Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Snotter en snif, zo zou je ons momenteel kunnen noemen. Ik snotter en heb wat koorts, Woutje blijft sniffen en een enorm zielig hoestje produceren. De huilbui die volgt op het spoelen van zijn neusje is werkelijk hartverscheurend maar nadien lijkt hij toch wel content te zijn. De dokter had gezegd dat hij na het weekend beter zou moeten zijn en daar lijkt het wel een beetje op, het is zeker nog niet gedaan maar wel minder erg. Al een geluk want zaterdagavond klonk hij zo enorm griezelig als hij hoestte dat ik even getwijfeld heb om een dokter van wacht te zoeken. Maar zondagmorgend was dat enge er een beetje af en ons prutske heeft nooit koorts gemaakt, dus dat stelde me wel gerust.
Deze morgend hebben we generale repetitie gehouden want morgen is onze eerste dag in de créche en ik wilde wel ens weten hoeveel tijd wij nodig hebben om samen klaar te zijn om te vertrekken. En dikke proficiat voor ons want op een dik uur rond waren we er klaar voor. Ik aangekleed,Wout aangekleed,Wout gegeten,ik toonbaar gemaakt en snel living opgeruimd.
Morgen is dus de eerste dag dat Wout naar de créche gaat, ik zal samen met hem de voormiddag daar doorbrengen, ttz als ik niet meer ziek ben want anders zal hij ineens alleen moeten gaan. Allee, niet alleen gaan hé, maar daar alleen blijven want ik kan daar moeilijk al die kindjes gaan aansteken.
Die stomme snotter heeft er ook voor gezorgd dat we Eline nog niet zijn kunnen gaan bezoeken
Nog acht nachtjes slapen en dan moet ik terug gaan werken. Hoe dichterbij het komt hoe meer ik er terug begin tegenop te zien. De tranen springen in mijn ogen als ik er te lang en te diep over nadenk. Ik heb genoten van zes maanden ( bijna toch ) mama zijn en vind het vooral moeilijk om nu die verantwoordelijkheid af te staan (gedeeltelijk toch) en niet meer de enige te zijn die Wout van zo dichtbij meemaakt ( zo voelt het toch ). In mijn hoofd weet ik dat het hoge tijd wordt dat hij en ik wat minder symbiotisch worden en dat hij stilaan zijn eerste stapjes in de buitenwereld zet. Maar de communicatie tusen mijn hoofd en mijn gevoel loopt al een hele tijd mank
Woutje slaapt terug dus ik ga er snel van profiteren om ook nog een dutje te doen. Tot de volgende en iedereen veel weerstand gewenst !
Deze morgend was Woutje dan echt serieus verkouden. Hij was hees, huilde zelfs hees, hoestte en zijn neusje hoorde je gewoon rammelen vanbinnen van alle snot die erin zat. Hij had geen koorts en was wel levendig maar ik maakte me toch serieus zorgen. Onze vaste huisarts had geen plaats meer vandaag dus ging ik op zoek naar een andere dokter hier in de buurt.
Op internet vond ik iemand op de Kapelsesteenweg dus ik bel. We mochten om twintig na zes komen. Dus om twintig na zes stipt staan wij daar aan de deur. Maar wat blijkt ? Deze dokteres weet van niks, nee het telefoonnummer dat ik herhaalde was niet haar nummer en ik kon op twintig na zes zeker geen afspraak hebben bij haar. Maar we mochten wel even binnenkomen en ze heeft ons voortgeholpen.
Buiten een natte hoest ( in lekentermen ), een verstopt neusje en heel hard krijsen werd ons ventje goedgekeurd. Longetjes, oortjes en keeltje waren in orde. We kregen een voorschrift mee voor een slijmoplossend middel ( type Lysomucil ), de raad om in 't oog te houden dat hij geen koorts krijgt en de tip om zijn neusje regelmatig te spoelen met fysiologisch. En na het weekend zou alles achter de rug moeten zijn.
Ons prutske is zo ongelooflijk flink tijdens dit alles ( behalve bij de dokter en in de apotheek ) Hij zeurt af en toe en slaapt meer dan anders maar voor de rest geeft hij geen krimp zo te zien.
De siroop viel in de smaak dus dat was ook geen probleem maar het neusje spoelen is telkens een heus gevecht met hartverscheurend gesnik en razend gekrijs. Maar nadien kalmeert hij snel en lijkt dan toch even iets vrijer te kunnen ademen.
Hopelijk is het morgen al wat beter want het is zo ontzettend erg om te zien ( en vooral te horen ) hoe lastig hij het heeft.
Nog een fijn weekend en veel beterschap aan alle snotteraars en anderszins zieke lezers ( want er blijken heel wat zieken te zijn ) !
even voor diegenen die geïnteresseerd zijn in getallen. Wout weegt nu 6.800 kg en is 64 cm groot. Goed hé !
Verder gaat alles hier zijn gangetje. Tussen eten maken,eten geven, verschonen,in bad zetten,knuffelen,spelen,troosten,te slapen leggen en gaan wandelen maak ik verder tijd om verder grote kuis te doen ( keuken,living en slaapkamer zijn al gedaan ) en om samen met Peter wat quality time door te brengen. Dus is er al een geluk weinig tijd om te bedenken hoe de tijd begint te korten Nog 12 nachtjes en het is zover, mijn herintrede in het alom gekende Stuif !
Ik had vorige week in Nederland een siroop gekocht genaamd Infacol om aan Woutje te geven tegen zijn krampen. Dat spul werkt eigenlijk heel goed maar is hier in België niet te verkrijgen; Er zijn ook geen vervangende produkten beschikbaar. Niet te geloven hé, apotheken vol maar niet juist dat waar ons ventje zoveel baat bij heeft. Ik zal misschien eens op zoek gaan op internet
Geniet nog van de mooie herfstdagen die komen ne tot de volgende !
Tot u spreekt een bijgeslapen mama. Papa heeft deze morgend de honeurs waargenomen en ik heb geslapen tot 11 uur. 11 uur !? Dan wordt een dag wel heel kort maar het heeft enorm deugd gedaan. Straks gaan we op bezoek bij Wendy en Martin en niet te vergeten Olivier natuurlijk. Die zullen verschieten van ons prutske
Stilaan begint de tijd te dringen om nog heel wat zaken te regelen voor ik terug aan het werk ga. De living heeft al een grote beurt gehad gisteren en nu moet de rest nog volgen. Ik wil graag alles bij hebben voor ik ga werken. Een paar van Wout's spullen moeten nog getekend worden, ik wil voor mezelf nog een verwendag, we gaan kennismaken met de créche, ik wil nog enkele bezoekjes afleggen én ik wil uitgerust aan het werk kunnen gaan Het zal vooral aan discipline liggen, stilaan terug een normaal ritme vinden waarin een aantal dingen moeten en het tempo wat wordt opgevoerd.
Ik houd jullie op de hoogte of al deze plannen lukken en hoe al die goede voornemens er in de realiteit zullen uitzien
Joepie, Eefje en Kevin zijn mama en papa geworden ! Eline werd woensdag geboren en ze stelt het heel goed. Gisteren zijn we op bezoek geweest maar Wout vond er niet echt veel aan. Het was er zeer warm en het was tijdens zijn huiluurtje dus werd zijn gekrijs nu ook in Mortsel en omstreken gehoord
Wout blijft iedere dag nieuwe dingen leren en doen. En dan moet ik er steeds aan denken dat ik daar binnenkort minder getuige van zal kunnen zijn Hij grijpt meer en meer gericht, laat duidelijker merken wat hij wil, er is nog meer interactie, hij kirt meer en meer en begint echt te genieten van spelletjes. Zittend in zijn eetstoel kan hij nu ook met twee handen een speeltje manipuleren en er dus nieuwe dingen mee doen. En hij is nu zo beweeglijk,sterk en weet hoe hij ergens kan geraken, je kan het net nog geen kruipen noemen. Het is eerder wat commandogewijs sluipen dat hij probeert te doen
Stilaan wil ik ook zijn dagritme iets meer in de richting van de créche doen opschuiven en zit ik dus te tellen en op de klok te kijken. Maar aan de andere kant valt me bij het teruglezen van mijn blog op dat ik me vaak te veel zorgen maak over dingen dus denk ik aan de andere kant van ' we zien wel hoe het loopt, het loopt wel los' ( om het zo eens te zeggen ) Misschien moeten we gewoon nog zo lang mogelijk genieten van het vrije leventje dat we momenteel hebben
Deze morgend kregen we een verrassing van Anneke en Danny. Zij hadden op hun bellenblazer van ons huwelijk deze week staan en ze zorgden voor een lekkere,zelfgemaakte aardbeien-yoghurttaart Dank u wel ! Het is de eerste verrassing die we kregen dus als iedereen nog eens goed op zijn bellenblazer wil zien want wij verwachten nu ook wel van jullie een lekkere,leuke of lieve verrassing
In de opruimcraze zijn vandaag de was,opvouw,strijk én living aan de beurt dus jullie begrijpen dat er geen tijd te verliezen valt maar ik kom zo snel mogelijk terug met een nieuwe post !
Stilaan begint de stress toe te nemen. De tijd tot ik weer terug ga werken begint nu echt te korten, nog 20 dagen en dan is het zover. Dus begint het ook te kriebelen om alles in gereedheid te brengen voor het hectische leventje dat ons staat te wachten. Dus dat wordt poetsen,opruimen en in orde brengen tegen honderd per uur.
Gisteren heb ik de strijklabeltjes en en naamstickertjes van Wout toegekregen die ik online besteld had. Dus kan ik zijn lakentjes,knuffel en flesje voor de créche tekenen en dan zal het nog echter worden.
Ons schatje ligt momenteel nog rustig een dutje te doen in zijn box en dat zal hem goed doen. Maandag naar tante Erna en nonkel Gaston geweest om Thymen nog eens te zien en gisteren met Eefje naar Ikea en Prenatal geweest, dan snakt ons ventje weer naar een dagje rust, hij blijft heel gevoelig voor drukte en andere omgevingen. Het wordt een hele aanpassing binnenkort, ook voor hem
Sebiet is het weer petatjestijd. Hij zal nu nog beter zitten in zijn stoeltje want we hebben een extra kussentje om erin te zetten zodat het beter 'past'
In zijn eetstoel ziet hij er alweer een heel pak groter en ouder uit, zie zelf maar !
Zondagavond, dat wil zeggen weer een weekend én dus ook een week voorbij. Het weekend was zeer leuk met een logeerpartijtje voor Wout en een lekker etentje voor ons. Vandaag heeft Peter ons ventje zijn eetstoel in elkaar gestoken en heeft Woutje er ook echt ingezeten en gegeten. Hij kan beter en beter alleen zitten,buiten enkele evenwichtsproblemen doet hij dat prima. En zittend in die stoel zie je nog maar eens hoe groot dat kereltje ondertussen is. De laatste weken is hij zo hard veranderd dat zelfs ik het zie
Nog elke avond heeft ons kleintje zijn huiluurtje, ttz anderhalf uurtje Man, dat is vermoeiend Het blijft een zoektocht naar de beste manier om hiermee om te gaan. In bed stoppen na zijn flesje van zes uur brengt niet veel op en vond ik ook praktisch gezien niet echt een goede oplossing. En van zeven tot half negen op schoot houden is ook niet echt praktisch te noemen, temeer omdat dat hier ook ons etensuur is.Komt erbij dat op schoot houden ook niet telkens de oplossing is Laten huilen werkt ook niet, hij blijft gewoon harder en harder krijsen tot je hem wat troost en kalmeert door juist dat te doen wat hij op dat moment nodig heeft Dus leggen wij er ons bij neer dat we er niet veel aan kunnen doen en hopen iedere avond dat het deze avond anders zal zijn
Nog een fijne werkweek gewenst en tot de volgende !
eerst en vooral, Woutje is genezen hoor. Hij heeft vandaag terug volgens normaal patroon gegeten en niet meer dan anders pap teruggegeven en is ook terug opgewekt en zijn lieve zelf. Oef !
Vandaag zijn we even naar Z2 geweest, ik moest mijn verlof gaan aftekenen en mijn wensen voor november gaan doorgeven. Zoals altijd is ons ventje iedereens lieveling, van schoot naar schoot en een heleboel babytalk. En dat is best naar zijn zin. Af en toe lijkt het wel alsof hij toch een beetje eigen begint te worden en dan door een pruillipje te kennen geeft dat hij bij mama wil zijn.
Terug naar huis komen was een groot avontuur. Eerst zijn we te voet door de Offerandestraat naar de Rooseveltplaats gewandeld. Er heerst daar echt een vakantiesfeer ! Allemaal pitazaakjes, goedkope electronicawinkels en van die goedkope klerenwinkels. In een slechtere mood kan ik me ook voorstellen dat dit ook wel eens wat irritatie uitlokt maar die sfeer samen met de mengelmoes van talen en culturen kon ik vandaag echt wel smaken,zeker in combinatie met het zonnetje.
Maar toen kwam de bus. Volgens mij een model dat al zeker een jaar of twintig afgeschreven is met drie, ja drie trapjes Daar met een buggy opgegeraken is alleen onmogelijk en het moet gezegd dat de hulpvaardigheid van de betreffende chauffeur echt wel te wensen overliet. Eerst wil ik netjes vooraan opstappen, zoals het tegenwoordig moet en word ik onvriendelijk naar achter gestuurd. En dan, alhoewel hij dus wel weet dat ik er op moet gaan de deuren voor mijn neus terug dicht. Eens ze terug opengaan is er al een geluk een vriendelijke dame die ons voorthelpt. Om af te stappen bijna hetzelfde verhaal. Deuren die razendsnel terug toe gaan en godzijdank een lieve, bejaarde allochtone heer die met gevaar voor eigen ledematen ons helpt af te stappen. Thank God voor burgers met een goed hart
Thuisgekomen was het alweer tijd voor een flesje en probeerden we nog eens ook het namiddagdutje in bed door te brengen. Het duurde heel lang voor ons ventje rustig werd maar ik had me voorgenomen om door te bijten en hem te laten zeuren. Moedig hé Omdat hij pas na lang in slaap viel sliep hij om half tien nog. Dan heb ik hem wakkergemaakt om zijn pyama aan te doen, eten te geven en terug in bed te stoppen. Dat kind moet denken dat ik compleet gek geworden ben Deze routine bevalt me niet echt dus daar zullen we nog aan moeten schaven. Maar niet morgen want dan gaat ons lieverdje bij oma Chris en Karel logeren terwijl mama en papa uit eten gaan,samen met Anneke,Danny,Eefje en Kevin. Dat zal weer een hele verhuis worden want nu moet er ook een reisbed mee
Je ziet het ,onze dagen zijn nooit saai en er gebeurt altijd wel wat en zo komt het denk ik dat die vijf maanden én voorbijgevlogen zijn !
Kusjes, Myriam en Wout ( die van Woutje zijn wel nogal nat tegenwoordig dus houd een zakdoek of zo bij de hand )
Oooooh,ons ventje is gisteren goed ziek geweest, in de namiddag is hij beginnen krijsen en had hij duidelijk pijn. Toen hij daarenboven om zes uur heel zijn fles terug overgaf en een akelig kleurtje kreeg was het duidelijk, zijn maagje was helemaal van slag. En het ging van kwaad tot erger , op den duur bleef zelfs een slokje water er niet langer dan een paar seconden in. Enkel op mijn arm kon hij even tot rust komen en af en toe zelfs een beetje slapen. Tegen dat papa thuis kwam ging het even iets beter en hebben we samen dat dutske in bad gestoken en een propere pyama aangedaan. Dan heeft hij nog even geslapen bij papa op schoot en rond middernacht hebben we hem stilletjes in bed gelegd. Om één uur was hij er terug, hij had honger. Dus na eerst een beetje water te hebben geprobeerd kreeg hij een klein beetje pap. Dat lukte wel maar hij bleef heel bleek zien en erg gevoelig aan zijn buikje. Rond half twee terug in bedje en dan heeft hij doorgeslapen. Ik ben een paar keer opgestaan om te gaan zien want was echt ongerust. Tegen een uur of vijf zag hij minder bleek en het laatste flesje was er in gebleven. De hele tijd maakte hij geen koorts en dat was voor mij al een hele opluchting. Want gedurende de hele namiddag,avond en nacht was ik net niet gepanikeerd maar de onrust en machteloosheid kan ik moeilijk beschrijven. Het is dankzij de papa dat het me lukte om toch een beetje te slapen en in heel die toestand rustig en logisch te blijven nadenken. Die papa's toch, we zouden ze niet kunnen missen
Rond acht uur was hij dan wakker en heeft wat pap gekregen. Hij had een betere kleur en at gretig maar na het flesje had hij blijkbaar toch weer last van buikpijn want even werd er terug gehuild En zo gaat het vandaag, af en toe huilen en zelfs echt krijsen maar de volgende moment opgewekt en vol leven. Ook zijn kleurtje is heel wisselend,hij kan van de ene moment op de andere van gezond blozend tot bijna groen gaan.
Ik hoop echt dat het na zijn middagdutje wat beter zal gaan. Ik zet hem vandaag wel op papdieet; ttz geen petatjes of fruit vandaag en we houden het rustig, straks misschien even een wandelingetje om wat frisse lucht te hebben maar voor de rest veel knuffelen en helemaal gezond worden
Vandaag in onze brievenbus ; een brief van de NMBS én twee geschenkticketten. Zoals je je misschien nog herinnert waren wij deze zomer betrokken bij een treinongeval op weg naar Oostende.
Mijn mailtje werd daar blijkbaar goed ontvangen en vandaag kreeg ik (eindelijk) reactie. Zo zie je maar, asserief zijn loont echt, vooral als je respect hebt voor de andere partij want vooral mijn positieve commentaar op de infodoorstroming en de evacuatie werden op prijs gesteld.
Dus één van de komende weekends trekken wij met ons drietjes nog eens naar zee of naar ergens anders Dan zal ons ventje zijn middagdutje eens een keertje ergens anders doorbrengen want ondertussen slaapt hij netjes in zijn eigen bedje tussen pakweg één en drie in de namiddag. Al maakt hij er ook geen probleem van dat in de buggy of ergens op een zetel te doen
Verder experimenteren we vandaag met het verschuiven van het uur voor de fruitpap om eens te zien of dat iets doet aan Wout zijn dagelijkse huilmoment zo tussen zeven en half negen 's avonds Papa denkt dat het zal helpen de fruitpap wat later te geven dus dat proberen we eerst.
De eerste dagen in de créche zijn vastgelegd en dus komt dat moment van weer gaan werken weer wat dichterbij Maar ik reken er op dat onze deugeniet het daar even goed zal doen als thuis, hij is zo flink en wij zijn terecht zo fier op hem Nog exact één maand en het is zover ; met spanning,verwachting,tegenzin en onrust zie ik 22 oktober dichter en dichterbij komen
Dus zit er maar één ding op ; ten volle genieten van elke moment en er proberen op te letten dat ons schatje geen overdosis knuffels en aandacht krijgt
stilaan begint de realiteit door te dringen dat het binnen een goede maand gedaan is met dit luizeleventje Zowel voor mij als voor de rest van ons gezin begint dan een heel nieuwe fase.
Gedaan met Woutje zijn ritme volgen ( hier en daar een beetje bijgestuurd door mij ) , gedaan met alles wat hij doet,leert en meemaakt van dichtbij mee te maken, gedaan met een hele namiddag alleen maar wat gaan wandelen, gedaan met afspreken zonder mijn agenda te checken, gedaan met alles op het gemakje en gedaan met pure verwennerij van ons prutske.
Ik ben er nog niet uit voor wie het het moeilijkst zal zijn. Voor mij of voor Woutje? Als ik er aan denk dat dat ventje binnenkort zijn middagdutje in de créche doet en dan wakker wordt zonder mij Of als hij pijn heeft en ik ben er niet om hem te troosten op de manier die hij gewoon is Ik kan er echt niet meer dan een paar seconden aan denken want dan voel ik me helemaal schuldig worden. Ik zie er niet echt tegenop om terug aan het werk te gaan maar vooral tegen het feit dat ik dan hele dagen mijn ventje niet zie. En aan de combinatie eerst een late en dan een vroege wil ik zelfs niet denken
Vooral qua organisatie zal het een hele aanpassing worden. Ik heb al een agenda voorzien om bij te houden wanneer Woutje waar is en wie er voor zorgt dat hij uiteindelijk wel thuis eindigt 's avonds
Al een geluk is de opvang nu in orde en heb ik een goed gevoel bij Linda, die de opvang verzorgt. Ik ga zeker gebruik maken van haar aanbod om een aantal keer een paar uurtjes mee te komen zodat Woutje wat kan wennen en ikzelf ook.
Ondertussen ben ik gisteren gaan winkelen want ik had nog een aantal dingen nodig voor Woutje om de winter warm door te komen én wat spuletjes voor in de créche. Maar zoals te voorspellen ben ik weer gezwicht voor een aantal superschattige en keicoole kleedjes
Gisterenavond heb ik voor de eerste keer ons poppejanneke zijn tandje gepoetst. Hijzelf vond het zeer fijn, ik kan mij voorstellen dat het masseren van zijn tandvlees heel goed doet en de smaak van die babytandpasta is ook heel erg zacht.
Ik probeer nog meer dan voordien te genieten van elke moment en ga dat nu proberen te doen tijdens het opvouwen van (weer ) een berg was en jullie horen me snel terug !
Joepie !!! Het is officieel, Wout heeft zijn eerste tandje ! Het is de snijtand links vanonder en die is er gekomen zonder noemenswaardige problemen. Geen nachtelijke huibuien en ook overdag hebben wij er weinig van gemerkt, behalve dat hij al een tijdje kwijlt zoals de eerste de beste grote hond en alles in zijn mondje steekt. Als de rest ook zo vlot gaat, laat ze dan maar komen !
En is er iemand die me kan uitleggen wat tandjes krijgen te maken heeft met roodheid van de billetjes. Want er zijn verschillende mensen die zeggen dat dat samenkomt én ik merkte het de laatste dagen ook al. Maar verklaren kan ik het niet
Vanaf nu komt er dus nog een dagelijkse taak bij, tand(en) poetsen. Eens benieuwd hoe hij dat zal vinden
Na zijn middagdutje gaan we terug naar de créche om het contract te tekenen en dan begint het aftellen En zullen ook stilaan de zenuwen beginnen toenemen denk ik. Ik ben er nog altijd niet van overtuigd dat het me zal lukken om Woutje,werk,huishouden,liefde en sociale contacten te combineren. Ook mijn zeer onregelmatige werkuren kunnen zowel voor- als nadelig werken, ik zal het allemaal moeten ervaren.
Bedankt aan alle duimers en andere wonderdoeners Ons bezoek aan de minicréche was een groot succes en Woutje is vanaf half oktober onderdak terwijl mama en papa werken !
Een heel toffe mevrouw die Linda, die zonder al te veel toeters en bellen goed voor de kindjes zorgt. Iemand die assertiviteit en zelfvertrouwen hoog in het vaandel draagt en dat juich ik natuurlijk toe Ik denk dat ik hem daar met een zo gerust mogelijk hart zal kunnen achterlaten en hopelijk voelt Wout zich er ook snel thuis. Er zijn wel een aantal praktische problemen rond welke dagen hij gaat en wie hem wanneer zal brengen en halen maar dat zijn dingen die we zeker opgelost krijgen, hoop ik
Zo kan ik met een iets minder bang hart terug aan het werk en ook daar weer het beste van mezelf geven. Collega's, begin maar af te tellen
Ook nog vandaag hebben we eindelijk ons trouwalbum kunnen gaan halen. Het is een prachtexemplaar dat ons nog lang zal herinneren aan die wondermooie dag, nu bijna 3 maanden geleden.
Opgewekte groetjes uit Ekeren en tot de volgende !
Normaal ging ik deze voormiddag naar de dienst voor opvanggezinnen in onze regio. Maar tijdens mijn verdere telefonische zoektocht naar créches,minicréches,kinderdagverblijven en dies meer had ik een meevaller. Een verantwoordelijke van minicréche Bubbels gaf me het telefoonnummer van een dame die, na een tijdje gestopt te zijn geweest, pas terug is begonnen met onthaal. Dat was de eerste meevaller in een hele hoop teleurstellingen
Het telefoontje met de mevrouw in kwestie was ook een meevaller. Nadat ze ons verhaal hoorde over de tegenvaller met onze opvang voor Wout stelde ze voor om vandaag eens even langs te komen om een aantal dingen te bespreken. Ze stelde een aantal voorwaarden die blijkbaar heel normaal zijn ( minimum aantal dagen per week moet Woutje komen, en dat moeten vaste dagen zijn ) maar met mijn shiften eigenlijk moeilijk haalbaar zijn. Maar elke logische en praktische geest weet dat je vandaag de dag moet aannemen wat je krijgt op opvanggebied. Ze klonk me heel lief en begaan over de telefoon. Na het gesprek heb ik haar naam gegoogled en kwam uit op een aantal sites over bijscholingen voor onthaalouders en een aantal artikels in Kiddoo, blijkbaar een vakblad of zo voor onthaalouders. Dus blijkbaar is het ook wel iemand die bewust bezig is met haar vak. Dat is toch ook al geruststellend
Dus deze middag, na de petatjes, gaan we op kennismaking en hopelijk klikt het en kunnen we tot een compromis komen. Het zal niet echt een aanvaardbaar compromis zijn in de zin dat wij ons meer zullen moeten aanpassen dan zij maar wij zijn dan ook de bijna wanhopige,vragende partij
Dus moesten jullie je handen vrij hebben rond één uur, iedere duim is er één Ook kaarsjes,schietgebedjes en toverspreuken worden in dank aanvaard !
En natuurlijk horen jullie als eersten het resultaat.
En Wendy,als je dit leest, het is bij jullie in de straat te doen
na een heel plezant weekend is het weer maandag. En het wordt weer een drukke week. We hebben allerlei afspraken en ze zijn precies allemaal even belangrijk. Dus Wout zijn middagdutje zal een paar keer moeten verschuiven of terug doorgebracht worden in de buggy.
Morgen heb ik een afspraak bij de dienst voor kinderopvang om Wout op de wachtlijst te laten zetten. Hopelijk is het geen probleem dat ik niet zijn wettelijke moeder ben. Mischien moet ik eerst maar eens bellen, dat ik er niet voor niks sta Ook morgen mogen we ons huwelijksalbum gaan halen. We zijn echt benieuwd hoe die er gaat uitzien en we verwachten er veel van We moeten ook nog even langs Z2 om mijn verlof af te gaan tekenen en we moeten een pakje van La Redoute gaan halen in de Carrefour want daar heb ik voor Wout een supercute winterpak gekocht.
Ik wil ook nog Wout zijn kleren eens nazien om te zien wat we nog nodig hebben voor de herfst en de winter en dan nog eens gaan shoppen; zoals je merkt komt het woord moeten in deze zin niet voor
Zoals je kan lezen is hier nog zeker geen gebrek aan activiteit en ook nog geen plaats voor verveling. Maar dit weekend zag ik weer heel wat collega's en het feit dat zij uitzien naar mijn terugkomst is toch wel wat zalf op de pijnlijke plek. Ook de geruststelling door collega's die na de geboorte van hun kindje terug aan de slag gingen en snel een nieuw ritme vonden maakt de angstaanvallen iets draaglijker
Ik blijf ondertussen zoeken naar een lieve onthaalmama of -papa voor ons Woutje, alle tips zijn welkom ! Liefst in de buurt van Merksem en openbaar vervoer . Ik probeer gewoon alle kanalen en voor de rest probeer ik er vertrouwen in te hebben dat alles wel goed komt.
Moeder zijn. Er is over geschreven,gezongen,geschilderd,gebeeldhouwd en geblogd En nu al 20 weken geniet ik van het moeder zijn. En word ik ook geconfronteerd met de moeilijke dingen die er bij horen.
Zoals bijvoorbeeld terug gaan werken. Gisterenavond kreeg ik van Anja,mijn hoofdverpleegkundige, mijn uren van oktober. Vreemd was het, terug zo'n briefje met data en codes. En na het telefoontje viel de realiteit als een blok beton op mijn hart. En de tristesse sloeg toe en bleef de hele avond hangen. Geen rationele argmenten konden me troosten en het was zelfs moeilijk om rationele argumenten te bedenken. Samen met de problemen rond opvang zorgde dat voor moeilijk inslapen. En toen ik eindelijk was ingeslapen deed Wout wat hij anders nooit doet, hij werd wakker en huilde hartverscheurend. Dus ik uit bed, hem terug goed gelegd en terug in bed. Nog wat piekeren en voor ik het wist was het weeral morgend
Bij het ochtendlicht was de tristesse wel wat geweken en maakte plaats voor een dadendrang. Dus gebeld met de overkoepelende dienst voor kinderopvang. Een heel vriendelijke dame nodigde me uit om eens langs te komen om Wout in te schrijven en liet me ineens verstaan dat de wachtlijst voor onze regio momenteel 1 jaar bedraagt. Ik legde haar ons probleem uit en vroeg naar occasionele en crisisopvang. Ja,dat bestaat en daar kan je hem ook voor inschrijven. Wachtlijst? Ook één jaar.
Dus ... iedereen die ooit terloops heeft laten vallen dat Woutje wel eens bij hem of haar mag blijven, hou je telefoon in de gaten want de kans is groot dat ik één van de volgende weken of maanden aan de bel trek
Een ander probleem dat volgt uit het wegvallen van de onthaalmoeder is dat ik ook daar op gerekend had om ons poppejanneke samen met andere kinderen te laten spelen. Dat zit er blijkbaar voorlopig niet in en daarom zijn we van plan om aan babygym te gaan doen. Samen met andere kindjes en mama's en papa's. We zijn al ingeschreven voor een proefles en ik ben zeer benieuwd
Het eten met een lepeltje gaat elke dag een beetje beter en tot nog toe valt alles in de smaak. Aardappelen evengoed als rijst, venkel,tomaten,broccoli,witloof,wortelen,spinazie evengoed als bloemkool.Appel,peer,mango,banaan, fruitpap blijft voorlopig minder favoriet zelfs als ik het appelsiensap er uit laat. Ondertussen drinkt hij ook meer, lindethee,kamillethee en fruitsapjes.
Hij slaapt nu kort na de middag ook in zijn eigen bedje en dat ging vandaag al beter dan gisteren. Hij bekeek me wel weer alsof ik acuut gedesoriënteerd was en vroeg zich zichtbaar af of mama nog wel toerekeningsvatbaar was Nee hoor schatje, alles is in orde met mama en dit is weer een voorbeeld van hoe kleine kindjes groot worden
Oei, er doet zich een noodgeval voor Die dekselse tut is er weer van door dus 't is aan mij om hem te achtervolgen,te intercepteren en terug te bezorgen bij de rechtmatige eigenaar, ons poppejanneke ! Tot de volgende !
Zondagmorgend, dus Wout en ik zitten samen wat te genieten van de rust, papa slaapt nog. Ik ben gisterenavond naar een BBQ geweest met de collega's en ook heel wat ex-collega's. Met zo'n toffe ploeg kon het niet anders dan gezellig en plezant zijn. We zaten op linkeroever en hebben de hele avond vanop afstand kunnen meegenieten van Laundry Day aan de andere oever.
Woutje was bij Anneke en nonkel Danny en heeft het zoals steeds weer supergoed gedaan, zelfs zijn fruitpap heeft hij netjes opgegeten. Als ik gerust ben dat Woutje in goede handen is,slaag ik er echt in mezelf enorm te amuseren en heb ik maar twee keer gebeld om even te horen hoe het ging
Steeds als ik de collega's zie komt dezelfde vraag ; "En,... zie je het zitten om terug te komen werken?" Heel moeilijke vraag is steeds mijn antwoord. Het is wel heel fijn om te horen dat ik gemist wordt en dan begint het wel weer te kriebelen. Mijn job biedt heel wat uitdagingen en het zullen eens andere uitdagingen zijn dan dewelke ons poppejanneke iedere dag voorziet Maarhet vooruitzicht hem regelmatig een hele dag te missen doet me wel wat. En vooral komt steeds mijn ongeloof ; moet ik echt binnenkort alles wat ik nu doe blijven doen én ook nog gaan werken
Als we nu ook nog snel een vaste opvang voor hem vinden denk ik dat ik het wel zou zien zitten stilaan. Maar ondertussen alvast bedankt collega's voor alle lieve voorstellen om hem eens op te vangen als het nodig is. Ik hou julie aan jullie woord
want op een dik uur rond waren we er klaar voor. Ik aangekleed,Wout aangekleed,Wout gegeten,ik toonbaar gemaakt en snel living opgeruimd. 
) en om samen met Peter wat quality time door te brengen.
Stilaan begint de stress toe te nemen. De tijd tot ik weer terug ga werken begint nu echt te korten, nog 20 dagen en dan is het zover.
Daar met een buggy opgegeraken is alleen onmogelijk en het moet gezegd dat de hulpvaardigheid van de betreffende chauffeur echt wel te wensen overliet. Eerst wil ik netjes vooraan opstappen, zoals het tegenwoordig moet 
)
En zo gaat het vandaag, af en toe huilen en zelfs echt krijsen maar de volgende moment opgewekt en vol leven. Ook zijn kleurtje is heel wisselend,hij kan van de ene moment op de andere van gezond blozend tot bijna groen gaan.
