Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Tot u spreekt een bijgeslapen mama. Papa heeft deze morgend de honeurs waargenomen en ik heb geslapen tot 11 uur. 11 uur !? Dan wordt een dag wel heel kort maar het heeft enorm deugd gedaan. Straks gaan we op bezoek bij Wendy en Martin en niet te vergeten Olivier natuurlijk. Die zullen verschieten van ons prutske
Stilaan begint de tijd te dringen om nog heel wat zaken te regelen voor ik terug aan het werk ga. De living heeft al een grote beurt gehad gisteren en nu moet de rest nog volgen. Ik wil graag alles bij hebben voor ik ga werken. Een paar van Wout's spullen moeten nog getekend worden, ik wil voor mezelf nog een verwendag, we gaan kennismaken met de créche, ik wil nog enkele bezoekjes afleggen én ik wil uitgerust aan het werk kunnen gaan Het zal vooral aan discipline liggen, stilaan terug een normaal ritme vinden waarin een aantal dingen moeten en het tempo wat wordt opgevoerd.
Ik houd jullie op de hoogte of al deze plannen lukken en hoe al die goede voornemens er in de realiteit zullen uitzien
Joepie, Eefje en Kevin zijn mama en papa geworden ! Eline werd woensdag geboren en ze stelt het heel goed. Gisteren zijn we op bezoek geweest maar Wout vond er niet echt veel aan. Het was er zeer warm en het was tijdens zijn huiluurtje dus werd zijn gekrijs nu ook in Mortsel en omstreken gehoord
Wout blijft iedere dag nieuwe dingen leren en doen. En dan moet ik er steeds aan denken dat ik daar binnenkort minder getuige van zal kunnen zijn Hij grijpt meer en meer gericht, laat duidelijker merken wat hij wil, er is nog meer interactie, hij kirt meer en meer en begint echt te genieten van spelletjes. Zittend in zijn eetstoel kan hij nu ook met twee handen een speeltje manipuleren en er dus nieuwe dingen mee doen. En hij is nu zo beweeglijk,sterk en weet hoe hij ergens kan geraken, je kan het net nog geen kruipen noemen. Het is eerder wat commandogewijs sluipen dat hij probeert te doen
Stilaan wil ik ook zijn dagritme iets meer in de richting van de créche doen opschuiven en zit ik dus te tellen en op de klok te kijken. Maar aan de andere kant valt me bij het teruglezen van mijn blog op dat ik me vaak te veel zorgen maak over dingen dus denk ik aan de andere kant van ' we zien wel hoe het loopt, het loopt wel los' ( om het zo eens te zeggen ) Misschien moeten we gewoon nog zo lang mogelijk genieten van het vrije leventje dat we momenteel hebben
Deze morgend kregen we een verrassing van Anneke en Danny. Zij hadden op hun bellenblazer van ons huwelijk deze week staan en ze zorgden voor een lekkere,zelfgemaakte aardbeien-yoghurttaart Dank u wel ! Het is de eerste verrassing die we kregen dus als iedereen nog eens goed op zijn bellenblazer wil zien want wij verwachten nu ook wel van jullie een lekkere,leuke of lieve verrassing
In de opruimcraze zijn vandaag de was,opvouw,strijk én living aan de beurt dus jullie begrijpen dat er geen tijd te verliezen valt maar ik kom zo snel mogelijk terug met een nieuwe post !
Stilaan begint de stress toe te nemen. De tijd tot ik weer terug ga werken begint nu echt te korten, nog 20 dagen en dan is het zover. Dus begint het ook te kriebelen om alles in gereedheid te brengen voor het hectische leventje dat ons staat te wachten. Dus dat wordt poetsen,opruimen en in orde brengen tegen honderd per uur.
Gisteren heb ik de strijklabeltjes en en naamstickertjes van Wout toegekregen die ik online besteld had. Dus kan ik zijn lakentjes,knuffel en flesje voor de créche tekenen en dan zal het nog echter worden.
Ons schatje ligt momenteel nog rustig een dutje te doen in zijn box en dat zal hem goed doen. Maandag naar tante Erna en nonkel Gaston geweest om Thymen nog eens te zien en gisteren met Eefje naar Ikea en Prenatal geweest, dan snakt ons ventje weer naar een dagje rust, hij blijft heel gevoelig voor drukte en andere omgevingen. Het wordt een hele aanpassing binnenkort, ook voor hem
Sebiet is het weer petatjestijd. Hij zal nu nog beter zitten in zijn stoeltje want we hebben een extra kussentje om erin te zetten zodat het beter 'past'
In zijn eetstoel ziet hij er alweer een heel pak groter en ouder uit, zie zelf maar !
Hij grijpt meer en meer gericht, laat duidelijker merken wat hij wil, er is nog meer interactie, hij kirt meer en meer en begint echt te genieten van spelletjes. Zittend in zijn eetstoel kan hij nu ook met twee handen een speeltje manipuleren en er dus nieuwe dingen mee doen. En hij is nu zo beweeglijk,sterk en weet hoe hij ergens kan geraken, je kan het net nog geen kruipen noemen. Het is eerder wat commandogewijs sluipen dat hij probeert te doen 
Stilaan begint de stress toe te nemen. De tijd tot ik weer terug ga werken begint nu echt te korten, nog 20 dagen en dan is het zover.
