Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Zalig Pasen iedereen ! Ik heb deze morgend mooie paasbloemen gekregen en dat maakt toch dat de living er direct heel wat feestelijker uit ziet.
Ondertussen wachten wij nog steeds op nieuws, we hebben nog niks gehoord en kunnen weinig meer doen dan alle andere mensen die hier voor staan ; wachten. Het is een gevoel dat moeilijk te beschrijven valt, de spanning lijkt wat op wat je voelt een paar dagen voor je op verlof vertrekt, je bent ongeduldig en vol verwachtingen. Het grote verschil is nu dat je niet weet wanneer je op reis vertrekt, het reisbureau belt je enige uren op voorhand en dan moet je direct vertrekken. Kan je je daar iets bij voorstellen?
Nog geen groot nieuws maar wel nog enkele foto's. Ik heb me vandaag bezig gehouden met de fantastische muurstickers van KidsLab. Heel fijn om te doen. En voor de liefhebbers MonChichi, piratenversie !
Ondertussen, het lijkt wat vreemd, begin ik ons schatje al wat te missen. Het is ongelooflijk hoe graag wij dit kindje al zien voor we het nog maar gezien hebben, we zijn er nu al zo lang mee bezig dat dit kleine wondertje er helemaal bijhoort !
Geniet van de foto's en keep those fingers crossed !
Het leek vandaag wel zomer ,vinden jullie ook niet? Ik ben deze namiddag in Antwerpen geweest en op de Meir en de Groenplaats heerste een enorm fijne sfeer. En de economische crisis? Daar was weinig van te merken, overal veel volk met zakjes van allerlei winkels en de terrasjes zaten overvol.
Peter had ook nog wat nieuwe kleren nodig en daar hebben we dan ook voor gezorgd. Mooie stijl deze zomer vind ik persoonlijk. En natuurlijk konden we ook ons prutske niet vergeten. Even passeren langs de KidsLab en dat kleintje is al verwend nog voor we er kennis mee gemaakt hebben . Zalige spulletjes hebben ze daar ! Ook Mon ChiChi's voor diegenen onder jullie die dat nog kennen. We gingen voor een piratenversie Nog wat aankleding voor het kamertje en daarmee was er weer een zak gevuld.
Vanavond zijn we ons dan gaan bevoorraden in verband met jullie bezoekjes (hopen we toch) binnenkort. De wijn, champagne en andere lekkere dingen staan klaar !
Nog voor dat kleine ding er is krijgen wij meer en meer het gevoel dat we het al missen, alles staat klaar en is in gereedheid gebracht behalve de kroon op het werk, die ontbreekt nog.
Met momenten slaat de schrik mij soms wel om het hart, wat staat ons allemaal te wachten ? Hoe gaat ons leven er binnenkort uitzien en zullen we er in slagen van dit kindje een gelukkig kindje te maken? Het gaat dan echt over mijn hart want met mijn geest ben ik er veel geruster in. Die momenten worden afgewisseld met momenten waarin alles wat onwezenlijk lijkt en ik het me moeilijk kan voorstellen, dan lijkt alles eventjes een droom en ben ik bang dat ik plots zal wakker worden.
Maar eerst en vooral zien we er enorm naar uit dit kleine wonder binnenkort in onze armen te kunnen houden en te kunnen zeggen : 'Welkom kleine schat, we hebben lang op je gewacht!'.
Vandaag een rustig daggetje, eerst een beetje uitgeslapen nu het nog kan en dan zoals gepland de babytas klaargezet. Ik denk dat alles er in zit : kleedjes, knuffel, tutjes, een extra dekentje en fototoestel en camera. Ik had eerst de tutjes en het doosje gesteriliseerd en plots realiseerde ik me dat ik dat binnen heel kort regelmatig zal staan doen, op diezelfde plek en een aantal keer per dag. (Niet de tutjes natuurlijk maar vooral de flessen.) De nieuwe dingen in ons leven zijn nu gestart en we kunnen amper nog wachten op al de rest.
In de namiddag heb ik mijn beperkte creativiteit gebruikt om versiering te maken om aan de raam te hangen als het kindje er is. En nogmaals verzucht ik : 'ik zal blij zijn als ik gewoon een naam of geslacht mag gebruiken, hier op de blog en in het algemeen.'.
Morgen meer nieuws, of er nu nieuws is of nog niet
afgelopen week namen de zenuwen toe zoals jullie hebben kunnen volgen. Ik hoopte dat dat na vandaag beter zou gaan na het bezoek aan de gynaecoloog. Ik dacht dat als ik terug gerustgesteld zou zijn door de monitoring en een laatste echo de zenuwen even zouden kunnen wijken. Onderweg naar de gynaecoloog waren we nog aan het grappen over wanneer het voor ons het beste zou uitkomen en wanneer zeker niet. We kwamen toen al tot de slotsom dat we er niks aan kunnen doen en dat het ons babietje zelf zal zijn dat het best weet wanneer de moment gekomen is.
De monitoring, die 35 minuten duurde, wees op al heel wat activiteit en harde buiken. En na het inwendig onderzoek zei de dokter dat het hem zou verbazen als ons prutske de termijn zal uitdoen, hij sprak zelfs over een paaskindje(!?). Mijn spanningsmeter ging terstond in het rood en niet alleen die van mij denk ik. Dat wil zeggen dat we plotseling niet meer in weken maar in dagen beginnen te tellen en dat is een heel ander gevoel, geloof me maar. En samen met de spanning stijgt ook weer de verwachting (pun intented), zal het een mooi kindje zijn (natuurlijk), zal alles in orde zijn(hopelijk wel), zal het goed eten en slapen(nog meer te hopen van wel), zullen we alles wel juist doen(natuurlijk/hopelijk wel).
Sebiet ga ik in ieder geval de laatste adressen schrijven en misschien ook nog de tas inpakken. En vanaf nu zal mijn gsm niet meer van mijn zijde wijken dus gelieve niet op onmenselijke uren te bellen
Ondanks dat we al heel de tijd weten dat er op een geboorte geen vaste dag valt te plakken komt dit nu toch wel onverwacht en wordt ons verhaal nu wel heel concreet, elke dag telt nu en ik vrees dat de spanning niet meer zal wijken tot we ons prutske in onze armen hebben.
Ik ben net thuis van een dagje shoppen in Antwerpen. Wegens 4 maten minder had ik echt nieuwe lente- en zomerkleren nodig. En ... missie geslaagd. Ondanks mijn voornemen niks voor de baby te kopen kon ik het toch niet laten. Een voorleesboek en een mooie uitgave van 'De kleine prins' zijn toch ook wel een beetje voor mijzelf
Ik ben ook weer bij Ici Paris Xl verzeild geraakt en dat is ook altijd nefast voor de portemonnee Ik moet toegeven dat mijn leeftijd zijn tol begint te eisen en dat ik geen babyvelletje meer heb dus nieuwe verzorgingsprodukten horen daar bij. Dat doe ik altijd deze tijd van het jaar, een cadeautje voor mijn verjaardag. En met ons huwelijk in het vooruitzicht heb ik ook geïnvesteerd in een nieuwe parfum met bijpassende douchegel,bodymilk en deodorant. Hopelijk ruikt Peter hem graag, ik vind hem in ieder geval heel goed. Voor de kenners, ik heb gekozen voor Miss Dior, Cherie van CD. Dat was eigenlijk bijna de grootste hap uit mijn budget voor vandaag;
Kortom, de financiële schade is groot maar mijn voldoening ook, ik ken nogal geen betere therapie tegen zenuwen en verveling dan een onvervalste uitbarsting van shopaholicisme Zeker een aanrader als je bankkaart het aankan.
Nu de gordijnen ophangen in de babykamer en de voorleesboeken er zijn is het een echte volledige kinderkamer en wordt het duidelijk dat er een belangrijk gezinslid ontbreekt, het wachten gaat voort.
Snel nog een paar foto's van Anthony, binnenkort nog eens grote broer.
Ondertussen is het voor hem eender of hij een broertje of een zusje krijgt, maar we hebben wel moeten beloven dat het kindje niet met zijn speelgoed zal spelen. Dat blijft een gevoelige kwestie.
Aangezien hij binnen een jaar of 8 (hij is dan 16) niet echt meer enkel met Lego zal spelen lijkt het ons dat dat geen probleem zal zijn
gisteren niet aan bloggen toegeraakt. Want Anthony was er en ik krijg dan al een voorsmaakje hoe het is een 'handenbindertje' in huis te hebben. Hij is dan al wel 8 en doet veel alleen maar verwacht wel volledige overgave aan alles waar hij mee bezig is. En in die zin valt het wel wat te vergelijken met wat ons binnenkort te wachten staat.
De spanning blijft stijgen, ik neem ondertussen 's avonds Sedinal + om toch een beetje ontspannen te kunnen slapen want de dromen,gedachten en zorgen blijven maar in m'n hoofd malen. Ik word ook erg ongeduldig en nieuwsgierig naar ons nieuwe leven. Ik denk dat de reizigers onder jullie deze gespannen verwachting wel zullen herkennen. En natuurlijk alle mensen met kinderen, en alle mensen die ooit op hun examenresultaten hebben moeten wachten of iedereen die ooit gesolliciteerd heeft. Eigenlijk kent iedereen dit gevoel wel en ik ben er dus van overtuigd dat jullie exact weten over wat ik het heb.
Ik blijf dus vanalles plannen om de dagen sneller te laten gaan. Straks komt Marleen de pampers brengen, morgen ga ik nog eens voor mezelf shoppen, woensdag naar de gynaecoloog, donderdag de was en zo, vrijdag na de middag met Peter in stad afspreken en in het weekend de laatste ingrepen aan het kinderkamertje zoals gordijnen hangen en nog eens stofzuigen en poetsen. En dan zijn we een week verder en dus ook weer een week dichter bij de geboorte. Een dikke week voor D-day zijn we dan.
Blijf reageren want zoals ik al gezegd heb vind ik het heel plezant om te weten hoe jullie met ons meeleven. En vergeet de poll niet als je nog niet hebt deelgenomen.
,vinden jullie ook niet? Ik ben deze namiddag in Antwerpen geweest en op de Meir en de Groenplaats heerste een enorm fijne sfeer.
. Zalige spulletjes hebben ze daar ! Ook Mon ChiChi's voor diegenen onder jullie die dat nog kennen. We gingen voor een piratenversie 
Nog wat aankleding voor het kamertje en daarmee was er weer een zak gevuld.
Ik moet toegeven dat mijn leeftijd zijn tol begint te eisen en dat ik geen babyvelletje meer heb dus nieuwe verzorgingsprodukten horen daar bij. Dat doe ik altijd deze tijd van het jaar, een cadeautje voor mijn verjaardag.
