Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Stilaan begint de stress toe te nemen. De tijd tot ik weer terug ga werken begint nu echt te korten, nog 20 dagen en dan is het zover. Dus begint het ook te kriebelen om alles in gereedheid te brengen voor het hectische leventje dat ons staat te wachten. Dus dat wordt poetsen,opruimen en in orde brengen tegen honderd per uur.
Gisteren heb ik de strijklabeltjes en en naamstickertjes van Wout toegekregen die ik online besteld had. Dus kan ik zijn lakentjes,knuffel en flesje voor de créche tekenen en dan zal het nog echter worden.
Ons schatje ligt momenteel nog rustig een dutje te doen in zijn box en dat zal hem goed doen. Maandag naar tante Erna en nonkel Gaston geweest om Thymen nog eens te zien en gisteren met Eefje naar Ikea en Prenatal geweest, dan snakt ons ventje weer naar een dagje rust, hij blijft heel gevoelig voor drukte en andere omgevingen. Het wordt een hele aanpassing binnenkort, ook voor hem
Sebiet is het weer petatjestijd. Hij zal nu nog beter zitten in zijn stoeltje want we hebben een extra kussentje om erin te zetten zodat het beter 'past'
In zijn eetstoel ziet hij er alweer een heel pak groter en ouder uit, zie zelf maar !
Zondagavond, dat wil zeggen weer een weekend én dus ook een week voorbij. Het weekend was zeer leuk met een logeerpartijtje voor Wout en een lekker etentje voor ons. Vandaag heeft Peter ons ventje zijn eetstoel in elkaar gestoken en heeft Woutje er ook echt ingezeten en gegeten. Hij kan beter en beter alleen zitten,buiten enkele evenwichtsproblemen doet hij dat prima. En zittend in die stoel zie je nog maar eens hoe groot dat kereltje ondertussen is. De laatste weken is hij zo hard veranderd dat zelfs ik het zie
Nog elke avond heeft ons kleintje zijn huiluurtje, ttz anderhalf uurtje Man, dat is vermoeiend Het blijft een zoektocht naar de beste manier om hiermee om te gaan. In bed stoppen na zijn flesje van zes uur brengt niet veel op en vond ik ook praktisch gezien niet echt een goede oplossing. En van zeven tot half negen op schoot houden is ook niet echt praktisch te noemen, temeer omdat dat hier ook ons etensuur is.Komt erbij dat op schoot houden ook niet telkens de oplossing is Laten huilen werkt ook niet, hij blijft gewoon harder en harder krijsen tot je hem wat troost en kalmeert door juist dat te doen wat hij op dat moment nodig heeft Dus leggen wij er ons bij neer dat we er niet veel aan kunnen doen en hopen iedere avond dat het deze avond anders zal zijn
Nog een fijne werkweek gewenst en tot de volgende !
eerst en vooral, Woutje is genezen hoor. Hij heeft vandaag terug volgens normaal patroon gegeten en niet meer dan anders pap teruggegeven en is ook terug opgewekt en zijn lieve zelf. Oef !
Vandaag zijn we even naar Z2 geweest, ik moest mijn verlof gaan aftekenen en mijn wensen voor november gaan doorgeven. Zoals altijd is ons ventje iedereens lieveling, van schoot naar schoot en een heleboel babytalk. En dat is best naar zijn zin. Af en toe lijkt het wel alsof hij toch een beetje eigen begint te worden en dan door een pruillipje te kennen geeft dat hij bij mama wil zijn.
Terug naar huis komen was een groot avontuur. Eerst zijn we te voet door de Offerandestraat naar de Rooseveltplaats gewandeld. Er heerst daar echt een vakantiesfeer ! Allemaal pitazaakjes, goedkope electronicawinkels en van die goedkope klerenwinkels. In een slechtere mood kan ik me ook voorstellen dat dit ook wel eens wat irritatie uitlokt maar die sfeer samen met de mengelmoes van talen en culturen kon ik vandaag echt wel smaken,zeker in combinatie met het zonnetje.
Maar toen kwam de bus. Volgens mij een model dat al zeker een jaar of twintig afgeschreven is met drie, ja drie trapjes Daar met een buggy opgegeraken is alleen onmogelijk en het moet gezegd dat de hulpvaardigheid van de betreffende chauffeur echt wel te wensen overliet. Eerst wil ik netjes vooraan opstappen, zoals het tegenwoordig moet en word ik onvriendelijk naar achter gestuurd. En dan, alhoewel hij dus wel weet dat ik er op moet gaan de deuren voor mijn neus terug dicht. Eens ze terug opengaan is er al een geluk een vriendelijke dame die ons voorthelpt. Om af te stappen bijna hetzelfde verhaal. Deuren die razendsnel terug toe gaan en godzijdank een lieve, bejaarde allochtone heer die met gevaar voor eigen ledematen ons helpt af te stappen. Thank God voor burgers met een goed hart
Thuisgekomen was het alweer tijd voor een flesje en probeerden we nog eens ook het namiddagdutje in bed door te brengen. Het duurde heel lang voor ons ventje rustig werd maar ik had me voorgenomen om door te bijten en hem te laten zeuren. Moedig hé Omdat hij pas na lang in slaap viel sliep hij om half tien nog. Dan heb ik hem wakkergemaakt om zijn pyama aan te doen, eten te geven en terug in bed te stoppen. Dat kind moet denken dat ik compleet gek geworden ben Deze routine bevalt me niet echt dus daar zullen we nog aan moeten schaven. Maar niet morgen want dan gaat ons lieverdje bij oma Chris en Karel logeren terwijl mama en papa uit eten gaan,samen met Anneke,Danny,Eefje en Kevin. Dat zal weer een hele verhuis worden want nu moet er ook een reisbed mee
Je ziet het ,onze dagen zijn nooit saai en er gebeurt altijd wel wat en zo komt het denk ik dat die vijf maanden én voorbijgevlogen zijn !
Kusjes, Myriam en Wout ( die van Woutje zijn wel nogal nat tegenwoordig dus houd een zakdoek of zo bij de hand )
Oooooh,ons ventje is gisteren goed ziek geweest, in de namiddag is hij beginnen krijsen en had hij duidelijk pijn. Toen hij daarenboven om zes uur heel zijn fles terug overgaf en een akelig kleurtje kreeg was het duidelijk, zijn maagje was helemaal van slag. En het ging van kwaad tot erger , op den duur bleef zelfs een slokje water er niet langer dan een paar seconden in. Enkel op mijn arm kon hij even tot rust komen en af en toe zelfs een beetje slapen. Tegen dat papa thuis kwam ging het even iets beter en hebben we samen dat dutske in bad gestoken en een propere pyama aangedaan. Dan heeft hij nog even geslapen bij papa op schoot en rond middernacht hebben we hem stilletjes in bed gelegd. Om één uur was hij er terug, hij had honger. Dus na eerst een beetje water te hebben geprobeerd kreeg hij een klein beetje pap. Dat lukte wel maar hij bleef heel bleek zien en erg gevoelig aan zijn buikje. Rond half twee terug in bedje en dan heeft hij doorgeslapen. Ik ben een paar keer opgestaan om te gaan zien want was echt ongerust. Tegen een uur of vijf zag hij minder bleek en het laatste flesje was er in gebleven. De hele tijd maakte hij geen koorts en dat was voor mij al een hele opluchting. Want gedurende de hele namiddag,avond en nacht was ik net niet gepanikeerd maar de onrust en machteloosheid kan ik moeilijk beschrijven. Het is dankzij de papa dat het me lukte om toch een beetje te slapen en in heel die toestand rustig en logisch te blijven nadenken. Die papa's toch, we zouden ze niet kunnen missen
Rond acht uur was hij dan wakker en heeft wat pap gekregen. Hij had een betere kleur en at gretig maar na het flesje had hij blijkbaar toch weer last van buikpijn want even werd er terug gehuild En zo gaat het vandaag, af en toe huilen en zelfs echt krijsen maar de volgende moment opgewekt en vol leven. Ook zijn kleurtje is heel wisselend,hij kan van de ene moment op de andere van gezond blozend tot bijna groen gaan.
Ik hoop echt dat het na zijn middagdutje wat beter zal gaan. Ik zet hem vandaag wel op papdieet; ttz geen petatjes of fruit vandaag en we houden het rustig, straks misschien even een wandelingetje om wat frisse lucht te hebben maar voor de rest veel knuffelen en helemaal gezond worden
Vandaag in onze brievenbus ; een brief van de NMBS én twee geschenkticketten. Zoals je je misschien nog herinnert waren wij deze zomer betrokken bij een treinongeval op weg naar Oostende.
Mijn mailtje werd daar blijkbaar goed ontvangen en vandaag kreeg ik (eindelijk) reactie. Zo zie je maar, asserief zijn loont echt, vooral als je respect hebt voor de andere partij want vooral mijn positieve commentaar op de infodoorstroming en de evacuatie werden op prijs gesteld.
Dus één van de komende weekends trekken wij met ons drietjes nog eens naar zee of naar ergens anders Dan zal ons ventje zijn middagdutje eens een keertje ergens anders doorbrengen want ondertussen slaapt hij netjes in zijn eigen bedje tussen pakweg één en drie in de namiddag. Al maakt hij er ook geen probleem van dat in de buggy of ergens op een zetel te doen
Verder experimenteren we vandaag met het verschuiven van het uur voor de fruitpap om eens te zien of dat iets doet aan Wout zijn dagelijkse huilmoment zo tussen zeven en half negen 's avonds Papa denkt dat het zal helpen de fruitpap wat later te geven dus dat proberen we eerst.
De eerste dagen in de créche zijn vastgelegd en dus komt dat moment van weer gaan werken weer wat dichterbij Maar ik reken er op dat onze deugeniet het daar even goed zal doen als thuis, hij is zo flink en wij zijn terecht zo fier op hem Nog exact één maand en het is zover ; met spanning,verwachting,tegenzin en onrust zie ik 22 oktober dichter en dichterbij komen
Dus zit er maar één ding op ; ten volle genieten van elke moment en er proberen op te letten dat ons schatje geen overdosis knuffels en aandacht krijgt
stilaan begint de realiteit door te dringen dat het binnen een goede maand gedaan is met dit luizeleventje Zowel voor mij als voor de rest van ons gezin begint dan een heel nieuwe fase.
Gedaan met Woutje zijn ritme volgen ( hier en daar een beetje bijgestuurd door mij ) , gedaan met alles wat hij doet,leert en meemaakt van dichtbij mee te maken, gedaan met een hele namiddag alleen maar wat gaan wandelen, gedaan met afspreken zonder mijn agenda te checken, gedaan met alles op het gemakje en gedaan met pure verwennerij van ons prutske.
Ik ben er nog niet uit voor wie het het moeilijkst zal zijn. Voor mij of voor Woutje? Als ik er aan denk dat dat ventje binnenkort zijn middagdutje in de créche doet en dan wakker wordt zonder mij Of als hij pijn heeft en ik ben er niet om hem te troosten op de manier die hij gewoon is Ik kan er echt niet meer dan een paar seconden aan denken want dan voel ik me helemaal schuldig worden. Ik zie er niet echt tegenop om terug aan het werk te gaan maar vooral tegen het feit dat ik dan hele dagen mijn ventje niet zie. En aan de combinatie eerst een late en dan een vroege wil ik zelfs niet denken
Vooral qua organisatie zal het een hele aanpassing worden. Ik heb al een agenda voorzien om bij te houden wanneer Woutje waar is en wie er voor zorgt dat hij uiteindelijk wel thuis eindigt 's avonds
Al een geluk is de opvang nu in orde en heb ik een goed gevoel bij Linda, die de opvang verzorgt. Ik ga zeker gebruik maken van haar aanbod om een aantal keer een paar uurtjes mee te komen zodat Woutje wat kan wennen en ikzelf ook.
Ondertussen ben ik gisteren gaan winkelen want ik had nog een aantal dingen nodig voor Woutje om de winter warm door te komen én wat spuletjes voor in de créche. Maar zoals te voorspellen ben ik weer gezwicht voor een aantal superschattige en keicoole kleedjes
Gisterenavond heb ik voor de eerste keer ons poppejanneke zijn tandje gepoetst. Hijzelf vond het zeer fijn, ik kan mij voorstellen dat het masseren van zijn tandvlees heel goed doet en de smaak van die babytandpasta is ook heel erg zacht.
Ik probeer nog meer dan voordien te genieten van elke moment en ga dat nu proberen te doen tijdens het opvouwen van (weer ) een berg was en jullie horen me snel terug !
Joepie !!! Het is officieel, Wout heeft zijn eerste tandje ! Het is de snijtand links vanonder en die is er gekomen zonder noemenswaardige problemen. Geen nachtelijke huibuien en ook overdag hebben wij er weinig van gemerkt, behalve dat hij al een tijdje kwijlt zoals de eerste de beste grote hond en alles in zijn mondje steekt. Als de rest ook zo vlot gaat, laat ze dan maar komen !
En is er iemand die me kan uitleggen wat tandjes krijgen te maken heeft met roodheid van de billetjes. Want er zijn verschillende mensen die zeggen dat dat samenkomt én ik merkte het de laatste dagen ook al. Maar verklaren kan ik het niet
Vanaf nu komt er dus nog een dagelijkse taak bij, tand(en) poetsen. Eens benieuwd hoe hij dat zal vinden
Na zijn middagdutje gaan we terug naar de créche om het contract te tekenen en dan begint het aftellen En zullen ook stilaan de zenuwen beginnen toenemen denk ik. Ik ben er nog altijd niet van overtuigd dat het me zal lukken om Woutje,werk,huishouden,liefde en sociale contacten te combineren. Ook mijn zeer onregelmatige werkuren kunnen zowel voor- als nadelig werken, ik zal het allemaal moeten ervaren.
Bedankt aan alle duimers en andere wonderdoeners Ons bezoek aan de minicréche was een groot succes en Woutje is vanaf half oktober onderdak terwijl mama en papa werken !
Een heel toffe mevrouw die Linda, die zonder al te veel toeters en bellen goed voor de kindjes zorgt. Iemand die assertiviteit en zelfvertrouwen hoog in het vaandel draagt en dat juich ik natuurlijk toe Ik denk dat ik hem daar met een zo gerust mogelijk hart zal kunnen achterlaten en hopelijk voelt Wout zich er ook snel thuis. Er zijn wel een aantal praktische problemen rond welke dagen hij gaat en wie hem wanneer zal brengen en halen maar dat zijn dingen die we zeker opgelost krijgen, hoop ik
Zo kan ik met een iets minder bang hart terug aan het werk en ook daar weer het beste van mezelf geven. Collega's, begin maar af te tellen
Ook nog vandaag hebben we eindelijk ons trouwalbum kunnen gaan halen. Het is een prachtexemplaar dat ons nog lang zal herinneren aan die wondermooie dag, nu bijna 3 maanden geleden.
Opgewekte groetjes uit Ekeren en tot de volgende !
Normaal ging ik deze voormiddag naar de dienst voor opvanggezinnen in onze regio. Maar tijdens mijn verdere telefonische zoektocht naar créches,minicréches,kinderdagverblijven en dies meer had ik een meevaller. Een verantwoordelijke van minicréche Bubbels gaf me het telefoonnummer van een dame die, na een tijdje gestopt te zijn geweest, pas terug is begonnen met onthaal. Dat was de eerste meevaller in een hele hoop teleurstellingen
Het telefoontje met de mevrouw in kwestie was ook een meevaller. Nadat ze ons verhaal hoorde over de tegenvaller met onze opvang voor Wout stelde ze voor om vandaag eens even langs te komen om een aantal dingen te bespreken. Ze stelde een aantal voorwaarden die blijkbaar heel normaal zijn ( minimum aantal dagen per week moet Woutje komen, en dat moeten vaste dagen zijn ) maar met mijn shiften eigenlijk moeilijk haalbaar zijn. Maar elke logische en praktische geest weet dat je vandaag de dag moet aannemen wat je krijgt op opvanggebied. Ze klonk me heel lief en begaan over de telefoon. Na het gesprek heb ik haar naam gegoogled en kwam uit op een aantal sites over bijscholingen voor onthaalouders en een aantal artikels in Kiddoo, blijkbaar een vakblad of zo voor onthaalouders. Dus blijkbaar is het ook wel iemand die bewust bezig is met haar vak. Dat is toch ook al geruststellend
Dus deze middag, na de petatjes, gaan we op kennismaking en hopelijk klikt het en kunnen we tot een compromis komen. Het zal niet echt een aanvaardbaar compromis zijn in de zin dat wij ons meer zullen moeten aanpassen dan zij maar wij zijn dan ook de bijna wanhopige,vragende partij
Dus moesten jullie je handen vrij hebben rond één uur, iedere duim is er één Ook kaarsjes,schietgebedjes en toverspreuken worden in dank aanvaard !
En natuurlijk horen jullie als eersten het resultaat.
En Wendy,als je dit leest, het is bij jullie in de straat te doen
na een heel plezant weekend is het weer maandag. En het wordt weer een drukke week. We hebben allerlei afspraken en ze zijn precies allemaal even belangrijk. Dus Wout zijn middagdutje zal een paar keer moeten verschuiven of terug doorgebracht worden in de buggy.
Morgen heb ik een afspraak bij de dienst voor kinderopvang om Wout op de wachtlijst te laten zetten. Hopelijk is het geen probleem dat ik niet zijn wettelijke moeder ben. Mischien moet ik eerst maar eens bellen, dat ik er niet voor niks sta Ook morgen mogen we ons huwelijksalbum gaan halen. We zijn echt benieuwd hoe die er gaat uitzien en we verwachten er veel van We moeten ook nog even langs Z2 om mijn verlof af te gaan tekenen en we moeten een pakje van La Redoute gaan halen in de Carrefour want daar heb ik voor Wout een supercute winterpak gekocht.
Ik wil ook nog Wout zijn kleren eens nazien om te zien wat we nog nodig hebben voor de herfst en de winter en dan nog eens gaan shoppen; zoals je merkt komt het woord moeten in deze zin niet voor
Zoals je kan lezen is hier nog zeker geen gebrek aan activiteit en ook nog geen plaats voor verveling. Maar dit weekend zag ik weer heel wat collega's en het feit dat zij uitzien naar mijn terugkomst is toch wel wat zalf op de pijnlijke plek. Ook de geruststelling door collega's die na de geboorte van hun kindje terug aan de slag gingen en snel een nieuw ritme vonden maakt de angstaanvallen iets draaglijker
Ik blijf ondertussen zoeken naar een lieve onthaalmama of -papa voor ons Woutje, alle tips zijn welkom ! Liefst in de buurt van Merksem en openbaar vervoer . Ik probeer gewoon alle kanalen en voor de rest probeer ik er vertrouwen in te hebben dat alles wel goed komt.
Moeder zijn. Er is over geschreven,gezongen,geschilderd,gebeeldhouwd en geblogd En nu al 20 weken geniet ik van het moeder zijn. En word ik ook geconfronteerd met de moeilijke dingen die er bij horen.
Zoals bijvoorbeeld terug gaan werken. Gisterenavond kreeg ik van Anja,mijn hoofdverpleegkundige, mijn uren van oktober. Vreemd was het, terug zo'n briefje met data en codes. En na het telefoontje viel de realiteit als een blok beton op mijn hart. En de tristesse sloeg toe en bleef de hele avond hangen. Geen rationele argmenten konden me troosten en het was zelfs moeilijk om rationele argumenten te bedenken. Samen met de problemen rond opvang zorgde dat voor moeilijk inslapen. En toen ik eindelijk was ingeslapen deed Wout wat hij anders nooit doet, hij werd wakker en huilde hartverscheurend. Dus ik uit bed, hem terug goed gelegd en terug in bed. Nog wat piekeren en voor ik het wist was het weeral morgend
Bij het ochtendlicht was de tristesse wel wat geweken en maakte plaats voor een dadendrang. Dus gebeld met de overkoepelende dienst voor kinderopvang. Een heel vriendelijke dame nodigde me uit om eens langs te komen om Wout in te schrijven en liet me ineens verstaan dat de wachtlijst voor onze regio momenteel 1 jaar bedraagt. Ik legde haar ons probleem uit en vroeg naar occasionele en crisisopvang. Ja,dat bestaat en daar kan je hem ook voor inschrijven. Wachtlijst? Ook één jaar.
Dus ... iedereen die ooit terloops heeft laten vallen dat Woutje wel eens bij hem of haar mag blijven, hou je telefoon in de gaten want de kans is groot dat ik één van de volgende weken of maanden aan de bel trek
Een ander probleem dat volgt uit het wegvallen van de onthaalmoeder is dat ik ook daar op gerekend had om ons poppejanneke samen met andere kinderen te laten spelen. Dat zit er blijkbaar voorlopig niet in en daarom zijn we van plan om aan babygym te gaan doen. Samen met andere kindjes en mama's en papa's. We zijn al ingeschreven voor een proefles en ik ben zeer benieuwd
Het eten met een lepeltje gaat elke dag een beetje beter en tot nog toe valt alles in de smaak. Aardappelen evengoed als rijst, venkel,tomaten,broccoli,witloof,wortelen,spinazie evengoed als bloemkool.Appel,peer,mango,banaan, fruitpap blijft voorlopig minder favoriet zelfs als ik het appelsiensap er uit laat. Ondertussen drinkt hij ook meer, lindethee,kamillethee en fruitsapjes.
Hij slaapt nu kort na de middag ook in zijn eigen bedje en dat ging vandaag al beter dan gisteren. Hij bekeek me wel weer alsof ik acuut gedesoriënteerd was en vroeg zich zichtbaar af of mama nog wel toerekeningsvatbaar was Nee hoor schatje, alles is in orde met mama en dit is weer een voorbeeld van hoe kleine kindjes groot worden
Oei, er doet zich een noodgeval voor Die dekselse tut is er weer van door dus 't is aan mij om hem te achtervolgen,te intercepteren en terug te bezorgen bij de rechtmatige eigenaar, ons poppejanneke ! Tot de volgende !
Zondagmorgend, dus Wout en ik zitten samen wat te genieten van de rust, papa slaapt nog. Ik ben gisterenavond naar een BBQ geweest met de collega's en ook heel wat ex-collega's. Met zo'n toffe ploeg kon het niet anders dan gezellig en plezant zijn. We zaten op linkeroever en hebben de hele avond vanop afstand kunnen meegenieten van Laundry Day aan de andere oever.
Woutje was bij Anneke en nonkel Danny en heeft het zoals steeds weer supergoed gedaan, zelfs zijn fruitpap heeft hij netjes opgegeten. Als ik gerust ben dat Woutje in goede handen is,slaag ik er echt in mezelf enorm te amuseren en heb ik maar twee keer gebeld om even te horen hoe het ging
Steeds als ik de collega's zie komt dezelfde vraag ; "En,... zie je het zitten om terug te komen werken?" Heel moeilijke vraag is steeds mijn antwoord. Het is wel heel fijn om te horen dat ik gemist wordt en dan begint het wel weer te kriebelen. Mijn job biedt heel wat uitdagingen en het zullen eens andere uitdagingen zijn dan dewelke ons poppejanneke iedere dag voorziet Maarhet vooruitzicht hem regelmatig een hele dag te missen doet me wel wat. En vooral komt steeds mijn ongeloof ; moet ik echt binnenkort alles wat ik nu doe blijven doen én ook nog gaan werken
Als we nu ook nog snel een vaste opvang voor hem vinden denk ik dat ik het wel zou zien zitten stilaan. Maar ondertussen alvast bedankt collega's voor alle lieve voorstellen om hem eens op te vangen als het nodig is. Ik hou julie aan jullie woord
Deze namiddag naar Kind&Gezin geweest. Het was niet naar ons prutske zijn zin. Eigenlijk al van bij het binnenkomen keek hij wat verontrust en op weg naar de weegschaal kwam zijn befaamde pruillipje boven. meten was nog minder naar zijn zin en toen moesten we nog naar de dokter.
Op tafel bij de dokter is hij beginnen huilen en krijsen, eigenlijk zonder ophouden En dan moesten de spuitjes nog komen En het krijsen bleef duren, enkel op de arm kon hij even gesust worden. En dan nog
Uiteindelijk is Anneke hem gaan aankleden en entertainen terwijl ik dan rustig even met de verpleegster kon praten. Ik hoorde hem tot bij ons huilen en krijsen. Het klonk als huilen van de pijn en dat gebeurt de laatste dagen wel eens meer. Het is spijtig genoeg niet altijd duidelijk waar hij pijn heeft. Is het zijn buikje ? Zijn het beginnende tandjes? Is hij gewoon moe? Want dan kan hij ook heel lelijk doen
Thuisgekomen probeerden we alles evenuit. Knuffelen? Nee. Fruitpap? Nee. Relax zitten? Nee. Box liggen? Precies wel, hij heeft dan een half uurtje geslapen en was dan wel klaar voor zijn fruitpap. Ik had pap gemaakt van meloen en peer en dat leek lekkerder dan anders. Zou hij niet graag appel lusten ? Morgen nog eens proberen. De groentepap deze morgend was ook al een groot succes. Een origineel recept met aardappel,witloof en peer viel enorm in de smaak. Geen dubbele boodschappen, geen gehuil en ook geen tutje nodig tussendoor Het is echt waar, beetje bij beetje leren we elkaar beter kennen en begrijpen we elkaar dus ook beter.
Maar de volgende verandering zit er aan te komen. Hij zou overdag eigenlijk ook beter in zijn bedje gaan slapen. Vroeger sliep hij overal door en kon ik in de living gewoon mijn gang gaan terwijl hij sliep en zelfs op Linkerwoofer heeft hij gewoon zijn middagdutje gedaan. Maar de laatste weken wordt hij veel sneller wakker en reageert hij als ik bijvoorbeeld een tas te luid neerzet of iets laat vallen. Dus beter geen dutjes meer in de box maar zoals een grote 2 dutten per dag, in zijn eigen rustige kamertje Dat zal weer even puzzelen worden voor we daar een evenwicht hebben.
Voor de mensen die de statistieken bijhouden : Wout weegt nu op 19 weken 6k280 en is ondertussen al 62 cm lang. Met die getallen zit hij nog steeds op p10, goed dus !
Door zo goed te groeien kan hij eindelijk ook eens wat andere kleedjes aan die we nog gekregen hadden. Zo zag hij er vandaag uit als een echte kerel met een stoere broek en dito hemd
het lijkt wel alsof goed nieuws nooit alleen komt maar vaak vergezeld van slecht nieuws. Dat klinkt wel erg doemdenkend maar soms is het echt wel zo. Na een prachtig weekend en zoveel geluk de afgelopen maanden belde Ann gisteren met slecht nieuws.
De dame die voor Woutje ging zorgen eens ik terug ging werken is tijdens haar vakantie plots en onverwacht overleden. Een actieve vrouw die met kinderen en kleinkinderen op vakantie was voor ze terug aan het werk ging, een dame die Ann zo graag had dat ze zeker een plaatsje voor Wout wilde vrijhouden en die een hart groot genoeg had om haar dagen te spenderen aan de zorg voor kinderen. Zomaar, plotseling is ze er niet meer. Een vreselijk iets voor haar man,kinderen,kleinkinderen,familie en vrienden.
Los daarvan stelt het ook ons wel voor een probleem, zij het van een heel andere orde natuurlijk. Wetende dat de wachtlijsten voor kinderopvang kunnen oplopen tot een jaar krabten ( krabden ? ) wij toch wel even in ons haar. En natuurlijk zijn er genoeg mensen die willen helpen, natuurlijk komt alles wel in orde maar ik heb er toch van wakker gelegen deze nacht De dochter van de dame in kwestie hielp vroeger haar moeder bij het openhouden van de créche en wil het werk graag verder zetten. Maar er is een grote maar, ze heeft niet de benodigde diploma's. Ze heeft zich ingeschreven voor een aantal cursussen aan de VDAB en wil zo snel mogelijk terug aan de slag, ook en vooral voor de kindjes die al bij hen verbleven. Want die mama's en papa's zitten met een nog groter probleem dan wij natuurlijk. In afwachting daarvan zullen we met kunst- en vliegwerk en hopelijk de steun van heel wat mensen er wel uitgeraken.
Wout gaat ondertussen gewoon voort met schattig zijn. Schattig en beweeglijk ! Hij rolt nu zonder problemen op zijn buik en terug, hij probeert een hele dag te gaan zitten en als hij op zijn buik ligt probeert hij te kruipen. Hij geraakt wel waar hij wil zijn maar echt kruipen wil ik het nog niet noemen En wat de orale fase betreft, nu pas krijg ik echt een idee wat die ( tot nog toe voor mij theoretische ) fases eigenlijk inhouden. Alles verdwijnt in die mond ; zijn eigen vuisten, onze vingers, tutten,bavetten, lakentjes, doekjes, onze oren en neuzen,knuffels,al een geluk ook af en toe wat eten. Alhoewel, af en toe ? Ongeveer om de drie uur is het etenstijd. En ik probeer dat echt in het oog te houden want als ik te lang wacht begint hij terug te geven alsof om te zeggen dat er terug een lege plek is in zijn buikje En tot een paar weken terug was zijn eten op een minuutje klaar maar nu zijn er momenten dat dat toch iets langer duurt en iets meer werk vraagt. Ik voel me met momenten een cateringservice En ook de afwas in navenant
Van groentepap lust hij momenteel wel "pap" alles wat ik tot nog toe gegeven heb lijkt hij te lusten en dat is toch al een heleboel. Venkel,wortelen,tomaat,courgette en broccoli hebben we al geprobeerd. Fruitpap is minder favoriet. Op aanraden van verschillende mensen heb ik gisteren eens geprobeerd het appelsiensap weg te laten. En de pap van appel,banaan en nectarine werd inderdaad iets enthousiaster ontvangen dan de versie met appelsiensap. Straks zal ik een andere tip uitproberen, om nectar te gebruiken in plaats van vers appelsiensap. Ik laat het jullie weten.
Van al dat grotemenseneten functioneren ook andere dingen als bij grote mensen Compleet met kleur- en geurpatronen En wat irritatie van de billetjes, komt die tube zinkzalf toch nog van pas
Tot later deze week met een update vanop Kind &Gezin !
Maandag vandaag en in tegenstelling tot de meeste mensen is dit voor ons een rustdag. We hebben een heel leuk weekend achter de rug maar ook wel vermoeiend. Zaterdag ben ik met Wout naar de braderij in Merksem geweest. Niet dat die tegenwoordig nog zoveel voorstelt maar het was mooi weer en Peter was niet thuis, die was naar een modelbouw/treinbeurs in Nederland. Te voet naar daar en dan over de baan, lekker op het gemakske
Maar van zo'n wandeling krijgt een mens honger dus eerste halte ; hamburgerkraam ! Maar niet voor Wout want die mag nog geen vlees eten Al een geluk waren tante Chantal en nonkel Paul thuis zodat we daar rustig konden stoppen om Wout zijn pap te geven. Na een gezellige babbel terug richting thuis. Thuisgekomen was het tijd voor de fruitpap. En het is ondertussen redelijk duidelijk ; ons prutske lust liever petatjes dan fruitpap. Hij eet ze wel op maar niet zo gretig als de groentepap.
En gisteren was het reünietijd met wat vrienden uit ' de goeie ouwe tijd ' van mama. Heel gezellig, een hele drukte want met twee babies, twee kinderen en zeven volwassenenen die herinneringen ophalen uit hun wilde jaren zullen ze in Brasserie Kwadraat nog lang over ons napraten. Terwijl we daar zaten verhalen te vertellen kwamen we op nog vrienden die we nog wel eens terug willen zien dus besloten we deze reünie in november nog eens over te doen met nog meer volk erbij.
Als ik deze morgend Wout uit bed haalde zag ik dat zijn rechterkaak helemaal rood zag. Ik vrees dat dit nog een teken is dat er tandjes zitten aan te komen alhoewel ik nog niks zie in zijn mondje. We kunnen alleen maar hopen dat ons wondertje er binnenkort niet al te veel last van zal hebben
Een goeie morgend allemaal ( of middag, avond of nacht ),
momenteel is het goed tien uur 's morgens en dat is met voorsprong één van de fijnste momenten van de dag. Woutje is tevreden, heeft lekker gegeten en ligt wat te spelen in zijn box. Verhaaltjes vertellen aan Winnie of Teigetje en proberen wat dat kleine lijfje allemaal kan. De moment voor mij om wat huishoudelijk werk bij te houden, mezelf wat op te frissen of bijvoorbeeld even te bloggen.
Want de rest van de dag is het meestal alle hens aan dek. Woutje wordt actiever met de dag en is in bijna niets meer te vergelijken met dat babietje dat de hele dag sliep. Buiten twee slaapmomenten is hij de hele dag bezig, spelen,eten,knuffelen,af en toe huilen en zeuren, terug eten,zottekes doen,in bad gaan,... . En zo gaat dat een hele dag door. En de hele tijd ben ik de bevoorrechte die mag meedoen. En iedere dag merk ik wat een gelukkig kindje wij hebben. Die snel getroost is als het nodig is, die vlot ontwikkelt en vol vertrouwen op verkenning gaat naar alle mogelijkheden die voor hem openliggen.
Ondanks dat ik het nog altijd zalig vind om heel veel tijd met hem door te brengen moet ik ook zeggen dat ik stilaan wat structuur begin te missen, het gevoel van alles kan en alles mag op de moment dat het ons uitkomt is heel nodig geweest maar ik merk dat het heel moeilijk is om zelf de dingen wat te regelen en te structureren. En dat ik tot minder en minder kom. Ik wist het al langer, ik heb last van positieve faalangst wat wil zeggen dat ik wat druk nodig heb om te presteren en mij dus goed te voelen. En nu ik begin door te hebben hoe de zorg voor Woutje te regelen mis ik precies wat uitdaging. Dat wil echt niet zeggen dat ik er naar uitkijk terug te gaan werken, zoveel en zolang van huis dat maakt me nog altijd een beetje verdrietig als ik er aan denk. Als het financieel kon dacht ik eerder aan twee voormiddagen vrijwilligerswerk of zo.
In de Efteling was het weer heel plezant, Wout keek zijn ogen uit en tijdens onze wandeling door het Sprookjesbos liep de nostalgie heel hoog op bij de volwassenen in het gezelschap. Papa moest en zou een munt van Ezeltje Strekje mee naar huis nemen en ikzelf was en blijf grote fan van de Dansende Schoentjes In de drukte van een terrasje in de schaduw probeerden we of Wout zijn petatjes zou willen opeten. Een potje, dat was de eerste keer, dus had ik als voorzorg ook nog een extra papfles bij. Maar dat potje wortelpuree ging er in alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook wel dankzij de hulp van Eefje die zo lief was zijn twee handjes vast te houden
Omdat de groentepap er zo vlot in gaat overweeg ik al sneller ook met fruitpap te beginnen. Zeker ook omdat de vaste voeding zoveel beter binnen blijft dan zijn papfles die met momenten echt voor veel problemen blijft zorgen ik hou jullie op de hoogte !
Nu ga ik mezelf wat klaarmaken, nog wat was opvouwen en Wout zijn petatjes maken want straks komt Eefje en gaan wij ... ? Vaste lezers weten vast waar ik het over heb Neem deel aan de poll en test je kennis
we zijn nog maar eens op zoek naar een nieuw evenwicht. Dit maal gaat het over eten. Zoals jullie hebben kunnen volgen eet ons ventje nu al drie dagen petatjes, met een ongelooflijk succes De wortelpuree ging er nog vlotter in dan de venkel ( en daar kunnen velen zich iets bij voorstellen denk ik ). Een heel potje leeg telkens, zo'n 100 g per keer . Maar het is mij nog niet echt duidelijk hoe lang daarna Woutje terug wil eten dus qua planning is dat weer even wat moeilijker.
Het blijft ook zo dat de petatjes in zijn buikje blijven in tegenstelling tot zijn pap die er met momenten echt liever terug uit wil . Dus denk ik " het ligt aan de consistentie van de pap, als ik die nu eens wat indik ?" Indikken met rijstvlokken dacht ik was de beste oplossing. Maar zoals ik al een beetje vreesde wordt de pap dan te dik en duurt een flesje geven meer dan een uur. Vermoeiend voor zowel ons prutske als voor mij Dus op zoek naar een andere oplossing. Ik ga allereerst proberen buiten de groentenmaaltijd één andere maaltijd terug te vervangen door die rijstvlokkenpap die hij voordien al met een lepeltje at. Want hij moet nog wel zeker 4 keer per dag zijn 200 cc pap hebben. 2 dikkere maaltijden wil alvast zeggen dat hij nog maar drie keer per dag zal teruggeven En als hij dan volgende maand ook met fruitpap begint is dat weer een papmaaltijd minder. En ik blijf hopen dat hij stilaan ook de pap beter en beter zal binnenhouden
Nog even over het slapen dan. Mijn experiment met om zes uur op te staan om een praktisch ritme te vinden is vastgelopen op oververmoeidheid bij beide partijen Met wat meer vertrouwen in Woutje zijn interne klok en wat meer flexibiliteit overdag komen we er ook.
Ondertussen blijft hij groeien en bijkomen, bijna elke dag zie je het verschil. Draaien op zijn buik wordt stilaan wat makkelijker, rechtzitten blijft een favoriete bezigheid en gaat dan ook elke dag met wat minder steun en hij frazelt er de hele dag op los. Dat ventje wil ons zoveel vertellen Hij is ook meer en meer geïnteresseerd in allerlei dingen die hij rondom zich ziet. Hij kan echt fixeren op iets dat hij graag van dichterbij wil zien of mee wil spelen. Op die manier kan hij ons bijvoorbeeld laten weten dat hij thee wil drinken of in zijn schommel zitten. Althans dan hoop ik toch dat hij dat bedoelt want zo interpreteren wij het wel Hij zit of ligt geen moment stil, zelfs niet echt als hij slaapt. Zijn voetjes zijn erg interessant, hij ligt er soms naar te kijken en oh, mensen,wat je met je voeten allemaal kan doen !
Morgen gaan we nog eens naar de Efteling, een leuke ontspannen dag voor ons allemaal en heel veel bomen en planten voor Woutje !
Tot maandag dus, nog een leuk weekend gewenst van ons alledrie
Stilaan begint de stress toe te nemen. De tijd tot ik weer terug ga werken begint nu echt te korten, nog 20 dagen en dan is het zover.
Man, dat is vermoeiend 
Daar met een buggy opgegeraken is alleen onmogelijk en het moet gezegd dat de hulpvaardigheid van de betreffende chauffeur echt wel te wensen overliet. Eerst wil ik netjes vooraan opstappen, zoals het tegenwoordig moet 
)
, op den duur bleef zelfs een slokje water er niet langer dan een paar seconden in. Enkel op mijn arm kon hij even tot rust komen en af en toe zelfs een beetje slapen.
En zo gaat het vandaag, af en toe huilen en zelfs echt krijsen maar de volgende moment opgewekt en vol leven. Ook zijn kleurtje is heel wisselend,hij kan van de ene moment op de andere van gezond blozend tot bijna groen gaan.
Deze namiddag naar Kind&Gezin geweest. Het was niet naar ons prutske zijn zin. Eigenlijk al van bij het binnenkomen keek hij wat verontrust en op weg naar de weegschaal kwam zijn befaamde pruillipje boven. meten was nog minder naar zijn zin en toen moesten we nog naar de dokter.
