Het is vandaag het verhaal van de te veel afgelegde kilometers. Nochtans had ik in mijn achterhoofd alles geplant zoals anders maar dan komt het duiveltje uit de hoek. Bij het vertrek van de B&B had ik al niet op mijn GPX gekeken en loop de straat op ipv af zoals de route aangeeft. 200 m ! Ik had mij voorgenomen een andere weg te nemen wat mij een 500 m zou opleveren en ik volg toch de aanwijzingen. Maar dat is in feite niets en ik loop naar mijn eerste halte de Santuario Fonte   Colombo, hier in een grot schreef Franciscus de regel van zijn/de orde van Minderbroeders. Dus een plaats om even stil te staan. Ik kom daar toe na een stevige klim, nat in zweet en de 3 paters zijn de eucharistie aan het vieren. Ik stap even binnen en luister naar het evangelie maar beslis verder te stappen want ik krijg het kou en zou te lang moeten wachten, plus de weg is nog ver en ik zou graag op de middag Greccio bereiken om te eten. Door bossen met oude eiken mag ik de heuvel weer afdalen naar het dal. Gelukkig kan ik daar even rusten bij de cappucino. Als ik daar weer doorstap merk ik na 200 m dat ik mijn wandelstok vergeten ben. Weer 400 m te veel ! Ik begin ermee te lachen en vraag me af waar het volgende omwegje zal zijn. Ik let nu nog meer naar de bakens en controleer nog meer Mr Smartphone , mijn veilige haven. Het is dal in- en uitklimmen maar de wegen lonen de moeite en de vergezichten nog meer. Wel steeds hetzelfde vergezicht want sinds maandag loop ik rond een open vlakte en herken ik de plaatsen waar ik ben geweest. Maar dat is deze route die al de belangrijke plaatsen met een Franscicus historie met elkaar verbindt. In steden zoals Contigliano is er geen link maar de stad verrijst boven op een heuvel en is indrukwekkend, zo veel dat ik even van mijn route afwijk om de kerk te bezoeken, maar die is chiuso. Even lachen en 100m trappen op en af bijrekenen!  Ik ben snel uit de stad en moet nu juist nog klimmen naar Greccio en zijn Santuario. Best een pittige klim om de stad te bereiken langs een oude Abbazia. Onderweg kom ik langs een bestelwagen en de verkoper staat te praten met een inwoner. Ik merk dat het een bakker is en kan er een brood kopen. Als ik in Greccio aankom zie ik vele mensen de straat oplopen om hun dagelijks brood te kopen. De klanten kennen de uren van de rondrijdende bakker. De stad waar de eerste kerststal (Levende) is ontstaan kan op dat feit pronkt, maar verder als de oude dorpskern is er niets te beleven. Wel hebben ze een internationaal museum van de kerststal, een paar duurdere restaurants en een piepklein farmacie. Dit vind je bijna in ieder dorp samen met een kerk en een fontein/waterkraan. Dus een paar foto’s maken van de opgekuiste stad met zijn  vele fresco’s en nog een half uur stappen naar het Santuario waar ik gereserveerd heb om te slapen. Aan het Santuario is het zoeken waar ik moet aankloppen en als ik geen ingang zie druk ik maar op een bel. Geen reactie en dus zet ik mij in de schaduw en wacht. Plots verschijnt er een pater en de  redding lijkt nabij maar niets is minder waar. Blijkbaar is er iets fout gelopen of verkeerd begrepen en er is geen plaats in de herberg. Waar hebben we dat nog eens gehoord of gelezen! Was het niet in Bethelem dat Jozef van armoede en zonder onderkomen naar een stal trok waar het Kind Jezus werd geboren. Wel zijn er een paar grote verschillen, mijn ezel staat thuis in de wei, mijn vrouw is niet mee en ik vooraf gebeld om te kunnen overnachten, een luxe dat we hebben en dat 2000 jaar geleden niet bestond.Ze kunnen mij niet helpen en de pater draait zich op zijn hielen en loopt weg. Gelukkig krijg ik een schouder op te huilen want op dat moment komen de 2 belgische pelgrims, Erik en Peter, toe  die ik ontmoet heb in Piediluco aan. Zij hadden 2 dagen geleden al gebeld maar alles was volzet en kwamen even op bezoek, alsook hun stempel halen. Na wat praten bel ik een B&B en stap verder naar Stroncone, mijn volgende etappe. Plus 15 km! Het eerste deel gaat steil het bos in over een smal pad die geleidelijk verbreed naar een aangelegd pad. Het is 45 min klimmen voor ik boven de vlakte en Greccio aankom en een mooi beeld heb van de voorbije 4 dagen. Hier neem ik afscheid van die enorme vlakte waar ik meerdere dagen heb verbleven en die mij mooie plaatsen heeft doen ontdekken. Vanaf hier gaat de weg dalend langs grote open picknick velden. De weg leid me naar Strocone groot deels over asfalt maar dikwijls langs geërodeerde wegen met losliggende stenen. Mijn lievelingswegen! Nu de vermoeidheid toeneemt moet ik dubbel zo goed uitkijken dat ik niet val. Heel mooie wandeling maar ik ben blij als ik de stad zie liggen. Waar ik me grote vragen bij stel is hoe ze de afstanden berekenen/ meten. Aan 200m afwaarts stap ik bijna 5 min. Terwijl volgens mij berekeningen ik om de 12 minuten 1 kilometer afleg. We zullen het nooit weten maar al bij al geeft mijn stappenteller 44 km aan, min 10 % van de hellingen kom ik uit op 40 km, voor mij een nieuw record! Ik heb geluk dat de mevrouw mij komt oppikken want ik ben dood. Ik ben erg blij dat ik het kon, aangekomen ben en nu kan rusten op een goede plaats. 3 nachten blijf ik in Stroncone, 4 km van Terni. Wat ik ook nog moet meegeven is dat als ik Rieti binnenstapte de wijzertjes mij op ongeveer 100 km van Rome aangaven en dat ik nu op 129 km van Rome bevind. Ik kwam onderweg ook nog een Italiaanse pelgrimster tegen in Greccio die dezelfde redenering had als ik ‘We vinden ons soms een beetje gek maar we doen het zo graag’. Na mijn douche  ben ik opgefrist en kan ik genieten van mijn avondmaal maar kan ik mijn benen niet stil houden, tijd om te gaan slapen. Twee etappes op 1 dag maar met een goed nest om 2 dagen te verblijven .