Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
't Is feest dit weekend ten huize Verschueren !Op 10 weken tijd is er zoveel veranderd dat het moeilijk te vatten is. Wat ik vooral zal onthouden zijn ; de eerste keer Woutje in mijn armen, Peter lijkbleek met een prachtig bruidsboeket en de vele mensen die met ons meeleven !
Ondertussen is het al een paar dagen zeer warm en dat is voor ons ook een beetje zoeken met zo'n kleine baby in huis. De eerste dagen ging het nog, zijn kamertje bleef redelijk koel. Maar sinds gisteren is het daar ook te warm om goed te zijn. Deze nacht dan toch maar een venster laten openstaan, want ik had het gevoel dat die warmte ook alle zuurstof opslorpt. Maar deze morgend bleken de muggen zich tegoed gedaan te hebben aan ons ventje. Sebiet stuur ik Peter er op uit om een vliegenraam te vinden. De warmte heeft ook wel zijn voordelen. Ons ventje ligt een groot deel van de dag in zijn bijna-blootje en dat is zo cute. Dan ziet hij er zo veel kleiner uit en voel je de hele tijd dat blote babyvelletje tegen je aan, en daar kan geen zijde of mohair tegenop !
Sinds de warmte drinkt hij nu ook af en toe een beetje water. Dat was niet zo simpel de eerste keren. Dat water loopt natuurlijk veel sneller uit de fles dan pap én hij schrok ook wel wat van een nieuwe smaak. Maar ondertussen gaat dat al veel beter.
Natuurlijk is dat ook weer een stapje verder op zijn weg naar groot worden. Hij ontwikkelt zo snel, het is al een heel andere baby dan pakweg 4 weken geleden. Hij laat meer blijken wanneer hij iets leuk ( of niet ) vindt, hij is meer en meer geïnteresseerd in alles wat hij ziet en ik denk dat hij een verschil tussen mij en Peter leert kennen; Soms denk ik dat hij echt al weet wie er met meer geduld de tut blijft teruggeven (Peter) en bij wie hij meer kans heeft gepakt te worden ( ikke ).
Ik ga nu croissantjes bakken en koffie enzovoort voorzien zodat ik mijn ventje eens lekker kan verwennen deze morgend als hij opstaat !
Geniet ook nog van jullie weekend en het mooie weer !
vandaag eindelijk wat tijd gemaakt om nog wat zaakjes te regelen.
Eerst op mijn werk even geïnformeerd naar mijn mogelijkheden om minder te gaan werken. Op HRM kreeg ik goed nieuws want misschien kan ik wel aansluitend aan mijn volledige loopbaanonderbreking 1/5 loopbaanonderbreking nemen. Anja zegde dat ze dat positief zou adviseren dus hopelijk komt dat in orde. Minder gaan werken geeft me toch iets meer vrede met de realiteit van terug gaan werken. Dat moet allemaal wel nog voor het einde van deze maand geregeld worden maar dat zal wel lukken.
Dan verder gebeld met de kas voor kinderbijslag. Ons dossier, dat ze zouden bevriezen tot ik terug contact nam, bleek ontdooid te zijn. De checque met het kraamgeld en de eerste maand kindergeld is al onderweg naar Kalmthout. Nu is dat in ons geval niet zo erg maar je moet er niet aan denken dat je met je ex in een vechtscheiding zit Ineens is het niet meer nodig om een uitdrukkelijke vraag tot uitbetaling aan Peter te doen. Enkel nog een formulier laten invullen op de bank en dan wordt vanaf juli het kindergeld aan hem gestort. Simpel toch !
Prachtig weer vandaag dus zijn we natuurlijk even gaan wandelen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de fototoestelletjes binnen te brengen om te laten ontwikkelen. En op de terugweg even langs nonkel Danny, das altijd plezant. Woutje mag dan op de toog zitten en wordt op zijn buikje én aan zijn blote voetjes gekieteld
's Avonds een lekker verfrissend badje voor Wout, nog een lekker flesje en naar bed. Wat is het toch een schatje
Hier loopt alles eigenlijk vlot ! We zijn alledrie wat kunnen bekomen van de feestelijkheden. Om te bekomen van de afgelopen twee tot drie maanden zullen we nog even tijd nodig hebben. Want eigenlijk merken we nu pas hoe druk en stresserend die waren. En goed dat het resultaat er mag zijn, een getrouwde mama wordt je niet zomaar, het was toch niet te onderschatten en ik weet nog niet of ik het iemand zou aanraden. Wel het trouwen en het ouderschap maar zeker niet van dit alles op een paar maanden te willen doen
Vandaag zijn we naar K&G geweest. Ik was heel blij dat Ann meekon want eerlijk gezegd zag ik er wel tegenop. 2 spuiten in één keer Natuurlijk weet mijn hoofd wel dat het voor het goede doel is maar mijn moederhartje werd toch heel klein als ik eraan dacht. Eerst het gemakkelijke deel, wegen en meten. Voor de statistici onder jullie ; hij weegt nu 4.450 g en is al 55.5 cm lang. Zijn groei loopt echt zoals het moet, netjes volgens de curves. Dat was wel een geruststelling want met momenten gaf hij toch serieus wat melk terug. Maar zolang hij goed blijft bijkomen en groeien moet ik mij niet teveel zorgen maken. We gaan nu wel proberen de inhoud van de flesjes wat te verminderen en dan een flesje meer te geven. Na wat routine neurologische en motorische testen en een controle van hart en longen ( alhoewel Ann daar wat vragen bij had ) moest het er dan toch van komen. Twee prikken, in iedere dij eentje. En niet zo maar prikken maar pijnlijke prikken waaronder één tegen tetanus en wie die al zelf heeft gekregen weet hoe pijn die doet Zo krijsen en onbedaarlijk snikken nadien, ik mag er niet aan denken dat dit volgende maand terug moet. Om de pijn wat te verzachten kreeg hij dan nog een lekkere oplossing te drinken, maar zo hard huilen én tegelijk slikken is niet zo makkelijk als het er uitziet Maar onze Wout zou onze Wout niet zijn als hij niet op zijn manier een vinger opsteekt naar die prikken. Prikplaats die dik,rood en pijnlijk wordt? Daar doet hij niet aan mee. Koorts of verhoging ? Da's voor mietjes. Hij doet gewoon een extra slaapje om zijn lichaam door te laten werken aan zijn immuniteit en voor de rest zijn die prikken al lang vergeten
we hebben drie dagen van puur genieten achter de rug. Na alle stress van de voorbereidingen, het regelen en het wachten was het zaterdag dan eindelijk zo ver !
Rond zes uur begonnen we er aan, rond zeven uur ging de eerste fles cava open en om half negen was de trein vertrokken. De helpers waren er en wij konden ons nu echt gaan klaarmaken voor het grote feest.
Zo gauw ik mijn kleed aan had stond daar plotseling de fotograaf en mijn gevoel van " wij zijn de sterren van de dag "kon niet meer kapot. De combinatie van een trouwjurk, met de hand ( en veel liefde ) gemaakte juwelen, feest make-up en parfum maakten van mij een echte VIP.
Maar vlak daarna sloeg toch de spanning toe. Zo alleen hier boven voelde ik me ook best een beetje onzeker ? Was iedereen er al ? Is Peter al terug van de bloemenwinkel ? Oh my God, het is eigenlijk tijd om te vertrekken !
Maar eens beneden zag ik daar mijn ventje staan. Heel nerveus en zelfs een beetje bleek. Met het mooiste bruidsboeket dat ik al ooit gezien heb. En zichtbaar ontroerd toen ik buiten kwam. En ook mijn ogen prikten wel. Onze auto stond klaar en iedereen was er dus kon de stoet vertrekken. Wij op kop , tot twee straten verder. Door alle toestanden kenden we de weg naar het gemeentehuis niet meer Gered door mijn getuige en haar ventje kwamen we ruim op tijd aan op het gemeentehuis.
Ruim op tijd want we werden direct verwittigd dat we nog even zouden moeten wachten, er was vertraging. Ik vind het eigenlijk niet erg want bij het zien van zoveel mensen die naar het gemeentehuis van Ekeren waren afgezakt, werd ik zelf ook best emotioneel. De champagne kwam al goed van pas en het was al heel gezellig toen men kwam zeggen dat het bijna aan ons was.
De ambtenaar probeerde van de plechtigheid toch iets moois en minder droog te maken door een tekst van Kahlil Gibran voor te lezen. Een zeer passende tekst vond ik zelf die de nadruk legde op hoe belangrijk het is jezelf te blijven, ook in een relatie.
Na dit officiële gedeelte trok ik met Peter en de fotograaf, en onze privéchauffeur voor de dag, richting haven voor onze fotoreportage. Er kwam wat acrobatie aan te pas maar we verwachten heel toffe foto's !
Terug in Ekeren waren we net op tijd om de eerste gasten te verwelkomen. Snel een broodje hesp ( ik weet zelfs niet of ik het helemaal heb opgegeten ) en dan telkens weer die dankbaarheid. " Blij dat je er bij kan zijn " Honderd keer herhaald maar echt iedere keer gemeend. Zalige knuffels, veel gelukwensen en complimenten. Machtig veel prachtige bloemen en geschenken die wij met enorm veel plezier aannamen. Veel verrassingen en ontroerende momenten.
En dan moest de inzegening nog komen. Lianne zorgde er op een rustige maar o zo mooie manier voor dat ons nieuwe gezin gezegend door het leven kan en God zag dat het goed was. De zon brak door en gaf dit alles een extra elan.
De receptie was wat ons betreft zeer geslaagd, we konden buiten blijven zitten en de frituur viel bij iedereen in de smaak, denk ik. Te vroeg as het tijd om naar het restaurant te vertrekken waar we ( na wat familiale strubbelingen ) zonder kleerscheuren aankwamen en heel lekker gegeten hebben.
En de hele tijd die geruststelling dat ons Woutje in goede handen was, dat hij enorm in de watten werd gelegd en zijn voiture amper gezien heeft. Ook zijn mama en papa hadden weinig tijd voor hem, maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door alle liefdevolle armen en schoten.
Eens thuisgekomen hebben wij nog genoten van met ons drietjes terugkijken op een geslaagde dag. Eens Woutje sliep hebben we met ons tweetjes nog wat gegrasduind in alle kaartjes,bloemen en geschenken die we na heel wat trips boven hadden gekregen. Een stuk in de nacht trokken we onze feestkleren uit en ... .
Zondag en maandag hebben we in alle rust kunnen wennen aan ons gehuwd leventje en nagenoten van een zeer geslaagde dag die onze droom deed uitkomen.
Getrouwd en compleet gelukkig mét een zoon die dat geluk nog eens extra benadrukt, ik adem uit en voel me gewoon tevreden !
Zo krijsen en onbedaarlijk snikken nadien, ik mag er niet aan denken dat dit volgende maand terug moet. Om de pijn wat te verzachten kreeg hij dan nog een lekkere oplossing te drinken, maar zo hard huilen én tegelijk slikken is niet zo makkelijk als het er uitziet 
