We moeten ook als sporter tonen dat het leed van anderen ons nauw aan het hart ligt.

Veerle Dejaeghere: (34) hoopt in Peking op een finaleplaats. Een laatste kans want eind dit jaar stopt ze met sport op topniveau. In afwachting van de Olympische Spelen vestigt ze toch mee de aandacht op de schending van de mensenrechten in China. Hier spreekt een geëngageerde vrouw.

Veerle Dejaeghere is een van de weinige Belgen, die straks binnen de atletiek, op een olympische finaleplaats mag hopen. Ze treedt aan in de, voor dames, nog prille competitie van de 3000 m steeple. Op de Olympische Spelen van Sydney in 2000 was Veerle ook al van de partij. "Ik liep toen nog de 1500 m en strandde in de halve finales. Eigenlijk was dat een prachtige prestatie. Ik had me maar op de valreep voor de Spelen kunnen kwalificeren. En was al heel tevreden dat ik mee kon doen."

Een fractie
"Maar dan kom je aan de start... Je wilt zover mogelijk geraken. Het werd een halve finale op een zucht van de finale. Acht honderdsten van een seconde kwam ik te kort. Ik liep in de tweede halve finale. Een voordeel. Want zo konden we ons richten op de tijden uit de eerste halve finale. Jammer genoeg viel het tempo halfweg wat stil. Eigenlijk had ik toen op kop moeten doorgaan, maar ik durfde niet. Honderd meter voor de finish was ik nog geplaatst. Een sterk eindigende Gabriela Szabo besliste er echter anders over. Ik kwam een fractie te kort.

Na de wedstrijd was ik ontroostbaar. Ik weende tranen met tuiten. Stel je voor: ik had de eerste Belgische vrouw in een olympische finale kunnen zijn."

Groengeverfd
"De 3000 m steeple staat nog maar sinds het wereld-kampioenschap in Helsinki 2005 op het programma. Een jonge competitie dus. Ik mag, na een vijfde plaats op het EK in 2006 en een elfde plaats op het WK vorig jaar, op een mooie finaleplaats hopen. Hoewel. .. De concurrentie neemt voortdurend toe, waarbij vooral de techniek bij het nemen van de balk bij veel vrouwen verbetert. Toch kijk ik hoopvol naar de Spelen uit.
 
De organisatie van de Olympische Spelen in Peking zal vlekkeloos verlopen. Alles is tot in de puntjes voorbereid. Het wordt één grote show. Tot in het absurde. Eén jaar voor aanvang begint men af te tellen naar de Spelen. Een groots media moment. In Peking willen ze er de groenste Spelen ooit van maken. Het gras was op dat ogenblik wat verdord. Niet getreurd. De organisatoren lieten het gras gewoon groen verven. Kwestie dat alles mooi in beeld kwam."

Nauw aan het hart
De sympathieke Ardooise gaat verder: "Door het showelement zullen de problemen rond de schending van de mensenrechten o.a. in Tibet weggemoffeld worden. Toch is het belangrijk dat dit probleem onder de aandacht blijft. Als atleet kunnen we daar een weliswaar beperkte rol in spelen. We moeten ook als sporter tonen dat het leed van anderen ons nauw aan het hart ligt.

Binnenkort overleggen we met enkele atleten en met de minister van Sport Bert Anciaux. Eens kijken wat te doen. Alleen jammer dat een mogelijk initiatief, onder het mom van tijdsgebrek, niet door alle atleten gedragen wordt. Ook al begrijp ik wel dat iedere sporter, inclusief mezelf, tijdens de Spelen enkel op zijn sport gefocust zal zijn. Ik vind wel dat het IOC meer zou moeten ondernemen, maar ze stoppen zich weg achter het olympisch charter. Dat zegt dat ze niet aan politiek mogen doen. Toch ben ik ervan overtuigd dat ze dit hadden kunnen voorzien en dat ze eerder hadden moeten ingrijpen."

Een streep
"België telt verscheidene kanshebbers op eremetaal. Maar het is moeilijk om daar een getal op te plakken. Jammer dat Justine Henin stopte. Dat was een toch bijna zekere medaille. Ik zie wel iets weggelegd voor een judoka of een mountainbiker, voor Kim Gevaert en andere meisjes op de 4 x 100 m en dan is Tia Hellebaut er nog. Maar ook voor hen mag er echt niks verkeerd lopen."
 
En wat na de Olympische Spelen? "Oorspronkelijk was het de bedoeling om na de Spelen te stoppen. Mijn biologische klok begint toch serieus te tikken, als je begrijpt wat ik bedoel. Maar in overleg met mijn man rek ik het nog tot het EK veldlopen van Oostende in december. En dan ... trek ik er een streep onder. W.B