Na een goede nachtrust kon ik aanschuiven aan de ontbijttafel op zijn frans, stokbrood met confituur en een lekkere kop koffie. Ik kon op tijd vertrekken en met wat zoeken heb ik de juiste weg weten te ontdekken. Ik moest namelijk door een wooncomplex stappen om een brug te vinden om een autosnelweg over te steken. Voor de mensen van de omgeving geen probleem maar voor een vreemde pelgrim een onderneming vooral dat niets aangeduid was en de brug en autosnelweg goed gecamoufleerd waren. Het was voor mij vandaag ook de vlucht uit de agglomeratie Parijs die verre tentakels heeft. Massy is wel een knooppunt van allerlei wegen, zowel auto als treinen en ligt op de weg naar Bretagne. Ook de luchthaven Orly ligt vlakbij plus een militaire luchthaven van waarop de président vertrekt voor buitenlandse missies. Dus had ik deze morgen rond 3 uur veel lawaai gehoord van vertrekkende vliegtuigen wat ik aan mijn host vertelde die vermoedde dat de président weer het land uit was en op het middag journaal, tijdens mijn lunch waren er al beelden van Macron in een Afrikaans land, dus het verhaal klopt.  Als ik dan mijn weg vervolg door de chaos dankzij mijn smartphone loop ik recht op een autosnelweg die ik, voor goed te zijn, moet kruisen om rustige en veilige wegen te bewandelen. Ik zat dus met een dilemma hoe de drukke weg over te steken en weer kwam mij een Afrikaan ter hulp die mij vertelde dat iets verder een tunnel was aangelegd om de rust te vinden. Eindelijk wat paden en hoewel de dorpen zich aan elkaar aanknoopte was er al wat meer ruimte voor een akker of bos. De dorpen zijn ook noodzakelijk om een croissant te kunnen kopen maar zijn vooral slaapstadje van Parijs. Het spoorwegen naar de stad functioneert perfect en voor de mensen die het aan kunnen is er wel wat meer ademruimte. Ik kan gemakkelijk mijn weg vinden maar kom toch dikwijls nog langs de RN 20 , die naar Orleans leidt, met zijn afritten, obligate supermarkt complexen en dus ook industrie. Het wordt alsmaar vrediger en de “Campagne” neemt de omgeving over en de RN20 blijft slechts een sliert in het landschap. Het is klokslag 12 u als ik de kerk van Arpajon bereik waar ik in de parochiezaal kan overnachten, rudimentair maar ik heb onderdak, water, een toilet maar vooral veiligheid . Ik drop mijn rugzak en ga op zoek naar een lekkere goedkope tafel en dikwijls vind ik dat in de omgeving van de marktplein. En dus ook hier maar het eten moet wachten om de prachtige markt te bewonderen. Een mega gebouw in het midden van het plein waar al eeuwen markt werd gehouden. Ik kan gaan eten en het menu van de dag is OK. Ik vermoed dat de uitbater,  man of/en vrouw , van Portugese afkomst zijn want diverse malen hoor ik dat wijn, kaas, bier en gebak aan Portugal kunnen gelinkt worden. Maar lekker is het wel en ik kan even rusten, genieten en op kracht komen. Door de zingende hitte loop ik terug naar mijn slaapplaats om te rusten en mij te verzorgen. Om 4 u zijn de opleidingen voor migranten voorbij en krijg ik gans de ruimte voor mij alleen. Ik moet nog juist mijn stempel gaan afhalen om 20 u in de kerk en ervoor boodschappen doen voor mijn avondeten. Ik ga zeker op tijd op de vloer, luchtmatras en slaapzak, om toch zoveel mogelijk te slapen.