Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
't is weeral weekend. Dat wil ook zeggen dat er weer een week voorbij is en dat de geboorte van ons schatje ook weer een weekje dichterbij komt. Sinds eind deze week begint de verveling toe te slagen en dus ook de zenuwen. Want met alles gedaan en geregeld begint een mens meer na te denken, en alhoewel ik een groot voorstander ben van nadenken, zijn er momenten waarop het toch beter is van dat niet te doen . Het ligt dan ook in mijn karakter om me teveel zorgen te gaan maken en te ver na te gaan denken.
Al goed dan maar dat ik toch regelmatig voor wat afleiding gezorgd heb. Zo ben ik gisterenavond met een aantal zeer toffe mensen naar Kommil Foo gaan zien. De show Wolf was weer echt de moeite waard, maatschappijkritisch maar op zo'n manier dat ik het vooral steeds weer als ontroerend ervaar. Met de nodige knipogen en een 'wie het schoentje past trekke het aan' gehalte om U tegen te zeggen. Ja, ik ben al een tijdje fan en zal dat ook nog lang blijven. Ik heb de jongens en hun ouders achteraf nog gesproken en dan valt het mij steeds op dat die echte warmte en betrokkenheid bij anderen iets is wat Raf en Mich van this uit mee hebben gekregen.
Woensdag gaan we terug naar de gyneacoloog, best wel spannend want alhoewel alles tot nog toe heel goed verliep komt de geboorte nu echt dichterbij. Dus als deze blog de indruk geeft dat wij hier heel rustig voortleven, dat klopt niet. Voor Peter lukt het nog wel, hij gaat zes op zeven werken en vindt dus afleiding in de dingen van alle dag en moet een sociaal wenselijk dag-nachtritme aanhouden. Bij mezelf merk ik dat ik steeds later en later ga slapen want ik weet als ik in bed kruip komen er allerlei gedachten naar boven die me echt wel wakker houden. Leuke gedachten, daar niet van maar zoals jullie allemaal weten is wakker liggen in je bed echt niet aangenaam; Maar vanavond gaan we samen slapen, gezellig nog wat kletsen enne... . Neen, laat maar, er lezen misschien kinderen mee
Maak er nog een leuk weekend van en blijf reageren, ik vind het enorm leuk om jullie reacties te lezen !
wat een zalige dag ! Nadat ik mijn poetsdrang heb uitgewerkt op de keukenvloer ben ik buiten in het zonnetje gaan zitten. Een beetje uit de wind was het echt zalig. En dan zat ik te dromen over hoe ik hier binnenkort ook kan komen zitten maar dan met ons kindje erbij, bij alles wat we tegenwoordig doen en plannen heeft dit kind al een plaatsje verdiend.
Het besef dat we binnenkort voor altijd met drie zijn heeft even geduurd maar is nu echt aangekomen. 'Wij' zal een andere betekenis krijgen en in plaats van als koppel zijn we een gezin aan het worden, meer en meer durf ik zeggen dat dat is waar ik de afgelopen jaren naar heb uitgekeken. Er komt een derde persoontje bij dat eigen ervaringen zal opdoen en meebrengen, dat eigen spullen heeft en een eigen plaats in ons leven. Dat die laatste zin wat raar in elkaar zit, ligt gewoon aan het feit dat ik me echt niet wil verspreken tijdens de laatste weken, ik heb het nu al zolang goed gedaan.
Ik ben ook aan het denken over wat we moeten meenemen naar het ziekenhuis als het zover is. Ik zal één van de dagen de tas toch al klaarzetten denk ik. Er zal alvast genoeg geld inzitten om indien nodig een taxi te nemen, je zal maar zien dat we net dan geen cash geld in huis hebben en nog eerst naar een geldautomaat moet zoeken. En kleedjes moeten er ook in, die zullen nauwkeurig uitgezocht worden. Misschien meer dan één maat want ja, hoe groot zal ons schatje zijn? En een knuffel? Ja,die moet er ook in. En tutjes? Ik zal ze maar meenemen, je weet het nooit hé. En de maxicosi, want hoe geraken we anders veilig thuis? En een dekentje want eind april is nog altijd geen zomer.
En zo brengen wij veel van onze wakende uren door, met plannen maken en proberen zo goed mogelijk voorbereid te zijn. Gisterenavond hebben we de ademhalingsmonitor geïnstalleerd en uitgeprobeerd. Ons Breezer mocht even voor baby spelen maar nu ze even in de box mocht wilde ze natuurlijk niet meer. Het is en blijft een kat voor iets Het ding marcheert perfect en maakt onnoemelijk veel lawaai dus we kunnen op onze twee oren slapen als ons popje er is.
genieten jullie ook zo van de aanstormende lente? Ik in ieder geval wel. En of het door de zon komt of door een nestdrang by proxy, ik heb een vreselijke opruim- en poetswoede.
Peter moet al zijn spullen vasthouden of ik ruim ze op, hij vraagt me al op voorhand om sommige dingen te laten liggen waar ze liggen. En zelfs de keuken ( waar ik normaal tegen mijn goesting aan begin ) moet er aan geloven. De kasten en schuiven van binnen en van buiten, de ijskast ontdooid, gekuist en gereorganiseerd, alles heeft een plaats en er is een plaats voor alles. 't Is ook zo dat ons schatje in de keuken in badje zal gaan dus ik moest zowiezo ruimte creeëren voor een badje, een aankleedkussen en alle spulletjes die daar bijhoren zoals daar zijn badolie, wasemulsie,shampoo,bodylotion en nog wat flesjes met van alles in.
Ik heb ook (nog eens) de klerenkast van ons prutske gereorganiseerd, alles ligt nu per soort en per ondersoort (korte mouwen,lange mouwen,geen mouwen) gestapeld met de kleinste maatjes van boven. En alle lakentjes, handdoeken, speelgoed en andere spullen hebben nu ook hun vaste plaats. En ook in de living is een kast voorzien voor babygerief.
Ook onze eigen was wordt uitgebreid gedaan, zoals ik al zei,alles moet eraan geloven.
Oh, zusje, denk jij nog eens aan de stomer want ik wil ook de ramen nog doen. Zo erg is het nu met me gesteld.
Verder nieuws, de suikerbonen zijn klaar, ze zijn heel mooi geworden,met dank aan Mamie. Gisteren heb ik de echo's allemaal ingescand want naar het schijnt vergaan ze na een tijdje, onder invloed van licht of zo dus ze zijn nu veilig opgeslagen op onze harde schijf, samen met de andere foto's van de voorbereiding;
Zo, nu ga ik winkelen en daarna verder doen in de keuken, en niet te vergeten ook nog even genieten van het mooie weer !
naar Kommil Foo gaan zien. De show Wolf was weer echt de moeite waard, maatschappijkritisch maar op zo'n manier dat ik het vooral steeds weer als ontroerend ervaar. Met de nodige knipogen en een 'wie het schoentje past trekke het aan' gehalte om U tegen te zeggen.
Voor Peter lukt het nog wel, hij gaat zes op zeven werken en vindt dus afleiding in de dingen van alle dag en moet een sociaal wenselijk dag-nachtritme aanhouden. Bij mezelf merk ik dat ik steeds later en later ga slapen want ik weet als ik in bed kruip komen er allerlei gedachten naar boven die me echt wel wakker houden. Leuke gedachten, daar niet van maar zoals jullie allemaal weten is wakker liggen in je bed echt niet aangenaam;
