Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
in iedere bedrijfseenheid,unit,taskteam enzovoort is de eerste must een duidelijke taakverdeling. Er zijn delegerende functies,uitvoerende functies, controlerende en opdrachtgevende functies. Ook hier ten huize Verschueren zijn de taken duidelijk verdeeld en omschreven. Een organigram is misschien juist te ver maar onze verhoudingen zien er ongeveer uit als volgt.
Wout is de directeur en ploegbaas in één. Hij bepaalt de werkuren en de targets die bereikt moeten worden. Hij roept ons tot de orde als we te laat zijn of iets doen dat anderzins niet naar zijn zin is. Dat doet hij door allerlei geluiden,van zeer aangenaam als alles naar zijn zin gaat tot zeer onaangenaam als er iets niet in orde is of als we zijn opdrachten niet meteen begrijpen en uitvoeren. Als we het zeer goed doen krijgen we een bonus en mogen we toezien hoe hij zich op zijn buikje draait of hoe hij beter en beter van de lepel eet. Zelf houdt hij zich vooral bezig met public relations door schattig te zijn en iedereen voor zich te winnen. Als directeur is hij ook gewend om steeds in de watten te worden gelegd en steeds onze en iedereen zijn volle aandacht te hebben. In zijn vrije tijd wil hij graag in het park gaan wandelen of zomaar wat in de tuin rondhangen.Zakenlunches zijn niet zijn ding, hij eet liever in klein gezelschap en geniet dan van lekkere melkbereidingen en hangt de Chinese traditie aan om eens goed te boeren na iedere maaltijd
Mama is een beetje als een directiesecretaresse ; ze is steeds bereikbaar en moet er voor zorgen dat de grote baas niets te kort komt. Als ze dat goed doet is ze ook wel bevoorrecht. Zij kan ook bonussen verdienen zoals een extra glimlach, gekir van de baas of een goed gesprek bij het begin van de werkdag.
En papa is zoiets als de logistieke dienst ; die voert alles aan wat ons bedrijf nodig heeft om goed te draaien. Van pampers en vochtige doekjes tot bereide maaltijden voor de directeur. Hij ondersteunt het directiesecretariaat door veel dagdagelijkse taken in het bedrijf op zich te nemen en de directiesecretaresse gelukkig te houden Hij neemt het secretariaat over als de persoonlijke secretaresse eens een paar uurtjes vrij heeft. De directeur vindt dat wel fijn want wees nu eerlijk, altijd hetzelfde gezicht dat begint ook te vervelen hé. Zo eens een andere aanpak wordt zeker geapprecieerd.
En dan mogen we zeker de toeleveringsbedrijven niet vergeten ; alle mensen die ons bedrijf bezoeken of die op één of andere manier met ons in contact komen merken dat we een goedlopend bedrijf zijn met een gelukkige directeur en vermoeide maar tevreden werknemers. Ze helpen ons door complimentjes,steun en afleiding te bezorgen,alles naargelang we dat nodig hebben.
En wees er maar zeker van dat een directeur met zoveel bekwaam en betrokken personeel het nog heel ver zal schoppen en dat zijn bedrijf ooit beursgenoteerd zal zijn !
De plicht roept, de directeur zegt dat ik maar moet bloggen in mijn eigen tijd
Hoera, Woutje heeft gisteren voor het eerst pap gegeten met een lepeltje. Nadat hij al een tijdje thee dronk van een lepeltje om te oefenen wilde ik het gisteren eens proberen. Hij heeft al een tijdje niet genoeg aan zijn gewone pap en ik wilde die dus indikken. De moment om het eens met een lepeltje te proberen dacht ik.
Alles was voorbereid, het potje pap en lepeltje stonden klaar, de papfles ook dichtbij voor moest het een fiasco worden, papa stand-by in case of emergency en een extra bavet in de aanslag.
Hoe heb ik zo kunnen twijfelen aan die flinke vent Na een paar moeilijke lepeltjes viel dat ventje zijne frank dat dat ding op die lepel ' eten ' was en vanaf dan kon het niet meer stuk. Hij begon zelfs even te reclameren dat die lepel te lang wegbleef Er belandde slechts en kleine hoeveelheid pap op de bavet en Woutje. En een heel klein beetje op mama ( Wout moest plotseling niezen ) Maar zo eten is zeer vermoeiend dus na ongeveer een half potje begon ons Woutje te huilen. De rest van de pap kwam dan ook uit de oude,vertrouwde papfles
Dan zijn we samen naar het shopping Wijnegem geweest en gingen we eigenlijk enkel een babycook kopen. Ik heb daar al zoveel goeds over gehoord dat ik dat zelf ook wel wilde. Maar alleen maar kopen waar we voor gingen dat is niet ons ding dus vaarde ons schatje er weer goed bij met wat extra pyama's, een T-shirt en een nagelnieuw lepeltje en potjes ! Nog even een goeiedag gaan zeggen tegen Tanja en dan was het hoog tijd om naar huis te gaan.
Nadien nog even naar de Carrefour om wat eten en water te kopen en op de parking gebeurde het. Ik voelde steken rond mijn rechteroksel en dacht eerst dat er een naald of zoiets in mijn blouse stak. Maar toen ik voelde had ik een angel in mijn hand. Eefje overschouwde de schade en vond drie prikpunten. Verdomme ( excuse my French ) dat deed zeer. Ik voelde me echt even niet goed worden en dacht een beetje ongerust terug aan mijn allergische reactie op muggenbeten een aantal jaar geleden. Dus na het boodschappen doen langs de apotheker voor een zalf tegen de pijn en allergische reacties. Die zalf hielp iedere keer een uurtje of zo en nooit ging de pijn echt weg. Dus vannacht slecht geslapen en deze morgend doet één van die steken nog steeds pijn en de anderen beginnen te jeuken. Stomme beesten
Naast mij ligt Woutje een hele conversatie te voeren met zijn knuffel. Ik heb geen idee waar het over gaat want het is in zijn geheimtaal waar ik de sleutel nog niet van ontcijferd heb Maar het is wel interessant heb ik de indruk
Vandaag ga ik Wout zijn zwembadje buiten zetten en dan kunnen we er samen in spelen. Als je in de buurt van Ekeren bent en je hebt je zwembroek bij mag je er zeker ook even in Wat je ook doet, houd het koel en tot de volgende !
de frustratie groeit ! Niet bij ons maar bij Wout. Hij wil vanalles en kan ook vanalles. Maar hij mag nog niet alles. En dat zorgt voor frustratie. Een gevoel dat we toch allemaal kennen hé
Van bij zijn geboorte was ons ventje al serieus sterk en beweeglijk. Maar nu is dat echt ongelooflijk. Als hij op zijn kussen ligt komt hij bijna volledig rechtop zitten en houdt dat dan ook heel lang vol van zo half te blijven zitten. Ook op je schoot zit hij praktisch zonder steun. Maar eigenlijk merk je dat dat nog veel te vermoeiend is en nog niet echt de bedoeling. Dus moet hij gaan liggen maar ojee dat is bijlange niet zo interessant. Hij probeert ook dingen te grijpen die nog niet in zijn handjes passen en dus wat hem betreft ongrijpbaar Hij probeert ons vanalles te vertellen maar zijn articulatie laat nog te wensen over zodat niemand hem verstaat
Dus zoals jullie zien gaat alles hier goed maar ook wel ontzettend snel en dat is soms best schrikken voor mama en papa
Verder nieuws : papa begint maandag aan een nieuwe vaste job. Met al je kapotte schoenen naar de Abdijstraat mama en Wout hebben een heel drukke agenda deze en volgende week, mama moet dringend terug geld gaan verdienen in plaats van op te doen, Wout drinkt thee van een lepeltje, de poezen zijn nog steeds niet geïnteresseerd in hun nieuwe huisgenoot, mamie heeft een tweede deken voor Wout gehaakt en ons fototoestel draait nog steeds overuren
Houd het hoofd koel de komende dagen, dat gaan wij ook proberen te doen
of hoe hij beter en beter van de lepel eet. Zelf houdt hij zich vooral bezig met public relations door schattig te zijn en iedereen voor zich te winnen. Als directeur is hij ook gewend om steeds in de watten te worden gelegd en steeds onze en iedereen zijn volle aandacht te hebben. In zijn vrije tijd wil hij graag in het park gaan wandelen of zomaar wat in de tuin rondhangen.Zakenlunches zijn niet zijn ding, hij eet liever in klein gezelschap en geniet dan van lekkere melkbereidingen en hangt de Chinese traditie aan om eens goed te boeren na iedere maaltijd 
en een extra bavet in de aanslag.
)
Maar het is wel interessant heb ik de indruk 
