In de Zwitserse Alpen behoort het murmeltier tot de bekendste bewoners. Het zijn knaagdieren met het formaat van een flinke kat, die er soms wonderlijke streken op na houden. Ze zijn dol op het imiteren van geluiden, en op een camping kan dat soms tot vreemde misverstanden leiden.
Het laatste stukje naar onze camping in Zwitserland ging langzaam. Er werd langs de weg een geul gegraven, en sterke kerels waren met ontbloot bovenlijf in de bloedhitte bezig een kabel te versjouwen. Onze beide tienerdochters keken achterin al reikhalzend naar de camping uit, en ik zat naast mijn man met de kaart om de laatste afslag niet te missen. Toen we voorbij de wegwerkers reden, werden we bewonderend toe-gefloten. Dat klonk bekend. Als er vrouwen in zomerse kledij voorbij komen zijn mannen overal hetzelfde. Ik ben het gewend, maar ik probeer mijn dochters nog een bee1je voor dat malle gefluit te beschermen. Tegen beter weten in, natuurlijk.
Ochtendzon
Na een paar dagen op de camping gingen we eropuit voor een bergwandeling. Wie in Zwitserland op vakantie is moet natuurlijk de bergen in. Even voorbij de camping kwamen we weer langs de wegwerkers, en natuurlijk werd er weer gefloten. Het zullen dit keer onze korte broeken wel zijn geweest, die ze van het werk af hielden. Onze dochters vonden het wel interessant, maar ik liep stug door. Weldra liepen we een smal pad in, en viel de stilte van de machtige bergwereld over ons. Heerlijk, even geen gefluit. Het duurde niet lang voordat mijn echtgenoot stopte en wees op een paar dieren die voor ons op het pad zaten. "Alpenmarmotten," fluisterde hij. "Hier noemen ze die beesten murmeltieren.
De winterslaap is net voorbij, en ze liggen heerlijk te zonnen. Je kunt dan heel dicht bij ze komen." En inderdaad, toen we naderbij kwamen keken de dieren ons met fijngeknepen slaperige oogjes aan en schuifelden met tegenzin een eindje verderop om weer van de ochtendzon te genieten. Volgens mijn man kan deze supereekhoorn met zijn glanzende grijsbruine vacht wel 60 cm groot worden. Exclusief de dichtbehaarde staart, want dan komt er nog zo'n 20 cm bij. Murmeltieren komen overal in de Alpen voor. Ze eten wortels, kruiden en grassen, en door hun grappige uiterlijk hebben ze wat men noemt een hoge 'aaibaarheidsfactor: Probeer dat maar niet, want ze zijn behoorlijk snel en in een wip is de hele familie in het hol verdwenen. Tijdens de winterslaap wordt dat hol met allerlei graspollen vakkundig voor indringers afgesloten.
Overwerk?
's Avonds zaten we met een lekker glaasje voor de tent na te genieten van onze mooie bergwandeling. Plotseling hoor ik in de verte gefluit. Onmiskenbaar hetzelfde geluid als vanochtend toen we de wegwerkers passeerden. Ik kijk op mijn horloge en zeg: "nou ja zeg, zijn die mannen nog zo laat aan het werk?" Mijn man denkt hetzelfde: er komen zeker weer een paar leuke dames voorbij. Dan klinkt van veel dichterbij hetzelfde gefluit, en van een andere richting horen we het ook. Ik begrijp er helemaal niets meer van. Zijn alle Zwitserse mannen tegelijk aan het fluiten geslagen?
De eigenaar van de camping komt net voorbij en ziet mijn verbazing. Hij grijnst breeduit, want hij weet wat ik nog niet weet. Murmeltieren zijn uitstekende imitators, en ze hebben het gefluit van de wegwerkers moeiteloos overgenomen. Zo gauw er gevaar dreigt van een vos of een uil fluiten ze uit alle macht naar hun soortgenoten, en alle murmeltieren fluiten mee op weg naar hun veilige hol. Ook andere berg dieren profiteren van die waakzaamheid. Vooral 's morgens vroeg en 's avonds is het gefluit van murmeltieren in de Alpen overal te horen. In alle vormen ze kunnen zelfs de fluit van een trein nabootsen. Als ik een paar uur later mijn bed inkruip, hoor ik naast me zacht een bewonderend gefluit. Deze keer laat ik me niet foppen. Dit 'murmeltier' krijgt een kussen naar z'n hoofd, dat is zeker. Hoe het murmeltier de camping fopte. Marieke Spon.
|
