|
Hallo bloggers,
Jaja, Wout is er. Zaterdagmorgend om 5uur 40 slaakte hij zijn eerste kreet om ons allemaal gerust te stellen ; alles is in orde met mij.
Na een vlotte geboorte was hij daar, een pracht van een baby. Je moet me niet op mijn woord geloven, kijk maar naar de foto's.
Het was uiteindelijk och nog onverwacht. Donderdag leek het ons nog onwaarschijnlijk dat het voor 22 april zo ver zou zijn. Hij zat goed waar hij zat en leek niet van plan zich naar de uitgang te begeven.
Dus met een gerust gemoed vertrokken wij naar de show van Alex Agnew. Dat deze show voor een groot deel over zijn dochtertje gaat had een voorteken kunnen zijn. Na de show trokken we naar de Kroon, afsprak met de collega's naar aanleiding van Nadine haar laatste dag. Een gezellige boel zoals altijd met deze kliek, en op gegeven moment check ik uit gewoonte mijn gsm. " 3 gemiste oproepen". Op dit uur? Dat kan maar één ding betekenen, hij is onderweg. De chaos in de Kroon was volgens mij ongezien en breidde zich uit tot in de Kerkstraat, maar ja, daar zijn ze ander dingen gewoon 
Op weg geholpen door de collega's vertrokken wij snel maar veilig naar huis. Thuis stond alles vertrekkensklaar dus dat was een kwestie van alles meenemen en klaar. Ware het niet dat wij geen van beide onze huissleutels kondenvinden. Die we amper een kwartiertje geleden hadden gebruikt om binnen te komen moet je weten. Maar rustig en georganiseerd dat wij zijn
Aangekomen in het ziekenhuis begon een lange nacht van pure emoties. Ik heb het hele proces kunnen bijwonen en ben daar heel blij om. Bedankt Anneke en Dany om dit met mij te willen delen.
En om twintig voor zes, zaterdagmorgend, 18 april 2009 was hij er. De schoonste pasgeborene die ik ooit heb gezien. Helemaal niks verfrommeld, maar gaaf en gezond.
De eerste uren na de geboorte waren zeer onwerkelijk en emotioneel. De situatie op zich zorgde nog eens voor meer gevoelens die niet zo makkelijk te verwoorden zijn.
Maar mede dankzij de hulp van het personeel op het bevallingskwartier en de materniteit konden wij in alle rust en sereniteit kennis maken met ons ventje. Zij zijn heel fijn omgegaan met onze speciale situatie en hebben er echt rekening mee gehouden.
Rond de middag kwam de kinderarts naar Wout kijken en ze was zeer tevreden, alles prima in orde en hij mocht mee naar huis. Zo tevreden waren we want 's nachts had men ons nog laten verstaan dat hij zeker één nacht in het ziekenhuis zou moeten blijven.
De gynaecoloog liet, naar traditie , iets langer op zich wachten maar ook hij had goed nieuws.
Dus met ons vijven verlieten we het ziekenhuis om aan ons nieuw leven te beginnen.
Dat nieuwe leven is zo mooi alhoewel niet altijd gemakkelijk. Ondanks alle boeken en andere infobronnen beginnen wij met ons drie gewoon van nul. Wij zullen tijd nodig hebben om elkaar te leren kennen. Maar stilaan zal dat allemaal in de plooi vallen en moeten we alleen genieten !
De eerste namiddag en avond verliepen redelijk chaotisch, veel bezoek en een nieuwe baby in combinatie met een vermoeiende nacht is natuurlijk ook niet zo'n goed idee.
Maar vannacht keek dat wonder met teentjes plots recht in mijn ogen en toen sloeg het toe : Ik ben mama en dit jongetje rekent op ons.
Geniet van de foto's en come back for more.
19-04-2009 om 09:52
geschreven door Myriam
|
