In Villa is alles rustig rond 9u en stilaan gaan ook mijn luiken dicht. Even goed slapen want de toch van morgen ziet er moeilijk uit. Het eerste deel, dat nog een rest is van 3de etappe gaat  neerwaarts tot het stadje Stia. Een klein ingesloten stadje langs de Arno, dezelfde rivier die door Firenze vloeit maar dan kleiner want stroom opwaarts en meer lijkend op een bergrivier. Ik was er snel want pas vertrokken om 7u30 was ik er al om 9 u. Vroeg maar tijdig om een koffie te drinken en wat inkopen te doen want in de Sacro Emero is niets. Ik geniet van het rustmoment wetend was er gaat komen. Gedaan met dalen. Ik kijk rond mij omhoog en merk heuvels met op 2 ervan een kasteel, hoog omhoog, prachtig gelegen. Snel ben ik Stia uit via een woonwijk en beland ik op een pad. Ik loop langs het kerkhof en vind gemakkelijk mijn weg. Juist bij het einde van het pad dat uitkomt op een asfaltweg  zie ik niet dat er pijlen staan rechtdoor maar merk ik markeringen rechts. De weg daalt en hierdoor is mijn reflex mijn GPS te raadplegen.  Geen mens over boord, 100 m terug lopen, het pad vinden en klimmen. Zo bereik ik een gehucht St Anna, een Borgo met kapel maar wel mooie gelegen. Snel moet ik weer de weg verlaten want het pad brengt mij tot het volgende gehucht dat uitgegroeit is tot een nieuw dorp met moderne woningen maar zonder winkels. Inkopen moeten in de stad gebeuren. Tot nu toe ging het klimmen gemakkelijk,  geen grote hoogteverschillen maar de 2 burchten  van daarnet zijn al op ooghoogte. Bij het verlaten van het dorp merk ik 2 pelgrims aan en onmiddellijk had ik het plan ze te volgen en ze te gebruiken als doelwit zodat ik niet meer hoefde na te denken waar de weg zou lopen. Op de grafiek was wel een neergaande curve te zien en blijkbaar was dit dat deel weg. Smal, padje van 50 cm, met een ravijn naast je en dalend. Snel was ik bij de voorgangers en merkte op dat de vrouw toch wat andere dingen angstiger was bij het dalen. Nadien gezien gaat deze weg voor die mensen een eeuwigheid duren. Ik ben voorzichtig want wil niet in de ravijn belanden. Als ik struikel moet ik de kant van de helling vallen en dat gebeurt ook. Een losliggende steen is voldoende om een0 ongeluk te hebben. Na een tijdje lopen merk ik dat ik nog op hetzelfde niveau ben als het laatste dorp maar dat ik alleen een vallei ben rond gelopen. Volgens het plan moet ik iets verder een dorp bereiken met verschillende overnachtingsmogelijkheden en dus zal er wel animo zijn met winkel, bar, enz. Ik loop het dorp in, het is middag en ik wil wel rusten en iets eten. Niets is minder waar! Ik vraag aan een inwoner waar er een bar is en hij wijst mij naar de fontein. Dan mar verder stappen. Het is nu voor het grootste deel stijgen en dus afzien. Alleen natuur, rust ,stappen en naar adem happen maar het is wondermooi  en daarvoor doe ik het. Ze hadden mij verteld dat ik en natuurgebied zou lopen en inderdaad aan de bomen te zien staan ze hier al eeuwen. Ik stap door beukenwouden die hier al eeuwen staan. Onderweg kom ik een ganse groep wandelaars tegen die mij tegemoet komen en verder lopen. Een minuutje rust, voor mij niet gelaten want ik daal. Ik krijg de info dat in de winkel van de Sacre Eremo een drankje te verkrijgen is. Rond 14u45 kom ik toe maar moet nog tot 15 u wachten alvorens ik kan aanmelden. Dan maar snel een bericht sturen naar huis maar dat lukt ook niet. Geen bereik. Eenmaal ik mijn rugzak  heb afgezet in de slaapruimte voor 14 personen ga ik vragen of ik misschien internettoegang kan krijgen om thuis mijn aankomst te melden maar dat lukt ook niet. Ik ben eindelijk aan het einde van de wereld aangekomen ! Ik eet wat en rust met een goed boek want dat kan nog wel. Iets later zie ik een 6 tal scouts toekomen en dan is mijn rust voorbij maar nietwaar, de paters hebben nog een andere ruimte waar deze groep kan bivakkeren. De rust heb ik voor de ganse avond en nacht. Om 19 u naar de gebedsviering en dan gaan de poorten toe. Voor mij ook. Tevreden en voldaan maar met grote vrees voor het thuisfront ga ik slapen. De klokken zwijgen ook.