Carl Cneut, André sollie en Marc de Bel aan het woord over hun favoriete kinderboek.
Illustrator Carl Cneut "De druppel die uit de kraan valt"
Ik leef in een huis vól prachtige kinderboeken. Ik blader dagelijks door mijn juweeltjes om inspiratie op te doen. Pinocchio is één van mijn absolute favorieten. Het werd prachtig geillustreerd door de Italiaanse Sara Panelli. Het is een erg dik boek, wat op zich al schrikken is. We kennen alleen de korte en overgeromantiseerde Disney-versie ervan.
Een ander boek waar ik echt jaloers op ben, is Histoire courte d'une goutte, geillustreerd door Beatrice Alemagna.
Dat vertelt het verhaal van een druppel die uit een kraan valt. Vanuit zo'n eenvoudig gegeven vertrekken: dat is toch fantastisch? Hier in Vlaanderen vind je ook enorm veel talent. Kijk naar Rood Rood Rood¬kapje, geillustreerd door Isabelle Vandenabeele. In dat boek zijn prenten en tekst perfect in balans. De tekeningen laten ook ruimte voor de . interpretatie van de lezer. Echt van een zeldzame schoonheid.
Illustrator en schrijver André Sollie "Een ingebeeld vriendje"
Als kind was ik geen fervente lezer. Nu lees ik wel veel, maar liefst heel traag. Ik hou vooral van de dubbeltalenten, mensen die kunnen tekenen . én schrijven. Begin een torentje van niks van red van Lieshout vind ik prachtig. Dat boek heeft de Gouden Griffel in 1995 gewonnen.
Ik ben ook een fan van lep! van mijn vriendin Joke van Leeuwen. Diep in het bos van Nergena van Magriet Heymans is ook heel mooi, zowel van tekst als. illustraties. Ze kan zo'n beklemmende en aparte sfeer scheppen. Ik en Niks van Kiki Crowther is nog zo'n aanrader.
Het lijkt naïef geschreven, maar schijn bedriegt. Op een heel intimistische manier schrijft ze over een ingebeeld vriendje. Ze schrijft ook heel toegankelijk, maar toch niet te . nadrukkelijk. Naar dat suggestieve ben ik zelf ook op zoek in mijn eigen werk.
Schrijver Marc de Bel "Muk de bon vivant"
Als kleine jongen was ik verslaafd aan Puk en Muk. Ik was vooral een grote fan van Muk. Puk vond ik maar een softie, de ideale schoonzoon. Muk daarentegen is de bon vivant, de deugniet. In die tijd liet ik me trouwens niet Marc maar Muk noemen. Ik kon toen zelf nog niet lezen, mijn grote zus moest elke keer weer voorlezen.
Het album heeft jarenlang bij ons thuis gelegen, omdat we het van de ene bibliotheekkaart op de andere zetten. Een paar jaar geleden belde mijn zus me op. Ze had het oude, door ons stukgelezen exemplaar kunnen kopen voor vijf Belgische frank bij een opruiming in de bib.
Dat boek hoort nu bij mijn zeven Heilige Voorwerpen. Daarnaast vind ik mijn tekenaar en bloedbroeder Jan Bosschaert fantastisch. In 1634 zijn wij samen op de brandstapel beland als heksenmeesters. Hoe ik dat weet? Dat voelen wij aan, vooral na een paar Duvels.
|
