Lezersbrief : Onze sportverslaggeving mag er wezen !
N.a.v. de reactie in Dialoog van maandag 5 mei van lezer Eric Meersschaut
uit Gentbrugge zou ik graag toch enkele zaken willen verduidelijken.
Ik kan lezer wel volgen als hij stelt dat een integrale uitzending van een klassieker
of rit in de Ronde van Frankrijk, Italië, Spanje, ..., wel eens saai kan overkomen als in
die bepaalde wedstrijd te weinig aanvalsdurf naar voren komt.
Maar er bestaat toch zoiets als zappen naar een andere zender wanneer je een bepaald
programma niet of niet zo lang wenst te volgen.
Net zoals je op de online nieuwssites kan scrollen wanneer een artikel je niet
interesseert.
Lezer gaat vooral voorbij aan het feit dat er wel heel wat mensen zijn die deze
uitzendingen integraal wensen te volgen.
Trouwens, indien dat niet het geval zou zijn, dan zou VRT de beslissing uit te zenden
ook niet nemen.
Vergeten wij niet al te gemakkelijk de vele ouderen onder ons die minder of helemaal
niet mobiel meer zijn ... om maar één voorbeeld te geven.
En het gaat hier toch over
een niet onaanzienlijk deel van de bevolking.
Mensen die altijd interesse hebben gehad in de wielersport en maar al te blij zijn dat
dergelijke sportreportages uitgezonden worden.
En eigenlijk geldt dat evengoed voor heel wat andere sportliefhebbers.
Ik herinner mij nog levendig de tijd dat we uren voor de finish van een rit in de Tour
de France een plaatsje gingen zoeken in een cafeetje om een rit te volgen (vooral in
vakantieperiodes).
Belgen spanden toen de kroon in de Ronde, maar daar waren toch ook
ellenlange saaie ritten bij.
Trouwens, vandaag de dag ga ik tijdens de Ronde nog wel eens een cafeetje opzoeken
om gezellig tussen pot en pint een rit te volgen.
Vroeger werd daar niet over gezeurd. Vandaag is het een trend geworden om op alles en
nog wat "afbrekende kritiek" te leveren als het over iets gaat dat niet in het 'eigen plaatje'
past.
Ieder zijn mening natuurlijk, maar ik vind het toch ongepast de commentaren van onze verslaggevers
te herleiden tot gezwets (waar het bij lezer op neerkomt).
Eerst en vooral bewonder ik die mensen dat ze er in slagen een saaie rit vol te praten met allerlei
weetjes.
Ik vind het in elk geval wel interessant wanneer iets verteld wordt over de regio, over de
streekwijnen en culinaire gebruiken in het algemeen.
Of dat even bij een meer technische uitleg
wordt stilgestaan of een en ander wordt opgevist uit het leven van bekende of minder bekende
renners.
Niet terecht m.i. het werk van deze mensen denigrerend af te doen als "gezwets van Peppi en Kokki".
Er zijn zovele mensen die gelukkig zijn dat die uitzendingen mogelijk gemaakt worden.
Onze reporters mogen er best zijn. Hoe verklaar je anders dat talrijke noorderburen afstemmen
op onze zenders om een wedstrijd te volgen. Waarmee ik het talent van onze Nederlandse
reporters niet in vraag wil stellen.
We hebben nu eenmaal sportverslaggevers waar we trots op mogen zijn Ook op een ander vlak
hebben ze al een en ander bewezen.
Ik heb enkele jaren geleden Karl Vannieuwkerke met Les Supappes aan het werk gezien op de planken
hier in het Cultureel Centrum te Wetteren.
Subliem !
En ik kijk uit naar het avondprogramma rond het reilen
en zeilen in de Tour. De kijkdichtheid die "Vive le vélo" behaalt is trouwens indrukwekkend.
Enkele maanden geleden heb ik Michel Wuyts op het podium het beste van zichzelf weten geven
in "De Koers".
Genoten !
Wie naar de startplaats trekt van de Vlaamse klassiekers heeft Michel Wuyts een uur voor de start de koers al
weten presenteren op zijn eigen originele manier, met soms pittige interviews met bekende en onbekende renners.
Akkoord dat de pers in het algemeen meer aandacht zou moeten besteden aan minder bekende sporten.
Maar er wordt nu eenmaal voortgegaan op de populariteit van een sport en op de kijkdichtheid.
In elk geval pet af voor de sportverslaggevers. We zijn op dat gebied met ons gat in de boter gevallen.
En beste lezer, ik hoef geen 'grote onderscheiding' te krijgen omdat ik een rit volledig uitkijk ...
VOLDOENING is meer dan voldoende.
*********
05-05-2014 om 00:00
geschreven door Ivan Bontinck 
|