|
Beste Lezers,
Les Landes et Les Grands Lacs hebben deugd gedaan, allé ttz het verblijf aldaar.
De regio rond Lacanau en Lacanau Ocean, zo’n 45 à 60 km van Bordeaux, is deze periode van het jaar dun bevolkt. Zeker als het regent loop je alleen op de paadjes. Ik heb op deze week hooguit een 10 tal personen ontmoet in de bossen. Op het strand was dit vanaf woensdag wel meer, vooral surfers. Het voorspelde onweer op diezelfde dag heb ik niet gezien, wel een stralende hemel voor de rest van de week en volle maan s’nachts.
Het blijft een zalig gevoel om s’morgens de frisheid op je huid te voelen tintelen. Eens je een kleine afstand hebt gestapt warm je goed op en al vlug loop je er zomers bij. Het kon ook wel met temperaturen rond de 20 à 22 graden op de middag.
De trektocht is weliswaar heel beperkt gebleven tot deze regio. Mijn gastvrouw, Thérèse, bood aan om haar buitenverblijf in Longarisse te gebruiken als uitvalsbasis. Ik twijfelde wel even maar het idee was eigenlijk niet zo slecht. Temeer omdat het op zondag 1 oktober nu niet precies aangenaam wandelweer was. Temperatuur gewijs viel het wel mee, maar de regenwolken die op zondagmorgen het land waren ingedrongen, lieten hun vracht de vrije loop. Op de koop toe wou ze me absoluut met de wagen tot daar brengen. Bovendien heeft ze me nog een etentje aangeboden in Ocean, meer bepaald in Le Bistrot des Cochons. Het menuutje van 26€ was voortreffelijk, vergezeld van een goede wijn. Ik denk dat dergelijke menu hier makkelijk de 45€ haalt.
Afijn, zo rond vieren werd ik afgezet in de Cabane en werd ik verantwoordelijk gesteld voor het ‘domein’.
Wel had ik als tegenprestatie voorgesteld om iets te doen.
Nee, Ja, Euh… awel, ja kan misschien de wildgroei in een gedeelte van de tuin eens kortwieken! Maar alleen als het past en niet te lang werken hé.
De volgende dag was dat wieken, met de hulp van een elektrische zaag op een uurtje achter de rug. Omdat die berg snoeihout ook nog moet getransporteerd worden naar een recyclage park heb ik dit allemaal nog ingekort, wel steeds maar een uurtje de volgende dagen en alvorens te douchen. Het was heerlijk weer om in mijn blote bast van de zon te genieten.
En genieten heb ik gedaan, ondanks de eerste regendagen, van de lange wandelingen doorheen de uitgestrekte bossen. Daar ik eigenlijk maar een picnic moest meedragen heb ik toch een halfvolle rugzak op mijn schouders genomen, kwestie van het gevoel niet te verliezen. En eigenlijk kwam dat goed uit, konden mijn stapschoenen weg geborgen worden tijdens mijn tocht over het strand.
Une Baïne est une formation d’eau crééé par le mouvement des marées. En patois local, cela signifie “bassine, cuvette d’eau”. Thérèse had me er al voor gewaarschuwd voor de sterke onderstroom die in zulke baïnes kan ontstaan. Niet dat ik me daarin zou wagen, ik had trouwens geen zwembroek bij.
Vele surfers zochten dan ook niet die ‘kalme’ inhammen maar veeleer de grote vagues de bord op.
Toch was het weeral schrikken toen ik via TV het nieuws vernam van de aanslag in Marseille en de massa executie in Las Vegas. In Amerika komt iets dergelijks regelmatig voor, niet dat het gewoontjes is maar je kan zoiets in het land van de VRIJHEID verwachten.
De aanslag in Frankrijk is in feite meer verontrustend want het ondermijnd ons hele bestel. Ook al wordt er steeds geroepen om niet toe te geven aan de angst, iedereen is wel meer op zijn quivive.
In steden zoals Bordeaux merk je hier bijna niks van, op de betonblokken na, die de grote promenade langs de Garonne afbakenen. De mensen massa blijft gewoon toestromen. Wel zie je militairen en politie veelvuldig patrouilleren in stations, vooral in Parijs. In de metro heb ik, ondergronds, niks bijzonders gemerkt tenzij de ongelooflijke drukte. De massa mensen die hier dagelijks worden vervoerd moet enorm zijn. En de snelheid waarmee alles gebeurd!
In Bordeaux is de tram hetzelfde verhaal, steeds vol en vlug omdat die hier in een aparte bedding kan rijden. EN regelmatig, de ene volgt bijna de andere op.
Van Bordeaux had ik een tiental bezienswaardigheden aangestipt om te bezoeken. Vermits de oude binnenstad, zoals de meeste steden, niet al te groot is heb ik 6 punten kunnen afvinken.
De Citadel de Blaye, ontworpen door Vauban, was te ver afgelegen en voor musea had ik eigenlijk te weinig tijd. Dat afvinken is dus eigenlijk vrij vlot verlopen, een wandeling volstond. Om de toren van de Cathedrale Saint Andre te beklimmen moest ik nog eens terug komen. Bij aankomst op zaterdag 30 september was het al te laat om nog naar boven te mogen. Vermits die campanile niet weg zal gaan heb ik het dan maar een weekje opgeschoven. Het is inderdaad een campanile, hij staat los van de kerk omdat men bij de bouw vreesde dat de klok te veel trillingen zou veroorzaken. Bij het aankondigingsbord voor Le tour Pey-Berland stond er 232 marches vermeld. Op de glazen toegangsdeur tot de toren stond de campanile afgebeeld met aanduiding van het aantal hoogte meters en de plaats waar men zich bevond én het aantal trappen. Raar maar waar, er was een trede bijgekomen. Maar of het nu 232 of 233 is, het uitzicht (op 50 meter) over het vlakke land is magnifiek, zeker bij dit weertype, niet te warm en een beetje wind.
Port de la Luna is de benaming van de oude zeehaven. Nu bedoeld men eigenlijk het oude historische deel van de stad. Op vrijdag ben ik dan naar La Cité di Vin getrokken, in gezelschap van Thérèse en haar vriend Alain. Ze schrokken zelf van de grote veranderingen die gaande zijn rond de oude dokken. De meeste loodsen en bedrijven zijn verdwenen, een heel nieuwe wijk verrijst.
En het gebouw van LCdVin is bijzonder. Het valt alleszins op door zijn vorm en zijn schittering. Vanop het 7e verdiep heb je ook hier weer een goed zicht op het terrein rondom het water.
Iets verderop ligt een ander kunstwerk te pronken, de ophaalbrug Chalban Delmas.
Het Blockaus kende beide nog, het ligt er nog steeds onveranderd bij. Dit ‘gebouw’ is opgericht door de Duitse bezetter. Het is eigenlijk een loods voor onderzeeërs, de bekende U-boten. In feite is het een bunker die een ligplaats annex werkplaats etcetera herbergt. Het is zo sterk gebouwd dat met het niet kan afbreken wegens de te grote kosten. Men kiest er voor om het voor andere doeleinden aan te passen. Ik denk dat het schrijfwijze Blockhaus moet zijn, op zijn Duits welteverstaan.
Over de gewezen burgemeester van Bordeaux (1947-1995) en premier van Frankrijk is men ter plaatse blijkbaar niet zo tevreden. Volgens sommigen heeft hij de stad laten verwaarlozen en krijgt hij als dank nog een brug naar hem vernoemd. Zijn opvolger sinds 1995, Alain Juppé, doet het heel wat beter, zeker wat betreft urbanisatie. De promenade langsheen de rivier is prachtig, heel breed met mooie perkjes en water partijen.
In LDdV zijn zo ongeveer 700 à 800 wijnflessen te bewonderen (!). hieronder bevind zich ook één Belgische, Wijndomein Entre-Deux-Monts uit Westouter.
Jammer genoeg was de tijd te krap om hier ons aperootje te drinken.
We zijn die avond in de wijk Bouscat gaan eten. Het Marokaans restaurant Riad Marrakech heeft ons een heel lekkere couscous geserveerd. De buikdanseres trad gelukkig op toen onze maaltijd bijna op gesoupeerd was, anders was de durumtarwe koud geweest. Het pouscafétje gemaakt van vijgen was net zoals de rode wijn, een Marokaanse Boulaouane, van uitstekende kwaliteit.
Over de heen en terug reis kan ik enkel maar tevreden zijn , alles verliep op rolletjes.
Ik stuur morgen nog wel een aantal foto’s door over de Landes en Bordeaux. (tijdsgebrek!!)
Grtjs
Hugo
|
