Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Er is duidelijk geen Sabine Hagedoorn aan mij verloren gegaan. Ik was er echt van overtuigd dat het ging onweren maar ondertussen zijn we twee dagen verder en nog steeds... niks ! Geen donderslag,geen bliksem,zelfs geen druppel regen.
Overdag bljif ik het te warm vinden buiten voor ons prutske maar 's avonds genieten we er van buiten te eten en met ons drietjes nog een wandeling te maken. Het is wel zo dat Wout precies minder last heeft van de warmte dan wij, hij zeurt niet meer dan anders, eet evenveel en slaapt ook goed.
Ikzelf hoop dat het snel frisser wordt want door die warmte doet mijn been ontzettend pijn. De kwetsuur van mijn fietsongeluk, die volgens de verzekeringsartsen helemaal genezen is , doet weer even zeer als toen het pas gebeurd was Het enige dat helpt is mijn been omhoog leggen en Daflon en Dafalgan nemen.
Vandaag gaan we toch met ons drietjes een terraske doen, thuis is het ook warm denk ik maar Als je zin hebt om mee te gaan dan bel je maar even !
de aanhoudende hitte zorgt ten huize Verschueren voor heel wat extra werk. Niet alleen de grote mensen wisselen vaker van kledij en gaan eens een keer extra onder de douche.
Ons Woutje zweet ook en krijgt dus regelmatig een sponsbadje én ook twee keer per dag in bad. Hij ligt het grootste deel van de dag in zijn pampertje dus qua was doe ik daar wel voordeel Hij verhuist ook wat regelmatiger van ligplaats om de relax,de box en het kussen te laten afkoelen. Al een geluk heeft hij nu ook een nieuw plekje in zijn schommelstoel. In onze living is nu wel helemaal geen plaats meer maar hij kan er echt van genieten om te schommelen. Meestal valt hij na een tijdje in slaap.
Het is wel zo dat hij tegenwoordig zowel in relax,maxicosi én schommelstoel zijn gordeltjes moet aandoen want die wielewaal zit geen twee seconden meer stil Ook als je hem op schoot neemt heb je echt je twee handen nodig, hij stampt met zijn beentjes en wringt zich zodanig tot hij ligt waar en hoe hij wil liggen. Zoals ik al zei in mijn vorige post begint hij meer en meer een eigen willetje te krijgen en deinst er niet voor terug de grote middelen ( krijsen en traantjes ) in te zetten om zijn doel te bereiken.
Ondertussen lijkt er geen einde te komen aan de stroom cadeautjes voor ons schatteke. Gisteren had oma Chris weer 5 schattige en superzachte knuffels bij en kleedjes. Het hoekje met knuffels en speelgoed ligt nu zo goed als vol en als mama dan ook nog dingen koopt begin ik stilaan de verzuchtingen van andere ouders te begrijpen. Dat kind heeft zoveel ! En waar moeten we daar in godsnaam nog mee blijven ? Maar ik ben gewoon zo blij dat we ons ventje alles en meer kunnen geven dat ik het plaatsgebrek en gedachten aan de negatieve gevolgen van verwennerij gewoon opzij zet
Aan de wind denk ik te merken dat het beloofde onweer echt wel onderweg is. Hopelijk heeft straks niemand van jullie last van wateroverlast en kunnen we gewoon genieten van de verdiende verkoeling.
lukt het nog een beetje om het hoofd koel te houden? Hier binnen begint het nu echt warm te worden. Zelfs 's nachts koelt het niet meer echt af. In Wout zijn kamer staat de raam de ganse nacht open en vorige nacht hebben we zelfs een ventilator in zijn kamertje gezet.
Gisteren zijn we met Eefje gaan babyshoppen. Alletwee met een lijstje in ons hoofd wat we wilden kopen waaraan vooral ik ( ik gef het toe ) me niet echt gehouden heb. Hetgeen ik echt wilde kopen was een schommelstoel voor Wout, met een mobiel, muziekjes én een schommelfunctie. Wout vindt hem fantastisch want met veel gesakker en gezeur heeft papa hem ineen gezet terwijl Eefje,Wout en ik verder gingen shoppen en op een terrasje iets zijn gaan eten Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje. Dat bad was nodig omdat ons ventje het nodig achtte om achterin een warme auto zittend in een nog warmere maxicosi het de hele weg naar huis op een krijsen te zetten. Liedjes zingen, verhaaltjes vertellen, mee jammeren, niks hielp. Toen we thuiskwamen ben ik uit de auto gesprongen en naar hem gaan kijken. Op zijn hoofdje stond het zweet en toen ik hem oppakte zag ik dat de maxicosi helemaal doorweekt was. En waarom hij zo huilde ? Ik weet het niet. Het was wel het soort geschreeuw waarbij ik hem thuis alleen getroost krijg in mijn armen maar om dat een uur vol te houden ? Zogauw ik hem geschrokken in mijn armen had, stopte het gekrijs en viel hij uitgeput in slaap. Laat ons zeggen dat hij volhoudingsvermogen heeft en als dit een voorsmaakje is dan denk ik dat onze nachten wat onrustiger gaan worden, angstig voor wat de toekomst brengen zal
zalig weertje hé . Ok, mss een beetje te veel van het goede maar we hebben lang genoeg moeten wachten. Jammer genoeg hoorde ik op het weerbericht dat vandaag op sommige plaatsen de ozon boven de grens zal stijgen. En dan vroeg ik mij af hoe erg dat is voor ons ventje. We zullen dan maar deze voormiddag even buiten gaan en de rest van de dag rustig binnen blijven.
Hier thuis gaat alles terug zijn gewone gangetje, Peter gaat werken, wij zijn met zijn tweetjes thuis en amuseren elkaar. Stilaan wordt onze Wout meer dan een schattige baby. Hij laat meer en meer merken dat hij met ons wil communiceren, maakt veel geluidjes en heeft een blijkbaar onuitputtelijke bron van gelaatsuitdrukkingen Hij reageert op meer dingen, bijvoorbeeld bij het zien van een bavet of een papfles wordt hij rustig en strekt zich uit, als om gepakt te worden. Hij wordt meer en meer een individu dat zijn eigen voorkeuren en humeurtjes heeft. Zalig toch, die natuurlijke ontwikkeling van zo dicht bij te zien gebeuren ! Deze ontwikkeling brengt ook wel met zich mee dat het niet meer zo evident is dat ventje bijvoorbeeld even in zijn box te leggen, hij wil liever gepakt worden en laat dat dan ook zeer hoorbaar merken Ik geef toe dat hij heel vaak wint maar troost mezelf dan dat dat goed is voor zijn zelfvertrouwen
Ook motorisch gaat dat ventje met sprongen vooruit. Hij kan zich ( al is het voorlopig meestal per ongeluk ) van zijn rug op zijn buik rollen, als hij op zijn buik ligt probeert hij te kruipen, hij weet enkel nog niet goed wat hij met zijn voetjes moet doen en als hij goed wakker is kan hij met wat steun al heel goed rechtzitten én zijn hoofd rechthouden. En dat is niet zo vanzelfsprekend want dat hofd is serieus groot en zwaar
Morgen gaan we soldekes doen. Neen, geen grote zware zakken vol spullen voor mama deze keer. Er zijn nog een paar spulletjes die ik graag zou hebben voor ons schatje dus trekken we naar Prémaman en Baby2000. Maar mss is er nog wat geld over en dan kunnen we nog eens naar Kid'sLab
Geniet van het weer, geen zware inspanningen tussen twaalf en acht en voldoende drinken !
, doet weer even zeer als toen het pas gebeurd was 
Het enige dat helpt is mijn been omhoog leggen en Daflon en Dafalgan nemen. 
Als je zin hebt om mee te gaan dan bel je maar even !
Hij verhuist ook wat regelmatiger van ligplaats om de relax,de box en het kussen te laten afkoelen. Al een geluk heeft hij nu ook een nieuw plekje in zijn schommelstoel. In onze living is nu wel helemaal geen plaats meer 
Ook als je hem op schoot neemt heb je echt je twee handen nodig, hij stampt met zijn beentjes en wringt zich zodanig tot hij ligt waar en hoe hij wil liggen.
Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje.
