Aywaille (Hugo Coorevits de standaard): De achtste keer werd de goede keer voor Tom Boonen.
Net als in 2001 bij de beloften spurtte hij zich - voorbij Gilbert - naar de Belgische driekleur. Dinsdag weet hij of hij de nationale driekleur mag tonen in de Tour de France.
De manier waarop de wereldvedette zijn Belgisch goud vierde, toonde vooral aan dat dit niet simpelweg het vlug invullen was van een leemte in zijn al vrij indrukwekkende palmares. Met de twee vuisten vooruit schreeuwde hij zijn blijdschap uit. Zijn trouwe soldaten Jurgen Van de Walle en Maarten Wynants knuffelde hij bijna dood.
Heimelijk zat hij al weken met dit BK in hartje Ardennen in zijn achterhoofd. 'Ik denk dat ik op een dag kampioen van België zal worden daar waar niemand me verwacht', zei hij ons cryptisch in de Dauphiné Libéré. 'Aywaille wordt een van de weinige keren dat ik niet dé topfavoriet ben.' Zo geschiedde.
'Ik was er de jongste weken veel mee bezig. Ik wist dat op zo'n parcours alles moest meezitten voor mij. Ik moest een superdag hebben, wat ik in het verleden ontbeerde. Het is ook niet altijd gemakkelijk geweest voor mij. Dat is het nu nog niet. Dit is voor mij het bewijs dat ik redelijk wat kan 'verzetten' in mijn hoofd. Soms schrik ik nog van mezelf.'
'In deze omstandigheden kan je ook het hoofd laten hangen en jezelf in de vernieling sturen. Of je probeert dat om te zetten. Ik ben op niemand kwaad. Dit is ook geen revanche, maar tot nu toe was dit ook wel het hoogste doel van de komende maanden. Er zat veel druk van de ploegleiding op mij, dat klopt, maar daar heb ik mee leren leven. Ik word betaald om koersen te winnen en niets anders.'
Boonens ploegmaats wisten heel snel waar de klepel binnen Quick Step hing, hoewel de tandem Peeters-Van Slycke met verschillende kopmannen was gestart. 'Na tachtig kilometer trokken ze door op de Côte des Crétalles. Ik voelde onmiddellijk dat ik kon meedoen. Philippe Gilbert was bergop de sterkste, maar ik was de snelste.'
'Toen Philippe op vier ronden van het einde met de grote plateau naar boven schoot schoof ik mee. Als enige. Ik had geen overschot. Ik hing zelfs tussen mijn fietskader, maar ik was mee. Maar waarheen zouden we rijden? Ik denk dat Philippe dat ook deed om me te laten voelen hoe goed hij wel was. Daarna heb ik vooral verstandig gekoerst. Het kwam erop aan zo weinig mogelijk krachten bergop te verspelen en alles op de laatste ronde te zetten.'
'Het was een heel rare wedstrijd. Iedereen zat maar te demarreren, het was precies een nieuwelingenwedstrijd. Ik heb me dan een paar keer kwaad gemaakt en gezegd dat ik dacht dat ik kon winnen vandaag. Vanaf dan hebben mijn ploegmaats geprobeerd het BK te controleren. Dat viel niet mee want Silence-Lotto hanteerde de tactiek 'chaos' en demarreerde verder om het iedereen zo moeilijk mogelijk te maken. Dat is een heel goede tactiek, want je wist nooit goed wie er mee was. Ze reden om te winnen tot de laatste bocht. Tot op de streep. Ze hadden alleen de pech dat ik erbij zat. Greg Van Avermaet trok de spurt aan voor Philippe Gilbert.'
Al weken is Boonen door zijn tweede cocaïneplas buiten competitie en de non van Tour-organisator Amaury Sport Organisation (ASO) niet uit de actualiteit te branden. Morgen weet hij of de voorzitster van de Tribunal de grande instance de Nanterre hem alsnog toelaat in Monaco, waar zaterdag de Tour start.
'Voor de hele ploeg is het niet de gemakkelijkste periode, maar toch heb ik een ongelofelijk sterk team gezien. Er werd veel op elkaar geroepen, maar we reden allemaal met het mes tussen de tanden. Klakje af, dit was een van de betere dagen van de ploeg. Ik ben heel blij dat ik deze driekleur heb. Ik zou graag met die trui naar de Tour gaan, maar waar ik deze kleuren kan showen hangt van de rechter af. Ik hoop dat recht zal zegevieren. Zegt ze ja tegen mij, dan heb ik vier uur om mijn valies te pakken. Zegt ze nee, dan moet ik iets anders zoeken, maar dan stopt het leven ook niet. Mensen, het is maar sport. Al zou het zonde zijn met deze trui thuis te zitten. A propos, de uitslag van vandaag verwondert me ook niet. Philippe en ik hebben de meeste mogelijkheden in een eendagswedstrijd van 230 tot 250 kilometer. Al klopt er jong talent aan de deur. Zoals onder andere Kristof Goddaert.'
|
