Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
al een tijdje gaat het hier in Ekeren over loslaten. Over afscheid nemen van gekende,vertrouwde dingen en over kennismaken met nieuwe,spannende maar ook soms wel wat beangstigende dingen.
Loslaten voor mijzelf, op het werk. Komend weekend verhuis ik met al mijn collega's en patiënten naar Sint Erasmus. Loslaten van de Seefhoek, van 't Stuif, van de vele,al jaren vertrouwde gezichten, van de gangen die aanvoelden als een broekzak en van het broodje Porky's op vrijdag in de cafetaria. Kennismaken met een nieuwe buurt, een nieuw ziekenhuis, nieuwe buslijnen en veel ( in het begin dan toch ) onbekende gezichten in de gangen.
Loslaten voor Wout. Speelgoed verdwijnt en wordt gemist ( nadat er al maanden niet meer naar omgekeken is ), zijn vriendje in de créche is naar de grote school, die grote mensen willen zo graag dat hij zonder pamper rondloopt en nu beginnen mama en papa over een ding genaamd school te praten. Hoezo juf Lieke ? en Linda dan ? Die gaat niet mee En ook ikzelf vind de overstap naar de school moeilijk, ik heb een toffe,nauwe band ontwikkeld met Linda en zal onze quasi dagelijkse koffiemomenten enorm missen. Af en toe zullen wij, ook na november, de Plakkepolle blijven bezoeken Loslaten van de zoektocht naar een wondermiddel tegen reisziekte en loslaten van de illusie dat een mens in deze tijd autorijden kan vermijden. Loslaten van het belang van het feit dat een onderbroek juist aan is maar superfier zijn als Wout ze zelf achterstevoren heeft aangedaan.
En daarjuist loslaten in de zin van Wout zijn logeeruitjes te gunnen ondanks ongerustheid en zelfs een klein beetje schuldgevoel en angst dat hij te veel last gaat hebben in de auto. Maar loslaten in de wetenschap dat hij in goede handen is en dat hij twee superdagen tegemoet gaat maakt alles net iets minder pijnlijk Morgenvroeg kan ik even uitslapen en daarna begin ik aan het waarschijnlijk meest emotionele weekend dat ik op het werk al heb meegemaakt ( en ja het weekend begint op donderdag deze week )
Veel loslaatwijsheid en nu moet ik ook jullie nog eens loslaten, al een geluk maar voor even. Jullie horen me de volgende keer
( nadat er al maanden niet meer naar omgekeken is ), zijn vriendje in de créche is naar de grote school, die grote mensen willen zo graag dat hij zonder pamper rondloopt en nu beginnen mama en papa over een ding genaamd school te praten. Hoezo juf Lieke ? en Linda dan ? Die gaat niet mee 
