en ben snel op mijn eindpunt. Ik tik mijn verblijfplaats in mijn GPS en ga op zoek naar de plaats rond kijkend waar ik kan gaan eten of boodschappen kan doen. Iets voor 12 u kan ik inchecken en ik heb geluk want ik kan er op de middag ook eten en du zit ik een halfuur later aan tafel met de kleine mannen uit de streek, voor hun water maar ik krijg wat wijn. Het smaakt lekker en met een tevreden maag ga ik eerst mijn was doen voor ik even de wereld verlaat voor een zoete siësta. Ik heb nu tijd en maak eerst wat teksten voor mijn blog maar wil ook terug naar de stad die ik op de middag snel doorgelopen ben. 3 zaken zou ik graag gedaan Zien op mijn wandeling. De eerste is niet altijd gemakkelijk maar met een dosis geluk kan ik meestal mijn stempel voor mijn boekje bemachtigen. En nu ook weer. Ik stap de eerste kerk waar ik langsloop binnen en er zit een oude man alleen. Ik kijk hem aan en merk zijn pastoor bolletje op. Ons gesprek begint moeizaam en plots begrijpt hij mij en vraag me hem te volgen de straat over naar het secretariaat. De stempel wordt gedrukt, de lichten gaan aan in de kerk en mijn eerste opdracht vervult. De twee volgende punten zouden een makkie moeten zijn maar het lukt mij niet een gelateria noch een bakker te vinden. Hoewel het een mooie stad voor de omgeving is, storend over de weide achterland is ze in de kern  dood, weinig handel, slecht enkele banken waar de mensen naartoe komen voor geldafhalingen. Gelukkig heb ik op mijn terugweg een superette waar ik brood en yoghurt kan kopen. Er blijft mij voor vandaag niets over dan een slaapplaats voor morgen zoeken wat mij moeilijk lukt en op tijd gaan slapen.