Plant je rozen op de verkeerde plaats, dan worden ze veel vatbaarder voor ziekten en luizen, en verliezen ze veel van hun charme. Ziekten kan je ook voorkomen door te kiezen voor ziekte-bestendige rassen, zoals botanische rozen, Meidilandrozen of Muskushybriden.

Rozen eisen bovenal een goede grond: niet te nat, maar ook niet te droog, goed doorlatend en rijk aan voedingsstoffen. Wie rozen graag in potten zet, mag daarom 30 % compost aan het potmengsel toevoegen. In perken plant je rozen met blote wortel met de entplaats 5cm diep onder de grond in een voldoende ruime plantput. Het gunstigste moment om rozen te planten is voor de winter, al kan het tot eind maart. Rozen die in potten worden verkocht, kan je het hele jaar planten. De plantput maak je tweemaal zo diep en breed als het wortelgestel van de rozenstruik.

Het is aan te raden de plantput te verrijken met compost, aan een dosis van maximum 1/4 van het plantputvoluume. Na de voorjaarssnoei wordt de bodem in rozenperken jaarlijks opnieuw met een flinke laag compost bedekt. Dit dekt de grond af en verhindert het onkruid om te kiemen. De compost houdt de bodem ook vochtiger in droge periode en brengt meteen de nodige voeedingsstoffen aan. Na de eerste bloei kan opnieuw wat compost of organische meststof toegediend worden. Bemest niet te veel en zeker niet op het einde van de zomer. Snelgroeiende, dunne twijgjes zijn vatbaarder voor ziektes en luizen, en voor de winterkou.

Ziekten en luizen zijn ook op andere manieren aan te pakken. Bevorder het aantal vogels in de tuin door het planten van hagen of door nestkastjes op te hangen. Leg gladde platte keien tussen de rozen, zodat oorwormen overdag kunnen schuilen en 's nachts de luis van de rozen kunnen halen. Door een harde waterstraal vallen de luizen van de knoppen af (luizen kunnen niet omhoog klimmen). Het doodknijpen van enkele luizen op de roos en het verspreiden van de lijkjesgeur door zelf onaangetaste knoppen met je vingers aan te raken, zou eveneens effectief werken.

De meest voorkomende schimmels op rozen zijn meeldauw en sterrroetdauw. Meeldauw legt een witte waas over de bladeren. Sterroetdauw veroorzaakt zwarte plekken op het blad, dat daarna geel wordt en afvalt. Beide kunnen vooral voorkomen worden door een luchtige (winderige) standplaats te kiezen en door zoveel mogelijk aan de voet van de plant te begieten. Verder is het van belang aangetaste bladeren te verwijderen.

Uitgebloeide knoppen verwijder je best snel om nieuwe knopvorming te bespoedigen. Tegen het einde van de zomer kan je de rozen wel laten staan. Verschillende rozen ontwikkelen prachtige bottels die je tuin een winterlang van kleur zullen voorzien.