Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Vandaag was babybeurs in Antwerpen zoals jullie al wisten. Om mezelf en vooral mijn budget te sparen had ik geen cash geld mee want ' op zo'n beurs kan je toch niet met de kaart betalen ' dus dat was veilig. Ware het niet dat sommige handelaars heel sluw zijn en dus ook op een beurs hun elektronisch betalen dingetje bijhebben.
Op gegeven moment zagen we een stand waar ze draagdoeken verkochten én demonstreerden. Ik heb altijd gedacht dat er geen beginnen aan was maar het leek mee te vallen. Ik heb dan gevraagd of ik het eens alleen mocht proberen en inderdaad, dat lukte goed. En met die realistische pop daar zo tegen mijn lijf gedrukt kreeg mijn moedergevoel een enorme boost en was ik direct verkocht. Of beter gezegd was die draagdoek verkocht. Nu lukt het me wel om hem om te doen om de baby op mijn buik te dragen maar de handleiding legt ook nog andere manieren uit zoals de baby liggend voor je buik, de baby op je heup maar die lukken iets minder goed. Als er iemand praktijkervaring heeft met zo,n doek laat me dan iets weten en dan kunnen we eens afspreken voor een praktijkles.
Net toen ik dacht dat we rond waren en de schade dus beperkt was gebleven zagen we een stand van Sangenic. En laat het toeval nu willen dat ik nog navullingen nodig had én dat ook deze handelaar op alles voorzien was. Thuisgekomen was het ook niet vanzelfsprekend hoe die vullingen er in moesten en hoe dat ding juist werkt, dus Ellen, je mag een telefoontje verwachten
En Tanja zag dan als laatste nog de stand waar de staaltjes werden weggegeven, een zware goed gevulde zak met waspoeder, fruitpapjes enzovoort. Dat maakte samen dat we gepakt en gezakt, na een leuke namiddag terug naar huis kwamen. Bedankt dames voor het gezelschap en nog eens een dikke proficiat voor alle verwachtende koppels die dit lezen !
Vandaag fijn gedaan waar ik goed in ben. Shoppen. En dan nog voor een goed doel. Ik heb Eefje geholpen haar status van ' nog niks gekocht voor de baby' vlotjes te wijzigen tot ' expert babyshopper'. Weten jullie wat vooral heel fijn was deze namiddag? Dat ik de praktische kennis die ik de afgelopen maanden heb opgedaan en geleerd van anderen nu ook kon doorgeven. En heel even voelde ik me mama met ervaring
Ik ging eigenlijk niks meer kopen maar ben toch bezweken. Ter mijner verdediging ; ik heb geen kleedjes gekocht maar wel lakentjes die ik echt nog nodig had. En wel wat sokjes maar daar had ik er ook nog niet zoveel van. En een nieuw knuffeldoekje maar dat moest vervangen worden nadat het vorige in Noeh zijn smaak gevallen was. En nog een pluchen paaskonijn, maar dat hoort eigenlijk bij het seizoen. En lekkere baby massage olie, want dat wilde ik zo wie zo al. Dus je ziet, ik heb niks gekocht wat ik niet nodig had
Morgen babybeurs, hopelijk kan ik me daar evengoed beheersen als vandaag Ik kijk er al naar uit. Jullie krijgen natuurlijk een verslag uit eerste hand hier op de blog !
Hier nog wat foto's van het kamertje, het wiegendoodalarmsysteem oftewel ademhalingsmonitor en de suikerbonen. Je ziet ook mijn lievelings verzorgingstas en de babyfoon.
Vandaag eindelijk kunnen beginnen aan het inpakken van de suikerbonen ! Samen met Mamie vormde ik een geolied team en we zijn al een heel stuk opgeschoten. Als ik ze zo allemaal bijeen zien staan is dat weer iets dat echter begint te worden. Maar het is ook weer zo'n moment dat maar één keer komt en daarna nooit meer dus tijdens het knutselen heb ik wat foto's gemaakt en zelfs een stukje gefilmd. dat is dan ook weer vastgelegd voor het nageslacht. Ik stel me al voor hoe we binnen een paar jaar,samen met ons schatje naar deze foto's en filmpjes kijken en er samen van kunnen genieten.
Stilaan begint bij ons ook het besef te komen dat we aan onze laatste weken als kinderloos koppel begonnen zijn en we willen er nog ten volle van genieten. We gaan zeker nog een cinemake doen en ook een uit de kluiten gewassen shopping sprea staat nog op onze lijst. En ook hebben we het er al over gehad dat we ook als mama en papa vooral schatje en lieverd willen blijven. Maar met de trouw in het vooruitzicht ben ik er gerust in dat de romantiek nog wel even in de lucht blijft hangen.
Wat ik ook heel plezant vind is dat er in onze omgeving nog mensen zijn die een kindje verwachten en dat ik nu van veel dichter bij kan meegenieten en meeleven met hen. En dat ik vriendinnen heb als Eefje waarmee ik morgen op stap ga om samen op jacht te gaan naar schattige en leuke babyspullen. En dan zondag ook nog naar de babybeurs, als dat maar goed komt. Misschien moet ik ineens toch nog maar een kast bijkopen.
Geniet nog van de nieuwe foto's en tot de volgende
Echt waar, de suikerbonen zijn er ! Ik ben ze vanmiddag gaan halen, met dank aan tante Rita én nonkel Etienne. Kreeg een heleboel uitleg over hoe de doosjes te vouwen en hoe lang ik de lintjes moet afknippen en waar de kaartjes moeten geperforeerd worden. Als dat maar goed komt want echt handig of creatief zou ik mezelf niet durven noemen. Morgen ga ik nog even terug naar de winkel om nog wat decoratiemateriaal en zo, samen met Danny.
Maar ze zijn wel zeker zo mooi als ik gedacht had en het zal de moeite waard zijn. En mamie heeft beloofd van mee te helpen. Mamie zal ons mama haar naam zijn, of hoe noem je dat, voor ons kindje.
Ik heb gisteren van Ann ook nog een leuk idee gekregen voor een meter- en petergeschenk, en misschien ook voor de grootouders. Om begrijpelijke redenen ( iedereen leest hier mee ) kan ik er nog niet meer over kwijt maar als het zo ver is vertel ik er meer over.
Morgen meer nieuws over mijn knutselavontuur en wie weet nog wat fotografisch materiaal van de kinderkamer die nu bijna af is !
deze namiddag zijn we weer naar de gynaecoloog geweest. Zoals steeds weer lang moeten wachten. Waarom je daar een afspraak maakt? Ze zouden beter zoals aan de tramhaltes vermelden dat de tijdstippen niet bindend zijn. Niet alleen moet je altijd lang wachten maar er is ook nooit iemand die even iets komt zeggen of er wordt ook nooit verontschuldigd voor het lange wachten. Maar goed, je kan weinig anders dan je daarbij neerleggen want naar het schijnt is dat bij alle gynaecologen zo.
Het goede nieuws is dan weer wel dat met ons kindje alles prima in orde is. Voor diegenen die statistieken bijhouden ; 2.400 k en 45 cm. Perfect op schema. Tijdens de echo konden we ook weer even het hartje horen. Het is ongelooflijk hoe anders dat nu klinkt en eruit ziet dan in het begin. Voor de rest konden we weer even het gezichtje zien en een paar voetjes.
Binnen 2 weken gaan we terug en dat zal dan ongeveer de laatste keer gaan zijn, het komt nu echt wel duizelingwekkend snel op ons af.
Des te erger dat de suikerbonen een vervolgverhaal beginnen te lijken. Nu is er weer iets mis met de doosjes, er is een grote doos beschadigd én de labeltjes zijn er nog niet. Om iets van het leed te verzachten heeft de mevrouw van de suikerbonenwinkel wel al de labeltjes laten bedrukken met de naam. Ik zou liever hebben dat Murphy zich niet meer moeit met de suikerbonen !
Verder heb ik vandaag onze bijkeuken gepoetst en gereorganiseerd zodat alles van flesjes, sterilisator en dergelijke nu ook hun vaste plekje hebben. Inderdaad begint het erop te lijken dat geen ene kamer in huis gespaard wordt van babyspullen. En zalig dat dat is. Overal waar ik kom wordt ik herinnerd aan ons Prutske en kan ik even wegdromen en verlangen.
Verdorie, wat zal ik blij zijn als het kindje er is en ik gewoon een naam kan gebruiken in plaats van altijd prutske, kindje of hartendiefje. Ik ben de hele tijd ongerust dat ik me verklap hier op de blog.
Ik laat jullie nu en ga nog even wat foto's op de blog zetten. Veel plezier ermee !
vandaag werd ik echt verwend en samen met mij ook Peter en ons prutske. Oma trakteerde ons eerst op een lunch bij Pizza Hut en samen met Noeh en de meter werd dat een gezellige boel. Jammer genoeg moest Peter daarna gaan werken, maar ja, iemand moet de kost verdienen om dit gezin te onderhouden,nietwaar?
En dan gingen we richting babywinkel. Een winkel in Londerzeel waar ze alle mooiste babyspullen uit de andere winkels hebben samengebracht denk ik. Met dank aan oma en de meter is ons prutske nu in het bezit van een super wipstoeltje met kussen, een babyfoon, een super stijlvolle verzorgingstas waar de meter wat jaloers op was en een wiegedoodalarmsysteem(over nieuwe woordenschat gesproken, deze kan tellen). Dat laatste klinkt misschien wat luguber maar stond van bij het begin op ons verlanglijstje, gemoedsrust is onbetaalbaar wat mij betreft.
Bedankt oma en meter voor deze fel geapprecieerde cadeaus. En bedankt Noeh voor je onschatbare ervaringsdeskundigheid
Een paar maanden geleden las ik ergens dat je huis stilaan verandert in een babydagverblijf en kon ik me daar weinig bij voorstellen. Maar de afgelopen dagen wordt het zeer duidelijk wat ze daarmee bedoelden. Stilaan verandert ons huis en daarmee ons leventje door dit ongeboren kindje. Het maakt ook dat we ons steeds een beetje meer kunnen inleven in onze nieuwe rol als ouders. Ik kan moeilijk beschrijven hoe goed dit alles voelt, maar hoe dichterbij alles komt hoe beter het voelt. We zien er echt naar uit om deze taak op ons te nemen. Wat is dit kindje gelukkig van terecht te komen in zo'n liefdevolle en verwachtingsvolle omgeving én wat zijn wij gelukkig dat we werden uitgekozen om al het mooie wat het meebrengt van op de eerste rij te mogen meemaken. We zijn ons er zeer van bewust dat dit niet alle kinderen en koppels gegund is. Dus naast dromen en verwachting voel ik dan ook vooral dankbaarheid.
Verder nog even melden dat we de poezen nu niet alleen uit de box maar ook uit het wipstoeltje moeten zien te houden, dat het roken in het halletje bijna een gewoonte is, dat ik Peter heb weten te overtuigen ons kindje de eerste weken toch bij ons in de kamer te laten slapen en dat we minstens één keer per dag naar onze trouwringen kijken.
Voor verder nieuws kom nog eens terug naar de blog !
