Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Ik ben er al terug. Gewoon even om kwijt te kunnen dat Woutje en ik deze morgend geen vreugdevolle ochtend konden beleven. Deze nacht, toen ik en Peter gingen slapen hebben we nog even ons engeltje wakker gemaakt om te verschonen. Weer diarree en nog rodere billetjes. Al een geluk hebben wij zo'n wondertje in huis dat die direct terug gaat slapen na zo'n nachtelijk intermezzo
Deze morgend was de diarree precies wel over maar nu was dat ukkepukje weer aan het reutelen en rochelen als een oud ventje met 50 pakjaren achter de rug Evenwel geen koorts dus na verschonen,dikke laag zalf en onder fel protest aankleden ontbeten. Dat lukte wonderwel heel goed, volledige fles leeg én een boterham met confituur. Maar direct na het eten terug gezeur en traantjes, zelfs de tut moest er aan te pas komen om Woutje een beetje te troosten. Mama voelde de tranen ook al pikken maar door omstandigheden op het werk is Sociaal Verlof vandaag geen optie dus doorbijten dan maar.
Allebei de jas aan en dapper naar de créche Daar aangekomen zette Wout het terug op een zeuren en zo zielig huilen, met dikke tranen van verdriet en hij straalde zo'n behoefte aan troost,knuffels en moederliefde uit dat ik het ook niet meer droog hield. Al een geluk dat er kinderverzorgsters zjin die ten alle tijden het hoofd koel houden, de baby overnemen,mama wat moed inspreken maar haar zonder aarzelen de deur wijzen.
Met tranen in de ogen terug naar huis gekomen en sebiet moet ik gaan werken, voor één dag op een andere afdeling dan nog wel. Ik krijg dat natuurlijk voor elkaar maar hoe ik het ga doen daar heb ik nog even geen zicht op .
Hopelijk blijkt later vandaag dat al dat verdriet een storm in een glas water was en dat zowel ons hartje als ik de dag toch nog een beetje fijn hebben kunnen maken !
Voor jullie alvast ook een fijne dag en tot de volgende.
nog eens een post vanuit Ekeren. Ik was me juist aan het bedenken hoe iedere dag weer anders is. Gisteren hadden we een grote,flinke kerel in huis en vandaag terug een klein ventje. En dat allemaal door kleine,minuscule beestjes die vinden dat ze lang genoeg zijn weggebleven. Darmkrampjes, diarree, rode billetjes en onwelriekende boertjes bovenop het snotneusje van de laatste dagen hebben Woutje eindelijk ( bijna letterlijk ) terug klein gekregen
En toch slaagt hij er in even schattig als anders te blijven. Aai mama lukt nog altijd en nog meer dan anders is hij een echt pakkekindje en wil hij liefst van al heel dicht bij ons zijn. En dat zijn dan dagen dat ik me echt niet prettig voel,wetende dat ik morgen moet gaan werken en dat kleintje naar de créche moet. En ik weet natuurlijk wel dat zijn klachten relatief zijn en dat er veel ergere dingen zijn, maar toch
Hopelijk blijven jullie gespaard van kleine beestjes en is ons prutske rap terug de oude !
Daar aangekomen zette Wout het terug op een zeuren en zo zielig huilen, met dikke tranen van verdriet en hij straalde zo'n behoefte aan troost,knuffels en moederliefde uit dat ik het ook niet meer droog hield. Al een geluk dat er kinderverzorgsters zjin die ten alle tijden het hoofd koel houden, de baby overnemen,mama wat moed inspreken maar haar zonder aarzelen de deur wijzen.
)
