Vrijdag is begonnen zoals vele vrijdagen op een rij. Wakker worden, sonderen wassen kleren aan, transfer bed- rolstoel ik ben al rap een half uur tot 3 kwartier bezig samen met de verpleging. Ik kan niet wakker worden en zeggen effe vlug dit of dat of gewoon nog maar denken ik blijf nog even liggen of ik draai me nog even. Neen alles op een constante snelheid en met een zekere routine. Zo gaat hier alles vooruit.

Eten van cornflakes potje nemen, de cornflakes (die ik in een doos heb gegoten met een verdeeldeksel) lepel mee naar de frigo op het aanrecht zetten en melk opgieten om dan zo naar de tafel te gaan zonder smossen. Ik heb voor alles wel een vaste handeling.

Ook bij het in en uit bed gaan. Bed laag naar voor in de rolstoel en dan met de druk op mijn armen schuif ik op bed. Ik zit dan op het randje maar ik kan mijn bed hoger zetten dan kom ik tot stand en hou ik me even recht aan het looprekje om dan mijn bed terug lager te zetten. Zo kan ik dan dieper op mijn bed zitten en dan kan de verpleging mijn beentjes nemen en in bed schuiven. In principe kan ik mijn benen omhoog krijgen eerst tot op de rolstoel en dan kronkel ik als een rups mijn bed op maar de verpleging moet steeds een zetje geven omdat ik niet verder geraak.

Heel bizar dat je zo een vaste dingen hebt om te doen. Alles is soms zo getimed en gemeten en op sommige gebieden leef je niet meer maar word je geleefd. Het klinkt negatiever dan dat het is of wel ben ik het meer dan gewoon.

Lander en Volker gaan vandaag terug naar hun papa en we hebben een hele leuke week gehad. Volker heeft me een kaartspel geleerd, Lander is beginnen lezen en zijn beloningsysteem werkt. Hij heeft 6 kaarten verdiend en die pronken nu tegen m’n kast. Vele kleurtjes en een fiere kleine jongen in huis. Vandaag heeft hij samen met mij zijn werkje ‘actua’ voor school gemaakt. Een tijdje geleden op een zondag was er een waterlek in een woning en het water was in de mazouttank gelopen overstroming,…  De civiele bescherming en de brandweer is dit komen opruimen. Best wel spannend als je dat ziet als je passeert en dat je dit kan zien vanuit het appartement van mama. Nog even lezen en doornemen met papa in het weekend en hij is er klaar voor. Vandaag heeft hij ook zijn mapje verbeterd van zijn woordpakket. Moest hij dit doen dat weten we niet maar ik heb niet echt aangedrongen maar het lag gewoon op tafel en moest hij zin hebben dan kon hij het gewoon maken. Het is tenslotte vakantie.

Elke maand komt er een mr langs van de thuisbegeleiding. Hij is diegene die mijn dossier wat mee in het oog houdt. Een aanvraag bij het VAPH, FOD, CM enz. Zo kan ik hem ook andere dingen vragen en als hij het weet zal hij het zeker beantwoorden, indien niet zal hij het zeker navragen bij hem op de bureau want daar zitten wat mensen die kennis hebben over bepaalde dingen. Bij vragen kan ik altijd bij hem terecht. Soms komt hij speciaal in de vakantie om de jongens nog eens te zien en dan kan hij het niet laten om ze even te plagen. Vandaag was hij aan het zeggen om een brief te schrijven naar de afgevaardigde van de minister om de vakanties korter te maken. Volker vond dit niet zo een goed idee en als die meneer weg was zei hij ‘dat is wel een deugniet, he mama.’ Dat is ook zo maar het altijd wel grappig om hun gesprek te volgen.

Vandaag hadden we een poging gedaan om appelflappen en rijsttaartjes te bakken. Het is op zich goed gelukt maar de bovenkant was een beetje donker. Het was op zich wel lekker maar de gedachte om een zwarte korst te eten viel wat tegen. We hebben het zwarte eraf gedaan en toen waren de flappen wel lekker. Volgende week proberen we opnieuw.