Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Snotter en snif, zo zou je ons momenteel kunnen noemen. Ik snotter en heb wat koorts, Woutje blijft sniffen en een enorm zielig hoestje produceren. De huilbui die volgt op het spoelen van zijn neusje is werkelijk hartverscheurend maar nadien lijkt hij toch wel content te zijn. De dokter had gezegd dat hij na het weekend beter zou moeten zijn en daar lijkt het wel een beetje op, het is zeker nog niet gedaan maar wel minder erg. Al een geluk want zaterdagavond klonk hij zo enorm griezelig als hij hoestte dat ik even getwijfeld heb om een dokter van wacht te zoeken. Maar zondagmorgend was dat enge er een beetje af en ons prutske heeft nooit koorts gemaakt, dus dat stelde me wel gerust.
Deze morgend hebben we generale repetitie gehouden want morgen is onze eerste dag in de créche en ik wilde wel ens weten hoeveel tijd wij nodig hebben om samen klaar te zijn om te vertrekken. En dikke proficiat voor ons :wink: want op een dik uur rond waren we er klaar voor. Ik aangekleed,Wout aangekleed,Wout gegeten,ik toonbaar gemaakt en snel living opgeruimd.
Morgen is dus de eerste dag dat Wout naar de créche gaat, ik zal samen met hem de voormiddag daar doorbrengen, ttz als ik niet meer ziek ben want anders zal hij ineens alleen moeten gaan. Allee, niet alleen gaan hé, maar daar alleen blijven :wink: want ik kan daar moeilijk al die kindjes gaan aansteken.
Die stomme snotter heeft er ook voor gezorgd dat we Eline nog niet zijn kunnen gaan bezoeken :-(
Nog acht nachtjes slapen en dan moet ik terug gaan werken. Hoe dichterbij het komt hoe meer ik er terug begin tegenop te zien. De tranen springen in mijn ogen als ik er te lang en te diep over nadenk. Ik heb genoten van zes maanden ( bijna toch ) mama zijn en vind het vooral moeilijk om nu die verantwoordelijkheid af te staan (gedeeltelijk toch) en niet meer de enige te zijn die Wout van zo dichtbij meemaakt ( zo voelt het toch ). In mijn hoofd weet ik dat het hoge tijd wordt dat hij en ik wat minder symbiotisch worden en dat hij stilaan zijn eerste stapjes in de buitenwereld zet. Maar de communicatie tusen mijn hoofd en mijn gevoel loopt al een hele tijd mank :-?
Woutje slaapt terug dus ik ga er snel van profiteren om ook nog een dutje te doen. Tot de volgende en iedereen veel weerstand gewenst !
