Weken op voorhand aan het organiseren door boek te bestellen in Italië, hotel te boeken in Ancona en de reis te organiseren naar Ancona maar nu de rugzak optillen en de deur dicht trekken om 6u 40 en naar het station stappen. Het is bekende materie in mijn hoofd maar toch is het steeds weer nieuw want naar een andere plaats reizen, nieuwe weg zoeken en andere plaatsen ontdekken. Vandaag moet alles goed meezitten om rond 19 u aan te komen in Ancona, een stad aan de Adriatische zee. Veel gewikt en gewogen en de eerste hindernis is de trein naar Halle, een nieuwe trein combinatie die mij gemakkelijker naar mijn vindplaats brengt en dat lukt. Mooi op tijd aangekomen en naar St Rochius stappen waar Koen mij opwacht om mij naar Charleroi te brengen. Dit is steeds een avontuur want ik moet elke keer zoeken maar tesamen lukt het ons mij op de juiste plaats te droppen. Na afscheid genomen te hebben kan ik op zoek naar de incheckbalie voor mijn vlucht. Op dit kleine vliegveld is het zoeken maar vinden doen we. Als ik mijn lastpak ingediend heb is het wachten op het vertrek in de veel te kleine wachtzaal maar een boek brengt rust en even reis ik naar Noorwegen in Atlas van Lucinda. De vlucht is kort want ik heb het grootste deel geslapen zonder iemand te storen want ik had 3 zitplaatsen voor mij alleen, wat een luxe. Met 1 uur vertraging kan ik, mijn bagage gaan ophalen en het  is leuk  dat samen met mijn vlucht ook een vlucht uit Amsterdam is geland met aan boord de hele scuderia van Ferrarri aan boord ,GP Zandvoort van gisteren,, allemaal in uniform van kop tot teen , ook de Ferrari schoenen. Het enige dat de mannen onderscheid is het nummer op hun rugzak. Grappig maar wel efficiënt georganiseerd. Met meer dan 1u30 uur vertraging kan ik het vliegveld van Bologna verlaten en weet nu al dat ik deze middag niet op de opgezochte plaats zal kunnen eten. Een vliegveld verlaten te voet is steeds een onderneming want weinig vliegvelden hebben een voetpad, alleen maar autowegen en als het dan nogeens giet met emmers is het vooruitzicht droevig. Maar het is maar een bui. Gpske toont mij  de weg en ik ga op stap naar het station van Bologna, 1u30 stappen en hoop onderweg toch iets warm te kunnen eten maar de tijd vloeit weg en na 14 u is het moeilijk nog een plaats  te vinden. Onderweg wordt ik nogeens getrakteerd op een regenbui maar gelukkig loop ik net voorbij een koffiebar/gelateria waar ik mijn eerste cappuccino van dit jaar kan drinken op Italiaanse bodem en smaken doet hij. Nergens beter dan in Italië!!! Ik slenter verder naar mijn derde doel van vandaag en vind gemakkelijk een ticketautomaat in het station. Ongelooflijk dat je hier een ticket kunt kopen met een briefje van 200 euro en deze machine het juiste wisselgeld terug geeft. Snel nog een cappuccino met cornetto verorberen en ik kan de trein op naar Pesto. Een ritje van 2 uur door het vlakke Povlakte waar begin dit jaar een groot deel overstroomt is geweest. De trein wiegt mij stilletjes in slaap maar hier mag het niet met mijn rugzak dat niet 100% veilig is. Maar de omgeving, de plaatsen en de mensen op de trein geven genoeg afleiding om wakker te blijven. In Pesaro moet ik overstappen voor het laatste stukje reis naar mijn eindplaats voor vandaag, waar ik geniet van mijn telefoontje naar huis. Lang onderweg maar weer veel gezien en genoten en dat alle blokje in elkaar passen maakt het nog leuker. Om 19u15 drop ik mijn rugzak in mijn kamer en wil nu alleen nog rust en een boterham eten met het nieuws van de dag