Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
eerst en vooral, Woutje is genezen hoor. Hij heeft vandaag terug volgens normaal patroon gegeten en niet meer dan anders pap teruggegeven en is ook terug opgewekt en zijn lieve zelf. Oef !
Vandaag zijn we even naar Z2 geweest, ik moest mijn verlof gaan aftekenen en mijn wensen voor november gaan doorgeven. Zoals altijd is ons ventje iedereens lieveling, van schoot naar schoot en een heleboel babytalk. En dat is best naar zijn zin. Af en toe lijkt het wel alsof hij toch een beetje eigen begint te worden en dan door een pruillipje te kennen geeft dat hij bij mama wil zijn.
Terug naar huis komen was een groot avontuur. Eerst zijn we te voet door de Offerandestraat naar de Rooseveltplaats gewandeld. Er heerst daar echt een vakantiesfeer ! Allemaal pitazaakjes, goedkope electronicawinkels en van die goedkope klerenwinkels. In een slechtere mood kan ik me ook voorstellen dat dit ook wel eens wat irritatie uitlokt maar die sfeer samen met de mengelmoes van talen en culturen kon ik vandaag echt wel smaken,zeker in combinatie met het zonnetje.
Maar toen kwam de bus. Volgens mij een model dat al zeker een jaar of twintig afgeschreven is met drie, ja drie trapjes :evil: Daar met een buggy opgegeraken is alleen onmogelijk en het moet gezegd dat de hulpvaardigheid van de betreffende chauffeur echt wel te wensen overliet. Eerst wil ik netjes vooraan opstappen, zoals het tegenwoordig moet :-? en word ik onvriendelijk naar achter gestuurd. En dan, alhoewel hij dus wel weet dat ik er op moet gaan de deuren voor mijn neus terug dicht. Eens ze terug opengaan is er al een geluk een vriendelijke dame die ons voorthelpt. Om af te stappen bijna hetzelfde verhaal. Deuren die razendsnel terug toe gaan en godzijdank een lieve, bejaarde allochtone heer die met gevaar voor eigen ledematen ons helpt af te stappen. Thank God voor burgers met een goed hart :!:
Thuisgekomen was het alweer tijd voor een flesje en probeerden we nog eens ook het namiddagdutje in bed door te brengen. Het duurde heel lang voor ons ventje rustig werd maar ik had me voorgenomen om door te bijten en hem te laten zeuren. Moedig hé :-) Omdat hij pas na lang in slaap viel sliep hij om half tien nog. Dan heb ik hem wakkergemaakt om zijn pyama aan te doen, eten te geven en terug in bed te stoppen. Dat kind moet denken dat ik compleet gek geworden ben :wink: Deze routine bevalt me niet echt dus daar zullen we nog aan moeten schaven. Maar niet morgen want dan gaat ons lieverdje bij oma Chris en Karel logeren terwijl mama en papa uit eten gaan,samen met Anneke,Danny,Eefje en Kevin. Dat zal weer een hele verhuis worden want nu moet er ook een reisbed mee :roll:
Je ziet het ,onze dagen zijn nooit saai en er gebeurt altijd wel wat en zo komt het denk ik dat die vijf maanden én voorbijgevlogen zijn !
Kusjes, Myriam en Wout ( die van Woutje zijn wel nogal nat tegenwoordig dus houd een zakdoek of zo bij de hand :-D )
