Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Een goeie morgend allemaal ( of middag, avond of nacht ),
momenteel is het goed tien uur 's morgens en dat is met voorsprong één van de fijnste momenten van de dag. Woutje is tevreden, heeft lekker gegeten en ligt wat te spelen in zijn box. Verhaaltjes vertellen aan Winnie of Teigetje en proberen wat dat kleine lijfje allemaal kan. De moment voor mij om wat huishoudelijk werk bij te houden, mezelf wat op te frissen of bijvoorbeeld even te bloggen.
Want de rest van de dag is het meestal alle hens aan dek. Woutje wordt actiever met de dag en is in bijna niets meer te vergelijken met dat babietje dat de hele dag sliep. Buiten twee slaapmomenten is hij de hele dag bezig, spelen,eten,knuffelen,af en toe huilen en zeuren, terug eten,zottekes doen,in bad gaan,... . En zo gaat dat een hele dag door. En de hele tijd ben ik de bevoorrechte die mag meedoen. En iedere dag merk ik wat een gelukkig kindje wij hebben. Die snel getroost is als het nodig is, die vlot ontwikkelt en vol vertrouwen op verkenning gaat naar alle mogelijkheden die voor hem openliggen.
Ondanks dat ik het nog altijd zalig vind om heel veel tijd met hem door te brengen moet ik ook zeggen dat ik stilaan wat structuur begin te missen, het gevoel van alles kan en alles mag op de moment dat het ons uitkomt is heel nodig geweest maar ik merk dat het heel moeilijk is om zelf de dingen wat te regelen en te structureren. En dat ik tot minder en minder kom. Ik wist het al langer, ik heb last van positieve faalangst wat wil zeggen dat ik wat druk nodig heb om te presteren en mij dus goed te voelen. En nu ik begin door te hebben hoe de zorg voor Woutje te regelen mis ik precies wat uitdaging. Dat wil echt niet zeggen dat ik er naar uitkijk terug te gaan werken, zoveel en zolang van huis dat maakt me nog altijd een beetje verdrietig als ik er aan denk. Als het financieel kon dacht ik eerder aan twee voormiddagen vrijwilligerswerk of zo.
In de Efteling was het weer heel plezant, Wout keek zijn ogen uit en tijdens onze wandeling door het Sprookjesbos liep de nostalgie heel hoog op bij de volwassenen in het gezelschap. Papa moest en zou een munt van Ezeltje Strekje mee naar huis nemen en ikzelf was en blijf grote fan van de Dansende Schoentjes In de drukte van een terrasje in de schaduw probeerden we of Wout zijn petatjes zou willen opeten. Een potje, dat was de eerste keer, dus had ik als voorzorg ook nog een extra papfles bij. Maar dat potje wortelpuree ging er in alsof hij nog nooit iets anders gedaan had, ook wel dankzij de hulp van Eefje die zo lief was zijn twee handjes vast te houden
Omdat de groentepap er zo vlot in gaat overweeg ik al sneller ook met fruitpap te beginnen. Zeker ook omdat de vaste voeding zoveel beter binnen blijft dan zijn papfles die met momenten echt voor veel problemen blijft zorgen ik hou jullie op de hoogte !
Nu ga ik mezelf wat klaarmaken, nog wat was opvouwen en Wout zijn petatjes maken want straks komt Eefje en gaan wij ... ? Vaste lezers weten vast waar ik het over heb Neem deel aan de poll en test je kennis
we zijn nog maar eens op zoek naar een nieuw evenwicht. Dit maal gaat het over eten. Zoals jullie hebben kunnen volgen eet ons ventje nu al drie dagen petatjes, met een ongelooflijk succes De wortelpuree ging er nog vlotter in dan de venkel ( en daar kunnen velen zich iets bij voorstellen denk ik ). Een heel potje leeg telkens, zo'n 100 g per keer . Maar het is mij nog niet echt duidelijk hoe lang daarna Woutje terug wil eten dus qua planning is dat weer even wat moeilijker.
Het blijft ook zo dat de petatjes in zijn buikje blijven in tegenstelling tot zijn pap die er met momenten echt liever terug uit wil . Dus denk ik " het ligt aan de consistentie van de pap, als ik die nu eens wat indik ?" Indikken met rijstvlokken dacht ik was de beste oplossing. Maar zoals ik al een beetje vreesde wordt de pap dan te dik en duurt een flesje geven meer dan een uur. Vermoeiend voor zowel ons prutske als voor mij Dus op zoek naar een andere oplossing. Ik ga allereerst proberen buiten de groentenmaaltijd één andere maaltijd terug te vervangen door die rijstvlokkenpap die hij voordien al met een lepeltje at. Want hij moet nog wel zeker 4 keer per dag zijn 200 cc pap hebben. 2 dikkere maaltijden wil alvast zeggen dat hij nog maar drie keer per dag zal teruggeven En als hij dan volgende maand ook met fruitpap begint is dat weer een papmaaltijd minder. En ik blijf hopen dat hij stilaan ook de pap beter en beter zal binnenhouden
Nog even over het slapen dan. Mijn experiment met om zes uur op te staan om een praktisch ritme te vinden is vastgelopen op oververmoeidheid bij beide partijen Met wat meer vertrouwen in Woutje zijn interne klok en wat meer flexibiliteit overdag komen we er ook.
Ondertussen blijft hij groeien en bijkomen, bijna elke dag zie je het verschil. Draaien op zijn buik wordt stilaan wat makkelijker, rechtzitten blijft een favoriete bezigheid en gaat dan ook elke dag met wat minder steun en hij frazelt er de hele dag op los. Dat ventje wil ons zoveel vertellen Hij is ook meer en meer geïnteresseerd in allerlei dingen die hij rondom zich ziet. Hij kan echt fixeren op iets dat hij graag van dichterbij wil zien of mee wil spelen. Op die manier kan hij ons bijvoorbeeld laten weten dat hij thee wil drinken of in zijn schommel zitten. Althans dan hoop ik toch dat hij dat bedoelt want zo interpreteren wij het wel Hij zit of ligt geen moment stil, zelfs niet echt als hij slaapt. Zijn voetjes zijn erg interessant, hij ligt er soms naar te kijken en oh, mensen,wat je met je voeten allemaal kan doen !
Morgen gaan we nog eens naar de Efteling, een leuke ontspannen dag voor ons allemaal en heel veel bomen en planten voor Woutje !
Tot maandag dus, nog een leuk weekend gewenst van ons alledrie
2 posts op één dag,het kan niet op. Maar het is dan ook een belangrijke dag voor ons.
Nadat ik alles had georganiseerd ( die nieuwe babycook heeft voor mij nog veel geheimen ) en klaargezet ( pap, bavet,stoeltje,extra doekjes,natte doekjes, petatjes,lepeltje,tut en drinken ) begonnen we er aan.
Eerst kreeg ons poppejanneke 60 cc pap, om de grootste honger te stillen want met de lepel eten gaat veel trager, en dan zat hij daar,klaar in zijn stoeltje. De eerste hap liet hij zich nog even vangen, hij dacht dat het gewoon weer dezelfde pap van de afgelopen weken was. Maar ojee, wat stak in nu in zijn mondje? Dat was geen pap Dat was schrikken.
De volgende hap was dan ook met het nodige voorbehoud. En zijn gezichtje sprak boekdelen ; help, ik moet hier vieze dingen eten. Dat duurde een paar hapjes. Toen keek hij meer van ' die pap was toch lekkerder maar goed, om u een plezier te doen'. Op gegeven moment leek het dat het genoeg was, Wout kokhalsde een beetje en begon te huilen. Ik wilde er eigenlijk al mee stoppen maar dat was ook niet naar zijn zin. Starend naar het potje en de lepel deed hij zijn mondje open en vroeg zo naar meer.
De rest van het potje ging als vanzelf, alsof hij al weken niks anders doet dan groentepapjes eten
Van al die verschillende gelaatsuitdrukkingen jammer genoeg geen foto's ( ik heb maar twee handen en had er eigenlijk zo al drie nodig ) maar wel van zijn voldane en terecht fiere snoet na het eten.
Geniet even mee en tot de volgende !
1. Wat een grote honger 2. Dit is allemaal voor mij 3.Alles leeg 4. Dat was lekker !
Een grote stap voor ons, een huppelpasje voor de wereld
hallo allemaal,
wat gaat de tijd toch snel ! Ik weet het wel, dat is een knaller van een cliché maar sinds ik mama ben apprecieer ik clichés meer en meer . Al bijna twee weken eet ons ventje nu met een lepeltje en dat ging iedere dag beter en beter. Ook merkten we duidelijk dat die dikkere pap veel beter binnenbleef en dat hij na die voeding amper teruggaf. Het enige dat terugkwam was de flessenpap die hij daarvoor kreeg
Dus wat heeft een mens meer nodig om radicaal te kiezen voor vaste voeding ? Vandaag gaat ons prinsje voor de eerste keer petatjes eten. Met venkel, want die smaak kent hij al van in zijn papfles. Gisteren is ons ventje vier maanden geworden en dus ook officieel klaar om vaste voeding te krijgen De smaak mag volgens mij niet te veel problemen geven, hij heeft de afgelopen weken al geproefd ( met babymaatjes ) van appel, nectarine en platte kaas. Natuurlijk waren dat allemaal zoete dingen. Hij is enorm geïnteresseerd in wat wij eten en drinken en reclameert soms zelfs als hij niks krijgt Allemaal positieve voortekenen en in een volgende post laat ik jullie zeker weten hoe het is gegaan, mss zelfs met foto's
Dus blijf zeker verder lezen !
Voor Pascale en tante Louisa , ik vind het heel fijn om jullie feedback te lezen, zo weet ik ook dat deze blog niet alleen mij veel plezier verschaft !
gisteren is Woutje naar zijn eerste festival geweest; Niet alleen natuurlijk want hij kende weg niet naar Linkeroever maar samen met mama,Anneke en nonkel Danny.
Het was echt fijn daar. En wel om verschillende redenen. Linkerwoofer vindt plaats vlak naast de Schelde dus waaide er een verfrissend windje, ik heb er verschillende collega's nog eens gezien en ook wel andere bekenden en we hadden een schaduwplekje op een terrasje vlak naast de Ricardstand . Het was dus gewoon gezellig. Wout heeft ook echt genoten, zoveel te zien en te horen, da's altijd feest. Maar het mag niet te lang duren natuurlijk, op gegeven moment is de maximale hersencapaciteit bereikt en dan is het tijd om naar huis te gaan
Vandaag was het hier thuis kinderdag. Anthony was hier en dan draait alles even om hem. Meestal ( en dus ook vandaag ) wil hij pannekoeken eten en amuseert hij zich naast met de PS3 ook met Wout. Respect aan alle mama's en papa's van 2 of meer kindjes want zorgen dat die twee ieder op tijd hun aandacht, eten en amusement hebben is niet vanzelfsprekend vind ik altijd.
Zaterdag was natuurlijk ook moederkesdag en ik werd niet vergeten. Een mooi cadeautje van papa en zoon, een lief cadeautje van Anneke en Danny, een extra zoen ( van papa ) en een extra glimlach ( van Wout ) en bloemetjes van mamie. Toch wel fijn om erkend te worden voor alles wat je doet voor je gezin
Woutje raakt niet in slaap dus ik ga hem even helpen. Dat is niet zo erg als het klinkt , een tut geven en een knuffel in zijn arm doen de truc, er komen geen gietijzeren pannen of houten hamers aan te pas
psychologie in vivo . Dat beleven wij nu elke dag. Meer bepaald ontwikkelingspsychologie natuurlijk. Gevoelige periodes, trapsgewijze ontwikkeling, tijdelijke terugvallen en stimulatie worden praktijk. Al deze dingen zien en ervaren wij nu elke dag en dat is superspannend. Leren is van nature een drive van een klein mensje en dus ook van ons hartendiefje. Voorlopig is het vooral leren door imitatie en trial and error. Zo kan hij nu makkelijker van zijn rug op zijn buik rollen, kleine dingen vastgrijpen, dingen naar zijn mondje brengen, zijn hoofd omdraaien naar waar hij een bekend geluid hoort, speelgoed herkennen, situaties herkennen. Als je tegen hem praat probeert hij uit alle macht je na te zeggen, hij lijkt weet te hebben van communicatiepatronen ttz afwisselend luisteren en 'praten' ,hij trekt de ganse dag zijn beentjes op en probeert zelfstandig recht te komen en last but not least heeft hij door dat je door geluiden te maken ervoor kan zorgen dat iedereen naar je kijkt en je aanspreekt,streelt of knuffelt. Vooral dat laatste is zeer handig voor een kleine baby want zomaar in je stoeltje zitten zonder dat er iemand naar je kijkt is ook maar saai Zijn grotere mobiliteit vraagt van ons de nodige oplettendheid want situaties die vroeger veilig waren zijn dat nu niet meer. Los inzijn wipstoeltje of op zijn kussen in de zetel kan echt niet meer zonder toezicht en ook als je hem op schoot hebt moet je voorzien zijn op allerlei,onverwachte bewegingen. Zijn wipstoeltje mag ook niet te dicht bij een tafel of zo staan want dan stampt of stompt hij ertegen én de dagen van de voiture zijn ook voorbij want de randen zijn te laag als hij zich probeert om te rollen.
Als er Antwerpfans meelezen ( en die zijn er zeker,dat weet ik ) heb ik goed nieuws. Bij het zingen van Antwerpliedjes verschijnt er een grote glimlach op Wout zijn snoetje dus jullie hebben er een soulmate bij dunkt me
Gisteren is Woutje nog eens alleen thuis geweest, allé zonder mama en papa maar wel met de beste babysitters in de hele wereld. En die hebben hem mee uit eten genomen en weer lekker in de watten gelegd. Ook zij kunnen niet naast zijn vooruitgang zien en toen wij thuiskwamen lag ons ventje voldaan en gelukkig in zijn box te slapen
Papa is vandaag terug gaan werken, zijn eerste dag op een nieuwe job na drie weken verlof. Het vaart wel,weer zo met ons tweetjes thuis ipv met ons drietjes, stilletjes is het hier.
Wout ligt tegen zich zelf te praten in een spiegeltje maar wordt een beetje boos omdat dat ander kindje niet antwoord, ik ga even helpen en jullie horen ons binnenkort terug !
in iedere bedrijfseenheid,unit,taskteam enzovoort is de eerste must een duidelijke taakverdeling. Er zijn delegerende functies,uitvoerende functies, controlerende en opdrachtgevende functies. Ook hier ten huize Verschueren zijn de taken duidelijk verdeeld en omschreven. Een organigram is misschien juist te ver maar onze verhoudingen zien er ongeveer uit als volgt.
Wout is de directeur en ploegbaas in één. Hij bepaalt de werkuren en de targets die bereikt moeten worden. Hij roept ons tot de orde als we te laat zijn of iets doen dat anderzins niet naar zijn zin is. Dat doet hij door allerlei geluiden,van zeer aangenaam als alles naar zijn zin gaat tot zeer onaangenaam als er iets niet in orde is of als we zijn opdrachten niet meteen begrijpen en uitvoeren. Als we het zeer goed doen krijgen we een bonus en mogen we toezien hoe hij zich op zijn buikje draait of hoe hij beter en beter van de lepel eet. Zelf houdt hij zich vooral bezig met public relations door schattig te zijn en iedereen voor zich te winnen. Als directeur is hij ook gewend om steeds in de watten te worden gelegd en steeds onze en iedereen zijn volle aandacht te hebben. In zijn vrije tijd wil hij graag in het park gaan wandelen of zomaar wat in de tuin rondhangen.Zakenlunches zijn niet zijn ding, hij eet liever in klein gezelschap en geniet dan van lekkere melkbereidingen en hangt de Chinese traditie aan om eens goed te boeren na iedere maaltijd
Mama is een beetje als een directiesecretaresse ; ze is steeds bereikbaar en moet er voor zorgen dat de grote baas niets te kort komt. Als ze dat goed doet is ze ook wel bevoorrecht. Zij kan ook bonussen verdienen zoals een extra glimlach, gekir van de baas of een goed gesprek bij het begin van de werkdag.
En papa is zoiets als de logistieke dienst ; die voert alles aan wat ons bedrijf nodig heeft om goed te draaien. Van pampers en vochtige doekjes tot bereide maaltijden voor de directeur. Hij ondersteunt het directiesecretariaat door veel dagdagelijkse taken in het bedrijf op zich te nemen en de directiesecretaresse gelukkig te houden Hij neemt het secretariaat over als de persoonlijke secretaresse eens een paar uurtjes vrij heeft. De directeur vindt dat wel fijn want wees nu eerlijk, altijd hetzelfde gezicht dat begint ook te vervelen hé. Zo eens een andere aanpak wordt zeker geapprecieerd.
En dan mogen we zeker de toeleveringsbedrijven niet vergeten ; alle mensen die ons bedrijf bezoeken of die op één of andere manier met ons in contact komen merken dat we een goedlopend bedrijf zijn met een gelukkige directeur en vermoeide maar tevreden werknemers. Ze helpen ons door complimentjes,steun en afleiding te bezorgen,alles naargelang we dat nodig hebben.
En wees er maar zeker van dat een directeur met zoveel bekwaam en betrokken personeel het nog heel ver zal schoppen en dat zijn bedrijf ooit beursgenoteerd zal zijn !
De plicht roept, de directeur zegt dat ik maar moet bloggen in mijn eigen tijd
Hoera, Woutje heeft gisteren voor het eerst pap gegeten met een lepeltje. Nadat hij al een tijdje thee dronk van een lepeltje om te oefenen wilde ik het gisteren eens proberen. Hij heeft al een tijdje niet genoeg aan zijn gewone pap en ik wilde die dus indikken. De moment om het eens met een lepeltje te proberen dacht ik.
Alles was voorbereid, het potje pap en lepeltje stonden klaar, de papfles ook dichtbij voor moest het een fiasco worden, papa stand-by in case of emergency en een extra bavet in de aanslag.
Hoe heb ik zo kunnen twijfelen aan die flinke vent Na een paar moeilijke lepeltjes viel dat ventje zijne frank dat dat ding op die lepel ' eten ' was en vanaf dan kon het niet meer stuk. Hij begon zelfs even te reclameren dat die lepel te lang wegbleef Er belandde slechts en kleine hoeveelheid pap op de bavet en Woutje. En een heel klein beetje op mama ( Wout moest plotseling niezen ) Maar zo eten is zeer vermoeiend dus na ongeveer een half potje begon ons Woutje te huilen. De rest van de pap kwam dan ook uit de oude,vertrouwde papfles
Dan zijn we samen naar het shopping Wijnegem geweest en gingen we eigenlijk enkel een babycook kopen. Ik heb daar al zoveel goeds over gehoord dat ik dat zelf ook wel wilde. Maar alleen maar kopen waar we voor gingen dat is niet ons ding dus vaarde ons schatje er weer goed bij met wat extra pyama's, een T-shirt en een nagelnieuw lepeltje en potjes ! Nog even een goeiedag gaan zeggen tegen Tanja en dan was het hoog tijd om naar huis te gaan.
Nadien nog even naar de Carrefour om wat eten en water te kopen en op de parking gebeurde het. Ik voelde steken rond mijn rechteroksel en dacht eerst dat er een naald of zoiets in mijn blouse stak. Maar toen ik voelde had ik een angel in mijn hand. Eefje overschouwde de schade en vond drie prikpunten. Verdomme ( excuse my French ) dat deed zeer. Ik voelde me echt even niet goed worden en dacht een beetje ongerust terug aan mijn allergische reactie op muggenbeten een aantal jaar geleden. Dus na het boodschappen doen langs de apotheker voor een zalf tegen de pijn en allergische reacties. Die zalf hielp iedere keer een uurtje of zo en nooit ging de pijn echt weg. Dus vannacht slecht geslapen en deze morgend doet één van die steken nog steeds pijn en de anderen beginnen te jeuken. Stomme beesten
Naast mij ligt Woutje een hele conversatie te voeren met zijn knuffel. Ik heb geen idee waar het over gaat want het is in zijn geheimtaal waar ik de sleutel nog niet van ontcijferd heb Maar het is wel interessant heb ik de indruk
Vandaag ga ik Wout zijn zwembadje buiten zetten en dan kunnen we er samen in spelen. Als je in de buurt van Ekeren bent en je hebt je zwembroek bij mag je er zeker ook even in Wat je ook doet, houd het koel en tot de volgende !
de frustratie groeit ! Niet bij ons maar bij Wout. Hij wil vanalles en kan ook vanalles. Maar hij mag nog niet alles. En dat zorgt voor frustratie. Een gevoel dat we toch allemaal kennen hé
Van bij zijn geboorte was ons ventje al serieus sterk en beweeglijk. Maar nu is dat echt ongelooflijk. Als hij op zijn kussen ligt komt hij bijna volledig rechtop zitten en houdt dat dan ook heel lang vol van zo half te blijven zitten. Ook op je schoot zit hij praktisch zonder steun. Maar eigenlijk merk je dat dat nog veel te vermoeiend is en nog niet echt de bedoeling. Dus moet hij gaan liggen maar ojee dat is bijlange niet zo interessant. Hij probeert ook dingen te grijpen die nog niet in zijn handjes passen en dus wat hem betreft ongrijpbaar Hij probeert ons vanalles te vertellen maar zijn articulatie laat nog te wensen over zodat niemand hem verstaat
Dus zoals jullie zien gaat alles hier goed maar ook wel ontzettend snel en dat is soms best schrikken voor mama en papa
Verder nieuws : papa begint maandag aan een nieuwe vaste job. Met al je kapotte schoenen naar de Abdijstraat mama en Wout hebben een heel drukke agenda deze en volgende week, mama moet dringend terug geld gaan verdienen in plaats van op te doen, Wout drinkt thee van een lepeltje, de poezen zijn nog steeds niet geïnteresseerd in hun nieuwe huisgenoot, mamie heeft een tweede deken voor Wout gehaakt en ons fototoestel draait nog steeds overuren
Houd het hoofd koel de komende dagen, dat gaan wij ook proberen te doen
mijn bijdrage van vandaag is niet voor gevoelige lezers Het is een verhaal over wat je als jonge moeder kan overkomen als je nietsvermoedend naar K&G gaat voor de maandelijkse raadpleging.
Aanvankelijk lijkt alles te gaan verlopen zoals je gewend bent. Je komt binnen met je baby en je morele steun ( want er komen spuitjes aan te pas vandaag ). Je kleedt je kindje uit om hem bij de vrijwilligsters te laten wegen en meten. Ondertussen ken je de routine en de gewoontes op het consultatiebureau dus je legt je kindje in de juiste richting op de weegschaal en dan gebeurt het 5 kilo 670g zegt de mevrouw aan de andere kant van de weegschaal. Er is niks wat een moeder op zo'n nieuws kan voorbereiden Maar wacht, het wordt nog erger ! Amper bekomen van de schok leg je je kindje op de meetschuif ( ik weet niet hoe ik zo'n ding anders moet noemen ). Ook hier weet je ondertussen hoe het moet dus je hebt je kindje vast onder de schouders en wacht angstig af. 59 cm zegt de vrijwilligster bijna onbewogen. De schok, het ongeloof ! Vorige keer stond je hier met een babietje van amper goed 4 kg en zo'n schamele 55,5 cm. en dan gebeurt dit
Maar de machine van K&G draait door dus volgende stap, bij de dokter. Een andere dokteres dan de vorige keren, een beetje vriendelijker zowel tegen jullie als tegen de baby. Die zit al klaar met het spuitje. En alhoewel je hierop was voorbereid is het toch telkens weer even op de tanden bijten als je je schatje zo ziet schrikken en overstuur geraken. De dokter probeert je nog gerust te stellen dat zijn gewicht en groei heel normaal zijn, ze zegt letterlijk dat hij goed is bijgekomen maar niet spectaculair
Eindelijk mag je bij de verpleegster, de steun en toeverlaat voor bezorgde moeders, die overal raad op weet en je steeds weet gerust te stellen. Maar deze keer loopt het anders. Ze begint een hele uitleg over groentepapjes, eten met een lepeltje en nitraten en nitrieten. Even denk je nog dat ze het verkeerde dossier vastheeft en wil je haar corrigeren maar dan valt het besef als een bom Je engeltje wordt binnen een kleine drie weken al vier maanden . Hij mag dan beginnen eten van echt eten en met een echte lepel. Hij krijgt dan eten in zijn stoeltje en niet meer lekker op je schoot. Ze probeert je nog gerust te stellen dat je gerust iets langer mag wachten om met groentepap te beginnen maar het feit dat hij al zo groot wordt is op tafel geweest en kan je nu niet meer vergeten.
Eens thuisgekomen ben je zo fier als een gieter op die grote ,flinke, slimme en schattige kerel dat je amper kan wachten om het aan iedereen te vertellen. En geniet je van het feit dat je zoon je zo gelukkig maakt, alleen al door normaal te ontwikkelen, gezond te zijn, agoe, ele en groe te zeggen en je regelmatig zijn grootste glimlach te schenken
gisteren gingen we naar zee! Met Woutje en Peter zijn ouders namen we de bus en de trein richting Oostende voor een dagje zon,zee en zand. Het begon heel fijn, Woutje kreeg een flesje op de trein en keek zijn oogjes uit. Maar even na Lokeren liep het fout. Een bonk en een knal en dan stond de trein stil. Al snel bleek dat er een ongeluk was gebeurd, de trein had op een overweg een auto gegrepen. We werden goed geïnformeerd over wat er gebeurd was en aanvankelijk leek het voor ons best mee te vallen. Maar toen viel de airco uit en werd het op een paar minuten tijd ongelooflijk warm in de wagons, zo warm dat ik op den duur al Woutje zijn kleedjes heb uitgedaan en hem al een geluk wat thee kon laten drinken. En toen kwam het nieuws, we zouden geëvacueerd moeten worden. 800 mensen door één deur af een trein halen dat duurt natturlijk wel wat. En ondertussen werd het warmer en warmer Alles verliep al een geluk heel rustig en uiteindelijk was het aan ons. Eerst Woutje in de maxicosi aangegeven aan de hulpverleners en dan een sprong van meer dan een man hoog Dan Woutje doorgegeven aan een andere hulpverlener en nog een steile talud af Dan nog eens wachten op de bussen en het werd maar warmer en warmer en er was maar weinig schaduw. Woutje bleef de hele tijd lachen alsof zijn leven er van af hing terwijl heel veel mensen heel lief en bezorgd waren voor ons. Nadat we zakjes water kregen ( 2 extra voor de baby ) konden we op een bus richting Gent Dampoort, onder politiebegeleiding en met een persoonlijke rode kruis medewerkster aan boord In Gent Dampoort de trein naar Gent Sint Pieters, daar overstappen op de trein naar Oostende, alles met de nodige vertraging natuurlijk en om bijna drie uur waren we eindelijk in oostende Tegen dat Wout eindelijk verschoond was en zijn flesje had gekregen waren wij wat bekomen en hebben we toch nog een fijne namiddag gehad.
De trein van zeven uur, die we eigenlijk wilden nemen, zat stampvol en zelfs de stationschef raadde ons af op te stappen met een baby. Om half acht kwam de volgende trein naar Antwerpen binnen. Daar zijn we dan direct opgestapt om normaal gezien om 5 na acht te vertrekken. Maar door het ongeluk waren er nog altijd vertragingen dus uiteindelijk waren we maar om half elf in Antwerpen. Dan nog de bus, thuiskomen,verschonen en eten geven en om twaalf uur lag Woutje eindelijk veilig en wel in zijn bedje. Ik ben nog niet dikwijls zo blij geweest van thuis te zijn
Achteraf gezien zijn we echt aan erger ontsnapt en klasseren we deze dag onder ' Verhalen om later aan Wout te vertellen'.
Straks gaan we naar K&G en zal ik eindelijk weten wat ons ventje ondertussen weegt. Hij moet ook weer een spuitje krijgen dus ben ik blij dat anneke weer meegaat om mij te ondersteunen Morgen horen jullie meer !
Je merkt dat de lay out van de blog een beetje veranderd is. Die ellenlange lijst van berichten is verdwenen. Maar je kan alle berichten nog terugvinden via het archief, daar staan alle oude berichten per week georganiseerd. Alle andere opties staan nu aan de linkerkant om meer plaats te hebben voor ook iets grotere foto's;
Geniet er van en als je opmerkingen hebt, één adres !
de afgelopen weken mocht Woutje bepalen hoe onze dag er uit zag. Hij koos wanneer hij at en wanneer hij sliep. Hij sliep lang en dat deed mij natuurlijk veel plezier maar wat me wel een beetje verontrustte was dat hij telkens wakker lag als ik binnen kwam rond een uur of acht. Hij lag dan stilletjes wat rond te kijken en met zijn handjes te spelen. Ik vroeg me al een tijdje af hoe lang hij dan al wakker was. En ja, dat leek een beetje ondankbaar met zo'n goede slaper in huis maar stilaan begon ik te denken dat dat lang in bed liggen misschien meespeelde in zijn problemen met eten. Problemen in de zin van veel teruggeven en terug meer krampjes de laatste week. Verder leek ik gee nregelmaat meer in zijn eten te krijgen, soms wilde hij na twee uurtjes al terug eten en soms zat er weer vijf uur tussen. Plus dat hij tussen zijn laatste en eerste voeding vaak tot bijna tien uur liet.
Dus sinds gisteren zijn we gestart met een nieuw experiment ; mama zet haar wekker om kwart voor zes en rond zes uur staat Wout op. En wat blijkt al direct de eerste morgend ? Die kleine deugniet lag om zes uur al wakker en was heel blij me te zien. Hoe ik dat weet ? Hij lachte van oor tot oor en ik kreeg een enthousiaste morgendwind Terug in ons oude ritme van zes,tien,twee,zes en tien hadden we gisteren een fijne dag. Ik heb ondertussen geleerd niet te snel te juichen maar ons kereltje leek mij meer tevreden en rustiger. Deze morgend dag 2 van het experiment. Zogauw ik zijn kamer binnenkwam reageerde ons ventje, hij rekte zich nog even uit en wreef even in zijn ogen. Ook hij kon amper geloven dat ik al twee dagen achtereen vrijwillig om zes uur aan de dag begon
Vandaag heb ik ook mijn spulletjes van de WW terug boven gehaald want zoals jullie weten zorgt ieder kind dat je krijgt voor extra kilootjes en ik ben het bewijs dat dat niet enkel hormonaal bepaald is . Maar tussen alle feestelijkheden,champagne,suikerbonen en verwenweekendjes ben ik 3 k bijgekomen. En omdat ik vastberaden ben nooit meer zo zwaar te worden als ik was, begin ik terug punten te tellen en zal ook Peter weer even gezonder en vooral magerder eten. Al een geluk dat hij daar nooit over klaagt én dat het WWeten best lekker kan zijn. Voor de geïnteresseerden, ik mag 21 punten hebben, dat is heel goed te doen. Ik laat jullie weten wanneer ze er terug af zijn !
Geniet nog van een paar foto's en tot de volgende !
om in de sfeer van de tour te blijven heeft ook onze Wout zijn strategie aangepast. Waar hij tot nog toe geconcentreerd was op eten, vooral de laatste weken leek hij echt een papverwerkend machientje is het nu tijd om al die energie te gaan brengen waar ze nodig is; En hoe doet een topsporter als Wout dat ? Door te slapen ! Al dat eten en slapen heeft één groot doel, zwaarder,groter en slimmer worden. En dat zien wij elke dag voor onze ogen gebeuren. Hij is in ieder geval dikker geworden en nog zekerder ben ik er van dat hij gegroeid is. We wilden gisteren naar de weeg gaan maar de mensen van K&G hadden een weekje verlof
En slimmer ? Absoluut. Hij wordt meer en meer gefocust op allerlei dingen buiten mezelf en zijn pap. Hij houdt alles in 't oog, volgt ons als we door de living lopen, probeert dingen te grijpen, brabbelt er op los en geeft dan echt de indruk dat hij heel belangrijke dingen te vertellen heeft. Misschien heeft hij wel de oplossing gevonden voor de wereldhonger en zijn wij gewoon te dom om hem te begrijpen Hij herkent de rituelen die we hebben en weet dus wanneer het tijd is om te eten, in bad te gaan of te gaan slapen. En wij worden ook slimmer, wij hebben geleerd wat Woutje graag heeft ( op zijn buik liggen,slapen op zijn zij, gekriebeld worden op dat ene plekje, een doekje in zijn hand houden,... ) en wat hij niet graag heeft ( slapen op zijn rug, water in zijn gezicht, afgedroogd worden ( letterlijk dan ), iemand die hoest of applaudisseert, ... ).
Ondertussen ben ik als (beetje neurotische ?) mama ongerust aan het worden over die Mexicaanse griep. Niet voor mij of Peter maar wel voor ons poppejanneke. Zouden ze niet beter de risicogroepen toch inenten of preventief behandelen. Nartuurijk is die preventieve behandeling ook weer niet iets waar ik op zit te wachten. En waar vind ik meer info over die griep en de risico's die ze voor baby's inhoudt? Sebiet maar eens gaan surfen
Ondertussen is Wout toch aan het proberen van op zijn rug in de wipstoel in slaap te geraken dus ik ga hem even helpen door hem op zijn zij in de box te leggen , tot de volgende !
Een lezer van de blog maakte mij erop attent dat niet iedereen mijn luxe heeft om zijn of haar tijd helemaal zelf in te delen. En het is natuurlijk ook wel zo dat ik ondertussen helemaal gewend ben om te leven op een veel rustiger en persoonlijker ritme. Geen tikklok hier en geen wisselende shiften, wel een ( ondertussen ) ontspannen want vlotlopend ochtendritueel, even nadenken over wat we vandaag willen doen en dan genieten ! Af en toe komt de realiteit van het huishouden kloppen maar zelfs dat kan ik rustig en zonder te veel tijdsdruk doen. De hoogdagen van dit woord zijn ondertussen wel voorbij maar ik kan het niet anders omschrijven ; onthaasten. En ik kan het iedereen aanbevelen!
Wout blijft ondertussen groeien en bijkomen, wat dat betreft heeft hij duidelijk nog nooit van onthaasten gehoord En om te groeien hebben Woutjes twee dingen nodig : eten en slapen. en dat doet hij dan ook vol overgave.Wij komen stilaan op het punt dat we bijna verlegen zijn om te antwoorden op de vraag slaapt hij al door. Die kleine schat begreep van in het begin hoe belangrijk slaap voor zijn mama was en heeft mij dan ook maar het strikte minimum aantal nachten wakker gemaakt Na een goede zes weken is hij beginnen doorslapen met af en toe nog eens een nachtelijke afspraak. En momenteel slaapt die dus door en wel soms 10 uur aan een stuk.
Dus je hoort het ; wij stellen het prima en wat mij betreft mag dit nog jaren duren
bedankt voor jullie reacties, ik weet dat jullie tijd kostbaar is
Afgelopen weekend was het feest in Ekeren. Wij zijn vandaag 1 maand getrouwd én Wout werd zaterdag drie maanden. Dus werden er plannen gesmeed en afspraken gemaakt.
Peter en ik gingen even wat tijd maken voor elkaar en Woutje, die mocht bij Anneke en zijn peter gaan slapen ! Onze plannen, een etentje op 't Zuiderterras ( waar we op ons eerste afspraakje waren ) en zondag een saunaatje. Maar Peter zorgde voor een nog grotere verrassing, een suite in het Astrid Plaza hotel mét champagneontbijt. Dus na ons etentje zijn we blijven plakken in de stad, hebben we de nodige cocktails genuttigd en een dansje geplaceerd in de Vuile Was. Na een korte nacht werd ik dan getrakteerd op een overheerlijk ontbijt, het ontbijt in het Astrid Plaza is echt de moeite ! En dan naar de sauna in Ekeren. 2 uur warmte,water en bubbels, puur genieten !
Maar stilaan werd de tijd zonder Woutje toch wel wat lang dus eens thuisgekomen van de sauna zat ik echt te wachten op een berichtje. Al een geluk voor mij hadden Ann en Danny dit wel verwacht en lieten ze ons niet te lang meer wachten. Ons ventje had een superweekend gehad, veel plezier gemaakt, veel op de schoot gezeten, bij oma Chris geweest, naar de hondenschool én gaan wandelen in het bos. En niet te vergeten, bij Anneke en nonkel Danny in bed geslapen! Super hé ! Uitgebreid in bad gezet en dan overgegeven op de mooie kleedjes die Ann hem vlak voor het naar huis komen had aangetrokken, that's our baby
De rest van de avond hebben we van elkaar genoten, wat knuffels ingehaald en de voorraad kusjes terug aangevuld. En de koffer en zakken terug uitgepakt, alles terug op zijn plaats gezet en een rustig avondje met ons drieën .
Wout heeft deze nacht geslapen van een uur of half twaalf tot half negen, het moet echt een goed weekend zijn geweest
Samengevat ; tijd voor ons tweetjes heeft ons goed gedaan, Wout heeft er van genoten en het weerzien was ook enorm plezant. Dus ja, het kan nog eens overgedaan worden, maar neen Danny, niet ieder weekend
en ikzelf was en blijf grote fan van de Dansende Schoentjes 
ik hou jullie op de hoogte !
De wortelpuree ging er nog vlotter in dan de venkel ( en daar kunnen velen zich iets bij voorstellen denk ik 
Met wat meer vertrouwen in Woutje zijn interne klok en wat meer flexibiliteit overdag komen we er ook.
Dat was schrikken.
. Het was dus gewoon gezellig. Wout heeft ook echt genoten, zoveel te zien en te horen, da's altijd feest. Maar het mag niet te lang duren natuurlijk, op gegeven moment is de maximale hersencapaciteit bereikt en dan is het tijd om naar huis te gaan 
Maar wacht, het wordt nog erger ! Amper bekomen van de schok leg je je kindje op de meetschuif ( ik weet niet hoe ik zo'n ding anders moet noemen ). Ook hier weet je ondertussen hoe het moet dus je hebt je kindje vast onder de schouders en wacht angstig af. 59 cm zegt de vrijwilligster bijna onbewogen. De schok, het ongeloof !
Je engeltje wordt binnen een kleine drie weken al vier maanden 
Dan Woutje doorgegeven aan een andere hulpverlener en nog een steile talud af 
