Thaise arbeid(st)ers kloppen de langste werkdagen ter wereld, gemiddeld 59 uur per week. Maar arbeidsrechten zijn er nauwelijks. Zeker voor de arme Birmanen die in Thailand werk zoeken. 
 
Yin Ma: "We wonen met 300 Birmaanse vrouwen boven de fabriek. De leefomstandigheden zijn zo slecht dat we er ziek van worden. Wij verdienen 1,5 euro per dag, de helft van het minimumloon. Overuren zijn verplicht, maar ze worden niet betaald. En het duurt soms een maand voor we ons loon krijgen."

50 arbeidsters pikten dit niet langer en namen ontslag.
Thai Labour Campaign hielp deze arbeidsters om klacht in te dienen en achterstallige lonen terug te vorderen.
Zij kregen gelijk.


Zuid-Afrikaanse boeren werken steeds meer met tijdelijke arbeidsters. Die zijn het goedkoopst.

Gertruida Baartman : "Ik pluk fruit in een plantage. Lange werkdagen met mijn blote handen in velden vol pesticiden. Ik verdien minder dan een man, voor hetzelfde werk. Vertel me niet dat dit eerlijk is."

"Een vrouw die al sinds haar jeugd op een boederij werkt en woont, kreeg vorige week te horen dat er geen plaats meer is voor haar. Ze was vast in dienst. Toen kreeg ze tijdelijk werk. Nu is ze ontslagen. Zo gebeurt het vaak." zegt Ida Jacobs, van Sikhuia Sonke.

Sikhuia Sonke, de vakbond van landarbeid(st)ers in Zuid-Afrika, voer actie voor betere lonen, beschermende kledij en betere voorzieningen op de plantages.






In de Dominicaanse Republiek verloren 100.000 mensen hun baan. Fabrieken trekken weg op zoek naar lagere lonen. Wie geen nieuwe baan vindt, overleeft op één of andere manier.

Juan Carlos Marte: "Het werk in de fabriek was hard, maar we hadden eten en de kinderen konden naar school. Nu verkoop ih ananas op straat. Wat ik verdien is niet genoeg om eten van te kopen voor mijn twee kinderen en mijn ouders.
Als ik ziek word of een ongeval krijg, hebben we niets.

Met hulp van CASC hebben we een vereniging van straatverkopers opgericht om onze rechten te verdedigen."