Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
mijn bijdrage van vandaag is niet voor gevoelige lezers Het is een verhaal over wat je als jonge moeder kan overkomen als je nietsvermoedend naar K&G gaat voor de maandelijkse raadpleging.
Aanvankelijk lijkt alles te gaan verlopen zoals je gewend bent. Je komt binnen met je baby en je morele steun ( want er komen spuitjes aan te pas vandaag ). Je kleedt je kindje uit om hem bij de vrijwilligsters te laten wegen en meten. Ondertussen ken je de routine en de gewoontes op het consultatiebureau dus je legt je kindje in de juiste richting op de weegschaal en dan gebeurt het 5 kilo 670g zegt de mevrouw aan de andere kant van de weegschaal. Er is niks wat een moeder op zo'n nieuws kan voorbereiden Maar wacht, het wordt nog erger ! Amper bekomen van de schok leg je je kindje op de meetschuif ( ik weet niet hoe ik zo'n ding anders moet noemen ). Ook hier weet je ondertussen hoe het moet dus je hebt je kindje vast onder de schouders en wacht angstig af. 59 cm zegt de vrijwilligster bijna onbewogen. De schok, het ongeloof ! Vorige keer stond je hier met een babietje van amper goed 4 kg en zo'n schamele 55,5 cm. en dan gebeurt dit
Maar de machine van K&G draait door dus volgende stap, bij de dokter. Een andere dokteres dan de vorige keren, een beetje vriendelijker zowel tegen jullie als tegen de baby. Die zit al klaar met het spuitje. En alhoewel je hierop was voorbereid is het toch telkens weer even op de tanden bijten als je je schatje zo ziet schrikken en overstuur geraken. De dokter probeert je nog gerust te stellen dat zijn gewicht en groei heel normaal zijn, ze zegt letterlijk dat hij goed is bijgekomen maar niet spectaculair
Eindelijk mag je bij de verpleegster, de steun en toeverlaat voor bezorgde moeders, die overal raad op weet en je steeds weet gerust te stellen. Maar deze keer loopt het anders. Ze begint een hele uitleg over groentepapjes, eten met een lepeltje en nitraten en nitrieten. Even denk je nog dat ze het verkeerde dossier vastheeft en wil je haar corrigeren maar dan valt het besef als een bom Je engeltje wordt binnen een kleine drie weken al vier maanden . Hij mag dan beginnen eten van echt eten en met een echte lepel. Hij krijgt dan eten in zijn stoeltje en niet meer lekker op je schoot. Ze probeert je nog gerust te stellen dat je gerust iets langer mag wachten om met groentepap te beginnen maar het feit dat hij al zo groot wordt is op tafel geweest en kan je nu niet meer vergeten.
Eens thuisgekomen ben je zo fier als een gieter op die grote ,flinke, slimme en schattige kerel dat je amper kan wachten om het aan iedereen te vertellen. En geniet je van het feit dat je zoon je zo gelukkig maakt, alleen al door normaal te ontwikkelen, gezond te zijn, agoe, ele en groe te zeggen en je regelmatig zijn grootste glimlach te schenken
gisteren gingen we naar zee! Met Woutje en Peter zijn ouders namen we de bus en de trein richting Oostende voor een dagje zon,zee en zand. Het begon heel fijn, Woutje kreeg een flesje op de trein en keek zijn oogjes uit. Maar even na Lokeren liep het fout. Een bonk en een knal en dan stond de trein stil. Al snel bleek dat er een ongeluk was gebeurd, de trein had op een overweg een auto gegrepen. We werden goed geïnformeerd over wat er gebeurd was en aanvankelijk leek het voor ons best mee te vallen. Maar toen viel de airco uit en werd het op een paar minuten tijd ongelooflijk warm in de wagons, zo warm dat ik op den duur al Woutje zijn kleedjes heb uitgedaan en hem al een geluk wat thee kon laten drinken. En toen kwam het nieuws, we zouden geëvacueerd moeten worden. 800 mensen door één deur af een trein halen dat duurt natturlijk wel wat. En ondertussen werd het warmer en warmer Alles verliep al een geluk heel rustig en uiteindelijk was het aan ons. Eerst Woutje in de maxicosi aangegeven aan de hulpverleners en dan een sprong van meer dan een man hoog Dan Woutje doorgegeven aan een andere hulpverlener en nog een steile talud af Dan nog eens wachten op de bussen en het werd maar warmer en warmer en er was maar weinig schaduw. Woutje bleef de hele tijd lachen alsof zijn leven er van af hing terwijl heel veel mensen heel lief en bezorgd waren voor ons. Nadat we zakjes water kregen ( 2 extra voor de baby ) konden we op een bus richting Gent Dampoort, onder politiebegeleiding en met een persoonlijke rode kruis medewerkster aan boord In Gent Dampoort de trein naar Gent Sint Pieters, daar overstappen op de trein naar Oostende, alles met de nodige vertraging natuurlijk en om bijna drie uur waren we eindelijk in oostende Tegen dat Wout eindelijk verschoond was en zijn flesje had gekregen waren wij wat bekomen en hebben we toch nog een fijne namiddag gehad.
De trein van zeven uur, die we eigenlijk wilden nemen, zat stampvol en zelfs de stationschef raadde ons af op te stappen met een baby. Om half acht kwam de volgende trein naar Antwerpen binnen. Daar zijn we dan direct opgestapt om normaal gezien om 5 na acht te vertrekken. Maar door het ongeluk waren er nog altijd vertragingen dus uiteindelijk waren we maar om half elf in Antwerpen. Dan nog de bus, thuiskomen,verschonen en eten geven en om twaalf uur lag Woutje eindelijk veilig en wel in zijn bedje. Ik ben nog niet dikwijls zo blij geweest van thuis te zijn
Achteraf gezien zijn we echt aan erger ontsnapt en klasseren we deze dag onder ' Verhalen om later aan Wout te vertellen'.
Straks gaan we naar K&G en zal ik eindelijk weten wat ons ventje ondertussen weegt. Hij moet ook weer een spuitje krijgen dus ben ik blij dat anneke weer meegaat om mij te ondersteunen Morgen horen jullie meer !
Je merkt dat de lay out van de blog een beetje veranderd is. Die ellenlange lijst van berichten is verdwenen. Maar je kan alle berichten nog terugvinden via het archief, daar staan alle oude berichten per week georganiseerd. Alle andere opties staan nu aan de linkerkant om meer plaats te hebben voor ook iets grotere foto's;
Geniet er van en als je opmerkingen hebt, één adres !
de afgelopen weken mocht Woutje bepalen hoe onze dag er uit zag. Hij koos wanneer hij at en wanneer hij sliep. Hij sliep lang en dat deed mij natuurlijk veel plezier maar wat me wel een beetje verontrustte was dat hij telkens wakker lag als ik binnen kwam rond een uur of acht. Hij lag dan stilletjes wat rond te kijken en met zijn handjes te spelen. Ik vroeg me al een tijdje af hoe lang hij dan al wakker was. En ja, dat leek een beetje ondankbaar met zo'n goede slaper in huis maar stilaan begon ik te denken dat dat lang in bed liggen misschien meespeelde in zijn problemen met eten. Problemen in de zin van veel teruggeven en terug meer krampjes de laatste week. Verder leek ik gee nregelmaat meer in zijn eten te krijgen, soms wilde hij na twee uurtjes al terug eten en soms zat er weer vijf uur tussen. Plus dat hij tussen zijn laatste en eerste voeding vaak tot bijna tien uur liet.
Dus sinds gisteren zijn we gestart met een nieuw experiment ; mama zet haar wekker om kwart voor zes en rond zes uur staat Wout op. En wat blijkt al direct de eerste morgend ? Die kleine deugniet lag om zes uur al wakker en was heel blij me te zien. Hoe ik dat weet ? Hij lachte van oor tot oor en ik kreeg een enthousiaste morgendwind Terug in ons oude ritme van zes,tien,twee,zes en tien hadden we gisteren een fijne dag. Ik heb ondertussen geleerd niet te snel te juichen maar ons kereltje leek mij meer tevreden en rustiger. Deze morgend dag 2 van het experiment. Zogauw ik zijn kamer binnenkwam reageerde ons ventje, hij rekte zich nog even uit en wreef even in zijn ogen. Ook hij kon amper geloven dat ik al twee dagen achtereen vrijwillig om zes uur aan de dag begon
Vandaag heb ik ook mijn spulletjes van de WW terug boven gehaald want zoals jullie weten zorgt ieder kind dat je krijgt voor extra kilootjes en ik ben het bewijs dat dat niet enkel hormonaal bepaald is . Maar tussen alle feestelijkheden,champagne,suikerbonen en verwenweekendjes ben ik 3 k bijgekomen. En omdat ik vastberaden ben nooit meer zo zwaar te worden als ik was, begin ik terug punten te tellen en zal ook Peter weer even gezonder en vooral magerder eten. Al een geluk dat hij daar nooit over klaagt én dat het WWeten best lekker kan zijn. Voor de geïnteresseerden, ik mag 21 punten hebben, dat is heel goed te doen. Ik laat jullie weten wanneer ze er terug af zijn !
Geniet nog van een paar foto's en tot de volgende !
Het is een verhaal over wat je als jonge moeder kan overkomen als je nietsvermoedend naar K&G gaat voor de maandelijkse raadpleging.
5 kilo 670g zegt de mevrouw aan de andere kant van de weegschaal. Er is niks wat een moeder op zo'n nieuws kan voorbereiden 
Maar wacht, het wordt nog erger ! Amper bekomen van de schok leg je je kindje op de meetschuif ( ik weet niet hoe ik zo'n ding anders moet noemen ). Ook hier weet je ondertussen hoe het moet dus je hebt je kindje vast onder de schouders en wacht angstig af. 59 cm zegt de vrijwilligster bijna onbewogen. De schok, het ongeloof !
Je engeltje wordt binnen een kleine drie weken al vier maanden 
. Hij mag dan beginnen eten van echt eten en met een echte lepel. Hij krijgt dan eten in zijn stoeltje en niet meer lekker op je schoot. Ze probeert je nog gerust te stellen dat je gerust iets langer mag wachten om met groentepap te beginnen maar het feit dat hij al zo groot wordt is op tafel geweest en kan je nu niet meer vergeten.
Dan Woutje doorgegeven aan een andere hulpverlener en nog een steile talud af 
) konden we op een bus richting Gent Dampoort, onder politiebegeleiding en met een persoonlijke rode kruis medewerkster aan boord 
