Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Moeder zijn. Er is over geschreven,gezongen,geschilderd,gebeeldhouwd en geblogd En nu al 20 weken geniet ik van het moeder zijn. En word ik ook geconfronteerd met de moeilijke dingen die er bij horen.
Zoals bijvoorbeeld terug gaan werken. Gisterenavond kreeg ik van Anja,mijn hoofdverpleegkundige, mijn uren van oktober. Vreemd was het, terug zo'n briefje met data en codes. En na het telefoontje viel de realiteit als een blok beton op mijn hart. En de tristesse sloeg toe en bleef de hele avond hangen. Geen rationele argmenten konden me troosten en het was zelfs moeilijk om rationele argumenten te bedenken. Samen met de problemen rond opvang zorgde dat voor moeilijk inslapen. En toen ik eindelijk was ingeslapen deed Wout wat hij anders nooit doet, hij werd wakker en huilde hartverscheurend. Dus ik uit bed, hem terug goed gelegd en terug in bed. Nog wat piekeren en voor ik het wist was het weeral morgend
Bij het ochtendlicht was de tristesse wel wat geweken en maakte plaats voor een dadendrang. Dus gebeld met de overkoepelende dienst voor kinderopvang. Een heel vriendelijke dame nodigde me uit om eens langs te komen om Wout in te schrijven en liet me ineens verstaan dat de wachtlijst voor onze regio momenteel 1 jaar bedraagt. Ik legde haar ons probleem uit en vroeg naar occasionele en crisisopvang. Ja,dat bestaat en daar kan je hem ook voor inschrijven. Wachtlijst? Ook één jaar.
Dus ... iedereen die ooit terloops heeft laten vallen dat Woutje wel eens bij hem of haar mag blijven, hou je telefoon in de gaten want de kans is groot dat ik één van de volgende weken of maanden aan de bel trek
Een ander probleem dat volgt uit het wegvallen van de onthaalmoeder is dat ik ook daar op gerekend had om ons poppejanneke samen met andere kinderen te laten spelen. Dat zit er blijkbaar voorlopig niet in en daarom zijn we van plan om aan babygym te gaan doen. Samen met andere kindjes en mama's en papa's. We zijn al ingeschreven voor een proefles en ik ben zeer benieuwd
Het eten met een lepeltje gaat elke dag een beetje beter en tot nog toe valt alles in de smaak. Aardappelen evengoed als rijst, venkel,tomaten,broccoli,witloof,wortelen,spinazie evengoed als bloemkool.Appel,peer,mango,banaan, fruitpap blijft voorlopig minder favoriet zelfs als ik het appelsiensap er uit laat. Ondertussen drinkt hij ook meer, lindethee,kamillethee en fruitsapjes.
Hij slaapt nu kort na de middag ook in zijn eigen bedje en dat ging vandaag al beter dan gisteren. Hij bekeek me wel weer alsof ik acuut gedesoriënteerd was en vroeg zich zichtbaar af of mama nog wel toerekeningsvatbaar was Nee hoor schatje, alles is in orde met mama en dit is weer een voorbeeld van hoe kleine kindjes groot worden
Oei, er doet zich een noodgeval voor Die dekselse tut is er weer van door dus 't is aan mij om hem te achtervolgen,te intercepteren en terug te bezorgen bij de rechtmatige eigenaar, ons poppejanneke ! Tot de volgende !
Zondagmorgend, dus Wout en ik zitten samen wat te genieten van de rust, papa slaapt nog. Ik ben gisterenavond naar een BBQ geweest met de collega's en ook heel wat ex-collega's. Met zo'n toffe ploeg kon het niet anders dan gezellig en plezant zijn. We zaten op linkeroever en hebben de hele avond vanop afstand kunnen meegenieten van Laundry Day aan de andere oever.
Woutje was bij Anneke en nonkel Danny en heeft het zoals steeds weer supergoed gedaan, zelfs zijn fruitpap heeft hij netjes opgegeten. Als ik gerust ben dat Woutje in goede handen is,slaag ik er echt in mezelf enorm te amuseren en heb ik maar twee keer gebeld om even te horen hoe het ging
Steeds als ik de collega's zie komt dezelfde vraag ; "En,... zie je het zitten om terug te komen werken?" Heel moeilijke vraag is steeds mijn antwoord. Het is wel heel fijn om te horen dat ik gemist wordt en dan begint het wel weer te kriebelen. Mijn job biedt heel wat uitdagingen en het zullen eens andere uitdagingen zijn dan dewelke ons poppejanneke iedere dag voorziet Maarhet vooruitzicht hem regelmatig een hele dag te missen doet me wel wat. En vooral komt steeds mijn ongeloof ; moet ik echt binnenkort alles wat ik nu doe blijven doen én ook nog gaan werken
Als we nu ook nog snel een vaste opvang voor hem vinden denk ik dat ik het wel zou zien zitten stilaan. Maar ondertussen alvast bedankt collega's voor alle lieve voorstellen om hem eens op te vangen als het nodig is. Ik hou julie aan jullie woord
Deze namiddag naar Kind&Gezin geweest. Het was niet naar ons prutske zijn zin. Eigenlijk al van bij het binnenkomen keek hij wat verontrust en op weg naar de weegschaal kwam zijn befaamde pruillipje boven. meten was nog minder naar zijn zin en toen moesten we nog naar de dokter.
Op tafel bij de dokter is hij beginnen huilen en krijsen, eigenlijk zonder ophouden En dan moesten de spuitjes nog komen En het krijsen bleef duren, enkel op de arm kon hij even gesust worden. En dan nog
Uiteindelijk is Anneke hem gaan aankleden en entertainen terwijl ik dan rustig even met de verpleegster kon praten. Ik hoorde hem tot bij ons huilen en krijsen. Het klonk als huilen van de pijn en dat gebeurt de laatste dagen wel eens meer. Het is spijtig genoeg niet altijd duidelijk waar hij pijn heeft. Is het zijn buikje ? Zijn het beginnende tandjes? Is hij gewoon moe? Want dan kan hij ook heel lelijk doen
Thuisgekomen probeerden we alles evenuit. Knuffelen? Nee. Fruitpap? Nee. Relax zitten? Nee. Box liggen? Precies wel, hij heeft dan een half uurtje geslapen en was dan wel klaar voor zijn fruitpap. Ik had pap gemaakt van meloen en peer en dat leek lekkerder dan anders. Zou hij niet graag appel lusten ? Morgen nog eens proberen. De groentepap deze morgend was ook al een groot succes. Een origineel recept met aardappel,witloof en peer viel enorm in de smaak. Geen dubbele boodschappen, geen gehuil en ook geen tutje nodig tussendoor Het is echt waar, beetje bij beetje leren we elkaar beter kennen en begrijpen we elkaar dus ook beter.
Maar de volgende verandering zit er aan te komen. Hij zou overdag eigenlijk ook beter in zijn bedje gaan slapen. Vroeger sliep hij overal door en kon ik in de living gewoon mijn gang gaan terwijl hij sliep en zelfs op Linkerwoofer heeft hij gewoon zijn middagdutje gedaan. Maar de laatste weken wordt hij veel sneller wakker en reageert hij als ik bijvoorbeeld een tas te luid neerzet of iets laat vallen. Dus beter geen dutjes meer in de box maar zoals een grote 2 dutten per dag, in zijn eigen rustige kamertje Dat zal weer even puzzelen worden voor we daar een evenwicht hebben.
Voor de mensen die de statistieken bijhouden : Wout weegt nu op 19 weken 6k280 en is ondertussen al 62 cm lang. Met die getallen zit hij nog steeds op p10, goed dus !
Door zo goed te groeien kan hij eindelijk ook eens wat andere kleedjes aan die we nog gekregen hadden. Zo zag hij er vandaag uit als een echte kerel met een stoere broek en dito hemd
het lijkt wel alsof goed nieuws nooit alleen komt maar vaak vergezeld van slecht nieuws. Dat klinkt wel erg doemdenkend maar soms is het echt wel zo. Na een prachtig weekend en zoveel geluk de afgelopen maanden belde Ann gisteren met slecht nieuws.
De dame die voor Woutje ging zorgen eens ik terug ging werken is tijdens haar vakantie plots en onverwacht overleden. Een actieve vrouw die met kinderen en kleinkinderen op vakantie was voor ze terug aan het werk ging, een dame die Ann zo graag had dat ze zeker een plaatsje voor Wout wilde vrijhouden en die een hart groot genoeg had om haar dagen te spenderen aan de zorg voor kinderen. Zomaar, plotseling is ze er niet meer. Een vreselijk iets voor haar man,kinderen,kleinkinderen,familie en vrienden.
Los daarvan stelt het ook ons wel voor een probleem, zij het van een heel andere orde natuurlijk. Wetende dat de wachtlijsten voor kinderopvang kunnen oplopen tot een jaar krabten ( krabden ? ) wij toch wel even in ons haar. En natuurlijk zijn er genoeg mensen die willen helpen, natuurlijk komt alles wel in orde maar ik heb er toch van wakker gelegen deze nacht De dochter van de dame in kwestie hielp vroeger haar moeder bij het openhouden van de créche en wil het werk graag verder zetten. Maar er is een grote maar, ze heeft niet de benodigde diploma's. Ze heeft zich ingeschreven voor een aantal cursussen aan de VDAB en wil zo snel mogelijk terug aan de slag, ook en vooral voor de kindjes die al bij hen verbleven. Want die mama's en papa's zitten met een nog groter probleem dan wij natuurlijk. In afwachting daarvan zullen we met kunst- en vliegwerk en hopelijk de steun van heel wat mensen er wel uitgeraken.
Wout gaat ondertussen gewoon voort met schattig zijn. Schattig en beweeglijk ! Hij rolt nu zonder problemen op zijn buik en terug, hij probeert een hele dag te gaan zitten en als hij op zijn buik ligt probeert hij te kruipen. Hij geraakt wel waar hij wil zijn maar echt kruipen wil ik het nog niet noemen En wat de orale fase betreft, nu pas krijg ik echt een idee wat die ( tot nog toe voor mij theoretische ) fases eigenlijk inhouden. Alles verdwijnt in die mond ; zijn eigen vuisten, onze vingers, tutten,bavetten, lakentjes, doekjes, onze oren en neuzen,knuffels,al een geluk ook af en toe wat eten. Alhoewel, af en toe ? Ongeveer om de drie uur is het etenstijd. En ik probeer dat echt in het oog te houden want als ik te lang wacht begint hij terug te geven alsof om te zeggen dat er terug een lege plek is in zijn buikje En tot een paar weken terug was zijn eten op een minuutje klaar maar nu zijn er momenten dat dat toch iets langer duurt en iets meer werk vraagt. Ik voel me met momenten een cateringservice En ook de afwas in navenant
Van groentepap lust hij momenteel wel "pap" alles wat ik tot nog toe gegeven heb lijkt hij te lusten en dat is toch al een heleboel. Venkel,wortelen,tomaat,courgette en broccoli hebben we al geprobeerd. Fruitpap is minder favoriet. Op aanraden van verschillende mensen heb ik gisteren eens geprobeerd het appelsiensap weg te laten. En de pap van appel,banaan en nectarine werd inderdaad iets enthousiaster ontvangen dan de versie met appelsiensap. Straks zal ik een andere tip uitproberen, om nectar te gebruiken in plaats van vers appelsiensap. Ik laat het jullie weten.
Van al dat grotemenseneten functioneren ook andere dingen als bij grote mensen Compleet met kleur- en geurpatronen En wat irritatie van de billetjes, komt die tube zinkzalf toch nog van pas
Tot later deze week met een update vanop Kind &Gezin !
Maandag vandaag en in tegenstelling tot de meeste mensen is dit voor ons een rustdag. We hebben een heel leuk weekend achter de rug maar ook wel vermoeiend. Zaterdag ben ik met Wout naar de braderij in Merksem geweest. Niet dat die tegenwoordig nog zoveel voorstelt maar het was mooi weer en Peter was niet thuis, die was naar een modelbouw/treinbeurs in Nederland. Te voet naar daar en dan over de baan, lekker op het gemakske
Maar van zo'n wandeling krijgt een mens honger dus eerste halte ; hamburgerkraam ! Maar niet voor Wout want die mag nog geen vlees eten Al een geluk waren tante Chantal en nonkel Paul thuis zodat we daar rustig konden stoppen om Wout zijn pap te geven. Na een gezellige babbel terug richting thuis. Thuisgekomen was het tijd voor de fruitpap. En het is ondertussen redelijk duidelijk ; ons prutske lust liever petatjes dan fruitpap. Hij eet ze wel op maar niet zo gretig als de groentepap.
En gisteren was het reünietijd met wat vrienden uit ' de goeie ouwe tijd ' van mama. Heel gezellig, een hele drukte want met twee babies, twee kinderen en zeven volwassenenen die herinneringen ophalen uit hun wilde jaren zullen ze in Brasserie Kwadraat nog lang over ons napraten. Terwijl we daar zaten verhalen te vertellen kwamen we op nog vrienden die we nog wel eens terug willen zien dus besloten we deze reünie in november nog eens over te doen met nog meer volk erbij.
Als ik deze morgend Wout uit bed haalde zag ik dat zijn rechterkaak helemaal rood zag. Ik vrees dat dit nog een teken is dat er tandjes zitten aan te komen alhoewel ik nog niks zie in zijn mondje. We kunnen alleen maar hopen dat ons wondertje er binnenkort niet al te veel last van zal hebben
Een goeie morgend allemaal ( of middag, avond of nacht ),
momenteel is het goed tien uur 's morgens en dat is met voorsprong één van de fijnste momenten van de dag. Woutje is tevreden, heeft lekker gegeten en ligt wat te spelen in zijn box. Verhaaltjes vertellen aan Winnie of Teigetje en proberen wat dat kleine lijfje allemaal kan. De moment voor mij om wat huishoudelijk werk bij te houden, mezelf wat op te frissen of bijvoorbeeld even te bloggen.
Want de rest van de dag is het meestal alle hens aan dek. Woutje wordt actiever met de dag en is in bijna niets meer te vergelijken met dat babietje dat de hele dag sliep. Buiten twee slaapmomenten is hij de hele dag bezig, spelen,eten,knuffelen,af en toe huilen en zeuren, terug eten,zottekes doen,in bad gaan,... . En zo gaat dat een hele dag door. En de hele tijd ben ik de bevoorrechte die mag meedoen. En iedere dag merk ik wat een gelukkig kindje wij hebben. Die snel getroost is als het nodig is, die vlot ontwikkelt en vol vertrouwen op verkenning gaat naar alle mogelijkheden die voor hem openliggen.
Ondanks dat ik het nog altijd zalig vind om heel veel tijd met hem door te brengen moet ik ook zeggen dat ik stilaan wat structuur begin te missen, het gevoel van alles kan en alles mag op de moment dat het ons uitkomt is heel nodig geweest maar ik merk dat het heel moeilijk is om zelf de dingen wat te regelen en te structureren. En dat ik tot minder en minder kom. Ik wist het al langer, ik heb last van positieve faalangst wat wil zeggen dat ik wat druk nodig heb om te presteren en mij dus goed te voelen. En nu ik begin door te hebben hoe de zorg voor Woutje te regelen mis ik precies wat uitdaging. Dat wil echt niet zeggen dat ik er naar uitkijk terug te gaan werken, zoveel en zolang van huis dat maakt me nog altijd een beetje verdrietig als ik er aan denk. Als het financieel kon dacht ik eerder aan twee voormiddagen vrijwilligerswerk of zo.
In de Efteling was het weer heel plezant, Wout keek zijn ogen uit en tijdens onze wandeling door het Sprookjesbos liep de nostalgie heel hoog op bij de volwassenen in het gezelschap. Papa moest en zou een munt van Ezeltje Strekje mee naar huis nemen en ikzelf was en blijf grote fan van de Dansende Schoentjes In de drukte van een terrasje in de schaduw probeerden we of Wout zijn petatjes zou willen opeten. Een potje, dat was de eerste keer, dus had ik als voorzorg ook nog een extra papfles bij. Maar dat potje wortelpuree ging er in alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook wel dankzij de hulp van Eefje die zo lief was zijn twee handjes vast te houden
Omdat de groentepap er zo vlot in gaat overweeg ik al sneller ook met fruitpap te beginnen. Zeker ook omdat de vaste voeding zoveel beter binnen blijft dan zijn papfles die met momenten echt voor veel problemen blijft zorgen ik hou jullie op de hoogte !
Nu ga ik mezelf wat klaarmaken, nog wat was opvouwen en Wout zijn petatjes maken want straks komt Eefje en gaan wij ... ? Vaste lezers weten vast waar ik het over heb Neem deel aan de poll en test je kennis
we zijn nog maar eens op zoek naar een nieuw evenwicht. Dit maal gaat het over eten. Zoals jullie hebben kunnen volgen eet ons ventje nu al drie dagen petatjes, met een ongelooflijk succes De wortelpuree ging er nog vlotter in dan de venkel ( en daar kunnen velen zich iets bij voorstellen denk ik ). Een heel potje leeg telkens, zo'n 100 g per keer . Maar het is mij nog niet echt duidelijk hoe lang daarna Woutje terug wil eten dus qua planning is dat weer even wat moeilijker.
Het blijft ook zo dat de petatjes in zijn buikje blijven in tegenstelling tot zijn pap die er met momenten echt liever terug uit wil . Dus denk ik " het ligt aan de consistentie van de pap, als ik die nu eens wat indik ?" Indikken met rijstvlokken dacht ik was de beste oplossing. Maar zoals ik al een beetje vreesde wordt de pap dan te dik en duurt een flesje geven meer dan een uur. Vermoeiend voor zowel ons prutske als voor mij Dus op zoek naar een andere oplossing. Ik ga allereerst proberen buiten de groentenmaaltijd één andere maaltijd terug te vervangen door die rijstvlokkenpap die hij voordien al met een lepeltje at. Want hij moet nog wel zeker 4 keer per dag zijn 200 cc pap hebben. 2 dikkere maaltijden wil alvast zeggen dat hij nog maar drie keer per dag zal teruggeven En als hij dan volgende maand ook met fruitpap begint is dat weer een papmaaltijd minder. En ik blijf hopen dat hij stilaan ook de pap beter en beter zal binnenhouden
Nog even over het slapen dan. Mijn experiment met om zes uur op te staan om een praktisch ritme te vinden is vastgelopen op oververmoeidheid bij beide partijen Met wat meer vertrouwen in Woutje zijn interne klok en wat meer flexibiliteit overdag komen we er ook.
Ondertussen blijft hij groeien en bijkomen, bijna elke dag zie je het verschil. Draaien op zijn buik wordt stilaan wat makkelijker, rechtzitten blijft een favoriete bezigheid en gaat dan ook elke dag met wat minder steun en hij frazelt er de hele dag op los. Dat ventje wil ons zoveel vertellen Hij is ook meer en meer geïnteresseerd in allerlei dingen die hij rondom zich ziet. Hij kan echt fixeren op iets dat hij graag van dichterbij wil zien of mee wil spelen. Op die manier kan hij ons bijvoorbeeld laten weten dat hij thee wil drinken of in zijn schommel zitten. Althans dan hoop ik toch dat hij dat bedoelt want zo interpreteren wij het wel Hij zit of ligt geen moment stil, zelfs niet echt als hij slaapt. Zijn voetjes zijn erg interessant, hij ligt er soms naar te kijken en oh, mensen,wat je met je voeten allemaal kan doen !
Morgen gaan we nog eens naar de Efteling, een leuke ontspannen dag voor ons allemaal en heel veel bomen en planten voor Woutje !
Tot maandag dus, nog een leuk weekend gewenst van ons alledrie
2 posts op één dag,het kan niet op. Maar het is dan ook een belangrijke dag voor ons.
Nadat ik alles had georganiseerd ( die nieuwe babycook heeft voor mij nog veel geheimen ) en klaargezet ( pap, bavet,stoeltje,extra doekjes,natte doekjes, petatjes,lepeltje,tut en drinken ) begonnen we er aan.
Eerst kreeg ons poppejanneke 60 cc pap, om de grootste honger te stillen want met de lepel eten gaat veel trager, en dan zat hij daar,klaar in zijn stoeltje. De eerste hap liet hij zich nog even vangen, hij dacht dat het gewoon weer dezelfde pap van de afgelopen weken was. Maar ojee, wat stak in nu in zijn mondje? Dat was geen pap Dat was schrikken.
De volgende hap was dan ook met het nodige voorbehoud. En zijn gezichtje sprak boekdelen ; help, ik moet hier vieze dingen eten. Dat duurde een paar hapjes. Toen keek hij meer van ' die pap was toch lekkerder maar goed, om u een plezier te doen'. Op gegeven moment leek het dat het genoeg was, Wout kokhalsde een beetje en begon te huilen. Ik wilde er eigenlijk al mee stoppen maar dat was ook niet naar zijn zin. Starend naar het potje en de lepel deed hij zijn mondje open en vroeg zo naar meer.
De rest van het potje ging als vanzelf, alsof hij al weken niks anders doet dan groentepapjes eten
Van al die verschillende gelaatsuitdrukkingen jammer genoeg geen foto's ( ik heb maar twee handen en had er eigenlijk zo al drie nodig ) maar wel van zijn voldane en terecht fiere snoet na het eten.
Geniet even mee en tot de volgende !
1. Wat een grote honger 2. Dit is allemaal voor mij 3.Alles leeg 4. Dat was lekker !
Een grote stap voor ons, een huppelpasje voor de wereld
hallo allemaal,
wat gaat de tijd toch snel ! Ik weet het wel, dat is een knaller van een cliché maar sinds ik mama ben apprecieer ik clichés meer en meer . Al bijna twee weken eet ons ventje nu met een lepeltje en dat ging iedere dag beter en beter. Ook merkten we duidelijk dat die dikkere pap veel beter binnenbleef en dat hij na die voeding amper teruggaf. Het enige dat terugkwam was de flessenpap die hij daarvoor kreeg
Dus wat heeft een mens meer nodig om radicaal te kiezen voor vaste voeding ? Vandaag gaat ons prinsje voor de eerste keer petatjes eten. Met venkel, want die smaak kent hij al van in zijn papfles. Gisteren is ons ventje vier maanden geworden en dus ook officieel klaar om vaste voeding te krijgen De smaak mag volgens mij niet te veel problemen geven, hij heeft de afgelopen weken al geproefd ( met babymaatjes ) van appel, nectarine en platte kaas. Natuurlijk waren dat allemaal zoete dingen. Hij is enorm geïnteresseerd in wat wij eten en drinken en reclameert soms zelfs als hij niks krijgt Allemaal positieve voortekenen en in een volgende post laat ik jullie zeker weten hoe het is gegaan, mss zelfs met foto's
Dus blijf zeker verder lezen !
Voor Pascale en tante Louisa , ik vind het heel fijn om jullie feedback te lezen, zo weet ik ook dat deze blog niet alleen mij veel plezier verschaft !
gisteren is Woutje naar zijn eerste festival geweest; Niet alleen natuurlijk want hij kende weg niet naar Linkeroever maar samen met mama,Anneke en nonkel Danny.
Het was echt fijn daar. En wel om verschillende redenen. Linkerwoofer vindt plaats vlak naast de Schelde dus waaide er een verfrissend windje, ik heb er verschillende collega's nog eens gezien en ook wel andere bekenden en we hadden een schaduwplekje op een terrasje vlak naast de Ricardstand . Het was dus gewoon gezellig. Wout heeft ook echt genoten, zoveel te zien en te horen, da's altijd feest. Maar het mag niet te lang duren natuurlijk, op gegeven moment is de maximale hersencapaciteit bereikt en dan is het tijd om naar huis te gaan
Vandaag was het hier thuis kinderdag. Anthony was hier en dan draait alles even om hem. Meestal ( en dus ook vandaag ) wil hij pannekoeken eten en amuseert hij zich naast met de PS3 ook met Wout. Respect aan alle mama's en papa's van 2 of meer kindjes want zorgen dat die twee ieder op tijd hun aandacht, eten en amusement hebben is niet vanzelfsprekend vind ik altijd.
Zaterdag was natuurlijk ook moederkesdag en ik werd niet vergeten. Een mooi cadeautje van papa en zoon, een lief cadeautje van Anneke en Danny, een extra zoen ( van papa ) en een extra glimlach ( van Wout ) en bloemetjes van mamie. Toch wel fijn om erkend te worden voor alles wat je doet voor je gezin
Woutje raakt niet in slaap dus ik ga hem even helpen. Dat is niet zo erg als het klinkt , een tut geven en een knuffel in zijn arm doen de truc, er komen geen gietijzeren pannen of houten hamers aan te pas
psychologie in vivo . Dat beleven wij nu elke dag. Meer bepaald ontwikkelingspsychologie natuurlijk. Gevoelige periodes, trapsgewijze ontwikkeling, tijdelijke terugvallen en stimulatie worden praktijk. Al deze dingen zien en ervaren wij nu elke dag en dat is superspannend. Leren is van nature een drive van een klein mensje en dus ook van ons hartendiefje. Voorlopig is het vooral leren door imitatie en trial and error. Zo kan hij nu makkelijker van zijn rug op zijn buik rollen, kleine dingen vastgrijpen, dingen naar zijn mondje brengen, zijn hoofd omdraaien naar waar hij een bekend geluid hoort, speelgoed herkennen, situaties herkennen. Als je tegen hem praat probeert hij uit alle macht je na te zeggen, hij lijkt weet te hebben van communicatiepatronen ttz afwisselend luisteren en 'praten' ,hij trekt de ganse dag zijn beentjes op en probeert zelfstandig recht te komen en last but not least heeft hij door dat je door geluiden te maken ervoor kan zorgen dat iedereen naar je kijkt en je aanspreekt,streelt of knuffelt. Vooral dat laatste is zeer handig voor een kleine baby want zomaar in je stoeltje zitten zonder dat er iemand naar je kijkt is ook maar saai Zijn grotere mobiliteit vraagt van ons de nodige oplettendheid want situaties die vroeger veilig waren zijn dat nu niet meer. Los inzijn wipstoeltje of op zijn kussen in de zetel kan echt niet meer zonder toezicht en ook als je hem op schoot hebt moet je voorzien zijn op allerlei,onverwachte bewegingen. Zijn wipstoeltje mag ook niet te dicht bij een tafel of zo staan want dan stampt of stompt hij ertegen én de dagen van de voiture zijn ook voorbij want de randen zijn te laag als hij zich probeert om te rollen.
Als er Antwerpfans meelezen ( en die zijn er zeker,dat weet ik ) heb ik goed nieuws. Bij het zingen van Antwerpliedjes verschijnt er een grote glimlach op Wout zijn snoetje dus jullie hebben er een soulmate bij dunkt me
Gisteren is Woutje nog eens alleen thuis geweest, allé zonder mama en papa maar wel met de beste babysitters in de hele wereld. En die hebben hem mee uit eten genomen en weer lekker in de watten gelegd. Ook zij kunnen niet naast zijn vooruitgang zien en toen wij thuiskwamen lag ons ventje voldaan en gelukkig in zijn box te slapen
Papa is vandaag terug gaan werken, zijn eerste dag op een nieuwe job na drie weken verlof. Het vaart wel,weer zo met ons tweetjes thuis ipv met ons drietjes, stilletjes is het hier.
Wout ligt tegen zich zelf te praten in een spiegeltje maar wordt een beetje boos omdat dat ander kindje niet antwoord, ik ga even helpen en jullie horen ons binnenkort terug !
in iedere bedrijfseenheid,unit,taskteam enzovoort is de eerste must een duidelijke taakverdeling. Er zijn delegerende functies,uitvoerende functies, controlerende en opdrachtgevende functies. Ook hier ten huize Verschueren zijn de taken duidelijk verdeeld en omschreven. Een organigram is misschien juist te ver maar onze verhoudingen zien er ongeveer uit als volgt.
Wout is de directeur en ploegbaas in één. Hij bepaalt de werkuren en de targets die bereikt moeten worden. Hij roept ons tot de orde als we te laat zijn of iets doen dat anderzins niet naar zijn zin is. Dat doet hij door allerlei geluiden,van zeer aangenaam als alles naar zijn zin gaat tot zeer onaangenaam als er iets niet in orde is of als we zijn opdrachten niet meteen begrijpen en uitvoeren. Als we het zeer goed doen krijgen we een bonus en mogen we toezien hoe hij zich op zijn buikje draait of hoe hij beter en beter van de lepel eet. Zelf houdt hij zich vooral bezig met public relations door schattig te zijn en iedereen voor zich te winnen. Als directeur is hij ook gewend om steeds in de watten te worden gelegd en steeds onze en iedereen zijn volle aandacht te hebben. In zijn vrije tijd wil hij graag in het park gaan wandelen of zomaar wat in de tuin rondhangen.Zakenlunches zijn niet zijn ding, hij eet liever in klein gezelschap en geniet dan van lekkere melkbereidingen en hangt de Chinese traditie aan om eens goed te boeren na iedere maaltijd
Mama is een beetje als een directiesecretaresse ; ze is steeds bereikbaar en moet er voor zorgen dat de grote baas niets te kort komt. Als ze dat goed doet is ze ook wel bevoorrecht. Zij kan ook bonussen verdienen zoals een extra glimlach, gekir van de baas of een goed gesprek bij het begin van de werkdag.
En papa is zoiets als de logistieke dienst ; die voert alles aan wat ons bedrijf nodig heeft om goed te draaien. Van pampers en vochtige doekjes tot bereide maaltijden voor de directeur. Hij ondersteunt het directiesecretariaat door veel dagdagelijkse taken in het bedrijf op zich te nemen en de directiesecretaresse gelukkig te houden Hij neemt het secretariaat over als de persoonlijke secretaresse eens een paar uurtjes vrij heeft. De directeur vindt dat wel fijn want wees nu eerlijk, altijd hetzelfde gezicht dat begint ook te vervelen hé. Zo eens een andere aanpak wordt zeker geapprecieerd.
En dan mogen we zeker de toeleveringsbedrijven niet vergeten ; alle mensen die ons bedrijf bezoeken of die op één of andere manier met ons in contact komen merken dat we een goedlopend bedrijf zijn met een gelukkige directeur en vermoeide maar tevreden werknemers. Ze helpen ons door complimentjes,steun en afleiding te bezorgen,alles naargelang we dat nodig hebben.
En wees er maar zeker van dat een directeur met zoveel bekwaam en betrokken personeel het nog heel ver zal schoppen en dat zijn bedrijf ooit beursgenoteerd zal zijn !
De plicht roept, de directeur zegt dat ik maar moet bloggen in mijn eigen tijd
Hoera, Woutje heeft gisteren voor het eerst pap gegeten met een lepeltje. Nadat hij al een tijdje thee dronk van een lepeltje om te oefenen wilde ik het gisteren eens proberen. Hij heeft al een tijdje niet genoeg aan zijn gewone pap en ik wilde die dus indikken. De moment om het eens met een lepeltje te proberen dacht ik.
Alles was voorbereid, het potje pap en lepeltje stonden klaar, de papfles ook dichtbij voor moest het een fiasco worden, papa stand-by in case of emergency en een extra bavet in de aanslag.
Hoe heb ik zo kunnen twijfelen aan die flinke vent Na een paar moeilijke lepeltjes viel dat ventje zijne frank dat dat ding op die lepel ' eten ' was en vanaf dan kon het niet meer stuk. Hij begon zelfs even te reclameren dat die lepel te lang wegbleef Er belandde slechts en kleine hoeveelheid pap op de bavet en Woutje. En een heel klein beetje op mama ( Wout moest plotseling niezen ) Maar zo eten is zeer vermoeiend dus na ongeveer een half potje begon ons Woutje te huilen. De rest van de pap kwam dan ook uit de oude,vertrouwde papfles
Dan zijn we samen naar het shopping Wijnegem geweest en gingen we eigenlijk enkel een babycook kopen. Ik heb daar al zoveel goeds over gehoord dat ik dat zelf ook wel wilde. Maar alleen maar kopen waar we voor gingen dat is niet ons ding dus vaarde ons schatje er weer goed bij met wat extra pyama's, een T-shirt en een nagelnieuw lepeltje en potjes ! Nog even een goeiedag gaan zeggen tegen Tanja en dan was het hoog tijd om naar huis te gaan.
Nadien nog even naar de Carrefour om wat eten en water te kopen en op de parking gebeurde het. Ik voelde steken rond mijn rechteroksel en dacht eerst dat er een naald of zoiets in mijn blouse stak. Maar toen ik voelde had ik een angel in mijn hand. Eefje overschouwde de schade en vond drie prikpunten. Verdomme ( excuse my French ) dat deed zeer. Ik voelde me echt even niet goed worden en dacht een beetje ongerust terug aan mijn allergische reactie op muggenbeten een aantal jaar geleden. Dus na het boodschappen doen langs de apotheker voor een zalf tegen de pijn en allergische reacties. Die zalf hielp iedere keer een uurtje of zo en nooit ging de pijn echt weg. Dus vannacht slecht geslapen en deze morgend doet één van die steken nog steeds pijn en de anderen beginnen te jeuken. Stomme beesten
Naast mij ligt Woutje een hele conversatie te voeren met zijn knuffel. Ik heb geen idee waar het over gaat want het is in zijn geheimtaal waar ik de sleutel nog niet van ontcijferd heb Maar het is wel interessant heb ik de indruk
Vandaag ga ik Wout zijn zwembadje buiten zetten en dan kunnen we er samen in spelen. Als je in de buurt van Ekeren bent en je hebt je zwembroek bij mag je er zeker ook even in Wat je ook doet, houd het koel en tot de volgende !
de frustratie groeit ! Niet bij ons maar bij Wout. Hij wil vanalles en kan ook vanalles. Maar hij mag nog niet alles. En dat zorgt voor frustratie. Een gevoel dat we toch allemaal kennen hé
Van bij zijn geboorte was ons ventje al serieus sterk en beweeglijk. Maar nu is dat echt ongelooflijk. Als hij op zijn kussen ligt komt hij bijna volledig rechtop zitten en houdt dat dan ook heel lang vol van zo half te blijven zitten. Ook op je schoot zit hij praktisch zonder steun. Maar eigenlijk merk je dat dat nog veel te vermoeiend is en nog niet echt de bedoeling. Dus moet hij gaan liggen maar ojee dat is bijlange niet zo interessant. Hij probeert ook dingen te grijpen die nog niet in zijn handjes passen en dus wat hem betreft ongrijpbaar Hij probeert ons vanalles te vertellen maar zijn articulatie laat nog te wensen over zodat niemand hem verstaat
Dus zoals jullie zien gaat alles hier goed maar ook wel ontzettend snel en dat is soms best schrikken voor mama en papa
Verder nieuws : papa begint maandag aan een nieuwe vaste job. Met al je kapotte schoenen naar de Abdijstraat mama en Wout hebben een heel drukke agenda deze en volgende week, mama moet dringend terug geld gaan verdienen in plaats van op te doen, Wout drinkt thee van een lepeltje, de poezen zijn nog steeds niet geïnteresseerd in hun nieuwe huisgenoot, mamie heeft een tweede deken voor Wout gehaakt en ons fototoestel draait nog steeds overuren
Houd het hoofd koel de komende dagen, dat gaan wij ook proberen te doen
mijn bijdrage van vandaag is niet voor gevoelige lezers Het is een verhaal over wat je als jonge moeder kan overkomen als je nietsvermoedend naar K&G gaat voor de maandelijkse raadpleging.
Aanvankelijk lijkt alles te gaan verlopen zoals je gewend bent. Je komt binnen met je baby en je morele steun ( want er komen spuitjes aan te pas vandaag ). Je kleedt je kindje uit om hem bij de vrijwilligsters te laten wegen en meten. Ondertussen ken je de routine en de gewoontes op het consultatiebureau dus je legt je kindje in de juiste richting op de weegschaal en dan gebeurt het 5 kilo 670g zegt de mevrouw aan de andere kant van de weegschaal. Er is niks wat een moeder op zo'n nieuws kan voorbereiden Maar wacht, het wordt nog erger ! Amper bekomen van de schok leg je je kindje op de meetschuif ( ik weet niet hoe ik zo'n ding anders moet noemen ). Ook hier weet je ondertussen hoe het moet dus je hebt je kindje vast onder de schouders en wacht angstig af. 59 cm zegt de vrijwilligster bijna onbewogen. De schok, het ongeloof ! Vorige keer stond je hier met een babietje van amper goed 4 kg en zo'n schamele 55,5 cm. en dan gebeurt dit
Maar de machine van K&G draait door dus volgende stap, bij de dokter. Een andere dokteres dan de vorige keren, een beetje vriendelijker zowel tegen jullie als tegen de baby. Die zit al klaar met het spuitje. En alhoewel je hierop was voorbereid is het toch telkens weer even op de tanden bijten als je je schatje zo ziet schrikken en overstuur geraken. De dokter probeert je nog gerust te stellen dat zijn gewicht en groei heel normaal zijn, ze zegt letterlijk dat hij goed is bijgekomen maar niet spectaculair
Eindelijk mag je bij de verpleegster, de steun en toeverlaat voor bezorgde moeders, die overal raad op weet en je steeds weet gerust te stellen. Maar deze keer loopt het anders. Ze begint een hele uitleg over groentepapjes, eten met een lepeltje en nitraten en nitrieten. Even denk je nog dat ze het verkeerde dossier vastheeft en wil je haar corrigeren maar dan valt het besef als een bom Je engeltje wordt binnen een kleine drie weken al vier maanden . Hij mag dan beginnen eten van echt eten en met een echte lepel. Hij krijgt dan eten in zijn stoeltje en niet meer lekker op je schoot. Ze probeert je nog gerust te stellen dat je gerust iets langer mag wachten om met groentepap te beginnen maar het feit dat hij al zo groot wordt is op tafel geweest en kan je nu niet meer vergeten.
Eens thuisgekomen ben je zo fier als een gieter op die grote ,flinke, slimme en schattige kerel dat je amper kan wachten om het aan iedereen te vertellen. En geniet je van het feit dat je zoon je zo gelukkig maakt, alleen al door normaal te ontwikkelen, gezond te zijn, agoe, ele en groe te zeggen en je regelmatig zijn grootste glimlach te schenken
gisteren gingen we naar zee! Met Woutje en Peter zijn ouders namen we de bus en de trein richting Oostende voor een dagje zon,zee en zand. Het begon heel fijn, Woutje kreeg een flesje op de trein en keek zijn oogjes uit. Maar even na Lokeren liep het fout. Een bonk en een knal en dan stond de trein stil. Al snel bleek dat er een ongeluk was gebeurd, de trein had op een overweg een auto gegrepen. We werden goed geïnformeerd over wat er gebeurd was en aanvankelijk leek het voor ons best mee te vallen. Maar toen viel de airco uit en werd het op een paar minuten tijd ongelooflijk warm in de wagons, zo warm dat ik op den duur al Woutje zijn kleedjes heb uitgedaan en hem al een geluk wat thee kon laten drinken. En toen kwam het nieuws, we zouden geëvacueerd moeten worden. 800 mensen door één deur af een trein halen dat duurt natturlijk wel wat. En ondertussen werd het warmer en warmer Alles verliep al een geluk heel rustig en uiteindelijk was het aan ons. Eerst Woutje in de maxicosi aangegeven aan de hulpverleners en dan een sprong van meer dan een man hoog Dan Woutje doorgegeven aan een andere hulpverlener en nog een steile talud af Dan nog eens wachten op de bussen en het werd maar warmer en warmer en er was maar weinig schaduw. Woutje bleef de hele tijd lachen alsof zijn leven er van af hing terwijl heel veel mensen heel lief en bezorgd waren voor ons. Nadat we zakjes water kregen ( 2 extra voor de baby ) konden we op een bus richting Gent Dampoort, onder politiebegeleiding en met een persoonlijke rode kruis medewerkster aan boord In Gent Dampoort de trein naar Gent Sint Pieters, daar overstappen op de trein naar Oostende, alles met de nodige vertraging natuurlijk en om bijna drie uur waren we eindelijk in oostende Tegen dat Wout eindelijk verschoond was en zijn flesje had gekregen waren wij wat bekomen en hebben we toch nog een fijne namiddag gehad.
De trein van zeven uur, die we eigenlijk wilden nemen, zat stampvol en zelfs de stationschef raadde ons af op te stappen met een baby. Om half acht kwam de volgende trein naar Antwerpen binnen. Daar zijn we dan direct opgestapt om normaal gezien om 5 na acht te vertrekken. Maar door het ongeluk waren er nog altijd vertragingen dus uiteindelijk waren we maar om half elf in Antwerpen. Dan nog de bus, thuiskomen,verschonen en eten geven en om twaalf uur lag Woutje eindelijk veilig en wel in zijn bedje. Ik ben nog niet dikwijls zo blij geweest van thuis te zijn
Achteraf gezien zijn we echt aan erger ontsnapt en klasseren we deze dag onder ' Verhalen om later aan Wout te vertellen'.
Straks gaan we naar K&G en zal ik eindelijk weten wat ons ventje ondertussen weegt. Hij moet ook weer een spuitje krijgen dus ben ik blij dat anneke weer meegaat om mij te ondersteunen Morgen horen jullie meer !
En nu al 20 weken geniet ik van het moeder zijn. En word ik ook geconfronteerd met de moeilijke dingen die er bij horen.
Nee hoor schatje, alles is in orde met mama en dit is weer een voorbeeld van hoe kleine kindjes groot worden 
Deze namiddag naar Kind&Gezin geweest. Het was niet naar ons prutske zijn zin. Eigenlijk al van bij het binnenkomen keek hij wat verontrust en op weg naar de weegschaal kwam zijn befaamde pruillipje boven. meten was nog minder naar zijn zin en toen moesten we nog naar de dokter.
En dan moesten de spuitjes nog komen 
Maar wacht, het wordt nog erger ! Amper bekomen van de schok leg je je kindje op de meetschuif ( ik weet niet hoe ik zo'n ding anders moet noemen ). Ook hier weet je ondertussen hoe het moet dus je hebt je kindje vast onder de schouders en wacht angstig af. 59 cm zegt de vrijwilligster bijna onbewogen. De schok, het ongeloof !
Je engeltje wordt binnen een kleine drie weken al vier maanden 
Dan Woutje doorgegeven aan een andere hulpverlener en nog een steile talud af 
