Lezersbrief : Ode aan de cyclocross.

In zijn reactie in Dialoog van dinsdag 15 december schrijft lezer Mario Temmerman :

"Echt spannend is het niet meer. Mis je de eerste helft, dan ben je er aan voor je moeite !"

Ik kan begrip opbrengen voor zijn standpunt, maar wil toch van de gelegenheid gebruik

maken een lans te breken voor deze mooie en fel onderschatte discipline die de cyclocross is.

Heel eigenaardig is veldrijden een sport die ook heel wat mensen die niet direct 'sports-minded' zijn

aan de buis houdt.

Atleten die zich maanden vooraf hebben voorbereid geven een uur lang, op de meest diverse

en grillige omlopen, het beste van zichzelf.

Eén uur mooie sport, waarbij je ziet dat de deelnemers (jongeren, dames en eliterenners) van het

begin tot het einde 'in het rood' moeten. Winnaars en verliezers.

Het trekt de kijkers aan !

Châpeau dus voor al diegenen die voor deze bikkelharde discipline hebben gekozen.

Je hoort zo vaak de kritiek dat het 'maar' om een handjevol renners gaat. Onterechte kritiek, want

cyclocross is geen discipline waarbij je pakweg met 100 renners aan de start komt.

Te weinig internationaal, klinkt het dan.

Het klopt dat de hegemonie momenteel in handen is van de Lage Landen.

Bij de dames echter wordt meer dan behoorlijk weerwerk geboden door de Britten.

Ik ben er van overtuigd dat deze sport vroeg of laat internationaal meer zal doorbreken.

Maar die specifieke sfeer in eigen land is echt onnavolgbaar.

Wie naar een cyclocross trekt beleeft een superfijne dag langsheen een aartsmoeilijke

omloop met vele kraampjes her en der en uitgelaten supporters.

Drankmisbruik liet in het verleden wel eens iets mislopen, maar daar mag je een sport

toch niet zomaar op afrekenen !

Er zijn bovendien weinig disciplines waarbij de atleten zo dicht bij de supporters staan

Voor en na de wedstrijden kunnen de toeschouwers bij hun idolen terecht.

In welke sporttak zie je zoiets ?

Een ander pluspunt is de clash tussen generaties.

Akkoord, onze landgenoot Wout van Aert steekt er momenteel bovenuit, maar dat was bij

vorige generaties ook vaak het geval. Voor de kenners hoef ik hier geen namen te noemen !

Ik zou er enkele kunnen vergeten !

Ik volg de sport al sinds Berten Van Damme zijn duivels ontbond in het veld ... en dan kwam de

betreurde Eric De Vlaeminck op de proppen. En zo is het altijd een beetje geweest.

'Oude krijger' Sven Nys heeft gedurende een lange periode het veldrijden beheerst en als 39-jarige dient hij

de jongere generaties nog steeds van antwoord met zeges en podiumplaatsen.

Mooi toch !

Geen nood, lezer Mario Temmerman, er zullen nog wel wedstrijden volgen die de nodige spankracht bieden.

Wereldkampioen Mathieu Van der Poel is na zijn lange revalidatie nog een beetje op zoek naar zichzelf.

De kleine Nederlander Las Van der Haar is altijd bereid strijd te leveren, en in de slechtste

weersomstandigheden (hopelijk komen die er nog voor de cyclocross) is alles mogelijk !

En saai !? Er zijn zoveel sportdisciplines waarbij één atleet gedurende een bepaalde periode de

touwtjes in handen houdt.

 Nee, cyclocross zal niet aan populariteit inboeten.

Daarom is het ook goed dat mensen als Sven Nys na

zijn loopbaan als crosser (die hij in maart afsluit) actief bezig blijft in die sport en zijn stempel

kan blijven drukken.

Anderen hebben het hem voorgedaan en hun populariteit is nog steeds merkbaar rond het parcours.

Vandaar ... ode aan een mooie sporttak !

******************