Opvoeding: Peter Adriaenssens We ontvangen geregeld mails van mensen die een tweeling hebben of twee kindjes die snel na elkaar geboren zijn. Er ontstaan dan situaties zoals deze: 'Wout is stout en wordt in de hoek gezet, maar hij blijft niet staan. Ondertussen begint Gitte te kleuren op de muren. Vervolgens loopt Wout weg uit de hoek en zet Gitte het ook op een lopen.
Hoe reageer je hierop?'
Het is hoog tijd om dit gedrag te keren. Je kinderen hebben talent, maar het ontspoort. Leiding is dringend nodig
Kent u het sprookje De Stoute Prinses? In het sprookjespark Efteling staat een sprekende papegaai die het vertelt. Ga er eens naartoe, het gaat een beetje over jouw kinderen. Het gaat ongeveer zo.
Er waren eens, lang geleden, een koning en een koningin die een mooie dochter hadden. Ze waren zielsgelukkig met hun lieve kleine prinsesje. Elke dag zei de koningin tegen haar dochter: 'Dag mijn prinsesje, mijn dochtertje klein. Voor eeuwig zul je mijn lieveling zijn.' Op een dag kwam de koning thuis van een lange reis, een oude zeeman had hem een sprekende papegaai geschonken. Maar wat ze ook zeiden, de papegaai zei niets. In plaats daarvan zei het prinsesje alles na. 's Avonds aan tafel had de koning er schoon genoeg van: 'Het is zo wel leuk geweest, meisje. Houd er nu maar weer mee op.' Maar de prinses antwoordde: 'Het is zo wel leuk geweest. Houd er nu maar weer mee op.' 'Eet je aardappeltjes en houd je mond! 'Eet je aardappeltjes en houd je mond!'. Na een week had de papegaai nog geen woord gesproken, terwijl het prinsesje niet kon ophouden alles en iedereen na te zeggen. De beste dokter van het land werd er bij gehaald, maar die kon niets bedenken. Op wandel in het bos kwam het meisje een heel oud vrouwtje tegen. De vrouw had een rimpelig gezicht en een kromme rug en ze liep met een stok. 'Dag lief kind', zei de vrouw, en natuurlijk zei de prinses hetzelfde, terwijl ze de vrouw nadeed, met kromme rug en stok en al. 'Wat ben jij een stout meisje. Je lijkt wel een papegaai!' De vrouw zwaaide met haar stok en sprak een toverspreuk uit. Flits! Het volgende moment was de prinses veranderd in een papegaai. 'Dat krijg je ervan als je zo graag wilt papegaaien!' zei de oude vrouw, die in werkelijkheid een heks was.
Wat jouw kinderen doen, is dit papegaaien. Ze spelen volwassenen en ondervinden daarbij dat het hen lukt alle aandacht op te eisen. Maar wat eerst nog leuk is, wordt al snel vervelend. Tracht je er tegen op te treden, dan lijkt het erger te worden. Ze laten zich vallen voor je bij de hoek geraakt en schreeuwen de buurt bij elkaar als je ze op hun kamer zet. De ene probeert de andere te tonen dat hij nog beter kan. Machteloos voel je je. Dat is de betovering die ze lijken te wensen. Want het wordt steeds erger. Kritiek op het eten, gooien met snoep, bijten naar een vriendje... Het lijkt wel een rivier waarvan de oevers niet sterk genoeg meer zijn. Ze begeven, en langzaam loopt het land onder water.
Is het ongewoon wat je meemaakt? Helemaal niet, maar het is wel hoog tijd om dit gedrag te keren. Je kinderen hebben talent, maar het ontspoort. Leiding is dringend nodig. Onmogelijk, zeg je, want ze luisteren niet? Dat is veeleer een gevolg van te weinig geloof in je eigen krachten. Misschien ben je allergisch om streng te zijn. Sommige ouders hadden daar als kind zulke slechte ervaringen mee dat het hun geloof in zichzelf ondermijnt. Anderen hebben temperamentvolle kinderen waar het gewone abc van opvoeden niet volstaat. In beide situaties zet een opvoedwinkel je op het goede spoor.
Maar voor de meeste van deze stoute prinsen en prinsessen volstaat goed volgehouden leiding, twee ouders die arm in arm voor blok gaan liggen. Niet onder de indruk van het theater van de kinderen en met forse aanmoediging van ieder minuutje leuk gedrag. En waar het moet, consequent gebruik van de hoek of kort afzonderen op de kamer. Zelfs al moet je met z'n tweeën die hoek even bewaken. In het land moeten koning en koningin terug regeren met wijsheid, anders komt er revolutie van en vallen er slachtoffers. Dat is ook wat het sprookje ons leert. Na weken papegaaien was voor het stoute prinsesje de lol eraf. Zodra ze een zin van haar moeder niet meer herhaalde, zag deze in de ogen van de papegaai haar eigen dochter terug. Dat verbrak de betovering. Ze had haar lieve dochter weer terug! Het napraten had ze voor eeuwig afgeleerd. Zo zie je, soms moet je even heks willen zijn om je kind weer op het rechte pad te helpen. En zo leefden ze opnieuw lang en gelukkig.
Meer info op www.opvoedwinkel.be, het sprookje lees je opwww.efteling.nl
In 'De Opvoedingscoach' gaat de bekende kinder- en jeugdpsychiater Peter Adriaenssens wekelijks in op een lezersvraag over opvoeden. Peter Adriaenssens is de auteur van verscheidene klassiekers over het opvoeden van kinderen.(nieuwsblad)
|