Sinds mijn hersenstaminfarct in 2011 ben ik doof en blind aan mijn linkerkant. Het enige wat ik kan zien is het onderscheid tussen licht en donker en dat enkel in mijn linker ooghoek de rest is gewoon zwart in mijn linker oog, uit mijn rechter oog zie ik perfect. Mensen die het niet weten zien het bijna niet omdat mijn oog aan de linkerkant doet wat mijn rechter oog doet. Als ik nu naar een foto kijk van mezelf dan zie ik dat ik loens met 1 oog terwijl het aan vele mensen voorbij gaat.

In het dagelijkse leven merk ik af en toe de negatieve kanten op van mijn oog.

TV kijken:

Een te groot scherm kan ik niet overzien. Ik moet op een zekere afstand blijven om een overzicht te kunnen houden. Mijn computer scherm mag zeker niet te groot zijn en om het op een deftige manier te kunnen lezen dan duw ik op Ctrl en scroll ik met mijn muis en dan worden de letters groter of kleiner.

In het dagelijkse leven is het soms heel vreemd als ik iets moet uitknippen dan moet ik me echt concentreren en hopen dat ik op de lijn zit en anders heb ik een extra knipje nodig of ben ik een stukje kwijt.

Tijdens de conditietraining moeten we soms een bal richting een basketbalring gooien en ja ik heb de kracht niet in mijn armen om tot aan de ring te komen, maar ik mag ook al blij zijn als ik de goede richting uitga. Als we een oefening (spel) doen met het doorpassen van de bal dan kan ik heel moeilijk inschatten van waar de bal komt. Zeker als we een spel spelen waar we alle tennisballen verdelen over 2 ploegen en waar we de ballen over de lijn moeten gooien. Het is niet de bedoeling dat we de mensen raken maar zoveel mogelijk ballen bij de tegenploeg krijgen. Degene met de meeste ballen is verloren. Ik zie al die ballen op mij afkomen en als ik er 1 wil vangen zit ik er gewoon naast. Ik probeer me zo klein mogelijk te maken en zet me aan de zijlijn zodat ik uit de ballenregen blijf.

Vroeger reed ik met de auto en ik deed dit heel graag. De jongens wegbrengen, boodschappen doen, een uitstap het was een leuke periode. Ik kon het verkeer inschatten ook als ik moest oversteken. Maar nu als ik mee rij met de wagen dan zit ik en kijk ik mee maar het is toch even balen want ofwel zie ik de weg met auto's of ik zie de voetgangers maar niet allebei. Als ik dan nog de verkeersborden moet in het oog houden dan is het om zeep want ik kan niet alles combineren. Daarom doe ik ook geen testen bij CARA (Centrum voor Rijgeschiktheid en voertuigAanpassing)

om met de auto te rijden. Moest ik met de auto mogen rijden dan moet hij heel hard aangepast worden. Maar zolang ik me kan behelpen gaat dit perfect. DAV die me terplaatse brengt of mijn zus An die me kan meenemen toch wel handig. Enkel als DAV het vervoer doet dan is het soms balen want er is iets tof en dan moet je al weg of anders is ook dat als er iets saai is dan moet je wachten tot ze er zijn. Sinds ik dit voor heb moet ik veel wachten. Wachten op mijn vervoer, wachten in de wachtzaal bij de dokters in Pellenberg of Gasthuisberg, wachten op … Sinds ik een persoon ben met een beperking word mijn leven wat geleefd zeker op momenten dat er vaste dingen gebeuren. Op andere momenten ben ik een beetje een opmezelf en zoek ik een uitdaging. Ik geniet van de rust en dat wil ook zeggen de stilte rond me. Als er teveel lawaaiprikkels zijn dan haak ik gewoon af omdat dat teveel is om omvatten. Alles komt binnen langs 1 oor en een gesprek volgen van 2 of 3 personen is gewoon teveel van het goede en zeker als ik ergens buiten zit en ik hoor de treinen, auto's door elkaar dan stopt het al in mijn hoofd. Mijn terrasdeur staat dan enkel vroeg op de dag open of op een zondag waar het in het algemeen stiller is. Maar de moment als er dan bezoek binnen schuift gaat de deur dicht. Als dan toch de deur open staat hoor ik soms de beiaard van de Universiteits bibliotheek op het Ladeuzeplein en het klinkt zalig in mijn oor. Het is zeker fijn als het mooi weer is en dan voel ik me echt thuis waar ik woon. Ik woon graag in een omgeving dat de drukte van de stad weergeeft. Het is een heel raar contrast en moeilijk te begrijpen want zelf snap ik het ook niet goed. Ik heb graag de drukte en lawaai van de stad maar als het teveel word dan kan ik zeker genieten van de rust en stilte in huis.

21-04-2015 om 20:49 geschreven door Inge  

Elke dag is een uitdaging en je weet niet wat de dag zal brengen. Gaan er dingen niet lukken of word ik weer eens confronteerd met de toch wel harde buitenwereld.

Hier in huis laat ik iets vallen en het gaat stuk bv. een glas: de scherven liggen verspreid over de grond. Ik kan niet aan het borsteltje zonder door de scherven te rijden. Wat een enge gedachte. Als de jongens er zijn dan doet Volker zijn best om het op te ruimen terwijl dit niet zijn taak is. Ik laat hem dan alles bijeen borstelen tot er hulp is van een volwassen persoon. Er door rijden is geen optie want een lekke band is zeker niet handig

Ik woon in een appartement op de 5de verdieping en de lift deed al een paar dagen moeilijk en nu is ze sinds gisteren in de late namiddag stuk. Ze gaat niet omhoog of omlaag. Nu zit ik echt vast binnen. Vandaag moest ik kinesist hebben in Pellenberg maar omwille van de lift kan ik niet weg.

Na wat over en weer bellen met het immo kantoor en de syndicus heeft het hopelijk nut. Wim van het immo katnoor zei me de nr van de syndicus hangt beneden in de hal en de moment dat hij dat zei ah ja je kan er niet aan. Er moeten boodschappen gedaan worden want Lander en Volker zijn geweest en dan liggen de muizen dood in mijn frigo. Drank, voeding het is geen overbodige luxe denk ik. Gelukkig komt mijn gezinshulp die boodschappen kan doen. Enkel het meest hoofdzakelijke moet ze halen. zodat ik tot woensdag verder kan. Woensdag doe ik dan grote boodschappen met Greet.

Maar wat als er nu iets gebeurt en er dringt zich een evacuatie op. Bij brand mag je de lift niet gebruken. Ik kan absoluut niet weg de trappen zijn geen optie en er is geen glijbaan. Ik moet wachten op de brandweer om me te evacueren. Best spannend maar leuk lijkt me anders. Als er brand is moet ik wachten op ik denk relativerend ik zit hier veilig in mijn nestje en als er iets gebeurt zal ik wel gered worden.

Weer een nadeel om in een rolstoel te zitten. Het is mooi weer en ik kan niet buiten, Ik kan m'n terrasdeur opendoen maar daar stopt het dan ook, Maar op een dag is de lift stuk en besef je als er iets is dan kan ik niet weg.

Gelukkig heb ik Jozefien kunnen bereiken en is ze s'middags kunnen komen en ik heb toch even kunnen stappen wat mijn doel was. 

20-04-2015 om 18:33 geschreven door Inge  

Deze week ga ik schrijven hoe ik dingen beleef als persoon in een rolstoel en hoe ik het vroeger deed.

Douchen meer dan 4 jaar geleden

elke ochtend ging ik onder een warme waterstraal staan en waste ik me mijn haren, armen, benen, rug, voeten ik kon aan alles ik stapte uit bad en ik droogde me af, kleren aan broek, shirt, trui, schoenen alles ging vanzelf, soms ging ik ook eens in bad en dat was meestal op zondag na het avondeten om dan me neer te vlijen in de zetel in mijn pyjama en op tijd mijn bed in te schuiven voor een nieuwe werkweek.

In bad gaan nu

Deze ochtend was Patricia wat later zodat ik tot 10 uur in mijn bed kon blijven liggen. Natuurlijk is het zalig maar de gedachte dat je moet blijven liggen tot de verpleging er is om je mee klaar te maken is soms wel beangstigend.

Waarom heb ik de verpleging nodig

• Op zondag om me in bad te stoppen.

• Op andere dagen om me te wassen onder de gordel en mijn kleren aan te doen want ik kan zelf mijn schoenen niet aandoen of binden. Ik kan mijn broek niet aandoen het is te diep en dan kan ik wel de pijpen zoeken met mijn voeten maar dan moet ik een manier zoeken om alles omhoog te krijgen.

• Dagelijks krijg ik een spuitje in mijn boven been of buik. Clexane het is een bloedverdunner en omdat ik veel zit of lig.

• Hulp bij de transfer

• hulp bij het aan en uitkleden want ik krijg met moeite een trui over mijn hoofd omdat mijn armen niet de volledige kracht hebben of de volledige beweeglijkheid van mijn armen.

Elke week kijk ik uit naar mijn bad het is een moment van rust en pure ontspanning. Ook al moet ik ervoor of erna mijn hoofd erbij houden. Stappen van mijn bed tot aan het bad. Gaan zitten op de badlift die omlaag gaat de verpleging die mijn benen doen volgen en dan de zalige warme straal water over me heen. Ik was mijn haren, ik was mijn gezicht en bovenlichaam en de rest doet de verpleging alle stukken waar ik niet aan kan. Nog even soezen in het warme water terwijl de verpleging een tasje koffie drinkt, We vliegen er samen in en ik droog de bovenkant en de verpleging de

onderkant. Kleren aan tot stand komen broek omhoog om dan richting rolstoel te gaan en weeral gaan zitten.

Wat een leven steeds zitten of liggen en kleine momenten te staan of te stappen. Met de kine is dit een half uurtje. Het zijn dan toch momenten die me blij maken. Als ik dan naast iemand sta dan ben ik toch wel trots op mezelf en zeg ik kijk eens zo groot ben ik (het is maar een 1,69m). Effe stoer doen en indruk maken op iemand anders. Het is ook grappig zeker als de andere persoon wat kleiner uitvalt dan dat ik dacht. Ook al sta ik en ik haal eens stoer uit kunnen ze me 1 duwtje geven en dan winnen ze al want ik val gewoon om.

De dingen die ik doe zijn doordacht en het is belangrijk dat dit veilig gebeurt zowel voor mij als de verpleging. Ik die als een pudding ineen kan zakken en de verpleging voor hun rug en andere gewrichten. Het is zoeken naar de beste manier van werken en de ene verpleegster werkt zo de andere zo en dan ben ik er die de manier van werken kan doorgeven.

Tot Morgen

19-04-2015 om 19:16 geschreven door Inge  

Ik start dit stukje op 19 april met in mijn achterhoofd ik weet niet waar ik ga geraken. Maar het is een stukje over 1 week met mijn jongens. De jongens zijn vertrokken op vrijdagavond om dan zondag terug te komen. Het klinkt een beetje dubbel vrijdag was ik wel wat opgelucht dat ze naar hun papa gingen. Eindelijk kon ik wat uitzieken en vooral beter worden.

Zondag kwamen ze binnen en ik was enorm blij mijn 2 kerels terug dicht bij me. Even bijgepraat en ze hebben nog iets gegeten. Maandag is oma gekomen omdat ik naar Pellenberg moest en na een week van passieve arbeid moest ik van mezelf wel wat meer van mezelf geven. Nu-Step, even stappen en statafel was het plan. Nu-step was ok en toen was het even discussie in deze ruimte blijven of naar kinezaal nr 2 gaan. Hier blijven en op 1 of andere manier gebeurde er iets met mijn knie ‘KRAK’ pijn pijn pijn. Dat was gemobiliseerd maar het deed enorm pijn. Het was lang geleden dat ik zo een pijn heb gevoeld en de tranen vloeiden. Wat voelde ik me rot achterna. De pijn is toch een dag of 3 blijven hangen. Ik heb eventueel medicatie die ik mag nemen bij felle pijn maar ik heb het niet genomen maar ik heb ze in de buurt gelegd. De pijn is nu voorbij maar 6 mei moet ik op consultatie bij 2 chirurgen in Pellenberg. Om te zien dat ossificaties uitgerijpt zijn en om te zien wat ze kunnen doen. Het zou leuk zijn moest mijn flexibiliteit in mijn knieën bekken kan verhogen zodat ik mijn zit en sta houding kan verbeteren zo dat de pijn kan reduceert worden. De pijn weg dat denk ik niet maar iets minder mag wel.

Maar terug naar de week

Lander heeft enorm goed met de lego gespeeld hij kwam vaak in de buurt zitten en als ik vroeg gaan we een spelletje spelen was hij al bezig en had geen tijd. Geen probleem maar uiteindelijk hebben we gepuzzeld. Op het einde van de week hebben we zijn dicteeschrift nagekeken en heeft hij het verbeterd. Het was geen verplichting maar hij wou het doen potlood in de hand, slijper in de buurt en de gom in aanslag.

 Volker die speelde en zijn wereld draaide rond Capitain America. Ik weet er niet veel van maar Volker is een grote fan en zo zette hij er een filmpje van op, hij zocht de muziek en hij speelde dit na. Op de computer kan hij Marvel spelen en die mr. komt erin voor.

Woensdag is hij bij zijn neefje gaan spelen en logeren. Maar die woensdag zijn we allemaal daar geweest oma, tante Els en co, tante An en co en Marc en co. Natuurlijk dat Marc er was het was in zijn tuin. Volker en lander hebben enorm buiten gespeeld met het andere jong geweld en wij oude mensen zaten aan tafel wat te praten en vooral veel te lachen. Iedereen dronk een glas bubbels als aperitief maar Inge mag niet drinken maar toch heb ik een slok of 2 gedronken om eens te proeven en nog eens de smaak te hebben. Ik ben zeker geen drinker maar zo af en toe kan ik dat smaakje wel hebben. 2 slokjes en het was ok. 

Zo hebben ze lam gegeten (ik lust dat niet) op de BBQ en toen waren we vertrokken. Ik vroeg of er antiloop was gebakken op kreupelhout. Af en toe moet je er eens mee kunnen lachen he met wat je voor hebt. Ik was nonkel Marc aan het plagen en ik kreeg een mep van de handdoek en zo zijn er nog situaties. De jongens hebben enorm goed gegeten die dag en ik ik heb genoten van de aanwezigheid van m’n jongens en familie. Toen ik naar huis ging had ik een rode neus en 2 rode kaken van in de zon te zitten. We hebben allemaal genoten spijtig dat ik om 8 uur al naar huis moest. Dat is zo als je het regelt met DAV en als je rekening moet houden met de verpleging die komt. Tja dat is nu eenmaal zo je amuseert je en dan moet je weg net als in Assepoester en val je in de realiteit. Volker bleef daar en Lander en ik genoten van onze rit naar huis. Nog even op onze plooi komen en dan bed in.

6.30u mijn menselijke wekker is er Lieve. Opzitten wassen, kleren aan, transfer de routine is gestart. Lander was er vroeg bij en hij wou direct zijn kleren aandoen want hij gaat spelen bij een goede vriend Simon. We hadden gevraagd aan Simon om te komen spelen maar donderdag kwam er een vriendinnetje voor het zusje van Simon en dan zou het leuk zijn moest Simon ook iemand hebben. Bij dit mooie weer kan ik er niets op tegen hebben. Lander heeft zich meer dan goed geamuseerd.

Tegen de middag was Volker terug en we hebben onder ons 2 genoten. Ik heb leren kaarten op zijn Volkers en we hebben vooral veel gelachen en gepraat.

Volker heeft zitten hoofdrekenen en Lander dictee schrijven en hij wou ook met Greet helpen met nat te kuisen en ik moet zeggen hij deed dit niet slecht dat kleine ventje. Ook wel grappig. Stond ik in de weg dan vroeg hij of ik achteruit wou gaan. Elk hoekje, elke kant heeft hij gedaan.

Het was een zalige week met veel gespeel, zon en 3 stralende mensen in huis.

18-04-2015 om 00:00 geschreven door Inge  

Vrijdag is begonnen zoals vele vrijdagen op een rij. Wakker worden, sonderen wassen kleren aan, transfer bed- rolstoel ik ben al rap een half uur tot 3 kwartier bezig samen met de verpleging. Ik kan niet wakker worden en zeggen effe vlug dit of dat of gewoon nog maar denken ik blijf nog even liggen of ik draai me nog even. Neen alles op een constante snelheid en met een zekere routine. Zo gaat hier alles vooruit.

Eten van cornflakes potje nemen, de cornflakes (die ik in een doos heb gegoten met een verdeeldeksel) lepel mee naar de frigo op het aanrecht zetten en melk opgieten om dan zo naar de tafel te gaan zonder smossen. Ik heb voor alles wel een vaste handeling.

Ook bij het in en uit bed gaan. Bed laag naar voor in de rolstoel en dan met de druk op mijn armen schuif ik op bed. Ik zit dan op het randje maar ik kan mijn bed hoger zetten dan kom ik tot stand en hou ik me even recht aan het looprekje om dan mijn bed terug lager te zetten. Zo kan ik dan dieper op mijn bed zitten en dan kan de verpleging mijn beentjes nemen en in bed schuiven. In principe kan ik mijn benen omhoog krijgen eerst tot op de rolstoel en dan kronkel ik als een rups mijn bed op maar de verpleging moet steeds een zetje geven omdat ik niet verder geraak.

Heel bizar dat je zo een vaste dingen hebt om te doen. Alles is soms zo getimed en gemeten en op sommige gebieden leef je niet meer maar word je geleefd. Het klinkt negatiever dan dat het is of wel ben ik het meer dan gewoon.

Lander en Volker gaan vandaag terug naar hun papa en we hebben een hele leuke week gehad. Volker heeft me een kaartspel geleerd, Lander is beginnen lezen en zijn beloningsysteem werkt. Hij heeft 6 kaarten verdiend en die pronken nu tegen m’n kast. Vele kleurtjes en een fiere kleine jongen in huis. Vandaag heeft hij samen met mij zijn werkje ‘actua’ voor school gemaakt. Een tijdje geleden op een zondag was er een waterlek in een woning en het water was in de mazouttank gelopen overstroming,…  De civiele bescherming en de brandweer is dit komen opruimen. Best wel spannend als je dat ziet als je passeert en dat je dit kan zien vanuit het appartement van mama. Nog even lezen en doornemen met papa in het weekend en hij is er klaar voor. Vandaag heeft hij ook zijn mapje verbeterd van zijn woordpakket. Moest hij dit doen dat weten we niet maar ik heb niet echt aangedrongen maar het lag gewoon op tafel en moest hij zin hebben dan kon hij het gewoon maken. Het is tenslotte vakantie.

Elke maand komt er een mr langs van de thuisbegeleiding. Hij is diegene die mijn dossier wat mee in het oog houdt. Een aanvraag bij het VAPH, FOD, CM enz. Zo kan ik hem ook andere dingen vragen en als hij het weet zal hij het zeker beantwoorden, indien niet zal hij het zeker navragen bij hem op de bureau want daar zitten wat mensen die kennis hebben over bepaalde dingen. Bij vragen kan ik altijd bij hem terecht. Soms komt hij speciaal in de vakantie om de jongens nog eens te zien en dan kan hij het niet laten om ze even te plagen. Vandaag was hij aan het zeggen om een brief te schrijven naar de afgevaardigde van de minister om de vakanties korter te maken. Volker vond dit niet zo een goed idee en als die meneer weg was zei hij ‘dat is wel een deugniet, he mama.’ Dat is ook zo maar het altijd wel grappig om hun gesprek te volgen.

Vandaag hadden we een poging gedaan om appelflappen en rijsttaartjes te bakken. Het is op zich goed gelukt maar de bovenkant was een beetje donker. Het was op zich wel lekker maar de gedachte om een zwarte korst te eten viel wat tegen. We hebben het zwarte eraf gedaan en toen waren de flappen wel lekker. Volgende week proberen we opnieuw.

17-04-2015 om 00:00 geschreven door Inge  

Een zware fysieke week deze week ik ben ongelooflijk goed ziek geweest. Een infectie in mijn maag en darmen. Dinsdag was al slecht begonnen en de dagen die volgenden waren gelijk of net iets beter. Weinig eten, weinig fut en uiteindelijk enorm moe. Zaterdag en ik dacht bij het opstaan dat het beter was maar na mijn middageten Special K (corn flakes)  met melk dat me niet bekomen is L. Als volgt een enorm gevoelige maag sinds 13 uur en schrik om nog iets te eten vandaag. Het zal een avond worden zonder iets extra maar zeker ook geen lekkere maaltijd. Ik had er wel mijn zinnen op gezet vandaag maar ik laat het nog even in de diepvriezer en hopelijk heb ik morgen iets meer geluk.

Zondag ik heb geluk gehad en ik heb een warme maaltijd kunnen eten zalig macaroni met ham en kaas. Het was overlekker ook al was ik toch wel op mijn hoede. Maar mijn maag is niet beginnen protesteren. Deze avond iets licht en we kunnen de week verder met mijn 2 grote kapoenen in huis. Ik heb een hele grote verrassing voor Volker want hij mag eens bij zijn neef gaan slapen. Voor Lander zorg ik voor een speelvriend hier in huis en anders zorg ik wel dat hij ergens kan gaan spelen.

Maar deze week?

Deze week op mijn beste momenten heb ik een boek gelezen. Het was een boek van Jaap Bressers een Nederlander “Waar een wiel is een weg”. Het zijn korte verhalen over een man (hijzelf) die door een duikongeval in een rolstoel terecht kwam. Hij reflecteert zijn kunnen en ervaringen in een ander perspectief. Hij heeft internationaal management gestuurd en hij denkt na over hoe jij of hij iets ervaart in het leven en hoe je dat zou kunnen verbeteren. Het was een hele goeie powertalk deze week en er zat natuurlijk de nodige humor in.

Voor de jongens was ik er niet 100% wat ik enorm spijtig vind maar deze week ga ik dit ruim goed maken. Een vriend, gaan logeren en natuurlijk veel spelletjes spelen. Ik zie het wel zitten. Mijn 2 knapen een ganse week in huis.

Lander die is beginnen lezen en na 15 minuutjes krijgt hij een kaart om aan zijn toren te bouwen. Hij heeft al 1 blokje maar binnen kort zal hij er heel veel hebben. Het is belangrijk voor hem dat je hem een beetje verplicht om te oefenen want uit zichzelf zal hij niet zeggen dat hij huiswerk heeft  want ‘1dat is saai’. Lezen gaat goed maar een beetje traag en het is belangrijk dat hij luidop leest 1zodat we de woordjes verstaan en er gewoon gaan bijzitten dat vind hij leuk en weet hij ik ben niet alleen. Zijn broer heeft mee op de computer leeskaartjes gemaakt voor Lander ik moet ze enkel nog plastificeren en dan zijn we goed gestart.

Laten we hopen dat het helpt. Lander en ik gaan ook een werkje maken over iets wat er gebeurt is in het nieuws en we gaan dit afdrukken en dan kan hij dit meenemen naar school en er iets over vertellen. We gaan geen rampen beschrijven maar dingen die gebeuren hier in de buurt of iets spannends in de wereld maar gewoon niets eng.

Het is zondag 12 april en het is prachtig weer buiten de zon schijnt de deur heeft hier open gestaan en ik heb rustig leuke dingen gedaan. Er is een goeie vriend op bezoek geweest en we hebben enorm hard gelachen en een enorm interessant gesprek gehad over boxen en muziekinstallaties het enige wat ik kon zeggen ben je al in Aarschot gaan kijken. Was wel grappig terwijl ik m’n was in de wasmand aan het leggen was zodat mijn rekje aan de kant kon. Ik heb een droogkast maar ik droog aan de wasrek. Het is beter voor het milieu en voor mijne portemonnee. Het enige nadeel is het is iets harder. Het is hier ook meestal al droog de volgende dag want vroeger voel ik niet tenzij dat ik echt iets nodig heb en dan is het meestal ook al droog tenzij op verschillende plaatsen als de polsboord, kraag enz. Er zijn oplossingen voor zoals een chaufage.

Straks komen de jongens en kijk er enorm naar uit dus deze week.

12-04-2015 om 00:00 geschreven door Inge  

Dinsdagnacht werd ik wakker, buikpijn maagpijn wat nu gedaan. Ik had om 9.15 een afspraak op urologie bij Prof. D De Ridder. Patricia was er op tijd en we zijn er direct in gevlogen. Het probleem was ik had nog niet bewogen en ik braakte. Ik dacht even dat het stress was maar we zijn nu 3 dagen verder en de maag en darmklachten blijven hangen. Leuk is dit zeker niet. Nu de jongens er zijn had ik zeker de week anders in gedachte.

Sinds ik moet en kan sonderen moet ik een dagboek bijhouden. Datum, tijd, hoeveelheid en opmerkingen netjes bijhouden en dan mijn dagboek meenemen naar de dokter Alles had ik voorbereid maandag zodat ik enkel alles moest oprapen en wegsteken. gelukkig want dinsdag was ik niet in staat om na te denken. Na ik me had ingeschreven voelde ik me echt ziek even langs het onthaal en assistentie gevraagd. Gelukkig want ik weet niet hoe ik op de beige pijl was geraakt. Maar de dokter was echt wel enthousiast debiet gaat in stijgende lijn, frequentie neemt af ik zit op 4 keer per dag echt wel een opsteker na al die maanden. tja we zijn dan ook 4 maanden verder sinds de ingreep.

Nu hopelijk die maag en darmen terug op z'n plooi en dan zie ik wel weer.

Maar nu is het uitzieken maar op de eerste plaats komen m'n jongens. Al is het wel wat wikken en wegen en vooral een evenwicht vinden tussen alles.

09-04-2015 om 14:38 geschreven door Inge  

Pasen is van de partij en de zon schijnt. Deze avond komen mijn jongens tot vrijdagavond. Zoals de democratie werkt gaan we morgen een kleine vergadering houden over wat er op de menu gaat staan. Verse groenten, een lekker stukje vlees en patatten en zoals het hoort gaan we ook eens vis eten. Heel belangrijk is dat de jongens kunnen kiezen en een beetje gestuurd worden. Het is niet erg om eens frietjes te eten met een curryworst of een pizza maar er moet afwisseling zijn voor die kleine buikjes.

De Paashaas is geweest voor de jongens en de jongens eten niet zoveel chocolade dus hebben ze elk iets gekregen wat ze zelf wilden. Volker wou iets van Captiain America maar na lang zoeken hebben we het gevonden maar over 2 weken mogen we het gaan halen en daarom heeft Volker 4 mannekes van Star Wars gekregen. Lander heeft een blokkenset van Transformers gekregen en zodat de prijzen iets overeenkomen met zijn broer krijgt hij ook een nieuwe gamepad voor op de computer zodat hij terug mee kan doen met zijn broer, deze zal woensdag toekomen.

Deze ochtend stond ik op en ik vond het zo fijn dat er 2 boekentassen stonden in m’n living. Lander en Volker hun spulletjes staan hier nog omdat ik ze was gaan halen op school en hun sportspullen liggen nu te drogen na een wasbeurt. Het word uitkijken naar een leuke week met m’n 2 kerels.

Deze week was Darwin de poes in haar nopjes. Vrijdag was ik ze kwijt ik hoorde af en toe een miauw maar ook niet meer. Ik ben gaan zoeken alle deuren open de 2 bergingen, wc ,kleerkast, de voordeur want wie weet was ze buiten geglipt met Patricia de verpleegster maar neen ze was even verdwenen. S ‘middags was Greet er en ze is mee beginnen zoeken en uiteindelijk hebben we haar gevonden. Ze zat in de schuif van de handdoeken. Ze moet eens leren antwoorden als ik ze roep. J

Zaterdag waren we allemaal druk bezig. Volker zat bij me en Lander zat aan de tafel te spelen op de tablet. Volker en ik waren een virus aan het verwijderen van de PC met succes en ineens hoorde ik m’n personen alarm zeggen ‘ u heeft een noodoproep gedaan’ Volker, Lander en ik keken elkaar aan en zeggen allemaal ‘ik heb niets gedaan en ‘wie heeft er op het knopje geduwd’ We keken naar de centrale en zagen ineens de poes op het bakje zitten alle 3 ‘AHH NEEEE DARWIN GA DAAR AF.’ We duwen op de knop tot we horen ‘noodoproep is geannuleerd.’ Eind goed al goed zou ik denken. Zowel Volker, Lander en ik vinden Darwin een grote deugniet.

Ze zal ons wel wakker houden dat kleine grijze beest met 4 pootjes. Lander laat het gebeuren een beetje over hem gaan maar Volker reageert als een goede papa of meester dat ze dat niet mag doen en Darwin denkt ‘ik ging gewoon zitten op de vensterbank dat mag toch’. J Ja dat mag maar je moet niet zomaar overal op zitten en zeker geen knopjes induwen.

Ik ga toch genieten de komende 5 dagen. De oortjes van Darwin zullen op stand-by staan, Lander zijn oortjes zullen fonkelen, Volker zijn tong zal in de weer zijn en ik ik ga vooral genieten van het jonge geweld hier in huis.

05-04-2015 om 00:00 geschreven door Inge  

Wat ben ik toch trots op mijn kleine ventjes wat een creativiteit doorzettingsvermogen en empathie hebben ze toch en dan zwijg ik over al de andere positieve dingen.

Volker is een krak in zich verkleden, dingen maken. Een cape, een eigen Zorrohoed, een zwaard dat verdacht op een miniborstel lijkt en natuurlijk op de achtergrond het muziekje van Zorro.

Lander is zo een stil snuitje hij kan zo rustig genieten, je zou hem bijna vergeten dat hij er is maar aan de andere kant kan hij farce uithalen.

Hij had z’n rapportje gekregen en hij zou wat meer moeten lezen. Hij leest goed maar nog iets te traag. Ik ga hem proberen te motiveren om wat meer te laten lezen door een beloningssysteem. Geen cadeautjes enkel punten. Per kwartiertje dat hij leest krijgt hij een papierenblokje hij mag ze op de kast hangen en hoe meer hij leest hoe meer kwartiertjes dat hij spaart.

Felle kleurtjes lettertjes en spelend leren. Ik ben benieuwd of het gaat aanslaan. De toekomst zal het zeggen.

Tijdens de Paasvakantie zijn ze vrij veel bij me waar ik enkel heel opgetogen voor ben al zal ik af en toe even op m’n plooi komen. Volker en Lander hier in huis zalig. We gaan al een paar dingen doen in de vakantie waaronder fruitbrochettes maken, brownies en nog zoveel meer. Ik ben van plan om spelletjes te spelen en vooral veel te verliezen en hopelijk ook eens te winnen. Ook de paashaas zal langs huppelen en hopelijk gaan de jongens een leuke Paasvakantie tegemoet en samen onder ons 3 zal dit lukken.

02-04-2015 om 20:55 geschreven door Inge