|
Sinds het begin van deze week is ons hartediefje weer wat ziekjes. Snotneusje en ontstoken oogjes. Spectaculair hoe snel die oogjes erger werden. 's Avonds gewoon een beetje meer prut, 's morgens één oog helemaal dichtgeplakt en aanhoudend liep er gele prut uit. Terwijl ik nog aan het twijfelen was of ik naar de dokter zou moeten begon ook zijn tweede oogje te lopen en tegen dat we 's avonds bij de dokter waren zaten zijn twee oogjes bijna helemaal dicht.
Diagnose : ontsteking aan de oogjes door er snot in te wrijven, komt blijkbaar veel voor bij babies die mobieler zijn. Oogzalf en neusdruppels zouden hem snel beter maken.
En inderdaad, vooral zijn oogjes waren na twee keer zalf in doen al veel beter, ze bleven wat gezwollen maar liepen niet meer telkens vol met pus. Zijn snotneus betert maar stilletjesaan, vooral na het slapen treffen we hem dikwijls aan met dikke vieze snottebellen.
En met al dat komen de twijfels toch weer fel de kop opsteken. Doe ik voort met de oogzalf of mag ik er al mee stoppen, de dokter had el gezegd dat ik moest voortdoen tot de oogjes helemaal genezen waren, maar ja, hoe weet ik dat ? En die snotneus, soms heb ik de indruk dat dat niet echt beter wordt, doe ik gewoon voort met deze druppels of moet ik terug naar de dokter? Tot nog toe heeft ons ventje nog geen koortsgemaakt, laten we hopen dat dat ook niet gebeurt want dan zou ik het helemaal niet meer weten.
Hij slaapt wel nog steeds meer dan anders en is dus duidelijk nog niet echt genezen.
Ik wil straks eigenlijk naar de weeg, want zoals jullie weten maak ik me een beetje zorgen over zijn gewicht, maar doe ik er wel goed aan met dat ventje door dit weer buiten te lopen? Of zou dat misschien juist goed zijn, wat frisse zuurstof en zon(alhoewel)licht ?
Ondanks dit alles wordt het nog maar eens duidelijk hoe snel Wout zich ontwikkelt en wat een ferme vent hij begint te worden. Als hij op zijn rug ligt en je geeft wat druk tegen zijn beentjes komt hij gewoon helemaal rechtzitten. Met als gevolg dat verschonen en aankleden nog een grotere uitdaging wordt dan het al was 
Meer en meer merken we ook zijn eigen willetje, als hij met zijn telefoon wil spelen moeten we niet meer proberen hem af te leiden met zijn wereldbol of rammelaar, hij blijft hardnekkig naar de telefoon kijken en negeert onze alternatieven straal. Vooral interessant zijn op de moment de afstandsbediening van de TV en alles wat wij drinken en eten. Dus leert ons prutske ook stilaan de betekenis van het woordje nee kennen. Hij bekijkt ons dan zo verontwaardigd en niet begrijpend 
Al een chance dat we ook regelmatig ja kunnen zeggen en hem bijvoorbeeld stilaan mee aan tafel kunnen laten zitten en van "ons" eten kunnen laten proeven zoals laatst toen hij een schijfje komkommer met zoveel overgave heeft opgesabbeld dat je zou gedacht hebben dat dat het lekkerste eten van de hele wereld was.
Stilaan mag hij ook eens een korstje brood gaan proberen dus dat komt er één van de dagen ook aan. Volgens de boekjes mag hij vanaf 8 maanden als ontbijt ook een boterham eten met aangepast beleg, hoe dat in zijn werk zal gaan kan ik me echt nog niet veel bij voorstellen.
Zijn flesje van zes uur willen we stilaan gaan vervangen door iets stevigers zoals pap of pudding. En zo moet dat ventje stilaan overschakelen naar nog maar twee flesjes per dag. Ouder zijn is echt een constant proces van loslaten Oh, dat klinkt weer zo melodramatisch 
Dus twijfelend, een beetje ongerust maar vooral genietend van alles laat ik jullie,
tot de volgende
groetjes !!!
03-12-2009 om 10:11
geschreven door Myriam
|
Onze eerste Sinterklaas en feestdagen met drie, een zalig gevoel !
